Tímarit Máls og menningar - 01.09.1993, Blaðsíða 97

og horft í augun á stelpunni — „Þessi indíána stelpa hlýtur að vera ólétt“
— fann hann skyndilega til samúðar með öllum hamingjusnauðum
fátæklingum heimsins, gaf þeim fimm þúsund bólivíani og bauð þeim
upp á tvo bjóra. Hann sagði þeim að hann hefði byrjað lífið á sama máta,
með því að ræna sér fallegustu kynblendingsstelpunni í Punta Grande,
sem var núna hans virðulega maddama, hún Gerania.
Og það leið dagur eftir dag, meistari Melitón gat á engan hátt slökkt
þorsta sinn. Hann var þyrstur í bjór þegar hann fór á fætur og þyrstur í
bjór þegar hann fór í rúmið. Hann drakk fyrir alla lifandi sem dauða í
Achacachi. Þangað til dag einn að smábændumir komu honum til sjálfs
sín.
— Og kúlumar í fallbyssuna?
— Það var ekki hluti af samkomulagi okkar að redda ykkur kúlunum
og öllu öðru.
— Við þurfum líka kúlumar.
— Kúlurnar eru í höndum ríkisstjómarinnar.
— Em kúlumar í fallbyssuna í höndum ríkisstjómarinnar?
— Já, þið getið beðið ríkisstjórnina um þær.
Indíánamir skipuðu nefnd (þá sömu og safnað hafði saman peningun-
um) sem fór til La Paz. Á þrjátíu dögum átti nefndin viðtöl við næstum
öll yfirvöld í landinu, sem hlógu bara þegar smábændurnir bám fram
einlæga ósk sína. Ráðherrann sem fór með málefni smábænda missti
stjóm á sér og sagði höstum rómi að þeir skyldu hætta að hugsa um þessa
vitleysu og reyna heldur að koma sér að verki.
— Ríkisstjórnin er þegar búin að gefa ykkur land og riffla, og þetta
nægir, félagar. Þetta röfl um fallbyssur og kúlur í fallbyssur er tómt
kjaftæði. Þið emð bara að hugsa um þetta af því að þið nennið ekki að
vinna. Ef þið ynnuð hefðuð þið ekki tíma til að hugsa um svona vitleysu.
Það sem þið aðhafist þessa stundina er ekkert annað en pólitísk sjálfs-
fróun.
Þeir sneru vonsviknir heim.
Áður en þeir færðu félagsmönnum fréttimar töldu þeir rétt að ráðfæra
sig fyrst við skraddarann. Meistari Melitón bauð þeim upp á glas af bjór
og, með alvömþunga sem leyfði engum efa að komast að, sagði hann
þeim að enginn þyrfti að vera hissa á afstöðu ríkisstjórnarinnar. Þeir
hefðu mjög öflugt vopn undir höndum og ríkisstjómin, vegna síns eigin
öryggis, geymdi kúlumar á góðum stað, í vopnabúrum sínum ...
TMM 1993:3
95