Læknablaðið : fylgirit - 01.06.2010, Blaðsíða 31

höfuðverki og þá einkum með mígreni og aðra
króníska verki. Þessi verkjadeild var í samvinnu
við sérfræðing í klínískri taugalífeðlisfræði,
svæfingalækna spítalans, heilaskurðlækna og
geðlækna.118
Arið 2002 var opnuð göngudeild taugalækn-
ingadeildar og var hún staðsett fyrir framan
taugalækningadeild B-2 og á endurkomu slysa-
deildar G-3 í Fossvogi. Árið 2003 var tekin í notkun
dagdeild taugalækninga á Landspítala í Fossvogi.
Dagdeildin var fyrst til húsa í litlu vinnuherbergi
á B-2 þar sem taugalækningadeild er staðsett, en
flutti árið 2004 í stórt og lítið herbergi fyrir framan
taugalækningadeild. Þann 30. nóvember 2005 flutti
dagdeildin aftur og hefur síðan var staðsett á deild
A-2, beint á móti taugalækningadeild. Þar starfa
hjúkrunarfræðingar og eru þar sjúkrarúm fyrir
sex sjúklinga sem þurfa á ýmiss konar meðferð að
halda. Sjúklingar deildarinnar geta verið með MS-
sjúkdóm, MSA (Multiple system atrophy), MND
(hreyfitaugahrörnun), Parkinson, CIDP (Chronic
Inflammatory Demyelinating Polyneuropathy),
MG (Myasthenia gravis) ogeinnigTIA(skammvinn
heilablóðþurrð). Verkefni deildarinnar felast
einkum í lyfjagjöfum, sprautukennslu, fræðslu
fyrir lyfjameðferð, fræðslu um taugasjúkdóma,
skipulagningu rannsókna, niðurstöðuviðtölum,
mænuholtsástungum, teymisvinnu, leiðsögn og
stuðningi fyrir skjólstæðinga deildarinnar og
fjölskyldur þeirra.122'123
Endurhæfingardeild Landspítalans hefur frá
upphafi stofnunar taugalækningadeildar gegnt
mikilvægu hlutverki í starfsemi hennar. Til
grundvallar sjúkraþjálfun og iðjuþjálfun liggja
margs konar æfingar og kennsla fyrir sjúklinga með
taugasjúkdóma. Starfsfólk endurhæfingardeildar
kom ýmist yfir á taugalækningadeild til að þjálfa
sjúklinga og/eða sjúklingar lögðust seinna inn
á endurhæfingardeild til frekari þjálfunar. Árið
1970 var yfirlæknir ráðinn á endurhæfingardeild
Landspítalans og við þeirri stöðu tók Haukur
Þórðarson (1928-2006) sérfræðingur í orku- og
endurhæfingarlækningum frá 19623 84
Fjölgar í Taugalæknafélagi íslands
Á fyrsta aðalfundi Taugalæknafélags íslands sem
haldinn var á Landspítalanum 11. október 1971,
ellefu árum eftir stofnun félagsins, gengu þrír
taugalæknar í félagið. Eftir það urðu félagsmenn
í Taugalæknafélaginu fimm að tölu.25 Einn
hinna nýju félaga var John Benedikz MRCP
(member of the Royal College of Physicians).
John fékk sérfræðileyfi í taugalækningum 1969.
Hinir tveir voru Ásgeir B. Ellertsson sem fékk
sérfræðiviðurkervningu í taugalækningum 1970 og
Sverrir Bergmann sem hafði fengið sérfræðileyfi í
taugalækningum 1971.2S'124
John og Sverrir störfuðu báðir á þessum
tíma sem sérfræðingar á taugalækningadeild
Landspítalans. John var einnig ráðgefandi
sérfræðingur í taugasjúkdómum á Landakots-
spítala. Ásgeir starfaði sem aðstoðarlæknir
við endurhæfingardeild Landspítalans og var
jafnframt ráðgefandi sérfræðingur í taugalækn-
ingum á Borgarspítalanum.28 Engin breyting varð
á stjórn Taugalæknafélags íslands þegar þessir
þrír læknar gengu í félagið.1
Könnun á þjónustu fyrir taugasjúklinga
Á aðalfundi Taugalæknafélags íslands í október
1971 var ákveðið að skipa nefnd til að kanna þörf
á þjónustu fyrir sjúklinga með taugasjúkdóma.
Taugalækningadeild Landspítalans hafði þá
verið starfrækt í tæp fjögur ár. Ásgeir, John
og Sverrir tóku að sér nefndarstörf til að
kanna þörfina á aukinni þjónustu fyrir sjúklinga
með taugasjúkdóma og var Sverrir formaður
nefndarinnar.25
Þegar farið var að kanna þörfina kom í ljós að
biðtími eftir legurými var frá þremur til fjórum
mánuðum. Á biðlista taugalækningadeildar voru
að jafnaði 40 til 60 sjúklingar því að helmingur
innlagna í hverjum mánuði var vegna bráðrar
innlagnar. Aðeins 15 sjúklingar á biðlista komust
inn á deildina í hverjum mánuði.25
Skoðanir taugalækna á sjúklingum á öðrum
deildum Landspítalans voru að jafnaði 12
sjúklingar á viku eða 600 á ári. Helmingur þessara
sjúklinga var með „primer sjúkdóma í taugakerfi"
eins og kom fram í greinargerð þremenninganna.
Niðurstaða nefndar Taugalæknafélagsins leit
dagsins ljós 6. mars 1972 og var hún send lækna-
ráði Landspítalans og Borgarspítalans, landlækni,
heilbrigðisráðuneytinu, borgarlækni, stjórn
Læknafélags Islands og Læknafélags Reykjavíkur.
Þar kom fram að sjúkrarúm á taugalækningadeild
Landspítalans voru allt of fá, rannsóknaraðstaða
fyrir taugalækna ófullnægjandi og skortur var á
LÆKNAblaðið 2010/96 Fylgirit 64 31