Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.06.1968, Qupperneq 90

RITFREGNIR
Ingimar Óskarsson: Synopsis and Rcvision
of Icclandic Hieracia. Vísindafélag íslend-
inga. Rit XXXVII. Reykjavík 1966. 142 bls.
-j- 22 inyndasíður.
Sii bók sem hér liggur fyrir er fimmta rit-
verkið um íslenzka undafífla, og annað rit-
ið sem kallast má monografiskt.
Hið fyrsta verulega rit um ísl. undafífla
var ritgerð Dahlstedts hins sænska (Beitrage
zur Kenntnis d. Hieracium-Flora Islands.
Archiv för Botanik, Bd. 3 no 10. — Stock-
holm, 1904), annað var rit Omangs hins
norska (Omang, S. O. F.: Monografische Be-
arbeitung d. Hicracien Islands. Skrifter utg.
af d. Norske Vidensk. Akad. i Oslo, Naturv.
Kl. No 3. Oslo 1938).
Hin ritin eru öll eftir Ingimar sjálfan (De-
scriptions of Netv Hieracium Species in Ice-
land. Soc. Scient. Island. XXXI, Reykjavík
1957, Supplement to the Hieracium Flora
of Iceland. Soc. Scicnt. Islandica, XXXIV,
— Reykjavík 1961) og umtalað rit.
Ekki verður annað sagt en að hér liafi vel
verið að unnið, og væri betur að svo góðar
heimildir lægju fyrir um aðra flokka ís-
lenzkrar flóru.
í ritinu eru taldar 177 fullgildar tegundir,
og fjölmargar deilitegundir og afbrigði, sem
hér hafa fundizt. Eru þctta þó nokkru færri
legundir en áður hafði verið lýst eða getið
héðan, en þær munu alls vera um 190. Er
gott til þess að vita, að Ingimar kann ekki
aðeins að fjölga tcgundum, heldur og að
skera þær niður, enda er slíkur niðurskurð-
ur oft merki um trúverðugt starf.
Eftir sem áður er þó mikill hluti tegund-
anna endemískur hér á landi, og þar sem
ólíklegt þykir, að margar tegundir hafi lif-
að hér á ísöld, verður myndunarhraði
þeirra að teljast furðti mikill, en gæta verð-
ur þess, að tegundamyndun undafíflanna
er nokkuð annars háttar en plantna al-
mennt, þar sem þeir hafa að mestu leyti
einkynja æxlun og varðveita því stökkbreyt-
ingar betur, en aðrar plöntur, sem bland-
ast við kynæxlun.
Meira en helmingur íslenzkra undafífla-
tegunda er sjaldgæfur enn sem komið er, og
margar hafa aðeins fundizt á einum stað.
Er þó von til að fundarstöðum fjölgi er
tímar líða fram.
Bók Ingimars er í alla staði vel og trú-
verðuglega unnin, enda liggur að baki
hennar margra ára starf höfundar við nafn-
greiningar á íslenzkum undafíflum. Hefur
hann sjálfur farið víða um landið til söfn-
unar, en auk þess hafa fjölmargir grasa-
fræðingar og áhugamenn lagt þar hönd að
verki, og sent Ingimar fífla til greiningar.
Þá hefur hann athugað flest eða öll söfn
ísl. undafífla erlendis, þar á meðal söfn
Dahlstedts og Omangs. jj jjg.
Bodil Lange: Studies in tlie Sphagnum
Flora of Iceland and thc Færöes. Sérprent-
un úr Botanisk Tidsskrift, 59. árg. 1963,
bls. 220-243.
Höfundur, sem er ciginkona Mortens
Lange prófessors og þingmanns, kom hing-
að til lands sumarið 1959, og dvaldist í
mánuð á Suðurlandi (mest á Reykjum í
Ölfusi), og safnaði barnamosa (Sphagnum).
Hún hafði áður farið í gegnum safn Hessel-
hos af barnamosa, sem geymt er í Höfn, og
endurskoðað greiningar hans. Birtust niður-
stöður þeirra endurskoðunar í grein í Bo-
tanisk Tidsskrift 1952. (A revision of the
Sphagnum Flora of Iceland, Bot. Tidsskrift,
49: 192-195 (1952).
88 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræði