Breiðfirðingur - 01.04.1970, Side 97

BREIÐFIRÐINGUR
95
að þau sem einu sinni gerðu garðinn frægan og fögnuðu
þar gestum í varpa, gægjast fram úr ríki þagnar í heimi
endurminninga og gera þessar tóttir og hálfhrundu hús
heilaga staði. „Þar átti hún mamrna heima.“
Hér má ekki hafa hátt. Hér skal gengið um garða með
lotningu og virðingu. Sá staður, sem þú stendur á er heilög
jörð, Helgafell minninganna.
Drag því skó þína af fótum og rektu spor þeirra, sem
voru og vildu bezt og lögðu nótt við dag til að laga hér
og prýða og búa í haginn fyrir það sumar, þá kynslóð, sem
aldrei kom.
Sannarlega ættu skáldsagnahöfuudar nútímans verðugt
verkefni að skrifa um fólkið, sem féll en hélt velli, með
sæmd og dug, drengskap og ættjarðarást fram á yztu nöf.
Það gat ekki yfirgefið þessar sveitir, kotin sín lágu við læk
og hraun, birkihvamm, vog og sund,fjalldrapamóa, hrjóstur
og heiðar.
Það fórnaði öllu í önn og striti án kröfu og launa í átt-
hagatryggð og ást til þessara eyðibyggða.
Þetta fólk, dyggðir þess og drenglund vilja átthagafélög
meta að verðleikum, varðveita minningu þess, geyma erfð
þess og hefð í blóði og taugum, bókum og sögum, bera
eldinn frá glóðinni í ldóðunum, sem amma vakti vfir, til
þess að kveikja af henni menningarloga framtíðarinnar með
átthagatryggð við eyðibyggðir yfirgefinna sveita. Mætti
tímaritið Breiðfirðingur verða lifandi þáttur í þeirri við-
leitni, þá er vel farið. „Þar endurnýjast sérhvert visnað
blað.“ 15. júní 1968.
Arelíus Níelsson.