Húnavaka - 01.05.1998, Blaðsíða 48

46
H Ú N AVA K A
Þögn.
A hvað ertu að horfa, góða?
Tjaldborgina og hjólhýsin.
Það má gera margt vitlausara.
Gef mér einn, bað konan. Hún tók tvo stóra.
Eg er svo ein hérna. Það er eins og að vera hvergi.
Erum við ekki saman góða?
Fólk sér mann ekki á svona mótum úd í sveit. Bílinn manns ekki held-
ur. Allt fyrir djöfuls trunturnar þess.
Láttu mig hafa eitthvert snarl, manneskja. Eg er svangur.
Forðum okkur heldur og förum heim og förum á Hótel Sögu. Við
bjóðum vinum okkar með okkur.
Hvur á að aka?
Þú.
Ég stjórna ekki skipi undir áhrifum, bíl ekki heldur.
Hér aka allir fullir, elskan. Gerðu það. Komdu.
Hingað vildirðu komast. Við förum aldrei neitt saman út úr borginni
vældir þú.
Þú ert andstyggilegur.
Ég vil fá eitthvað í kjaftinn á mér. Strax.
Þau tóku upp nestið. Hangikjöt, svið og brauð. Breiddu servíettur á
lærin og nörtuðu í sig af plastdiskum. Konan sagðist eiga svínakótelettur
að hita upp daginn efdr. Svo fengu þau sér meira viský og urðu róleg og
sæl. Stafalogn og lidr guðs að skírast og breiða sig út yfir vatnið. Var ekki
maður í gullnum klæðum að ganga þarna á fled þess frá landi. Skipstjór-
inn bar hönd fyrir augu. Djöfull að gleyma kíkinum heima. Nei, það var
víst enginn að ganga á vatninu. En ósköp varð maður opnari fyrir öllu
uppi í sveit, í nálægð svona vatna. Hann yrði að eignast jörð með gullnu
vatni þar sem frelsarinn kæmi að hasta á öldurnar þegar hvessd og lidr
guðs færu að brotna í löðrinu. Jörð með mjúkum mosaþúfum á vatns-
bakkanum þar sem vel gat farið um sjóhraktan mann með þungan rass.
Af hverju valdirðu sjóinn? spurði konan eins og spurningin hefði
stundum vakið henni óró.
Leiðirnar voru svo margar. Uppgjörið erfitt, óskirnar óteljandi. Mér
fannst að flestum yrði fullnægt með því að fara í siglingar. Ég gat ekki
sungið.
Sungið, endurtók konan hissa. Það var eins og þau hefðu aldrei talað
saman áður. Þau höfðu verið að smádreypa á flöskunni og luku nú úr
henni. Konan sótd eina dl viðbótar. Skipstjórinn skorðaði hana milli fóta
sér er þau héldu áfram að ljúka sér upp hvort fyrir öðru.
.... Svo komst ég á skip og framhaldið veistu sjálf.
Undarlegt. Búin að vera gift í tuttugu og fimm ár og vitum eiginlega