Morgunblaðið - 09.10.1988, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. OKTÓBER 1988
4
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
KRISTÍN GÍSLADÓTTIR
frá Mosfelll,
tll helmllis í Furugerði 1,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni mánudaginn 10. október kl.
15.00.
Svava P. Bernhöft, örn Bernhöft,
Gelr Pétursson, Jóhanna Hjörleifsdóttir,
Gfsli Pótursson,
Slgrföur Eysteinsdóttir.
t
Bróðir okkar,
GUÐMUNDUR KRISTINN ÍSAKSSON
frá Fffuhvamml,
lóst 28. september á Hrafnistu í Hafnarfirði. Jarðarförin fer fram
fró Kópavogskirkju 10. október kl. 13.30. Jarðsett verður í Görðum.
Þeir sem vildu minnast hans lóti samtök gegna asma og of-
næmi, Suðurgötu 10, njóta þess.
Bergþóra Rannvelg fsaksdóttir,
Ingjaldur fsaksson,
Rebekka fsaksdóttir.

t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ALBERT GUNNLAUGSSON,
Þlnghólsbraut 23,
Kópavogl,
verður jarðsunginn fró Neskirkju þriðjudaginn 11. október kl.
13.30.
Blóm afbeðin, en þeim er viidu minnast hans er bent ó hjúkrunar-
heimilið Sunnuhlíð.
Katrfn Ketllsdóttlr,
Guönl Albertsson,
Þórkatla Albertsdóttlr, Slgurjón Hallgrfmsson,
Guðlaug Albertsdóttlr, Svelnn Oddgeirsson,
Helðar Albertsson, Guðbjörg Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÓLAFUR BJARNI ÞORKELSSON,
Langagerðl 112,
Reykjavfk,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju þriðjudaginn 11. október kl.
15.00. Jarðsett verður í Lágafellskirkjugarði.
Jón Þór Ólafsson,
Sjöfn Ólafsdóttir,
Gunnar Ólafsaon,
Svanberg Ólafsson,
Ómar Ólafsson,
Agústa Oddgelrsdóttlr,
Hildur Svavarsdóttir,
Tómas Rögnvaldsson,
Þórey Valdlmarsdóttir,
Kristfn Erlendsdóttir,
Hrefna Snnhólm
og barnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR A. MAGNÚSSON,
Hjallavegl 20,
Reykjavfk,
verður jarösunginn fró Áskirkju mónudaginn 10. október kl. 13.30.
Ágústa Guðmundsdóttir,
Unnur Slguröardóttlr, Gunnar Atll 0verby,
Guðmundur Slgurðsson, Slgrföur Elfasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn,
ÞÓRIRINGVARSSON
Lambastaðabraut 1,
Seltjarnarnesl,
verður jarðsunginn fró Kristskirkju, Landakoti, þriðjudaginn 11.
október kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeir sem vildu minnast hans,
vinsamlega lótiö byggingarsjóð Kristskirkju eða Krabbameins-
fólagið njóta þess.
- Vlgdfs Jónsdóttir
og fjölskylda.
t
Innilegar þakkir til þeirra fjölmörgu sem sýndu okkur samúð og
vinarhug við andlót og útför móður okkar og systur,
SVÖVU HALLDÓRSDÓTTUR
frá Hvanneyrl,
til helmllis f Austurbrún 2,
Reykjavfk.
Sérstakar þakkirtil starfsfólks Landspftalans sem annaðist hana.
Halldór Gunnarsson, Valgerður Halldórsdóttir,
BJarnl Gunnarsson, Þórhallur Halldórsson.
Minning:
Guðmundur ísaksson
frá Fífuhvammi
Fæddur 22. september
1903
Dáinn 28. september 1988
Á morgun, 10. október, verður
gerð frá Kópavogskirkju- útför okk-
ar gamla og góða vinar Guðmundar
Kristins ísakssonar. Hann lést hinn
28. september síðastliðinn á Hrafn-
istu í Hafnarfirði, þar sem hann
hafði dvalið sín síðustu ár.
Hann var fæddur 22. september
1903 á Bakka í Garðahverfi og var
því nýlega orðinn 85 ára að aldri.
Foreldrar hans voru ísak Bjama-
son og Þórunn Kristjánsdóttir, er
þar bjuggu og síðar í Fífuhvammi.
Guðmundur var líka búsettur mest-
an part sinnar ævi í Fífuhvammi,
sem hann var löngum kenndur við,
og Smárahvammi, þar sem Kristján
bróðir hans bjó, og síðar ekkja hans,
Guðrún Kristjánsdóttir.
