Fréttablaðið - 01.09.2014, Blaðsíða 17

MÁNUDAGUR 1. september 2014 | SKOÐUN | 17
Sigurður G. Guðjónsson lögfræð-
ingur og Elliði Vignisson bæjar-
stjóri í Eyjum halda því fram að
Guðmundur Kristjánsson útgerð-
armaður kenndur við Brim hafi
látið Reyni Traustason hafa fé
í rekstur DV gegn því að blaðið
myndi draga taum hans í deilum
um Vinnslustöðina í Vestmanna-
eyjum. Reynir viðurkennir lán-
veitinguna en segir að umfjöll-
un blaðamannanna um málefni
Vinnslustöðvarinnar hafi verið
skrifuð út frá sömu sjónarmið-
um og önnur umfjöllun blaðsins
og Guðmundur hafi ekki reynt að
hafa áhrif á skrif blaðsins.
Þetta rýrir orðspor DV. Svona
fyrirgreiðsla hefði átt að koma
fram opinberlega og hún er til
þess fallin að vekja efasemdir
um blaðið.
Þagnarritun
En hvernig svo sem málið er
vaxið breytir það engu um fram-
göngu Sigurðar G. Guðjónsson-
ar. Hann er lögmaður ýmissa
manna sem hafa verið til rann-
sóknar hjá Sérstökum saksókn-
ara vegna viðskiptahátta sinna.
Ef ekki hefði verið fyrir DV
og þrákelkni blaðsins myndi
almenningur lítið vita um marg-
háttuð bókhaldsævintýri þessara
manna – að ógleymdu lekamál-
inu. Sigurður G. er beinlínis að
reyna að nota afl peninganna til
þess að þagga niður í þessu blaði.
Afskipti hans af DV eru ekki til
komin vegna áhuga á fjölmiðlum
heldur er þetta hluti af verjenda-
störfum hans.
Fyrir nokkrum árum hafði
Björgólfur Thor Björgólfsson
uppi orð um að kaupa DV til þess
að leggja það niður vegna þess
að honum sárnuðu skrif blaðsins
um fólk honum nákomið. Þetta
þótti fjarstæðukennt og vakti
almenna hneykslun og kannski
var honum ekki full alvara – að
minnsta kosti varð ekkert úr
þessum áformum. Nú fara þeir
Björn Leifsson og Sigurður G.
Guðjónsson hins vegar fram
í fullri alvöru og fyrir opnum
tjöldum með sams konar ráða-
gerðir. Þeir hyggjast kaupa blað-
ið til þess að þagga niður í því.
Þeir ætla ekki að gefa út blað.
Þeir ætla að gefa út þögn. Þeir
vilja þagnarritara.
Eiga fjölmiðlamenn að stjórna
því sem í fjölmiðlum birtist frek-
ar en fólkið sem greiðir þeim
laun, eigendurnir? Já, reyndar.
Manneskja sem notar auð sinn til
þess að gera vönduðum fjölmiðli
kleift að starfa fær lítið út úr því
annað en sómann. Það er að vísu
allnokkuð og jafnvel eftirsóknar-
vert – og raunar vandséð hvað er
eftirsóknarverðara í lífinu en að
hafa sóma af verkum sínum. Það
þekkja þeir af biturri reynslu
sem tóku þátt í viðskiptaflétt-
unum á bóluárunum, að auður og
afl skiptir engu máli sé orðstír-
inn enginn.
„Ráðgjafi lýðsins“
Skipti eigandi sér af fjölmiðli
bitnar það undireins á trúverð-
ugleika fjölmiðilsins. Trúverðug-
leiki er verðmætasta eign fjöl-
miðils: eða kannski má rifja upp
orð sem vinsælt var fyrir nokkr-
um árum: þetta er eins og við-
skiptavild – þetta er með öðrum
orðum lestrarvild. Lesendur
þurfa að trúa því að blaðið segi
satt og vilji segja þeim satt og
ekki bara það: heldur hafi heill
þeirra að leiðarljósi, vilji starfa
í þágu almannahags; blaðamað-
urinn hefur þar af leiðandi þá
skyldu að bera sannleikanum
vitni, segja frá því sem almenn-
ingur þarf að vita um. Frjálsir
og óháðir, upplýsandi og vand-
aðir fjölmiðlar eru ein helsta
grunnstoð þess að hér fái þrifist
opið lýðræðissamfélag. Það hlýt-
ur að vera nokkurs vert að eiga
þátt í að stuðla að slíku.
