Andvari - 01.01.1950, Blaðsíða 46
ANDVARI
Stefnt að höfundi Njálu.
Eitir Barða Guðnnmdsson.
I. HLIÐSTÆÐUR.
Fyrir mörgum öldum var uppi höfðingi norðanlands, scm var
svo cinlyndur og óráðþæginn, að í frásögur er fært. Hann hét
Þorkell (eða Þorgils). Þá bjó á einu af höfuðbólum Eyjafjarðar
annar rnikils háttar höfðingi og átti þingmenn norður um Þing-
eyjarþing. Guðmundur (eða Þorvarður) er hann nefndur. Guð-
mundur lagði hina mestu fæð á Þorkel og ákvað að taka hann af
lífi. Fór hann með flokk vopnaðra manna að Þorkeli að næturþeli,
kom honum að óvörum og að opnum dyrum. Gengu þeir Guð-
mundur hindrunarlaust inn í svefnhýsi það, þar sem Þorkell
hvíldi. Þorkell liljóp fram úr hvílunni og fékk náð sverði. Réðst
hann þegar gegn óvinunum og hrakti einn þeirra á undan
sér, þar til manni þeirn varð fótaskortur. Barðist hann hetjulega,
þótt hlotið hefði holsár. En rnargir voru um einn, og féll Þorkcll
brátt mörgum sárum særður.
Guðmundur hafði sent á undan sér mann til þess að njósna
um hagi Þorkels. Nefndist flugumaðurinn Þorsteinn (eða Flall-
dór). Hann skyldi gæta þess, að. dyr væru ólæstar, ef henta þætti
atsókn urn nóttina, en ekki var fyrir hann lagt að bera vopn á
Þorkel, þótt færi gæfist á. Engan grun hafði Þorkell á flugumann-
inurn. Og slíkt sem skaplyndi lians var, lét hann allar aðvaranir
um yfirvofandi hættu sem vind um eyru þjóta. Þorkell tók njósn-
armanni vel. Er gengið var til náða, hvíldu þeir hlið við hlið.
En er Þorkell var sofnaður, reis Þorsteinn upp og skaut frá lok-
um. Komu þeir Guðmundur því að opnum dyrum.