Lögfræðingur - 01.01.1899, Qupperneq 120

120
Pá'l Bricm.
er eigi furða, þótt œenn trassi og niðurníði jarðirnar að
liúsum, túni og engjum, einkum ef byggt er til eins eða
tveggja ára, því drabbið og niðurníðslan á húsunum fær
verðlaun í vægu álagi, en jarðarníðslan sjálf sætir engri
ábyrgð nje útlátum. Kangindi þessi og brot á eignar-
rjetti leiguliðanna staðnæmast engan veginn við leiguiiðana
eina, heldur koma þau og fram við landeigendurna, þau
koma niður á öllu mannfjelaginu»]).
Meiri hluti landbúnaðarlaganefndarinnar (Bergur Thor-
berg og Jón Sigurðsson á Gautlöndum) fara um úttektir
svo felldum orðum í áliti sínu:
«þaö er kunnugra, en frá þurfi að segja, að engar
almennar reglur eru til, sem farið verði eptir um úttektir
jarða, og má svo segja, að sinni reglunni hefur verið fylgt
í sveit hverri í þessu efni. Er það því eingöngu komið
undir hagsýni og þekkingu úttektarmanna í hvert skipti,
livort vel eða illa er tekið út, og láta landsdrottnar sig
það jafnaðarlegast engu skipta, einungis ef viðtakandi læst
vera ánægður með úttektargjörðina. Eins og að framan
er ávikið, hefur nálega sinni reglu verið fylgt í sveit hverri
með úttektir jarða, en aðalreglan mun þó vera sú, að þær
sjeu of linar og óhagfeldar fyrir viðtakanda, það er með
öðrum orðum, að of lint er gengið eptir skilum á húsum
jarða sjerstaklega og jörðunum í heild sinni, og of lítið
lagt ofan á þær, en á meðan þessu er svona hagað, er
þess ekki að vænta, að húsaskipun á jörðum taki nokkr-
um verulegum umbótumn1 2).
j>etta ber allt að einum brunni. En þegar þessir
1) Arnljótur Ólafsson. Auðfræði. Khöfu. 1888. bls. 181—183.
2) í'rumv. til landbúnaðarlaga. 1877. bls. 09.