Jón Ólafsson ritstjóri, fyrsti
nútímablaðamaður Íslendinga,
sagði í grein í blaði sínu Baldri
árið 1870 að blaðamaðurinn eigi
að vera „ráðgjafi lýðsins“: „Köll-
un blaðamannsins er […] háleit
og fögur, og menn gætu sagt, eitt
hið háleitasta og fegursta, sem
nokkur maður getur tekið sjer
fyrir hendur að starfa að. En því
æðri, fegurri, helgari og háleit-
ari, sem sú köllun er, því meiri
vandi og ábyrgðarhluti er henni
samfara.“
Allt er þetta í fullu gildi enn.
Þetta gildir um Morgunblaðið og
þetta gildir um DV og þetta gild-
ir um Fréttablaðið. Hagsmunir
eigenda þess felast í lestrarvild;
að gera áhugavert blað, sem í
senn er fræðandi og ánægjuleg-
ur félagsskapur. Fái lesendur á
tilfinninguna að blaðið hlífi því
fólki sem á fyrirtækið bitnar það
um leið á lestrarvildinni. Líka
hitt ef fólk fær á tilfinninguna að
blaðamenn og ritstjórar búi við
einhvers konar annarlegt eftir-
lit. Eigendur blaðsins koma víða
við í umsvifum og þurfa að una
því að blaðamenn og fréttamenn
vinni sína vinnu með sannleik-
ann að leiðarljósi.
Hvers vegna að eiga blað ef
maður má svo ekkert beita sér?
Vegna þess að um leið og maður
beitir sér verður eignin ónýt.
Og láti maður alvöru blaða-
mönnum það eftir að búa til blað-
ið stuðlar maður að heilbrigð-
ara og betra samfélagi, sem á að
vera það afl sem knýr athafna-
fólk áfram. Og þá hefur maður
af því sóma. Það eru til verri
fjárfestingar en það.
Beltone First gengur með iPhone 5s, iPhone 5c, iPhone 5, iPad Air, iPad (4. kynslóð), iPad mini með Retina, iPad mini og iPod touch (5. kynslóð) með iOS eða nýrra stýrikerfi. Apple, iPhone, iPad og iPod touch eru vörumerki sem tilheyra Apple Inc, skráð í Bandaríkjunum og öðrum löndum.
HEYRNARSTÖ‹IN
Lestrarvild
Við erum
sannarlega á leið
upp úr hjólför-
unum. Það sjáum
við ekki hvað síst
í atvinnumál-
unum. Á síðasta
ári fjölgaði fólki í
störfum á vinnu-
markaðnum verulega, eða um
6.000 samanborðið við árið 2012.
Í ár höfum við séð sömu þróun. Á
fyrsta ársfjórðungi 2014 voru að
jafnaði um 3.500 fleiri starfandi
en á sama fjórðungi 2013. OECD
er bjartsýnt fyrir okkar hönd og
spáir 4,2% atvinnuleysi á næsta
ári, þremur prósentum minna en
almennt gerist í OECD ríkjunum.
Það er vel skiljanlegt þegar horft
er til þess að í maí 2014 voru
aðeins Japan, Kórea og Austurríki
með minna atvinnuleysi en við
samkvæmt OECD. Við, Mexíkó
og Þýskaland vorum svo saman
með 4. minnsta atvinnuleysið af
OECD ríkjunum. Góðar fréttir úr
atvinnulífinu gefa svo ástæðu til
enn frekari bjartsýni.
Blog.pressan.is/eyglohardar/
Eygló Harðardóttir
AF NETINU
Upp úr hjólförunum
Save the Children á Íslandi
Í DAG
Guðmundur Andri
Thorsson
rithöfundur
Hvers vegna að eiga
blað ef maður má
svo ekkert beita sér? Vegna
þess að um leið og maður
beitir sér verður eignin
ónýt.