Morgunblaðið - 20.11.1971, Blaðsíða 30

30
MORGUiNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. NÓVEMBER 1971
Málverkið eftir Jón Stefánsson, sem keypt var og gefið Kvenna-
skólanum í Reykjavík.
Kvennaskólanum
fært málverk
SL. FIMMTUDAG var
Kvennaskólanum í Reykjavík
afhent að gjöf stórt málverk
eftir Jón Stefánsson. Nefnist
myndin „Óþekkt landslag“.
Mbl. sneri sér af því tilefni
til skólastjórans, Guðrúnar
P. Helgadóttur, sem veitti
eftirfarandi upplýsingar:
Listaverkasjóður Kvennaskól-
ans var stofnaður 1966 af full-
trúum þriggja afmælisárganga.
Fyrir hönd 40 ára árgangsins
lagði frú Guðbjörg Birkis i sjóð-
inn, fyrir hönd 25 ára árgangsins
færði frú Bryndís Þorsteinsdótt-
ir sjóðnum gjöf og fyrir hönd 5
ára árgangsins afhenti frú Ragn-
heiður Karlsdóttir sjóðnum fjár-
upphæð og teljast þessir árgang-
ar stofnendur þessa sjóðs.
Árið 1967 færði frú Arndís
Nielsdóttir sjóðnum gjöf fyrir
hönd 15 ára árgangsins og 1968
frk. Guðrún ÞorvaJdsdóttir fyr-
ir hönd 25 ára árgangsins og
1969 frú Regína Birkis fyrir hönd
15 ára árgangsins. 1970 bárust
þrjár gjafir í sjóðinn. Frá 25 ára
árgangi færði frú Salome Þor-
kelsdóttir sjóðnum gjöf, fyrir
hönd 15 ára árgangsins frú
Helga Guðmundsdóttir og 10 ára
árgangsins frú Sigríður Claessen.
Á sl. vori færði frú Hrönn Hilm-
arsdóttir sjóðnum gjöf fyrir
hönd 20 ára árgangs og frú Sig-
rún Ásgeirsdóttir fyrir hönd 10
ára árgangsins.
Þótt sjóðurinn sé ungur að ár-
um hafa verið keypt úr honum
þrjú listaverk, keypt var mynd
eftir Jóhann Briem, listmálara
og veggteppi eftir frk. Vigdisi
Kristjánsdóttur og nú síðast var
keypt listaverk eftir Jón Stefáns-
son. En nemendasamband skól-
ans veitti lán til þess að unnt
væri að kaupa hið síðastnefnda.
Bað skólastjórinn fyrir þakk-
læti til fulltrúanna og ailra
þeirra, sem hafa viljað stuðla að
þvi að unnt var að kaupa mál-
verkið.
— Bindindisrád
Framhald af bls. 8
það er þátttaka prestanna sjálfra
og safnaða þeirra í þessum
ágætu og mikilsveðu samtökum.
Aðild þeirra er enn alltof treg,
undirtektir þeiirra enn alltof
daufar.
Hér þarf strax að verða breyt-
ing tii bóta. Ef huigsjónin glæsta,
s«m vateti fyrir stofnendum B.
K.S., og óg gat um fyrr, á að
rætast, þarf sem allra fyrst að
verða vakning í þessum efnum
meðal presta og safnaðarsitjóma.
Einkum þarf þó kirkjan og allir
þjónar hennar, prestamir, að
vakna til virkrar þátttöku, —
vakna til vitundar um það að
siinna þessum máium mikiu
meira en reynslan hefur almennt
sýnt undanfarið. Áfenigisbolið er
svo margþEBtt og ægitegt í þjóð-
Mfi okkar, eins og hér hefur ver-
ið bent á, bæði meðal hinna eldri
og ynigri, karla og tovenna, að
þjónar kirkjunnar margir mega
alls ekki lengur ganiga fram hjá
eins og presturinn og Levítinn
forðum, án þess að sjá hinn
særða bróður við veginn. Þeir
þurfa allir að koma með, allir
að telja það emibættisskyldu sina
að verða virkir i baráttunni gegn
bölvaldinum mesta, áfenginu. Ég
er sannfærður um, að þá munu
safnaðarstjómir og fjöildi ann-
arra leikmanna um land allt
kooma heilsbugar til samstarfs
við þá um þessi aðkallandi og
mikilvægu mál.
