Morgunblaðið - 02.02.2012, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 2. FEBRÚAR 2012
Raðauglýsingar 569 1100
Nauðungarsala
Uppboð
Einnig birt á www.naudungarsolur.is.
Framhald uppboðs á eftirfarandi eignum verður háð á þeim
sjálfum, sem hér segir:
Dalbraut 11, fastanr. 212-4828, Bíldudal, Vesturbyggð, þingl. eig. Björn
Magnús Magnússon, gerðarbeiðendur Íbúðalánasjóður og Sjóvá-
Almennar tryggingar hf., mánudaginn 6. febrúar 2012 kl. 16:00.
Dalbraut 22, fastanr. 212-4845, Bíldudal, Vesturbyggð, þingl. eig.
Björn Magnús Magnússon, gerðarbeiðendur Íbúðalánasjóður og
Sjóvá-Almennar tryggingar hf., mánudaginn 6. febrúar 2012 kl. 16:30.
Sýslumaðurinn á Patreksfirði,
1. febrúar 2012.
Úlfar Lúðvíksson.
Uppboð
Einnig birt á www.naudungarsolur.is.
Framhald uppboðs á eftirfarandi eignum verður háð á þeim
sjálfum, sem hér segir:
Eirhöfði 12, 204-2860, Reykjvík, þingl. eig. Dominium hf., gerðarbeið-
andi Íslandsbanki hf., mánudaginn 6. febrúar 2012 kl. 11:30.
Furugerði 3, 203-4142, Reykjavík, þingl. eig. Mitt ehf., gerðarbeið-
endur NBI hf.,Tollstjóri og Vátryggingafélag Íslands hf., mánudaginn
6. febrúar 2012 kl. 14:00.
Rauðás 19, 204-6241, Reykjavík, þingl. eig. Magnús Sigurðsson, gerð-
arbeiðendur Arion banki hf., Íbúðalánasjóður og Söfnunarsjóður líf-
eyrisréttinda, mánudaginn 6. febrúar 2012 kl. 10:30.
Teigagerði 15, 203-4868, Reykjavík, þingl. eig. Haraldur Sighvatsson,
gerðarbeiðendur Sparisjóður Reykjavíkur/nágr. hf. og Söfnunarsjóður
lífeyrisréttinda, mánudaginn 6. febrúar 2012 kl. 14:30.
Sýslumaðurinn í Reykjavík,
1. febrúar 2012.
Uppboð
Einnig birt á www.naudungarsolur.is.
Framhald uppboðs á eftirfarandi eignum verður háð á þeim
sjálfum, sem hér segir:
Borgarbraut 27, fnr. 211-1034, Borgarnesi, þingl. eig. Jóhann Mar
Skarphéðinsson, gerðarbeiðandi Íbúðalánasjóður, miðvikudaginn
8. febrúar 2012 kl. 09:10.
Hl. Skúlagötu 11, fnr. 211-1692, Borgarnesi, þingl. eig. Guðrún Hulda
Pálmadóttir, gerðarbeiðandi Arion banki hf., miðvikudaginn 8. febrúar
2012 kl. 09:20.
Skallagrímsgata 1, fnr. 211-1674, Borgarnesi, þingl. eig. Þorsteinn
Magnússon, gerðarbeiðendur Arion banki hf. og Sjóvá- Almennar hf.,
miðvikudaginn 8. febrúar 2012 kl. 09:00.
Ytri-Hólmur 1, lnr. 133-694, Hvalfjarðarsveit, þingl. eig. Kristín Helga
Ármannsdóttir og Guðmundur Brynjólfur Ottesen, gerðarbeiðandi
Arion banki hf., miðvikudaginn 8. febrúar 2012 kl. 14:00.
Sýslumaðurinn í Borgarnesi,
1. febrúar 2012.
Stefán Skarphéðinsson, sýslumaður.
Elsku besta amma mín, þá
ertu farin yfir móðuna miklu.
Margs er að minnast, þá síð-
ast á aðfangadag, þegar ég var í
stuttu stoppi á Íslandi og þótt
þjáningar hafi verið miklar fékk
ég þig til að brosa þegar ég
spurði þig hvort þú ætlaðir ekki
á gömlu dansana að dansa
polka? Þér sem fannst svo gam-
an að dansa gömlu dansana og
hlusta á söng.
Minnist ég skemmtilegra
samræðna á Þórsgötunni þegar
ég bjó á Íslandi og kenndi í
Austó þá kom ég oft við í kaffi
og hlógum við mikið að lífinu og
tilverunni.
Mér fannst alltaf jafn gaman
Sesselja Sigríður
Jóhannsdóttir
✝ Sesselja Sigríð-ur Jóhanns-
dóttir (Sísí) frá Val-
bjarnarvöllum
fæddist í Forna-
hvammi 27. júlí
1929. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Mörk 8. jan-
úar 2012.
