Breiðfirðingur - 01.04.1946, Blaðsíða 17

BREIÐFIRÐINGUR
7
mikill. Hann var talinn góður bóndi, tryggur í lund og
vinfastur mjög, djarfur og hreinlyndur, gestrisinn og
góðgjarn við fátæka. Stefán Björnsson var smiður góð-
ur á tré og hafði siglt til Hafnar til náms i iðn sinni.
Hann var sagður ljúfmenni, veglyndur og þrautgóður.
Þeir voru báðir á fertugsaldri. Kvæntir voru þeir systr-
um, dætrum móðurbróður síns, Sigmundar Magnússon-
ar. Hét kona Stefáns Eggertssonar Ragnheiður, en hin
Kristjana.
Um þessar mundir og lengi siðan bjó í Fagradal ytri
á Skarðsströnd Jón stúdent Eggertsson, hróðir Stefáns
Eggertssonar. Annar bróðir hans, Friðrik prestur Egg-
erz, bjó þá í Búðardal og var aðstoðarprestur hjá föð-
ur þeirra, en hann hélt Skarðsþing i 46 ár. í Fagradal
innri bjó þá Ólafur Thorlacius, sonur Ólafs kaupmanns
á Bíldudal. Kona Ólafs var Helga Sigmundsdóttir, Magn-
ússonar, og voru þeir því svilar, Stefánarnir i Akureyj-
um og hann.
Á Þorláksmessudag fyrir jól, árið 1842, lögðu þeir
nafnar af stað að heiman úr Akureyjum til lands og
ætluðu að dvelja þar meðal frænda og vina um jólin.
Veður var gott, lítið frost og hæg útræna. Þeir voru fót-
gangandi, því að sundið var lagt. Fylgdi sinn hundur
hvorum þeirra. Með þvi að dagur var stuttur og illa
stóð á sjó, urðu þeir heldur síðbúnir, og þegar þeir
komu i efstu eyna við sundið, var komið harða-aðfall.
Þar var ísinn að verða landalaus af aðfallinu, enda
straumur harður við eyna. Þó gátu þeir stokkið út á
hann, hröðuðu ferð sinni áfram og gekk Stefán Egg-
ertsson á undan. Eftir skamma stund varð fyrir þeim
rifa í ísinn. Sáu þeir þegar, að spöngin, sem þeir voru
staddir á, hafði losnað frá ísnum og var komin á hreyf-
ingu inn að röstinni. Þeir sneru að vörmu spori til eyj-
arinnar aftur og hugðust ná þar landi, en spöngin var
þá lónuð svo langt frá, að þeim tókst það ekki. Þeir