Breiðfirðingur - 01.04.1946, Blaðsíða 65

breiðfirðingur
55
Vér höfum jafnvel ekki efni á, i mörgum tilfellum,
að bíða eftir þvi, að rikisvaldið geri hlutina. í sumum
tilfellum er biðin dýrari en framkvæmdin.
Lúður átaka og athafna, lúður liins nýja framtiðar-
dags, þarf að hljóma og kalla alla til ítrustu, samstilltra
átaka.
Hingað til liefur baráttan fyrir aukinni ræktun ein-
vörðungu livilt á herðum einstakra bænda eða bún-
aðarfélaga. Vér þurfum að fá fleiri í baráttuhópinn,
sveitaæskuna og þá Dalamenn, sem fluttir eru til kaup-
staðanna.
Eðlilegt er, að ræktunarsambönd bænda liefði foryst-
una á svipaðan hátt og nú er.
En sú forysta þarf að vera stórhuga og markviss og
•niða m. a. að því, að útvegaðar verði það margar og
fjölbreyttar vinnuvélar til ræktunar og vegagerðar, að
þær fullnægi framfaravilja íbúanna. Vantar mikið á
að svo sé, nú í bili.
Þá þarf og að finna leiðir til þess að bændum verði
fjárhagslegt kleift að hefja stórfellda framfarastarfsemi.
Vmsar leiðir koma til greina, þó eigi verði farið út í
þá sálma hér.
Æskan í sveitunum á að hasla sér sinn eigin baráttu-
völl við hlið bænda.
Innan ungmennaféiaga æskunnar eiga að rísa land-
námssveitir ungra æskumanna. Félagar þeirra skuld-
binda sig til að gefa eitt dagsverk eða fleiri á ári hverju,
til þegnskaparvinnu, sem beint yrði i hvert skipti að
ákveðnu verkefni. Leitað yrði um þátttöku þeirra Dala-
nianna, sem burtfluttir væru úr sýslunni, en gjarn-
an vildu leggja sinn skerf til að bjálpa byggðinni til
að rétta við. Þeir greiddu dagsverk sin í peningum og
sendu heim. Þær greiðslur yrðu uppistaðan i landnáms-
sjóði sýslunnar, sem jafnframt yrði starfsfé landnáms-
sveita ungmennafélaganna.
Verkefnin, sem til greina gætu komið, eru liin marg-