Breiðfirðingur - 01.04.1970, Qupperneq 49

BREIÐFIRÐINGUR
47
jafn háttvísan hátt og frú Ólína“. Hafði hún gjarnan borið
með sér einhverja fíngerða siðfágun, er verið hafi fágæt
eða jafnvel framandi hér hjá okkur. Frú Ólína var trú-
kona einlæg og fylgdi þar manni sínum. En hann hafði á
unga aldri hneigzt að heittrúarstefnu þeirri, er þá bar mikið
á í Danmörku. En manni sínum unni hún mjög og bar
ávallt fyrir honum og embætti hans mikla umhyggju og
óblandna virðingu, og það jafnt þótt þau væru að ýmsu
svo ólík að gerð, sem tveir velgefnir einstaklingar geta ver-
ið. Innst inni mun frú Ólína hafa verið leitandi kona í and-
legum efnum og dulhneigð, sem hún átti kyn til, en flíkaði
lítt þeim áhuga sínum.
Og árin liðu hjá prestsfrúnni á Stað. Mörg að vísu að
ýmsu gifturík og góð, en að öðrum þræði búin sárum þyrn-
um. Meginhluta ævinnar átti Ólína öðru hvoru við þrauta-
fullt heilsuleysi að stríða og varð hvað eftir annað að leggj-
ast inn á sjúkrahús og gangast undir erfiða uppskurði.
Og seinni hluta ævinnar mátti segja, að hún gengi engan
dag heil til skógar. Því aðdáunarverðara er, hversu vel
henni tókst að standa í sinni erfiðu og umfangsmiklu stöðu,
og sýnir vel hæfileika hennar og manndóm — og sterka trú.
Þá gerði lífið hana heldur ekki varskipta þeirri sáru
reynslu, sem sviplegur ástvinamissir veitir. Þeim hjónum
varð fjögurra barna auðið, en elzta barn þeirra — efni-
legur drengur — dó í æsku. Tveir bræður frú Ölínu fór-
ust af slysum á bezta aldri, þá báðir giftir og búsettir, og
báðir ötulir efnismenn og ágætir drengir, — og tugur ann-
arra vaskra manna og góðra drengja í Vestureyjum Breiða-
fjarðar drukknaði á þessum árum, og flestir nánir ættingj-
ar og vinir frú Ólínu. Seinast um áramótin 1938—’39 and-