Vísir - 08.10.1974, Blaðsíða 2

2
Visir. Þriðjudagur 8. október 1974.
VfelRSm:
Fengiröu þér litsjónvarp, ef
sjónvarpið hæfi litasendingar?
Auður ólafsdóttir: — Já, ef ég
heföi efni á þvi. Myndin er mun
skemmtilegri i litum. Jú, ég hef
séö litsjónvarp og þótti það ágætt.
Ég fengi mér þvi litsjónvarp þótt
ég þurfi að visu ekki að endurnýja
mitt sjónvarp strax.
Rúna Knútsdóttir, húsmóöir: —
Ég er nú nýbúin að fá sjónvarp,
svo ég timi nú sennilega ekki að
fá mér annað svona strax aftur.
Dóttur mina var farið að langa
svo i sjónvarp, að við fengum
okkur það. Nei, það hefur ekki
breytt miklu á heimilinu. Dóttirin
og eiginmaðurinn horfa aðallega
á þaö.
Jón Agústsson, bifreiðaeftiriits-
maður: — Já, tvimælalaust. Ég
hef horft á litsjónvarp i Sviþjóð og
það er sko ekkert sambærilegt,
hvað það er skemmtilegra. Ég er
nú nýbúinn að endurnýja sjón-
varpið mitt, en ég gerði það hik-
laust aftur, ef teknar yrðu upp
litasendingar.
Agúst Finnbogason, vélstjóri: —
Það fyndist mér alveg sjálfsagt.
Ég myndi fá mér slikt tæki strax
og sendingar hæfust. Ég hef séð
það erlendis, mig minnir i Eng-
landi, og þótti það mun skemmti-
legra i lit.
Alda Bjarnadóttir, húsmóöir: —
Ef ég hefði ráð á þvi. Ég hef séð
slikar sendingar og það veitir
manni aukna ánægju, þó með þvi
fororði, að efnið sé með einhverju
viti.
Kristinn Jónsson, eftirlitsmaður:
Já, svo framarlega sem ég hefði
efni á þvi.
Austurlenzku slagsmálamyndirnar ollu mikilli aðsókn á karatenámskeið:
„ÞVÍ FER VÍÐSFJARRI AÐ
HÉR SÉU MENN ÞJÁLFAÐ-
IR í DRÁPSAÐFERÐUM"
„Það er engum blöðum um
það að fletta, að það eru slags-
málamyndirnar, sem þessu
valda”, sögðu félagar i Karate-
félagi Reykjavikur. Félagið
auglýsti námskeið um daginn og
strax á fyrsta degi var aðsóknin
svo mikil, að þeir, sem innrituðu
nýja félaga, voru nær
drukknaðir i mannhafinu.
Þetta litla félag var stofnað i
fyrra af nokkrum áhugamönn-
um um karate, sem þá var litt
þekkt sport á fslandi. Það var
ekki fyrr en austurlenzkar
slagsmálamyndir, sem njóta nú
mikilla vinsælda viða um heim,
fóru að berast til Islands, að
áhuginn vaknaði á karate, kung
fu og öðrum afbrigðum austur-
lenzkrar glimu og sjálfsvarnar-
aðferða.
„Menn gera sér greinilega al-
rangar hugmyndir um karate.
Þeir halda, að hér séu menn
þjálfaðir i öllum mögulegum
drápsaðferðum, en þaö er viðs
fjarri, að sá sé tilgangur okkar.
Okkar félagsmenn vilja þjálfa
sig likamlega og ekki sizt and-
lega þvi enginn getur stundað
karate, nema hann skilji anda
þessarar iþróttar og sætti sig
við strangan aga.”
Karate átti sitt upphaf meðal
búddamunka, er ekki máttu
ganga vopnaðir, en urðu þó að
verja hendur sinar gegn
ræningjum. Þeir þróuðu með
sér glimutækni, sem karate er
runnin af, enda þýðir japanska
orðið karate tóm hendi.
„Það hefur komið fyrir einu
sinni, að við höfum frétt af
félaga sem fór að stunda slags-
mál, og við rákum hann sam-
stundis.”
