Læknablaðið - 01.12.1971, Qupperneq 33

LÆKNABLAÐIÐ
265
UMRÆÐUR
Eitt höfuðatriði rannsóknar scm þessarar er að gera sér grein
fyrir, hvort sjúklingar sén að einhverju leyti valdir úr. Vakta-
skipulag sjúkrahúsanna i Reykjavík er nokkur trygging gegn þvi,
að sjúklingar veljist, þar sem langflestir sjúklinganna voru lagðir
inn vegna bráðra einkenna. Þó má benda á tvö atriði, sem kynnu
að lækka dánartölu á lyflæknisdeild Landspítalans.
I fyrsta lagi er ekki rckin slysavarðstofa við Landspítalann
og nokkrir sjúklingar, sem veikjast skyndilega, leita til Slysa-
varðstofunnar, sem alltaf hefur verið i sama liúsi og lyí'læknis-
deild Borgarspítalans, fyrst í Heilsuverndarstöðinni og síðan á
Borgarspítalanum í Fossvogi. Höfuðreglan hefur verið sú, að
af Slysavarðstofunni hafa sjúklingar verið fluttir á vakthafandi
sjúkrahús, nema að sjálfsögðu þeir, sem mest voru vcikir og
þoldu ekki frekari flutninga. Þeir sjúklingar hafa því vistazt á
Borgarspitalanum. Er likleg't, að þessir sjúldingar hafi verri horf-
ur en hinir, og ætti þetta því að lækka dánartölur annarra sjúkra-
liúsa en Borgarspítalans.
Hitt atriðið er liið nána samband, sem rikti á þessum árum
á milli landsbyggðarinnar og Landspitalans. Mætti ætla, að þeir
sjúklingar, sem utan að landi koma, hefðu betri horfur en hinir,
og reyndist þetta svo. Meðal þeirra 127, sem voru á Stór-Reykja-
víkursvæðinu, þegar þeir veiktust, var dánartalan 22,6%, en meðal
hinna 30, sem veiktust utan Reykjavíkursvæðisins, var dánar-
talan aðeins 13,3%. Hins vegar eru þessir sjúklingar svo fáir, að
dánartölumismunurinn reyndist ekki marktækur.
A móti vegur e. t. v., að á þessum árum störfuðu þrír hjarta-
sérfræðingar við Landspítalann. Þeir liöfðu til meðferðar og
eftirlits allstóran lióp sjúklinga með alvarlega hjartasjúkdóma,
svo sem angina pectoris, fyrri kransæðastíflu o. 11. Ætla má, að
þessir sjúklingar hafi átt greiðari aðgang að Landspítalanum en
öðrum sjúkrahúsum. Ennfremur er líldegt, að horfur þessara
sjúklinga hafi verið lakari, vegna fyrri sögu um hjartasjúkdóma.
Styðst þetta að nokkru við hærri tíðni itrckaðrar kransæðastíflu
í oklcar hóp (21,2% ) en fram kernur í nýlegri rannsókn frá Bórg-
arspítala (14,9%).24
Að öllu samanlög'ðu verður að telja, að hópurinn gefi allgóðan
og sannan þverskurð af sjúklingum með bráða kransæðastíflu.
Greiningartækni hefur verið nær óbreytt á tímabilinu. Að
vísu var á miðju tímabilinu bætt við ákvörðun á LDH (lactic
acid dehydrogenase), sem bætir greiningarmöguleikana, einknm