Félagsbréf - 01.02.1959, Síða 34

32
FELAGSBREF
Þá var dyrunum hrundið upp og einsetumaðurinn gekk inn ásamt
birtunni að utan.
— Sonur minn. Þú hefur farið rangt að. Geislinn er leiðin til birt-
unnar. Það á að leita liennar. En þú lézt þér nægja geislann.
Hann lirökk við þar sem hann lá á jakkanum sínum. Reis upp við
dogg en sá ekkert nema spor í gulum sandinum.
Sín eigin spor.
GUÐRÚN ÁRNADÓTTIR
jrá OddsstöSum
STÖKUR
Þar sem dundi foss við flúð,
fögrum bundin sýnum
mér ég undi, og að var lilúð
æskustundum mínum.
Þrengjast leiðir, lokast sund,
lýkur skeiði björtu,
sortnar beiðið, sölnar lund.
Svona deyðast hjörtu.