Morgunblaðið - 03.01.2013, Blaðsíða 26

26 | MORGUNBLAÐIÐ
Leikur og
keppni fyrir
líkama og sál
Að stunda einhverja hreyfingu er öllum mikilvægt. Marg-
ir iðka keppnisgreinar og stefna til sigurs. Stóra málið er
hins vegar að þátttaka í almenningsíþróttum verður æ
meiri; fólk gengur, hleypur, syndir og margir þramma upp
um fjöll og firnindi. Svo er þetta líka fínn félagsskapur og
sagt er að maður sé manns gaman. Foreldrar fylgjast
með starfi barnanna, fá þannig áhugann og byrja jafnvel
sjálfir að æfa. Og öðrum þræði er slíkt markmiðið. Virk
þátttaka fólks í samfélaginu skiptir miklu – og stundum
er sagt að í hraustum líkama sé jafnan heilbrigð sál.
Morgunblaðið/Eggert
Sprettur Meginþorri barna og unglinga stundar einhverjar íþróttir. Áhuginn er mikill; æfingarnar auka bæði
þrek og úthald og eru einnig til þess fallnar að skerpa á félagsþroskanum, sem er þýðingarmikið atriði.
„Á fyrsta stigi grunnskólans leggj-
um við okkur eftir því að kynna sem
flestar íþróttagreinar fyrir nem-
endum. Þegar þeir eldast beinist
áherslan hins vegar meira í þá átt að
virkja þá til almennrar þátttöku
þannig að hreyfing sé einfaldlega
hluti daglegs lífs,“ segir Helgi Kjart-
ansson sem býr í Reykholti í Bisk-
upstungum og er íþróttakennari við
Grunnskóla Bláskógabyggðar.
„Samkvæmt aðalnámskránni sem
við fylgjum eru íþróttir stór þáttur í
skólastarfi. Skyldutímarnir eru
tveir, einn tími í sund og svo höfum
við íþróttir sem valfag þar sem
krakkarnir geta til dæmis tekið bad-
minton, þrekgreinar, handbolta og
fótbolta og þar er síðastnefnda
greinin sú allra vinsælasta. Knatt-
spyrnan skorar alltaf,“ segir Helgi
sem telur sveitakrakka ekki endi-
lega betur á sig komna en borg-
arbörn. Sveitastörfin sem áður
þörfnuðust þess að bæði ungir sem
eldri legðu lið í átakavinnu séu nú
vélvædd að mestu. Munur á atgervi
með tilliti til búsetu sé líklega ekki
svo mikill, þó svo kunni að hafa verið
í eina tíð.
„Það er ánægjulegt hvað krakk-
arnir eru áhugasöm um íþróttir og
taka þátt í þeim. Jú, auðvitað þekkir
maður líka trixin hjá þeim sem skor-
ast úr leik og koma með vottorð, sem
stundum geta átt við rök að styðjast.
En stundum er þetta uppgerð, en
slíkt heyrir til undantekninga,“ seg-
ir Helgi og heldur áfram:
„Sjálfur byrja ég daginn gjarnan
á sundi í Reyholtslaug. Tek þá 500 til
1.000 metra. Þetta er fín hreyfing og
nauðsynlegt til að halda sér við í
sundkennslunni. Eftir sund fer ég
heim, kem börnunum á ról og fer svo
á reiðhjóli í skólann. Fram og til
baka eru þetta líklega um þrír kíló-
metrar á dag.“
Helgi Kjartansson
Ánægjulegt
að vera með
„Golfið er skemmtilegt og gott að
hvíla hugann frá amstri dagsins.
Við Eyjamenn búum svo vel að eiga
golfvöll hér í Herjólfsdal, nánast í
miðjum bænum. Höfum svo í kaup-
bæti að hér er einstaklega snjólétt.
Hægt er að spila völlinn líklega ell-
efu mánuði á ári og jafnvel lengur.
Oft hafa hér til dæmis verið haldin
mót í kringum áramótin, þegar
flestir aðrir vellir eru undir fönn,“
segir sr. Kristján Björnsson,
sóknarprestur í Vestmannaeyjum.
