Breiðfirðingur - 01.04.1970, Page 12

10
BREIÐFIRÐINGUR
og þær ættu að leggjast í auðn, gæti vegabréf lijarta vors,
nefnilega tilfinningar vorar aldrei að eilífu samþykkt það.
„Og án vegabréfs vors hjarta er leiðin glötuð.“
En að síðustu nokkur orð frá mér persónulega til Breiða-
fjarðar. Breiðafjörður, hvert einasta barn þitt, sem ég sé
viðleitni hjá, til þess að auka heillir þinna byggða, og gera
að veruleika þær hugsjónir, friðar, göfgi og víðsýnis, sem
fegurð þín og bænir beztu barnanna þinna hafa lagt þeim
í brjóst, hvert þannig gert barn þitt er vinur minn, en slóða-
skap engra er ægilegra að þola, en þinna barna. Eigi ég
nokkra ósk, sem nær út yfir dauðann, er hún sú að fá að
hvíla í faðmi fjarða þinna eða fjalla, þar sem lyngið geym-
ir enn þá þornuð bernskutárin mín. Vona ég að reynast
verður þeirrar óskar, þar til ég rétti heimi að síðustu sátt-
arhendi við sólarlag.
Breiðafjörður, við hérna börnin þín í fjarlægðinni biðj-
um þér og börnum þínum nú og um ókomnar aldir allra
heilla og blessunar, og að þau gleymi aldrei fegurstu
draumunum, sem þú hefur birt þeim, en stefni fram til
sigur til meira ljóss, friðar og sælu.
Við heilsum heim, heim, heim.
Arelíus Níelsson.