Guðmundur var ókvæntur og
bamlaus, en engan mann hefi ég
þekkt um ævina um hvem hefir
mátt með sanni segja að hafi verið
slíkur bamavinur sem hann.
Það á við um mín böm og áreið-
anlega flest þau böm, sem komust
í kynni við hann, að hann var þeim
eins og umhyggjusamur afi, sem
alltaf var reiðubúinn til að hugga
þau, ef eitthvað bjátaði á.
Ég fyrir mitt leyti fullyrði, að ég
hefi aldrei fullþakkað honum það
sem hann gerði fyrir mín böm.
Þegár við hjónin á Marbakka þurft-
um að vera fjarri heimilinu, annað-
hvort við vinnu eða jafnvel erlendis,
gátum við alltaf treyst á hann.
í einu orði sagt: „Ilann var sóma-
maður“.
Marbakkaijölskyldan kveður
hann með söknuði.
Hulda Jakobsdóttir
Þegar ég var bam þá var enginn
óvandabundinn maður mér kærari
en hann Guðmundur í Fífuhvammi,
sem hér er kvaddur. Ég man vel
eftir hendi minni í sigggrónum lófa
hans er hann leiddi mig um í Digra-
nes- eða Fífuhvammslandi í Kópa-
vogi og sýndi mér hvar ber væri
að finna eða kenndi mér nöfn á
jurtum. Hann söng líka fyrir mig
um hana „Sigríði, dóttur hjóna í
Brekkubæ" og eitt vorið gaf hann
mér lamb, sem því miður varð úti
veturinn hinn næsta.
Það var mikið ævintýri að vera
bam í sumarbústað við lækinn í
Kópavogi á fjórða áratugnum. Læk-
urinn var hreinn, við stífluðum hann
og syntum í honum og í honum var
bæði silungur og áll. Beinni part
sumars hlupum við upp í brekkuna
fyrir ofan bústaðinn og tíndum
krækiber út í hafragrautinn. Margt
fleira má tína til, en segullinn í
dalnum var fjölskyldan í Fífu-
hvammi, það góða fólk. Við bömin
vomm upp með okkur að fá að taka
þátt í heyskap á svokölluðum
„Jaðri“, þar sem núna eru þrjú fyrir-
tæki, m.a. Sindri. Var „Jaðarinn"
gengt bústað foreldra minna.
Þar sem bærinn Fífuhvammur
stóð eru nú tóftir einar, en mér er
í bamsminni stórt eldhúsið með
steingólfi og úti í homi var afar
stór kolaeldavél, sem jafnframt hit-
aði allt húsið, bárujámsklætt timb-
urhús.
Bóndinn á bænum, ísak Bjama-
son, hafði látist 1929 en eklq'a hans,
Þórunn Krisijánsdóttir frá Hliðsnesi
á Álftanesi, bjó þar áfram með
mikilli reisn ásamt bömum sínum,
þeim sem ekki höfðu stofnað eigin
heimili. Hún var svo mikil höfðings-
kona að um mætti skrifa langt
mál. Eitt sinn sendi hún t.d. ekkju
einni 300 krónur, sem þá var heilt
kýrverð, og fjölskyldu holdsveiks
manns sendi hún fé, sem dugði til
kaupa á báti. Öll systkinin ólust upp
við það að þau vildu gera fólki svo
mikið gott. Þórunn í Fífuhvammi
hafði svo fallegt göngulag að þegar
hún gekk niður Melinn (Fífu-
hvammsveg) í síðu peysufatapils-
inu, var sem þar færi fley með full-
um seglum. Hún var grannvaxin
og þráðbein í baki og gekk hratt.
Böm þeirra Fífuhvammshjóna
voru sjö talsins. Elst var Guðríður,
gift Ásbimi Guðmundssyni. Eru
þau bæði dáin. Næstur var Guð-
mundur, þá Bergþóra Rannveig,
gift Þorkeli Guðmundssyni, jám-
smið, þá Kristján (d.) bóndi í
Smárahvammi, kvæntur Guðrúnu
Kristjánsdóttur, þá Ingjaldur
bifr.stj., kvæntur Henriettu Nikla-
sen, þá Rebekka, gift Viggó Jó-
hannessyni verkstjóra og yngstur
var Anton (d) kvæntur Margréti
Guðmundsdóttur. Öll systkinin
nema Guðríður áttu heimili í Kópa-
vogi.
Árið 1919 fluttist fjölskyldan í
Fífuhvamm frá Óseyri við Hafnar-
ijörð, þar sem Guðmundur sótti sjó
með föður sínum, sem var formaður
á fjögurra manna fari sem hann
átti. (Frásögn af hrakningum ísaks
á sjó verður í jólahefti Hrafnistu-
bréfsins.)
