Bæjarins besta - 21.06.2007, Blaðsíða 11

FIMMTUDAGUR 21. JÚNÍ 2007 11
„Við eigum ekki að borða neitt annað en
fisk, kjöt, mjólkurvörur og kartöflur. Það
þarf ekkert að vera með meira föndur
við þetta. Ef maður heldur sig við þenn-
an mat þá á maður að vera í lagi.“
harðfisk. En í dag eru Íslend-
ingar byrjaðir að flytja út tals-
vert af harðfiski til útlanda,
og þá fyrst og fremst til Nor-
egs.“
Veiðar hafa
fylgt mér alla tíð
„Það sem ég hef mest gam-
an af í frítíma eru veiðar. Og
þá fyrst og fremst að liggja
fyrir tófu. Ég hef alla tíð verið
með byssuna á lofti. Á Strönd-
unum var tekinn óhemja af
svartfugli. Ég var svo ungur
þegar þetta var þannig að ég
tók ekki þátt í þeim veiðum
þegar við bjuggum í Bolunga-
vík en eftir að við fluttum fór
ég að taka þátt í þessu. En
núna er það fyrst og fremst
tófan og minkurinn sem ég
veiði og mér þykir það vera
spennandi. Ég er að veiða
hérna í kringum fjörðinn. Þeg-
ar ég er að bauka út í Arnardal
þá set ég eitthvað út sem hún
sækir í. Það er gaman að sitja
yfir því. Ekki bara veiðin held-
ur allir tilburðirnir við þetta.
Á vetrum er ég með gildru-
veiði og það slæðist einn og
einn minkur í. Þetta er mjög
þægilegt hjá mér, ég er það
mikið á ferðinni á Kirkjubóls-
hlíðinni. En þetta er eitthvað
sem hefur fylgt manni alla tíð,
þ.e. veiðar.“
–Liggurðu fyrir gæs eða
gengur til rjúpna ?
vita að hann lumar á ýmsum
skemmtilegum sjónarhornum
„Ég fer nú ekki mikið á póli-
tíska fundi og þess háttar. Eins
og gamla konan hún Dísa á
bökkunum sagði, þegar menn
standa fyrir framan mann og
ljúga að manni þá er ekki hægt
að þegja, og betra að vera ann-
ars staðar. Ætli 90% þess sem
sagt er á framboðsfundum sé
ekki lygi. Þeir ætla að gera
þetta og hitt en þeir vita að
þeir geta ekkei staðið við þessi
loforð. Vestfirðingar hafa bar-
ist fyrir bættum samgöngum í
áratugi og nú þegar hyllir und-
ir að Djúpvegurinn klárist þá
koma þessir höfðingjar fullir
af stolti, og við eigum að þakka
þeim fyrir vel unnin störf. En
vegurinn er bara 20 árum of
seint á ferðinni. Ég verð að
segja að ég botna ekkert í
stjórnmálamönnum í dag.
Lofa og lofa og þegar fram-
boðsfundinum lýkur, hef ég
helst á tilfinningunni að þeir
labbi út saman, hlæjandi í kór
yfir því hversu auðvelt er að
spila með lýðinn. Sjáið bara
bæjarmálin hjá okkur. Ég get
nú ekki séð að það sé upp-
gangur hér. Frekar er það á
hinn veginn. Það er nú kannski
ekki bæjarfulltrúunum okkar
að kenna, það er Alþingi Ís-
lendinga sem setur reglurnar
sem við eigum að vinna eftir.
Þingmenn gera sér ekki grein
fyrir því að þeir eru berjandi á
„Nei, ég hef ekkert verið í
gæs og rjúpu. Í Bolungavík á
Ströndum þótti rjúpan vera
fallegur fugl og var alveg látin
í friði. Gömlu karlarnir sögðu
að enginn yrði feitur af rjúpna-
áti. Ég læt fugla eiginlega al-
veg vera. Nema máfinn. Ég
skýt máfa á höfninni, ég fæ
ekkert borgað fyrir, en þeir
láta mig hafa skot. Þetta hefur
borið árangur. Það er miklu
minna af máfum á höfninni
en var. Þarf ekki að fara nema
út á Hnífsdalsbryggju sést að
hún er þakin af máf.“
–Heldurðu að þetta eigi eftir
að virka sem er verið að gera
á Tjörninni í Reykjavík?
