Víkurfréttir - 29.10.1999, Blaðsíða 13

skynjar tengslin á milli manns og
skepnu þá er þetta draumastarf.
Skepnan er eins misjöfn og
mannfólkið. Ef þú umgengst
dýrin vel þá færðu betri skepnur
í umgengni. Maður er að temja
að stórum hluta, fá dýrin til að
hlýða án átaka.“ Þetta er
skemmtilegt, segja þau hjónin.
Svo em þau með góða nágranna
og hafa sótt speki til þeirra.
Ometanleg hjálp og fræðsla
segja þau frá bæjunum í kring.
Bærinn sem Rakel og Andrés
búa á heitir Lækur og er í
Holtum, Landssveit. Þetta eru
450 hektarar. Bænum tilheyrir
vatn og þar er silungsveiði. Þau
hafa byggt nýtt fjós og sett upp
nýtt mjaltakerfi og mjaltabása.
„Nú koma beljurnar í röð til
mjalta. Þetta er mjög þægilegt
kerfi” segja þau.
A sumrin em kýmar úti, stund-
um alla nóttina en þær em alltaf
mjólkaðar kvölds og morgna.
Kindumar eru við fjárhúsið og
þeim er gefið úti. Rakel segist
vera búin að koma sér upp íslen-
skum eðalhænum en það er erfitt
að rækta það kyn. Hænumar fá
að vappa um landareignina og
hún segir þær vera hamingju-
samar. Þær em til heimabrúks og
skaffa húsmóðurinni egg í bakst-
urinn.
Vinnustaðurinn
er heima á hlaðinu
„Auðvitað er það rosaleg vinna
að reka bú en það er skemmtileg
vinna. Maður ræður sér sjálfur.
Vinnustaðurinn er á staðnum og
maður hefur það í hendi sér hvað
er gert og hvenær. Þetta eru
endalausar gjafir og mjaltir.
Heyskapurinn gefur bænum
1000 rúllur en það er magnið
sem þarf til að fóðra dýrin á ári.
Kostnaður er svakalegur. Það er
dýrt að vera bóndi.” Þau segjast
ekki verða rík af búskapnum.
Andrés segir það hugsjón að
vera bóndi. Rakel kallar það lífs-
ins skóla. Bændur þurfa að geta
allt sem snýr að einu býli. Þeir
þurfa t.d. að vera ljósmæður,
læknar og viðgerðamenn. Andrés
þekkir vel inn á vélar og rafmagn
og það hefur oft bjargað þeim.
Þau þurfa að vera mjög fjölhæf
til þess að standa í þessu. Þau
þurfa einnig að vera vel inni í
pólítík og vita hvaða stefnu
stjómvöld taka í landbúnaði.
Útlendingar hafa verið vinnu-
menn á Læk. Núna em þau með
íslenskan vinnumann úr sveit-
inni.
Hiálpa börnum
A sumrin eru þau öðru hvoru
með böm frá Félagsmálastofnun.
Það finnst jteim mjög gefandi og
líka gaman. Þetta eru þá oft
krakkar sem eiga erfitt og hafa
gott af því að komast burtu frá
bænum og kynnast sveitinni.
Krakkamir fá að sinna bústörfum
með hjónunum og fara á hestbak
svo eitthvað sé nefnt. Þeim er
kennt að taka ábyrgð á verkum
sínum. Krökkunum hefur liðið
mjög vel hjá hjónunum í sveit-
inni og vilja helst ekkert fara
burtu. Með þeim tekst einlæg
vinátta. Ef kálfur fæðist á meðan
krakkarnir dvelja á bænum þá
em þeir skírðir í höfuðið á fteim.
Það er mikil upphefð. Andrés
hefur skírt kálfa í höfuðið á
systrum sínum og þegar þær
hringja þá leita þær einnig frétta
af nöfnum sínum.
Hjónin vinna saman í þessu öllu.
Hún er þó meira með beljumar.
Hann sér um viðgerðir og annað
þvíumlíkt.
Líkamlen brevta
Andrés og Rakel segjast hafa
minni tíma núna fyrir sig sjálf.
En það gerir ekkert til því svo
margt gott er komið inn í líf
þeirra. Andrés var orðinn þreytt-
ur á öllu stressinu sem fylgdi
fyrirtækjarekstrinum. Þá var
hann alltaf með tvo síma á
eyrunum. Hann segist hafa losn-
að við andlegt stress við það að
flytjast í sveitina. Nú er hann
líkamlega þreyttur á kvöldin og
það er betra. Hans takmark er að
býlið reki sig sjálft, standi undir
sér. Þau framleiða 110.000 lítra
af mjólk á ári og það er
hagkvæmt. Lambakjöt selja þau
einnig. Á hverju ári er 160 löm-
bum slátrað. Nautakjötsfram-
leiðslan gengur vel en þar er 15-
20 tuddum slátrað árlega.
Rakel segir það toppinn á til-
verunni að vera bóndi. Það er
meiri erill á heimilinu og gesta-
gangur mikill. Fólkið í sveitinni
kemur líka oft. Það er heilmikill
samgangur á milli bæja. Hún
segist einskis sakna úr bæjar-
lífinu nema auðvitað bama sinna
og barnabarna. Þau koma nú í
heimsókn og dvelja þá í nokkra
daga. Dætur þeirra hjóna reka
farfuglaheimili í Innri-Njarðvík.
Rakel finnst búskapurinn tengja
hana við náttúmna og hún hefur
báða fætur á jörðinni. Umgengni
við dýrin gefur henni heilmikið.
Beljurnar eru yndislegar, segir
hún. Henni finnst mjög gaman
að umgangast þær. Þær hafa svo
sterka sál. Á Indlandi eru kýr
heilagar og Rakel skilur það. Þær
orka svo vel á mann. Beljur eru
hennar uppáhald.
Rakel finnst búskapurinn tengja
hana við náttúruna og hún hefur
báða fætur á jörðinni. Umgengni
við dýrin gefur henni heilmikið.
Beljurnar eru yndislegar, segir
hún. Þær hafa svo sterka sál.
Á Indlandi eru kýr heilagar og
Rakel skilur það. Þær orka svo
vel á mann.
Bærinn sem Rakel og Andrés búa
á heitir Lækur og er I Holtum,
Landssveit. Þetta eru 450 hek-
tarar. Bænum tilheyrir vatn og þar
er silungsveiði. Þau hafa byggt
nýtt fjós og sett upp nýtt mjaltak-
erfi og mjaltabása.