Útför Sesselju
Sigríðar (Sísíar) fór
fram frá Fossvogs-
kirkju 23. janúar 2012.
að því hvernig þú
fussaðir og sveiaðir
yfir því að ég byggi
í útlöndum. Þú
sagðir alltaf að Ís-
land væri best, en
síðan þegar þú
fórst í þitt fyrsta
flugferðalag til
Spánar var svo
gaman að sjá þig á
kaffihúsi hótelsins
þar sem þú varst
orðin besti vinur þjónsins og
þurftir engan túlk.
Loftkökurnar og vanilluhring-
irnir, ohh, ég hef ekki smakkað
eins góðar og þínar smákökur
síðan á Bergþórugötunni.
Já, margar og góðar minn-
ingar streyma á þessari stundu,
en svona er lífið.
Það er víst komið að endastöð
í bili, en ég veit að Daddi tekur
vel á móti þér, þar sem þið
dansið saman léttan polka.
Strákarnir mínir eru svo
ánægðir að hafa séð langömmu
sína í hinsta sinn um jólin.
Takk fyrir allt saman, amma
mín,
þangað til næst.
Þín,
Louise Stefanía Djermoun.
Það verður enginn þorrafagn-
aður í heita pottinum í ár.
Mörg undanfarin ár höfum
við pottavinirnir í sundlaug
Akraness átt góðar stundir sam-
an. Alltaf var farið í pottinn á
föstudagsmorgnum upp úr
hálfsjö. Einn af þessum pott-
verjum var Bjössi okkar og eig-
um við eftir að sakna hans sárt.
Alltaf vantaði mikið ef Bjössi
var ekki mættur, sem reyndar
var ekki oft. Hreinskilni hans og
hressileiki gerði okkur alltaf
gott og oft var tekist hressilega
á og allir fengu sína sneið, en
það var bara gott og svo glotti
Bjössi og gerði bara grín að
okkur hinum, einkum ef honum
hafði tekist að æsa einhvern
upp.
Björn H.
Tryggvason
✝ Björn H.Tryggvason
var fæddur á
Hólmavík 3. ágúst
1949. Hann lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 18. jan-
úar 2012.
Útför Björns fór
fram frá Akra-
neskirkju 27. jan-
úar 2012.
Ef einhver hafði
skrópað nokkra
daga, var hinn sami
tekinn á beinið um
leið og hann mætti
aftur, þá kallaði
Bjössi yfir alla
laugina, hvar hefur
þú verið, ertu hætt-
ur að þrífa þig eða
hvað, maður hagar
sér ekki svona.
Svona var Bjössi,
alltaf stutt í glensið og við viss-
um alltaf hvar við höfðum hann.
Þegar leið að jólum sagði hann
eins og honum einum var lagið:
þið kellingarnar sjáið um jóla-
fagnaðinn og við karlarnir um
þorrann. En þorramaturinn með
Bjössa okkar verður að bíða
betri tíma.
Bjössi var mikill fjölskyldu-
maður og oft ræddi hann um
barnabörnin sín, sem voru hon-
um afar kær.
Við viljum senda Helgu og
fjölskyldu okkar innilegustu
samúðarkveðjur um leið og við
kveðjum kæran vin og þökkum
honum samfylgdina.
Pottavinir,
Jóhann, Pálína, Sigríður
Gróa, Heiðbjört, Magnús,
Lilja, Ingibjörg og Sunna.
Þú ert alveg eins og hann Elli
föðurbróðir þinn, þú ert miklu
líkari honum en pabba þínum.
Þessi orð voru sögð við mig
kvöld eitt á fundi hjá Ættfræði-
félaginu fyrir um aldarfjórðungi
af afar elskulegum manni sem
ég vissi lítil deili á þá. Þessi orð
urðu upphafið að löngum og
góðum vinskap sem var mér
mjög dýrmætur. Jóhannes opn-
aði mér glugga inn í fortíðina,
glugga sem hafði verið mér lok-
aður og ókunnur. Í ljós kom að
Elías föðurbróðir minn hafði
verið vinnumaður í Eyvík, hjá
Kolbeini föður Jóhannesar, þeg-
ar þau systkinin voru lítil. Hann
sagði mér svo ótalmargt frá
þessum föðurbróður mínum sem
lést aðeins tuttugu og sjö ára
gamall, átta árum áður en ég
fæddist, og varð föður mínum og
fólkinu sínu mikill harmdauði.
Jóhannes lýsti umhyggjusemi
Jóhannes Guð-
mann Kolbeinsson
✝ Jóhannes Guð-mann Kolbeins-
son fæddist í Eyvík
í Grímsnesi 3. júlí
1917. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 20. janúar
2012.
