Skólavarðan - 01.08.2009, Blaðsíða 4

4
LEIÐARI
Forsíðumynd: Skólameistari og aðstoðarskólameistari eftir
setningu hins nýja Framhaldsskóla Mosfellsbæjar.
Auglýsingar: Stella Kristinsdóttir
stella@ki.is / sími 595 1142 eða 867-8959
Prentun: Ísafold
Skólavarðan, s. 595 1104 (Kristín) Laufásvegi 81, 101 Reykjavík
EFNISYFIRLIT
Formannspistill: Stöðugleikasáttmáli – og hvað svo? 3
Leiðari: Ert´ekki að djóka, herra Feynman! 4
Gestaskrif: Listkennsla: Kennarinn og listamaðurinn 5
Viðburður: Nýr framhaldsskóli settur 8
Kjaramál: Trúnaðarmenn 10
Tilkynningar, auglýsingar, teiknimyndasagan Skóladagar 11
Námsgögn: Skólavefurinn.is 12
Kennaramenntun: Á vettvangi 14
Námskeið: Púlsinn á gleði, fræðslu og útrás 16
Námsgögn: Eflum verklega kennslu í náttúruvísindum 18
Eðlisfræði: Verkleg kennsla í eðlisfræði á unglingastigi 19
Skólinn: Flæði – leikskólinn Ugluklettur í Borgarnesi 22
Hagnýt kennslufræði: Gagn og gaman – um gagnvirkar
töflur í kennslu 23
Kennaranámskeið: Skólaganga barna með athyglisbrest og ofvirkni 26
Fréttir og tilkynningar: Ráðstefna, boð um fyrirlesara o.fl. 28
Smiðshöggið: Jafnréttisfræðsla í leik- og grunnskólum 29
Ritstjóri: Kristín Elfa Guðnadóttir kristin@ki.is
Ábyrgðarmaður: Eiríkur Jónsson eirikur@ki.is
Umsjónarmaður félagatals: Sigríður Sveinsdóttir
sigridur@ki.is / sími 595 1115
Hönnun: Zetor ehf.
Ljósmyndir: Jón Svavarsson, nema annars sé getið
SKÓLAVARÐAN 5.TBL. 9. ÁRG. 2009
“Þú verður að vita í hvað höfn þú stefnir til þess að fá byrinn sem
ber þig þangað“. Þetta er haft eftir þeim vitra Seneca sem mér
finnst alltaf svolítið góður. Ástæða þess að ég vitna í karlinn núna
er ástandið í skólakerfinu. Við erum með nýjan menntamálaráðherra
sem er öflugur en hefur tæpast gefist ráðrúm til að átta sig á því
hvað snýr upp og hvað niður í skólamálum þjóðarinnar, tíminn í
stóli er skammur og verkefnafarganið á öllum ráðherrum meira en
nokkru sinni. Við erum með missvelt sveitarfélög og sveitarstjórnir
í öngum sínum. „Ástandið“ má samt ekki slá okkur öll svo
gjörsamlega út af laginu að við hringsólum stefnulaust á miðju
hafi. Vita stjórnendur menntamála í landinu í hvaða höfn þeir ætla?
Kennarar vita nokk hver þeirra höfn er: Jafnrétti til náms og velferð
nemenda. Að halda utan um nemendur og koma þeim heilu og
höldnu í gegnum þetta allt saman. En hvar er byr að fá? Það eru
skrítin skilaboð að vilja verja fé í nýjan einkagrunnskóla á meðan
skorið er svo við nögl í löngu þurrausnum almennum skólum að
allir fingur eru löngu orðnir blóðrisa. Hvað eru stjórnvöld í Reykjavík
að hugsa? Hefur kreppan farið fram hjá þeim? Og hvað með laun
þeirra skilanefndarmanna, svo annað nýumfjallað dæmi sé tekið. Er
mikilvægara að viðhalda ofurlaunum lögfræðinga en sjá til þess að
börn komist í sveitaferð með skólanum? Að ekki sé minnst á að þau
fái að borða og geti jafnvel leyft sér þann munað að fá aðstoð við
heimanámið á skólatíma? Þetta leiðir hugann að margumræddum
tveimur stéttum í þessu landi og skynsamlegum áhyggjum fólks af
sívaxandi stéttamun og breikkandi fyrirlitningargjá á alla bóga. Mig
langar að rifja upp eina sögu í þessu samhengi. Fyrir tuttugu og
fimm árum keypti ég mér bók sem ég á enn og er í miklu uppáhaldi
hjá mér. Hún samanstendur af frásögnum Richard P. Feynman,
nóbelsverðlaunahafa í eðlisfræði. Hann sagði þessar sögur (úr eigin
lífi) vini sínum sem skráði þær síðar niður. Þegar Richard var búin
með fyrsta stig síns háskólanáms í MIT var honum ráðlagt að prófa
fleiri skóla á ferlinum og gekk til liðs við Princeton. Þar var allt með
öðrum brag og ákaflega enskt. Einhvern fyrstu daganna var honum
boðið í „tea“ og þegar frú gestgjafans spurði hvort hann tæki teið sitt
með mjólk eða sítrónu varð Richard það á að svara: “Bæði.“ Og frúin
svaraði að bragði: „Surely you´re joking, Mr. Feynman.“ Á íslensku:
„Þér eruð að gera að gamni yðar, herra Feynman.“ Eins og gefur að
skilja fannst Richard allt snobbaðra og leiðinlegra í Princeton en
MIT. Til að byrja með. Svo fór hann að kafa dýpra og komst að því að
hlutirnir eru aldrei jafn klipptir og skornir og þeir líta út fyrir að vera.
Í Princeton voru rannsóknargræjurnar til að mynda gjarnan smærri
í sniðum en í MIT og fyrir vikið var hægt að grauta í þeim án þess
að þurfa að nota krana. Menningin og skólabragurinn var fyrst og
fremst bara öðruvísi, sumt var betra – annað síðra. Íslenskir skólar
eru líka ólíkir og sömuleiðis við einstaklingarnir. Sú vá er fyrir dyrum
að í kreppu förum við að einblína á stéttamun og annað sem við
teljum að greini okkur að og finna því allt til foráttu. En það er ekki
mælikvarði á manngildi hvort þú ekur svona eða hinsegin bíl. Og ef
þú rispar Bensinn í næsta húsi þarftu sjálfur að borga - á endanum.
Eitt það besta sem kennarar geta gert í kreppunni er það sem þeir
eru hvort eð er alltaf að gera: Vera öflugir málsvarar fjölbreytni og
jafnréttis.
Gleðilegt haust!
Kristín Elfa Guðnadóttir.
Ert´ekki að djóka, herra
Feynman! Kristín Elfa Guðnadóttir Lj
ós
m
yn
d
:
K
ri
st
já
n
Va
ld
im
ar
ss
on