Sigurður Gunnarsson.
— Óöur til Sþ
Framhald af bls. 10
endurprentuð fyrir rúmum
tveimur árum og skrifaði þá
Auden nýjan formála að bók-
inni, þar sem hann bar sam-
an það ísland, sem þeir vin-
irnir kynntust árið 1936 og
það ísland, sem hann síðan
hitti fyrir, er hann kom aftur
vorið 1964. Þá ferðaðist hann
einnig um landið, hitti að
máli ýmsa forystumenn í ís-
lenzku bókmenntalífi og las
úr ljóðum sínum í hátíðasal
Háskóla íslands.
Þegar Auden og MacNeice
voru hér á ferð 1936, grúfðu
dimm ský yfir Evrópu, heims-
kreppan, uppgangur Hitlers
— og borgarastyrjöldin á
Spáni brauzt út, meðan þeir
voru hér á landi. Hugir
þeirra voru mjög bundnir
þessu ástandi og mátti lesa
úr bréfum þeirra og ljóð-
um, að þeir höfðu meðal ann-
ars farið til íslamds í von um
að finna þar griðastað frá
skarkala heimsins. Á hinn
bóginn þekktu þeir vel til
landsins og íslenzkra bók-
mennta frá uppvexti sínum.
Og þótt land og þjóð væru
kannski ekki alveg eins laus
við þróun siðmenningarinnar
og þeir höfðu vænzt, má af
bókinni sjá, að það varð þeim
kært.
T formálanum að nýju út-
gáfunni sagði Auden meðal
annars: „Mér var það stök
gleði að finna að þrátt fyrir
allt, sem gerzt hafði á íslandi
og með sjálfum mér, síðan ég
heimsótti það fyrst, vakti
iandið hjá mér sömu tilfinn-
ingar og fyrr. f bernsku-
draumum mínum var ísland
mér hieilög jörð; þegar ég leit
það augum í fyrsta sinn, tutt-
ugu og níu ára gamall, sann-
aði raunveruleikinm drauma
mína; fimmtíu og sjö ára að
aldri var það mér enn heilög
jörð. Ekki nóg með það; nú-
tíminn virðist ekki hafa
breytt skaphöfn íbúanna, fs-
land er eina stéttlausa þjóðfé-
lagið, sem ég hef komizt I
kynni við og það er ekki —
ekki ennþá — orðið að skríl.“
Það er einkar táknrænt fyr-
ir Pablo Casals að skrifa óð
til Sameinuðu þjóðanna, þvi
Nýjung sem allar konur
ættu aö eiga
SVALA- OG BAÐ-
HERBERGISSNÚRUR
handhægar og fyrirferðar-
litlar.
Fást í flestum búsáhalda-
og járnvöruverzlunum.
Sendum í póstkröfu
um land allt.
Stálblik
Laugavegi 168 Sími 15977
að hans einlægasta áhugamál
og von er, að friður og kær-
leiki geti rikt milli manna.
Þrátt fyrir sína löngu ævi og
ailt, sem hann hefur séð ger-
ast manna á milli á níu ára-
tugum, trúir hann enn á hið
góða í manninum og á að ein-
hvern tima nái mannkynið
þeim þroska, að það leysi
ágreiningsmál sín með friði.
Pablo Casals fæddist í
Katalóníu og hóf tónlistar-
nám átta ára að aldri. Faðir
hans var frá fyrstu tíð lítt
hrifinn af tónlistarnámi hans
— taldi meiri þörf fyrir góð-
an trésmið í sínum bæ. En
móðir hans gerði sér ljósa
hæfileika drengsins og studdi
hann með ráðum og dáð. Hún
fór með honum til náms i
Madrid, Brússel og París og
seldi jafnvei af sér hárið fyr-
ir nauðþurftum þeirra. Og
sonur hennar varð frægur
og ferðaðist vitt um lönd.
Eftir að Franco tók völd á
Spáni, hét Casals því að koma
aldrei framar þangað. En
svo settist hann að í kata-
lónska smábænum Prades í
Pyrenieafjölium, Frakklands-
megin landamæranna, og
vann þar að aðstoð við kata-
lónska flóttamenn. Eftir að
nasistar hernámu Frakkland,
höfðu þeir nánar gætur á
Casals en handtóku hann
aldrei.
