Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2005, Blaðsíða 31
„ÉG ELSKA HANA EINS OG HÚN ER
einnig fram í inngangi að verkið hafi einkum verið skrifað vegna þess að
Marie hertogaynja af Bar og greifynja af Pont, systir hertogans af Berry,
hafi þrábeðið sinn góða bróður um að láta skrifa söguna. Hann segir ekki
hvers vegna hertogaynjunni var þetta svo mikið kappsmál en Jean af
Berry hafði vissulega æma ástæðu til að láta bókavörð sinn semja sögu
Lusignan-ættarinnar.
Lusignan-ætdn kemur fram á sjónarsviðið á 9. öld með Hugues I
Venator, á 10. öld er kastalinn í Lusignan byggður af Hugues II og smátt
og smátt leggur ættin undir sig nágrannajarðir. A 12. öld eykst svo hróð-
ur hennar þegar Guy af Lusignan fær dóttur Amaury I konungs af Jerús-
alem og verður sjálfur níundi konungurinn í hinni helgu borg
(1186-1192) og fyrsti konungurinn af Kýpur. Bróðir hans tekur við af
honum og afkomendur þeirra ráða yfir Kýpur til 1473. Filipus fagri
Frakklandskonungur náði hins vegar völdum í Lusignan árið 1308 þeg-
ar seinasti afkomandi Hugues IX af Lusignan féll ffá (þá náði harm
einnig yfirráðum yfir greifadæminu La Marche sem heyrði undir Lu-
signan-ættina frá 1199). Lusignan tilheyrir því ekki lengur Lusignan-
ættinni þegar Jean frá Arras skrifar sögu ættarinnar í lok 14. aldar. Þrátt
fyrir sagnífæðilegt yfirbragð verksins er erfitt að finna sögupersónum
ákveðnar fyrirmyndir í fortíðinni. Geoffroy skögultönn er helsta undan-
tekningin, en fyrirmyndir hans má sjá í Geoffroy I af Lusignan og Geof-
froy n. Sá fyrri, frægur bardagamaður, studdi Hinrik unga í uppreisn
hans gegn Hinriki II Englandskonungi undir lok 12. aldar, og fór síðan
til Palestínu. Sá síðari kveikti í klaustri og drap nokkra munka, var bann-
færður og bað páfa um syndaaflausn árið 1233. Iverki Jean frá Arras
tengjast synir Melúsínu og Remondíns þó mörgum þeirra landsvæða sem
raunverulegir meðlimir Lusignan-ættarinnar réðu yfir, svo sem Kýpur,
Lidu-Armeníu, greifadæminu La Marche, Lúxemborg og Bæheimi.13
Einnig er örlögum systurinnar Palestínu sem Presína lokaði inni í fjall-
inu Canigou með fjársjóð föður síns ædað að undirstrika tengslin við Lu-
signan-ættina þri í þallinu á Palestína að bíða þess að riddari af ætt henn-
ar komi og taki fjársjóðinn til að ffelsa fyrirheitna landið. En enginn kom
og enn bíður Palestína. Melíor hlaut sömu örlög og situr enn í kastalan-
13 Yfirlit um þessi tengsl er t.d. að finna í Le Roman de Mélasine, ou Histoire des Lusignan
par Coudrette (útg. Eleanor Roach), París: Klincksieck, 1982, bls. 37-43; Cou-
drette, Le Raman de Mélusine, bls. 25-28 og Laurence Harf-Lancner, Le monde des
fées dans TOccident médiéual, París: Hachette, 2003, bls. 227-237.
29