Helgafell - 01.12.1955, Blaðsíða 124

122
HELGAFELL
merka menningarfélags og óskabarns
Reykvíkinga. Heyrzt hefur, að félagið
sé nú að æfa Galdra-Loft með Gísla
Halldórssyni í titilhlutverkinu og Ernu
Sigurleifsdótiur í hlutverki Steinunnar.
Er tilhlökkunarefni að sjá þessa efni-
legu leikendur spreyta sig á svo erfið-
um viðfangsefnum. Af verkefnum fé-
lagsins á yfirstandandi ári ber sérstak-
lega að minnast hins nýja gamanleiks
Agnars Þórðarsonar, sem vekur miklar
vonir um framtíð þessa höfundar. Hann
hefur áður sýnt ótvíræða hæfileika til
leikritagerðar og harmleikur hans, Þeir
koma í haust, sem Þjóðleikhúsið sýndi
í fyrra, hlaut miklu minni aðsókn en
verðugt var.
Hjá Þjóðleikhúsinu hefur afkoman
vafalaust verið góð á þessu ári og sýn-
ingar þess yfirleitt vel sóttar. Einkum
hafa gamanleikirnir reynzt lífseigir eins
og fyrri daginn, einkum leikritið Fædd
í gær, sem einnig var valið til sýninga
úti um land og hlaut hvarvetna beztu
viðtökur. Valur Gíslason, sem lék að-
alhlutverkið, hreppti eins og kunnugt
er verðlaun Félags leiklistargagnrýn-
enda, Silfurlampann, fyrir túlkun sína
á þessu hlutverki. Var hann vel að
þeirri sæmd kominn, því hann er mjög
traustur leikari og hefur fyrir löngu
sannað, að honum er trúandi fyrir stór-
um verkefnum- Leikur Vals í ofan-
greindu hlutverki var einnig með mikl-
um ágætum, en vitanlega geta menn
deilt endalaust um það, hver hafi raun-
verulega verið bezti leikur crrsins. Þeg-
ar meta skal frammistöðu leikanda
verður fyrst og fremst að líta til þess,
hvað honum er fengið í hendur og
hvað hann síðan gerir úr því. Á það
má t. d. benda, að Rúrik Haraldsson
lék í sama leikriti miklu erfiðara og
umfram allt miklu vanþakklátara hlut-
verk og leysti það af hendi með mikilli
snilli. Margir mundu og telja, að leik-
ur Indriða Waage í Er á meðan er
hefði að sínu leyti verið verðlauna
verður, enda standa fáir þessum leik-
ara á sporði, þegar honum tekst upp.
Hvorugt af þessu haggar þó því, að
Valur var alls sóma maklegur, og ekki
er heldur neinn vafi á því, að úthlut-
un verðlaunanna mæltist mjög vel fyrir
á meðal leikhúsgesta.
Hér er ekki rúm til að rekja einstök
leikrit eða ræða meðferð þá, er þau
sættu hvert um sig, en í heild mun
mega líta svo á, að menn hafi fengið
flestar sanngimislegar vonir uppfylltar
á leikárinu. Til aðfinnslu má helzt telja
það frum, að Krítarhringurinn, eftir
Klabund hinn þýzka, var á margan
hátt gallað verk og ber það fyrst til,
að höfundurinn hefur ekki nennt að
kynna sér kínverska háttu og siðu. Til
dæmis má nefna sykurinn í teinu og
allt hjalið um skilnað. Svæk er einnig
lélegt leikrit og minnir í byggingu á
myndabókarformið á íslandsklukkunni
og Valtý á grænni treyju, en það er
samt líklegt til vinsælda sökum hinnar
skemmtilegu persónu, sem er leikin
(fullafkáralega) af Róbert Amfinnssyni.
Þjóðleikhússtjóri á sérstakar þakkir
skyldar fyrir að hafa af miklum stór-
hug gefið okkur tækifæri til að kynnost
austurlenzkri leiksviðslist með hingað-
komu kínversku óperunnar og jap-
anska leikflokksins. Vom báðar þessar
sýningar mjög nýstárlegar og heill-
andi. Þá hefur Þjóðleikhúsið fengið
hingað kunnan leikstjóra frá Bretlandi
til að setja á svið Draum á Jónsmessu-
nótt, eftir Shakespeare, í þýðingu Helga
Hálfdánarsonar. Þetta verður jólaleik-
rit Þjóðleikhússins og binda menn
miklar vonir við þá sýningu.