Eftir heimsstyrjöldina tóku
kunnir tónlistarmenn að
sækja Casals heim til Prades
og árið 1950 stóðu þeir fyrir
fyrstu BACH-tónlistarhátíð-
inni í Pr-ades, þar sem Casals
spilaði á hljómleikum í fyrsta
sinn í tólf ár.
Næsta ár var hátiðin end-
urtekin og þá kynntist Casals
konu sinni, Martitu — hún
var þá ung að aldri og var
síðan nemandi hans í cellóleik
árum saman. Hann fékk að-
kenningu að hjartaslagi árið
1957 og annaðist hún hann þá
í veikindum hans .og átti mik-
inn þátt í að koma honum til
starfa á ný.
Heimili þeirra er í Puerto
Rico. Húsi símtu hafa þau gef-
ið nafnið E1 Pessebr-e — eftir
tónverki sem Casals samdi i
Prades á styrjaldarárunum.
Og í því skyni að boða mönn-
um frið flutti hann þetta
verk víða um lönd, meðal
annars í aðalstöðvum Samein-
uðu þjóðanna í október 1963.
— Minning
Sigtryggur
Framhaid af bls. 22
rniig og sagði: „Ég gæti ve! leit-
að Hamirafjall í ha-ust." Un-gur
í anda hefur virðulegur aðili ís-
lenzkrar aldamótakyns-lóðar horf
ið sjómum þeirra, er á hó'mim
standa og horfa saknaðara'i-g'Um
út i hljóðan fjarskann.
Vertiu sæll, vinur minn. ,,Ég
toem eftir — kannsiki i kvö’d “
Geir Sigurðsson,
frá Skerð'nigss'töðum.
MÁNUDAGINN 22. þ. m. verður
útför Sigtryggs Jómssonar frá
Hrappssitöðum ge-rð frá Dóm-
kirkjunni í Reykjaví-k. Ha-n.n and-
-aðist aðfararmótt snnnudagsins
14. þ. m. Að leiðariokum er
margs að minnias-t. Skylt er að
tjá hinium látmia þakkir fyrir
lam-gt og gott samstarf frá liðrn-
uim árum. Minningin Jifir, þótt
maðurinin deyi.
Sigtryggur Jónsson var fædd-
ur á Hömirum í Laxá-rdal, Dala-
isý-siu, 3. sept. 1887. Foreldrar
hams voru Jórn hreppstjóri Jónas-
son frá Lækjar-skóg; í Laxárdai,
og korna hanis, Ástríður Árn-a-
dóttir frá Kirkjuhvammi við
Miðfjörð. Sigtryggur var tvo
vetur við nám í u-nglingaokólan-
um -að Hjarðanholti i Laxárdal.
Hanin va.r árum saiman foenmari í
Laxárdalsiskól-ahéraði. Aufo þess
tök hanin oft n-em-endur til
kenmsiu á heimili sitt um len-gri
eða flkemimri tíma. — Hin-n 29.
apríl 1917 gdtók Sigttryggur að
eiga Guðtóniu Sigurbjörnisdóttur
frá Svarfhóli í Laxárdal. Bjuggu
þau á Svarfhóli 1918—1919, en
Hrappsstöðum í sömu sveit
1919—1959. Þau hjón sáu búi sínu
vel borgið alla tíð og voru efna-
lega sjálfstæð. Höfðu þó ærið
mörgu að sinn'a utan heimilis.
Guðrún var ljósmóðir. Sigtrygg-
uæ hafði á hendi flest trúnaðar-
störf, sem um er að ræða í
þágu sveitar og sýslu um lemgTÍ
eða skemmri tíma. Hann sat í
hreppsruefnd Laxárdialshrepps
1931—1958. Gegndi oddvitastörf-
um 1952—1958. Varamaður i-
sýslunefnd frá 1920 og síðar
aðalmaður, unz hann flutti úr
hreppnum. Hreppstjóri var hamm
frá 1934. í yfirskattanefnd, yfir-
kjörstjórn og fasteign-amats-
niefnd fjölda ára. Endurskoðandi
sveitar- og sýslureikniinga árum
saroan. Fyrsti sáttasemjaæi Lax-
árdalssáttaumdæmiis frá 1926.
Bnd u-rslkoðand i Kaupfélags
Hvamnmisfjarðar í mörg ár' og
deildarstjóri félagsints í Laxár-
dal. í skólaniefnd _ nær samfellt
frá 1919—1954. f fræðsluráði
Dal-asýslu í tvo áratugi. Formiað-
ur áfen'gisvam'anefndar frá
stofnuin 1936. í stjórn Bún'aðarfél.