Útför Jóhann-
esar var gerð frá
Langholtskirkju
31. janúar 2012.
Ella og elsku við
þau börnin þegar
mamma þeirra var
veik. Hann lýsti
skapferli hans og
hæfileikum af slíkri
nákvæmni að hann
stóð mér ljóslifandi
fyrir hugskotssjón-
um, dásamaði hann
og blessaði og hrós-
aði á alla lund. Fyr-
ir þessa vitneskju
er ég honum ævinlega þakklát.
Ég held ég hafi notið Ella föð-
urbróður míns í öllum okkar
samskiptum. Við áttum saman
margar góðar stundir í Ætt-
fræðifélaginu þar sem Jóhannes
var virkur félagi í fjöldamörg ár
og endurskoðandi um árabil.
Hann var mjög ættfróður og
áhugasamur og sótti fundi fé-
lagsins meðan heilsan leyfði.
Jóhannes bar þungan kross
sem hann ræddi einstaka sinn-
um við mig, en það var missir
ungrar dóttur hans í flugslysinu
hræðilega í Héðinsfirði. Ég
hygg að hann hafi aldrei borið
sitt barr eftir það. Ýmislegt
fleira var honum mótdrægt um
ævina. Hann bar sterkar taugar
til Grímsnessins og Eyvíkur þar
sem ættin hans hefur setið vel á
þriðju öld. Þar bjó langalangafi
hans, langafi, afi og faðir og þar
búa afkomendur Emmu systur
hans enn þann dag í dag.
Langri vegferð er lokið, hátt í
öld að baki, hvíldin kærkomin.
Ég kveð vin minn, Jóhannes
Kolbeinsson, og óska honum
góðrar heimkomu.
Guðfinna Ragnarsdóttir.
Ég vil með örfáum orðum
minnast Jóhannesar Kolbeins-
sonar sem kvaddur var hinstu
kveðju 31. janúar sl. Jóhannesi
kynntist ég um miðjan 8. áratug
síðustu aldar, þegar ég var kjör-
in fulltrúi vinnufélaga minna hjá
Borgarbókasafninu og þar með í
fulltrúaráð Starfsmannafélags
Reykjavíkurborgar (St.Rv.) Þá
hafði Jóhannes til margra ára
gegnt ýmsum trúnaðarstörfum
fyrir félagið, setið í stjórn þess,
verið spjaldskrárritari og bréf-
ritari eins og það hét þá, en
lengst af og samfellt í árafjöld
var hann fulltrúi/trúnaðarmaður
vinnufélaga sinna hjá Vatns-
veitu Reykjavíkur og síðan
Orkuveitunni. Eftir að hann fór
á eftirlaun sat hann svo í full-
trúaráðinu fyrir deild eftir-
launafóks, allt til dauðadags. Jó-
hannes sat um árabil í
samninganefnd St.Rv., var
fulltrúi félagsins á þingum
BSRB og sat í fjölda annarra
nefnda og ráða sem ekki verða
gerð full skil hér. Þegar Starfs-
mannafélag Reykjavíkurborgar
hóf uppbyggingu á orlofssvæði
félagsins að Úlfljótsvatni var Jó-
hannes að sjálfsögðu þar
fremstur í flokki, fyrsti maður
að tilkynna þátttöku sína í sjáf-
boðaliðaferðunum hvort sem
þurfti að mála hús, planta skógi
eða grafa skurð. Ómetanleg var
þekking hans og brennandi
áhugi þegar leita þurfti að köldu
vatni fyrir svæðið og lagning
vatnsveitunnar var hans meist-
arastykki. Ég kveð Jóhannes
með virðingu og þakklæti fyrir
langt og farsælt samstarf sem
aldrei bar skugga á. Syni hans
og fjölskyldu flyt ég samúðar-
kveðju.
Sjöfn Ingólfsdóttir,
fyrrverandi
formaður St.Rv.
Mesta glíman í lífinu er glím-
an við mann sjálfan. Við erum
öll sífellt að takast á við tilfinn-
ingar okkar, langanir, vænting-
ar og jafnvel okkar innri mann
sem veit yfirleitt sínu viti en
hugsanirnar reyna að draga
okkar á tálar. Þessi glíma varir
að eilífu en þó ná aðeins örfáir
að beisla sjálfa sig með ein-
stakri yfirvegun og innri ró,
burtséð frá aðstæðum. Ég þekki
nokkra sem eru komnir það
langt í lífinu og eru umvafðir ei-
lífu ljósi.