Kristján kveðst satt best að
segja gutlari í golfinu og með 26 í
forgjöf. Hún hafi þó heldur lækkað
síðustu árin, sem sé til vitnis um
framför og ástundun, eins og
stundum er sagt um efnilega
íþróttakappa.
Rúm tíu ár eru síðan Kristján
byrjaði í golfinu. „Ég hafði aðeins
prófað þetta, en þegar fjölskyldan
var árið 2001 í fríi úti á Flórída
komst ég virkilega á bragðið. Yfir
sumarið er um helgar haldinn mik-
ill fjöldi golfmóta hér í Eyjum sem
ég hef þó lítið getað tekið þátt í;
giftingar og jarðarfarir á laug-
ardögum og messur á sunnudögum.
Ég hef þó skotist í þetta þegar færi
gefst,“ segir Kristján sem segir
fjölmarga presta stunda golfíþrótt-
ina af miklu kappi.
Síðasta sumar hélt Kristján sig
að mestu heima í Eyjum. Eyddi
dögum oft á golfvellinum, sem telur
átján holur alls. „Ef maður kemst í
golf nokkra daga í röð er maður í
fínum málum. Allur hringurinn er
nærri fimm km og slík ganga er fín
hreyfing. Elsti hluti golfvallarins
hér er gerður um 1940 og einhvern
tíma tók ég þátt í afmælismóti þar
sem fimmta holan var slegin af
klettasyllunni í Herjólfsdal sem
flestir þekkja sem ræðupúlt við
upphaf Þjóðhátíðar ár hvert.“
Kristján Björnsson
Fer í golfið
milli giftinga
Íþróttastarf hefur breyst mikið á síð-
ustu árum og foreldrar eru mun
duglegri en áður að fylgja börn-
unum eftir í íþróttum og tómstunda-
starfi þeirra. Þegar ég var að æfa
heyrði slíkt nánast til undantekn-
inga, en nú er þetta alveg á hinn
veginn. Það er undantekning ef for-
eldar mæta ekki á leiki þegar börnin
eru að keppa,“ segir Margrét Gunn-
arsdóttir. Hún býr í Reykjavík og er
móðir fjögurra barna á aldrinum sjö
til fimmtán ára sem öll eru virk í
íþróttastarfi og æfa með KR.
„Vissulega er tímafrekt að vera
íþróttamamma, en að sama skapi
finnst mér það ofsalega skemmti-
legt. Bæði hefur maður kynnst
fjölda fólks á þessum vettvangi en
ánægjan felst ekki síst í því að fylgj-
ast með krökkunum sínum blómstra.
Hreyfingin gerir þeim gott sem og
keppni en iðkun íþrótta hefur einnig
góð áhrif á félagsfærni barna og er
besta forvörn sem hægt er að finna.
Hópíþróttir reyna á samvinnu
fjöldans og í einstaklingsgreinum
þarf ögun og sjálfaga,“ útskýrir
Margrét, sem er framkvæmdastjóri
Badmintonsambands Íslands. Hún
segir þá grein í góðum málum enda
sé badminton skemmtileg íþrótt fyr-
ir allan aldur. Góður árangur Rögnu
Ingólfsdóttur á Ólympíuleikunum sé
hvatning sem nái til fjöldans.
„Umræða um íþróttir er jákvæð
og slíkt hefur mikið að segja. For-
eldrum er í mun að krakkarnir séu
virkir þátttakendur í samfélaginu en
sitji ekki bara heima við tölvuna. Því
er til mikils að vinna,“ segir Margrét
sem sjálf reynir að hreyfa sig reglu-
lega. Hún kveðst gjarnan fara í sund
og út að hlaupa með hundinn; en úr
heimaranni í Skerjafirðinum eru fín-
ar hlaupaleiðir sem njóta vinsælda –
til dæmis í Vesturbæinn og inn með
Fossvoginum.
Margrét Gunnarsdóttir
Foreldrarnir
fylgja eftir
„Að stunda reglubundna hreyfingu
er fyrir mína parta bæði nauðsyn og
skemmtun. Ég er alin upp norður í
landi og í sveitinni heima hafði ég
Hraundranga fyrir augum alla daga.