1929—1955. í Búniaða'rráði 1945
roeðan það starfaði. í stjórn
Ræktumarsaimlbands Suður Bala
og Fiskiræktar- og veiðifélag®
Laxdæla í mörg ár. f stjómi
Sparisjóðs Dalasýslu frá 1946 og
gjaldkeri 1956—1959. Ei-nm af
stofnendum Umf. Ólafs Pá í I.ax
ándal 1909 og 5 stjóm þess í 16
ár. 1 stjórn Ungménniasambands
Dalamannia 1935—1941. Heiðurs-
félag: Umf. Ólafs Pá. Riddari
fálk-aorðu 1949. Þá var Sigtrygg-
ur settur sýslumaður í Dala-
sýslu hvað eftir anmað í íjar-
veru Þorsteims sýslumanns Þor-
steinssonar vegnia þingsetu á ár-
urnum 1935—1953. Einmig um
slkeið í fjarveru undi-rritaðs vegma
þin-gstarfa 1956—1959. Þá gegndi
S’gtryggur og ýms-um trúmaðar-
störfum fyrir Sjálfstæðisflokk-
iinin, m. a. átti banm sæti á fram-
boðslista fioklksin-s við Alþingis-
kosiningarnar í Vesturlandskjör-
dæmi haustið 1959.
Þegar ég tók við sýsiumanins-
embættinu i Dölum vorið 1955,
þurfti ég um rnargt að leita til
Sigtryggs Jón-ssomar. Hann v-ar
þá orðinn þaulkunnugur em-b-
ættin-u og störfin léku í hönd-
u-m haras. Þá voru allar sfcrár og
skýrslur handsikrifaðar. manp
tals-gjaldabækur og þin-ggjalda-
seðlar. Rthönd S’P'tryggs var
skýr og góð og frágamigur ailur
í bezt-a lagi. Reikningam-aðu.r var
hamn glöggur og röggsamur við
afgreiðslu mála. Han-n var góður
ferðafélagi og varð ek'ki upp-
mæimiur, þó að bíllinm sforikaði t.il
á vegimwn í hál-ku eða s-aeti fastur
í snjó eða krapi. Þau hjón-in. Guð
tón og Siigtryggur, voru jafmam
góðir gestir á heimill olkkar hjón-a
og vinir barnanna. Það var mik-
>H sjón-arsvipti-r, er þau hurfu úr
héraði 1959 og fluttu til Reykja-
vfkur. Þar sottu þau s-am-an v -st-
legt heimili að Tómn'a-haga 20.
Sigtr-yggu-r át,t' emn m!k!a starfs-
orku í fórurn sín-um og viljinn tii
starfa var ó-bugan-d . Ha-nn hóf
þegar viran-u í skja’ayðrzlu Ai-
þ'n-gis á vetrum, en Ska-ttstofu
Reykjavíkur á sumrum, og hélt
því áfra-m meða-n h“i>sia og kraft-
a-r entust.
Börin þeirra hjón-a. Sigtryrgs
og GuSrúnar, ern Krjú. öll bú-
sett í Reykjavík: .Tón aðalb-.'-kari
Ið-naðanbanka ís-lands, kvæn-tur
Ha’ldóru Jónedóttur. — Sigur-
biöirin. aðistoðarbanlkastjóri
Lain-dsbanlkia íslands, kvæntur
Ragr.i’neiði Viggósdóltur; -- og
Marg-rét, gift Eggert Hjartarsym
írá Hjarðarhoiti.
Eft'r langan og f-arsæian starfs
da-g er Ijúft að hvílast. — „Dags-
verlk unnið, nokkuris nýtt, gefur
nœturhvíld í arf.“ Hiiraum mikla
áhuga- og starfsmanni var þó
jafnan rtílk'ara í hug að vakn-a með
-mor-gni hvers nýs dags. Hann var
m'in-mugur orða síkáldsiras: „A'dar
á morgni vöknum til að vinna.“
— Við hjón-i-n þök'kum h -num
látna góð kynmi og trausta vin-
áttu og sendu-m ekkju h-anis. ætt-
ingjum og vinum hlýjar siamúð-
arkveðjur og framtíða-róstkir,
Friðjón Þérðaison.