Hið dásamlega við tilveruna
er hversu ólík við erum. Lífið
væri litlaust ef við gengjum öll
eftir sömu götu og deildum
sömu skoðunum og áhugamál-
Loftur Gunnarsson
✝ Loftur Gunn-arsson fæddist
á Landspítalanum í
Reykjavík 11. sept-
ember 1979. Hann
lést á gjörgæslu-
deild Landspítalans
í Fossvogi 20. jan-
úar 2012.
Loftur var jarð-
sunginn frá Garða-
kirkju 31. janúar
2012, kl. 13.
um. Eitt það eftir-
sóknarverðasta í
lífinu er að tileinka
sér það að koma
fram við alla sem
jafningja og vera
þess meðvitaður að
maður viti aldrei
hvenær engill verð-
ur á vegi manns. Er
það öldungurinn
sem við leiðum yfir
götu á hálum ís, ný-
fædda barnið sem horfir á okk-
ur með augum sem tilheyra öðr-
um heimi eða útigangsmaðurinn
sem hefur ratað þá leið að arka
um í miðbænum og njóta ölm-
usu?
Hver getur sagt til um það
hvort hann hafi valið þá leið áð-
ur en hann kom í þetta jarðlíf,
til þess að taka út ákveðinn
þroska í hinni eilífu hringrás
lífsins? Er hann hugsanlega að
leggja á sig þungar byrðar fyrir
okkur hin sem kusum að fara
auðveldari leið að þessu sinni?
Hvort felst meiri þroski í því að
takast á við þjáningu og mótlæti
með reglulegu millibili eða
fljúga á vængjum velgengni í
gegnum lífið? Þurfum við ekki
öll að ganga mismunandi blind-
götur eða arka um breiðgötur í
þúsund ár, hvort sem okkur lík-
ar betur eða verr? Handritið er
handan lífsins og bíður eftir því
að við flettum yfir í næsta kafla.
Loftur Gunnarsson hefur
kvatt þetta líf að sinni. Hann fór
ótroðnar slóðir, gekk blindgöt-
ur, hugsanlega fyrir okkur hin.
Segja má að við höfum verið
gluggavinir í allmörg ár, fyrir
utan annarskonar vinatengsl.
Þegar hann sá mig sitja við
gluggann í hlýjunni á Kaffitár á
morgnana, kom hann inn til að
kasta kveðju. Sat um stund og
við ræddum um lífið og hin ólíku
hlutverk. Loftur var fallegur,
ungur maður með mikið skegg
og beint bak. Augun himinblá,
ekki úr þessum heimi. Það var
augljóst. Þótt hann hafi hugs-
anlega ekki skynjað tilgang lífs-
ins logaði ljós hið innra sem var
meðvitað um hvert förinni væri
heitið og til hvers. Hann bað
aldrei um mikið en ég gaf með
glöðu geði fyrir örlítilli brjóst-
birtu. Og hann gaf mikið til
baka. Síðan arkaði hann aftur út
í morguninn, hvernig sem viðr-
aði. Tilbúinn fyrir örlög lífsins.
Sæll er sá sem getur borið
eigur sínar á bakinu.
Foreldrum Lofts Gunnars-
sonar, systkinum, frændfólki og
vinum sendi ég mínar dýpstu
samúðarkveðjur.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki
með tárum, hugsið ekki um dauðann
með harmi eða ótta.
Ég er svo nærri, að hvert eitt tár ykk-
ar snertir mig og kvelur, þótt látinn
mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með
glöðum hug, lyftist sál mín upp í mót
til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem
lífið gefur og ég, þótt látinn sé, tek
þátt í gleði ykkar yfir lífinu.
(Kahlil Gibran.)
Þorgrímur Þráinsson.
Nokkur orð um góðan dreng
sem er farinn á betri stað. Loft-
ur minn þú varst svo fallegt
barn með stór blá og forvitin
augu, ljósa lokka og varst
skemmtilegur lítill prakkari. Þú
varst góð og falleg en viðkvæm
sál. Lýsir því best að núna rétt
fyrir jólin þá hittir þú gamlan
vin sem var að selja dagatal fyr-
ir slökkviliðið. Þú vildir styrkja
þá og gafst honum alla pen-
ingana sem þú varst með en
aldrei áttir þú mikið af verald-
legum auð. Núna ertu kominn í
Sumarlandið þar sem hlýtt og
gott er að vera. Þar eru margir
sem taka á móti þér með opnum
örmum. Hvíl í friði.
Helga, Birna Mjöll,
Trausti og Óskar Björn.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför
er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, jafnvel þótt grein
hafi borist innan skilafrests.
Lengd | Hámarkslengd minningargreina er 3.000 slög. Lengri greinar
eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda stutta kveðju, Hinstu
kveðju, 5-15 línur.
Minningargreinar