Vorum oft að hlaupa upp um brekk-
ur og fjöll eftir kindum, hestum og
kúm. Það ræður sjálfsagt einhverju
um að fjallgöngur hafa heillað mig
og þá sér í lagi hin síðari ár. Langar
alltaf að komast á toppinn,“ segir
Árdís Ármannsdóttir, markaðsstjóri
hjá Nýsköpunarmiðstöð Íslands.
Á unglingsárum æfði Árdís frjáls-
ar íþróttir og segist hafa náð ágæt-
um árangri í hlaupunum. Hafi raun-
ar prófað flestar greinar í frjálsum.
„Í dag fer ég alltaf í box þrisvar í
viku í hnefaleikastöðinni Æsi. Boxið
er mjög fjölbreytt, fjör og skemmt-
un. Baráttan er virkilega skemmti-
leg og þjálfunin mjög alhliða. Svo er
ég líka í fótboltanum með ÍR-
drottningunum. Þetta er talsverð
ögrun; að fara út í nístingskulda á
völlinn í Breiðholtinu og hlaupa á
eftir boltanum í klukkutíma. Félags-
skapurinn er alveg frábær,“ segir
Árdís sem einnig hefur fylgt tíu ára
dóttur sinni eftir í körfubolta-
æfingum hjá Grafarvogsfélaginu
Fjölni.
„Við erum þarna nokkrar
mömmur með stelpunum okkar og
höfum allar mikinn áhuga á körfu-
bolta. Nokkrar þeirra tóku sig sam-
an og fóru sjálfar að æfa. Mér finnst
það alveg frábært framtak og ætla
að byrja að æfa með stelpunum nú
eftir áramótin. Reynst hefur erfitt
að fá æfingaaðstöðu og tíma hér í
Grafarvoginum, hverfinu okkar.
Nánast hver einasta stund í íþrótta-
húsunum er bókuð. En auðvitað er
slíkt bara lúxusvandamál; það er góð
þróun að fólk sé virkt í íþróttum og
raunar öðru því tómstundastarfi
sem býðst,“ segir Árdís að síðustu.
Árdís Ármannsdóttir
Langar alltaf
á toppinn
„Æfingar mínar ganga út á að halda
mér í toppformi, enda hef ég sett
mér markmið fyrir komandi ár sem
krefjast þols og úthalds,“ segir Ás-
geir Jónsson, þjálfari og þolrauna-
maður. Hann hóf að stunda æfingar
fyrir nokkrum árum, svo sem sund,
hlaup og fleira slíkt, og hefur meðal
annars tekið þátt í keppni um Iron-
man. Og hann er hvergi nærri hætt-
ur.
„Undanfarin misseri hafa verið
mjög skemmtilegur tími. Árið 2012
hefur verið frábært. Í vor náði ég að
klífa Aconcagua í Argentínu, sem er
6.961 metrar, hæsta fjall Suður-
Ameríku. Seinna á árinu náð ég svo
á Denali í Alaska, sem margir
þekkja sem Mount McKinley. Þetta
fjall er 6.194 metrar á hæð og telst
vera það hæsta Norður-Ameríku á
árinu,“ segir Ásgeir sem hafði ein-
sett sér að komast Vinson Massif,
sem er 4.892 metrar, hæsta fjall suð-
urskautsins, nú í ársbyrjun. Slíkt
kostar hins vegar sitt. Því þurfti Ás-
geir að setja þessi áform sín á ís; ef
svo má að orði komast. Stefnir því á
suðurskautið á næsta ári og ætlunin
er að taka Mount Everest í fram-
haldi af því.
„Mount Everest er risastórt verk-
efni. Ekki bara að þetta sé hæsta
fjall heimsins, heldur er kostnaður
aldrei undir tíu milljónum króna.
Undirbúningur er því bæði langur
og strangur og að mörgu er að
hyggja,“ segir Ásgeir sem starf-
rækir ráðgjafarfyrirtækið Tak-
markalaust líf. Undir þess merkjum
heldur hann bæði námskeið og fyr-
irlestra um heilbrigðan lífsstíl og
mátt hugans, það er að hlutirnir eru
í okkar eigin höndum. „Hver er
sinnar gæfu smiður. Við getum valið
hvað við gerum í frítíma okkar, velj-
um það sem gerir okkur kát og glöð,
ekki reið og pirruð,“ segir Ásgeir.
Ásgeir Jónsson
Markmið um
þol og úthald