Tímarit Máls og menningar - 01.04.1946, Side 52

42
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
saman leyndarmál, sem við höfum í heiðri. Fólkið hlær, en ég er
fyrir löngu hættur að hlæja, ég verð reiður, þegar fólk hæðist að
Júllu.
Svaraðu ekki, þegar þú ert spurð, segi ég við Júllu, eða gabbaðu
þau. Segðu að kærastinn þinn sé farinn til Ameríku.
Ég fæ oftar og oftar eggjakökur, en það er ekki þeirra vegna að
ég er ástarbréfberi. Mér nægir það brátt ekki, að þessi kærasti sé
venjulegur skraddari, sem saumi föt iðnaðarmanna og kaupmanna.
Ég læt skraddarann fara í herinn. Eftir nokkrar vikur er hann hækk-
aöur í tigninni, verður lautinant, majór, hershöfðingi. Júlla, sem læt-
ur engan kjötsala komast upp með að selja sér bóg fyrir læri, hún
sem vakir yfir hænsnagarðinum með augnaráði marskálks á orustu-
velli, lætur hænurnar sem ætla að verpa vera inni, en rekur ónytj-
ungana vægðarlaust út — hún trúir öllu, sem ég skrifa. Hershöfð-
inginn er gerður að aðalsmanni, baróninn verður hertogi, og loks
kýs fjarlægt land, sem ég nefni Maríkó, hann fyrir keisara sinn. Ég
útnefni Júllu keisaradrottningu í Maríkó og sjálfan mig ráðgjafa
í þessu erlenda ríki. Neðanjarðarjárnbraut tengir hús okkar við
höfuÖborg Maríkó. Niður á járnbrautina liggur ósýnilegur stigi,
sem enginn nema ég veit um. Keisarinn er vel kristinn maður, heyr
stríð við heiðingjana og skírir þá. Styrjaldir hans eru aldrei langar,
þær haga sér venjulega eftir lyst minni á sandtertu. Ég kem inn í
eldhúsiö til Júllu, loka dyrunum og hrópa: Yöar hátign, það er
komið símskeyti.
Lestu það, segir Júlla og þurrkar blautar hendurnar á svuntu
sinni.
Elskulega Júlíana, les ég, í blóðugum bardaga hef ég unnið sigur
yfir heiðingjunum. Þreyttur eftir orustuna þrái ég köku frá þér,
bakaðu fljótt góða sandtertu og fáðu hana í hendur Ernst ráðgjafa
mínum.
Þegjandi tekur Júlla egg, sykur og hveiti út úr skápnum, þegjandi
hrærir hún deigiÖ. Engar aðfinnslur móður minnar geta hindraö
hana. Hún haltrar að eldavélinni, andlit hennar, stórskorið með
holdmiklu nefi og vatnsbláum augum roðnar, og ljóst hárið, sem
vafiö er í tveimur mjóum fléttum um höfuðið, angar af hárolíu.
Ég veiti sandtertunni móttöku og hneigi mig djúpt. í barnaher-