Ólavsökan


Ólavsökan - 01.07.1943, Síða 15

Ólavsökan - 01.07.1943, Síða 15
,Mentunarumboðan ger norröna tjóðirnar sterkar6 Tá ið eg ferðaðist í Noreg nakað framan- undan at heimsbardagurin brast á, rann henn- ara navn mær oftani í huga. Tá stríði eisini bardi seg inn á hennara heimland fluttu hon heimanífrá og legði fyrst at landi í Föroyum, tað frættist. Nú fyrir kortum hitti eg hana í Reykjavík. Soleiðis skolar tíðarhavið fólk sam- an. Hon var her á öðrum sinni sum mentunar- boðari fyri land sítt og fólk, meðan orrustan dýndi yvir heimin. Tað er hetjuborði at út- inna slík verk. ★ ,,Tað var ein yndislig sjón, sumopinbarstokk- um tann morgum vit sigldu inn á Havnarvág, —flýggjandi frá kæra, gamla Noreg, — tað var eins og at síggja Romsdals strendur og minn- ast vakra Molde. Eg gloymdi tað ongantíð, so nógv hugtók tað meg“, sigur Gerd Grieg ogrödd hennara gerst ljómandi vökur, samstundis sum eyguni leita sökjandi framan fyri sær, tað er sum at hoyra úr tankardýpið hennara: ,,I forð- um rýmdi norskir menn og kvinnur undan harð- ræði og nú endurtekur sögan seg, tað er frælsi, ið stendur í vága“. — sigur norska röddin, GERD GRIEG, sjónleikarakvinna. 1 hesum Ólavsvökuritið, eitt skjal, ið er mál- bori av föroyskari og íslendskari tungu, hevur hennara rödd uppiborði at hoyrast: „Mentunar- umboðan sínamillum ger norröna tjóðinar hans og leiðtogastarfi fyrir ungmennafélög og skáta, var fölskvalaus og heit ást á ættjörðinni og móðurmálinu. Hann ritaði ágæta íslenzku og orðtak ungmennafélaga: „íslandri al'lt“, var honum runnið í merg og blóð. En af sömu rót- um var einnig runnin ást, hans á Færeyjum, færeysku máli og færeyskri menningu. Við kunningjar hans kölluðum hann stundum sendi. herra Færeyinga. Og víst er um það, að á síð- ari tímum hefur enginn talað betur máli Fær- eyja á Islandi og enginn unnið meir og betur að því að kynna Islendingum færeyska frels- isbaráttu og færeyska menningu en hann. Og mér er sem ég sjái þann, sem hefði leyft sér að halla á Færeyjar og Færeyinga í viðurvist Aðalsteins Sigmundssonar. Vafasamt er að telja, að Aðalsteinn Sig- mundsson hafi verið sérstaklega vinsæll mað- ur. Sjálfur var hann vinfastur og frábær vinur vina sinna. Um það geta t. d. ýmsir nemendur hans og samverkamenn borið, og þeir, sem urðu vinir hans, voru það af heilum huga. Hann var kröfuharður við sjálfan sig og stundum við aðra. Þá átti hann það til, að vera það, sem kall- að er „sérvitur“. Þetta hrinti sumum frá honum við yfirborðskynni. En traust og virðingu hafði hann almennari en flestir aðrir, enda að maklegleikum. Við, sem unnum með Aðalsteini og þekktum hann vel, eigum bágt með að átta okkur á frá- falli hans. Okkur finnst hann enn vera ljóslif- andi mitt á meðal okkar, svo sterkur var per- sónuleiki hans. Og lengi mun minning Aðal- steins Sigmundssonar lifa á Islandi og í Fær- eyjum. ÓLAVS0KAN 15

x

Ólavsökan

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ólavsökan
https://timarit.is/publication/1879

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.