Skólavarðan - 01.12.2011, Blaðsíða 30

30
Skólavarðan 3.tbl. 2011
fyrir hann að komast suður á fundi frá Siglufirði. „Meðan Flugfélag
Norðurlands var og hét gat ég flogið héðan til Akureyrar og þaðan
suður. Ég gat flogið með Vængjum, síðar Arnarflugi, beint suður og
svo gat ég keyrt á Sauðárkrók og flogið þaðan með Flugfélagi Íslands
suður. Ekki var laust við að margir félagar mínir á landsbyggðinni
öfunduðu mig af öllum þessum ferðamöguleikum. Annars var þetta
oft ansi erfitt á þessum árum. Snjómokstur á vegum var lítill og tækin
léleg auk þess sem reglur um ruðningsdaga hentuðu oft illa. Þetta
kom sér oft illa hér innan svæðisins. Einu sinni vorum við fjórir héðan
á fræðsluráðsfundi í Varmahlíð í Skagafirði og sá fimmti í hópnum
með okkur var bæjarstjórinn. Við vorum á tveimur bílum og urðum
á heimleið að ganga af bílunum neðst í Mánárskriðunum vegna
skafla á um 200 metra kafla. Þangað vorum við sóttir af lögreglunni á
Siglufirði.“
Heldur miklar fjarvistir skólastjórans
Að mati Péturs veigra landsbyggðarmenn sér oft við að taka þátt
í félagsstörfum á landsvísu vegna ferðalaganna. „Ég naut þess nú
kannski að vera í stjórnunarstöðu og því með minni kennsluskyldu.
Auðvitað var þetta oft og tíðum helgarvinna syðra. Kannski farið á
föstudegi og verið laugardag og fram á sunnudag.“ Svo kom í ljós
að mörgum þótti fjarvera Péturs frá skólastjórastarfinu heldur mikil
vegna félagsstarfanna. „Já, það kom í ljós að sumum þóttu fjarvistir
skólastjórans heldur miklar og að skólinn liði fyrir það. Ég get ekki
fullyrt hver undirrótin var að þessu. Sumum af „gömlu“ kennurum
barnaskólans var frá stofnun Grunnskólans illa við að stjórnendur
nýja grunnskólans væru úr gagnfræðaskólanum. Einn þessara kennara
var skólanefndarformaður og þetta var svolítið öfugsnúið að einn
af kennurum mínum var þannig yfirmaður minn.“ Pétur varð síðar
félagslegur skoðunarmaður reikninga hjá Kennarasambandinu og hann
var líka í slíku starfi fyrir Félag skólastjórnenda.
Þegar grunnskólinn fór til sveitarfélaganna benti Pétur
bæjaryfirvöldum á Siglufirði á það álit Kennarasambandsins, að allar
líkur væru á að það fjármagn sem ríkið ætlaði að láta fylgja með
grunnskólunum væri of lítið. Hann sagði að menn hefðu ekki viljað
trúa því þótt annað hefði svo komið í ljós.
Slæm útkoma úr samræmdum prófum
Í kjölfar flutningsins hætti Pétur sem skólastjóri vorið 1996. „Ástæðan
þess var sú að lágar einkunnir voru í samræmdum prófum úr skólanum
og svo var fjarvera skólastjórans vegna félagsstarfa talin af hinu illa hjá
sumum. Bæjaryfirvöld ákváðu því að gerð yrði úttekt á skólanum hér.
Ég ætla ekki að fjölyrða um niðurstöðurnar en fram kom í skýrslunni
að nemendur sögðu að þeim liði vel í skólanum. Það þótti mér vænt
um að heyra. Það var góður vinur minn, Guðmundur Ásmundsson
fyrrverandi skólastjóri á Laugabakka, sem gerði þess úttekt. Ég var
nú ekki rekinn, en mér var bent á að best væri að ég gæfi stöðuna
eftir. Ég hélt áfram að kenna á unglingastiginu og fékk svo vinnu
í sérverkefnum á bæjarskrifstofunni. Ég hélt mínu striki og hélt
sambandi við skólafólk á landsvísu og kjördæmisvísu. Svo æxluðust
mál þannig að Jónína Magnúsdóttir, sem var skólafulltrúi í hálfu starfi
hér, varð aðstoðarskjólastjóri og mér var boðið skólafulltrúastarfið
sem ég þáði. Sem skólafulltrúi kom ég að því að stofna félag sem
heitir Grunnur og er félag deildarstjóra á skóla- og fræðsluskrifstofum,
nokkurs konar samráðsvettvangur þeirra sem störfuðu við þetta. Þetta
var skemmtilegur og góður félagsskapur. Við héldum flesta fundina í
Reykjavík en þó man ég eftir fundi á Húsavík. Við fengum til okkar
fyrirlesara á fundina og svo vann fólk í starfshópum. Þarna var verið að
móta starfið eftir að sveitarfélögin tóku yfir grunnskólana.“
Lítur sáttur yfir farinn veg
Pétur starfaði sem skólafulltrúi Siglufjarðar til 31. maí 2005 en þá var
það starf lagt niður.
Hann er á sjötugasta aldursári og segist hafa haft mikla ánægju
af störfunum að félagsmálunum, ekki síst starfinu með kennurum á
Norðvesturlandi og minnist tveggja daga haustþinga í kjördæminu
sem hafi verið fróðleg og góð þing. „Þangað komu ýmsir aðilar
svo sem námstjórar og starfsmenn Námsgagnastofnunar og fræddu
okkur og tóku þátt í umræðum. Þar var stífasta vinna sem skilaði
sér vel. Félagslegi þátturinn var alltaf sterkur og starfið á landsvísu í
Kennarasambandinu undirbúið. Við tilnefndum til dæmis félaga okkar
Eirík Jónsson á Blönduósi sem varaformann sambandsins og hann var
síðan í fylkingarbrjósti Kennarsambandsins.
Ég var þingforseti á mörgum slíkum þingum og naut þar aðstoðar
vinar míns Björns Björnssonar á Sauðárkróki auk margra annarra
ágætis félaga í kennarastétt.“
Pétur lítur sáttur yfir farinn veg og segist hafa eignast marga og
góða vini í gegnum félagsstörf sín fyrir kennara og þakkar þeim fyrir
samstarfið.
Þegar grunnskólinn fór til sveitarfélaganna
benti Pétur bæjaryfirvöldum á Siglufirði á
það álit Kennarasambandsins að allar líkur
væru á að það fjármagn sem ríkið ætlaði að
láta fylgja með grunnskólunum væri of lítið.
fólkið