Hugur Guðmundar stóð mjög til
sjómennsku og var hann oft á sjó,
tíma og tíma, síðast á togaranum
Yer hjá frænda sínum, Snæbimi
Ólafssyni. Mest var hann þó heima
í Fífuhvammi við bústörf, auk þess
Jónas Böðvarsson
skipstjóri
Fæddur 29. ágúst 1900
Dáinn 30. september 1988
Við kveðjum nú ættarhöfðingja,
ástkæran afa okkar Jónas Böðvars-
son skipstjóra. Um leið hugsum við
til Huldu ömmu og vitum að hún
fær styrk samstæðrar fjölskyldu og
ættar. Við andlát afa hugsum við
til baka Minningar fylla hugann.
Hann sigldi skipi sínu til framandi
landa og komu hans fylgdi gleði
- Minning
og eftirvænting. Meðal bemsku-
minninga er bið bamanna á bryggj-
unni eftir að skipið hans afa leggist
að. Um borð fagnar hann hópnum
sínum. Við minnumst hans í glæsi-
legri skipstjóraíbúðinni þar sem
hann var borðalagður og virðulegur
en jafnframt kíminn á svip.
Ánnars tengjast flestar minning-
ar okkar þeim báðum, afa og ömmu
á Háteigsveginum. Þar sem annað
fór, þar var hitt. Vart getur fegurra
t
Þökkum innilega samúðarkveðjur og hlýhug viö fráfall eiginmanns
míns, föður, tengdaföður og afa,
EIRÍKS GUÐLAUGSSONAR,
Sllfurtelg 5.
Liv Jóhannsdóttlr,
börn, tengdabörn og barnabörn.
sem hann liðsinnti mörgum, bæði
við jarðabætur og landbúnaðar-
störf.
Þótt það lengi mál mitt, tel ég
mér skylt að vitna í grein, sem fað-
ir minn, Tryggvi Ófeigsson, skrifaði
um Guðmund sjötugan. Þar segir
m.a.: „Ifyrir rúmum 40 árum kom
til mín maður ókunnur og sagði;
„Þú skalt ekki fara að eins og hann
nágranni þinn. Þú skalt grafa niður
á fast fyrir reykháfnum á sumarbú-
staðnum, sem þú ert að byggja, svo
hann sigi ekki niður úr þakinu. Þú
skalt hafa rakavarnarlag í kjallara-
gólfi, svo mygluloft verði ekki í
húsinu. Þú skalt púkka vel undir
tröppurnar svo þær springi ekki
frá. Þú skalt púkka vel meðfram
kjallaraveggjum. Svo skaltu grafa
skurð alla leið niður í læk svo hol-
ræsið veiti yfirborðsvatninu alla
leið, því jarðvegurinn, sem er dei-
gull, varnar að það geti sigið nið-
ur.“ Mér leist vel á þessar ráðlegg-
ingar og fór eftir þeim. Guðmundur
lagði ráð til hvemig haga skyldi
vömum við lækinn, sem hafði graf-
ið bakkana til beggja handa og stór-
skemmt. Næstu vor var hann hjálp-
arhella við að breyta vatnsétnum,
graslausum sumarbústaðarbletti í
fallegasta túnblett. Fleiri góðir
menn lögðu þá dugmiklar hendur
að verki, en Guðmundur var ráða-
maðurinn, um leið og hann var
víkingur til vinnu. Ekkert af hans
verkum þurfti að taka upp aftur.
Suðurhlíð á Digraneshálsi með-
fram Fífuhvammslæk hefur síðan
þetta var og reyndar áður notið
margra vinnufúsra handa karla og
kvenna. Þar voru á sínum tíma
byggðir nokkuð margir sumarbú-
staðir, sem hafa bætt og grætt
hlíðina að verulegu leyti. Á þeim
ámm fór hann fyrstar á fætur og
seinast í háttinn. Það var ekki nein-
um blöðum um það að fletta hver
það var, sem byijaði dagsverk sitt
á undan öðmm og hætti seinna en
aðrir."
og farsælla hjónaband en þeirra.
Kærleikur þeirra og ástúð var fyrir-
mynd allra afkomenda þeirra.
Þeirra veganesti varðar leið okkar
allra. Faðmur afa og ömmu var
stór og skilningsríkur. Jónas afi var
mikill fjölskyldumaður. Hann hugs-
aði vel um sína. Fallegt heimilið á
Háteigsveginum ber þeim hjónum
báðum fagurt vitni. Þar undi afi sér
4