„Þetta á eftir að bera árang-
ur, það er ekki nokkur spurn-
ing. Það eina sem virkar á
máfinn er að skjóta hann. Máf-
urinn getur borið með sér
salmonellu og því mikilvægt
að hann sé ekki í nánd við
fiskikör, skítandi á þau og svo
framvegis. Í dag gilda um
þetta strangar reglur.“
Stjórnmálamenn
hlæja að okkur
–Finnbogi hefur sterkar
skoðanir á málefnum líðandi
stundar og þá fyrst og fremst
á sjávarútvegi og byggðamál-
um. Hann segist ekki vera
mikið fyrir að flíka þeim á
opinberum vettvangi en þeir
sem koma í skúrinn til hans
hendurnar á okkur. Við meg-
um ekki vinna. Úti í Bolung-
arvík eru mestu sjósóknarar
þessarar aldar, og jafnvel síð-
ustu aldar líka. Það gengur
prýðilega vel hjá þeim, en þeir
mega ekki róa eins og þeir
vilja. Þeir þurfa að leigja afla-
heimildir af einhverjum gos-
um sem fá byggðakvóta eða
eitthvað álíka. Þetta kemur frá
Alþingi og ekkert sem bæjar-
yfirvöld geta gert í því.“
Í höfuðið
á Einari Oddi
„Þessi byggðakvóti er al-
gjör helber vitleysa frá upphafi
til enda. Í Súðavík hafa menn
verið að selja kvóta og þegar
þorpið er orðið nær kvótalaust
þá heimta sömu menn að fá
byggðakvóta. Ég held að það
sé ekki nema einn bátur með
kvóta í Súðavík. Svo er þessi
úthlutun helber fíflagangur.
Maður þarf að vera með X-D
stimpilinn á rassinum til að fá
þetta. Vilja menn vera með
einhverjar svona aðgerðir þá
á að líta til línuívilnunar.
Ákveðin prósenta á veiddan
afla á línu. Það er ekkert hægt
að versla með þann kvóta.
Byggðakvóti hefur frekar
stuðlað að eyðingu byggða en
uppbyggingu þeirra. Það er
eins og honum hafi verið ætlað
að æsa kallana á bryggjunni
upp. Etja þeim saman og láta
þá rífast um þessi tonn. Svona
hafa margar aðgerðir í sjávar-
útvegsmálum verið. Til dæm-
is á Flateyri. Hinrik Kristjáns-
son fékk fyrir nokkrum árum
úthlutað á alla sína báta 65
tonnum af því sem kallað var
jöfnunarkvóti. Þessi kvóti átti
ekki að vera til eignar en Einar
Kristinn gerir það svo að lög-
um að hann kemur til eignar.
Þetta eru fullt af peningum og
kvóti sem var tekinn af öðrum.
Svo selur Hinni og labbar
brosandi í burtu og segir: „Ég
keypti allan minn kvóta“. Það
er bara alls ekki rétt. Línuíviln-
unin er líka tekin af öðrum en
það hafa allir sama réttinn að
sækja í hana. Séu menn á ann-
að borð að beita í landi. Hún
var sett á til að halda uppi
vinnu í beitingarskúrinni. Það
hefði ekkert verið að því hefði
þessi jöfnunarkvóti verið sett-
ur á til að skapa atvinnu eða
að bjarga mönnum tímabund-
ið en svo er ekki. Hinni labbar
í burtu með þetta og Flateyri
nýtur einskis af þessum jöfn-
unarkvóta. Nú eru menn farnir
af stað með nýtt fyrirtæki á
Flateyri, Oddatá heitir það
víst. Mér finnst stórmerkilegt
að þeir láti fyrirtækið heita í
höfuðið á Einar Oddi. Hann
heitir jú, Oddur og svo fær
piltur sér í tána stöku sinnum.
Byrjunin lofar alla vega góðu
með þetta fyrirtæki og bráð-
snjallt að láta það heita í höf-
uðið á Einari.“
Fer að hætta
–En hvað verður þú lengi í
skúrnum?
„Ég fer að hætta þessu. Ég
er orðinn gamall og ef við
seljum bátinn þá hætti ég. Eftir
því sem bátunum fækkar hér
þá er erfiðara að fá fisk og
þessu verður jafnvel sjálf-
hætt.“
–Taka strákarnir ekki við?
„Ég veit það ekki. Þeir eru
ungir menn og ég veit ekki
hvort þeir hafi áhuga á því. Þó
að eitt gamalmenni geti hökt í
þessu þá er ekki víst að þetta
sé boðlegt yngri mönnum.
Þegar ég var ungur maður í
Bolungarvík þá kom ekkert
annað til greina en að fara á
sjó. Lífið snerist um sjósókn.
Margt er öðruvísi í dag og það
er að sumu leyti fínt að menn
hafi fleiri möguleika Mér líst
nú ekki of vel á þróunina í
sjávarútvegi. Markmiðið er að
engir smábátar verði við
ströndina. Draumur margra er
að á Íslandsmiðum verði ein-
vörðungu stór verksmiðjuskip
og þá jafnvel í svipaðri útgerð
og Íslendingar stunda í Afríku.
Hundrað mann áhöfn lág-
launamanna og útgerðarmað-
urinn situr í landi og telur pen-
ingana. Íslenskir sjómenn eru
í útrýmingarhættu. Ætli þeir
eigi ekki að fara í álverin?“
–smari@bb.is