„Við teljum að bezta ráðið sé
hreinlega að taka til fótanna ef
maður sér fram á að til handa-
lögmála komi. En karate á að
kenna þeim, sem það stunda,
hvernig þeir geti verið sterkir
gagnvart slæmu fólki og veikir
gagnvart góðu fólki.”
Vísismenn litu inn á æfingu
karatemanna fyrir nokkrum
dögum og var þá japanski
þjálfarinn að æfa þá i lappa-
spörkum og olnbogaskotum. Við
fengum manað þá kappa upp i
aö brjóta spýtur með olnbogan-
um eða hendinni með þvi að lofa
að taka ekki myndir, þar sem
slikt mundi gefa fólki rangar
hugmyndir um iþróttina. Ékki
gekk nú alltof vel að mölva
spýturnar og gáfust þeir loksins
upp eftir margar tilraunir.
Karate byggir mikið upp á
spörkum, enda getur þjálfaður
karatemaður teygt sig til muna
lengra með góðu fótarsparki en
andstæðingurinn nær að koma
handarhöggi sinu.
Ef einhver er kominn i þá að-
stöðu, að ekkert annað dugir en
að greiða andstæðingnum
karatehögg, hefur slikt högg i
bezta falli alvarlegar lim-
lestingar i för með sér og i
versta falli dauða, enda er fátt
um fina drætti, þegar karate er
á annað borð notað i slagsmál-
um. Við fengum það upp gefið
hjá japanska þjálfaranum, að
það væru 12 dauðapunktar á
mannslikamanum. Vel úti látið
högg á þá staði leiðir samstund-
is til dauða. Hann vildialls ekki
segja okkur, hverjir þessir stað-
ir væru, heldur lagði rika
áherzlu á það að karate væri
fyrst og fremst holl iþrótt til
likams- og hugarræktar, en ekki
til þess ætluð að menn beittu
henni fyrir sig i slagsmálum.
— JB.
Úff, púff og stuna. Japanski þjálfarinn sýnir, hvernig verjast má
skyndilegri árás.
Ljósm. Björgvin.
►
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
Drottinn blessi prestvígsluna
Asgeir H.P. Hraundal skrifar:
,, I blaðinu þriðja þessa
mánaðar skrifar einhver Jón
Baldvinsson i dálkinn „Lesendur
hafa orðið” um prestvigslu Auðar
Eir Vilhjálmsdóttur og kallar
vlgsluna ókristilegan atburð.
Mér finnst oröalagið vægast
sagt ósmekklegt hjá Jóni og litt
kristilegt hugarþel á bak við orð
hans. Hefði þessi grein betur hæft
sorpritaómennsku Mánudags-
Notlð „ger"
við hóríosi
Ilúsmóðir hringdi:
Varðandi grein um hárlos,
sem birtist á siðunni i VIsi á
mánudaginn, þá langaði mig
að koma þvi á framfæri, að
þurrger reynist mjög vel við
þessari plágu.
Ég og fjölskylda min höfum
sjálf reynt þetta, og það hefur
gefizt mjög vel. Liklega fæst
ekkert betra meðal við hárlosi
en gerið.
Maöur getur tekið það i
skyri, súpu eða hverju sem er,
og eina til tvær teskeiðar i
einu.
blaðsins og komið þar fyrir færri
augu Jóni Baldvinssyni til
skammar en i jafn viðlesnu blaði
og Visi.
Ekki vantar hjá Jóni
bibliuivitnanirnar, og vona ég, að
hann haldi áfram að lesa bibliuna
sina.
Mér kemur Jón B. mjög for-
neskjulega fyrir sjónir af skrifum
hans og vonandi er hann ekki
giftur, þvilikt „þegiðu kona”
hjónaband hlyti slikt að vera. En
ég vil benda Jóni á þá staðreynd,
að flestir, ef ekki allir kirkju-
söfnuðir lands vors, standa og
falla með kvenfólkinu.
Það væru færri kirkjur til i dag
og ekki jafnmörgum mannúðar-
málum hrint i framkvæmd af
kirkjunnar hálfu, ef kvenfélaga
safnaðanna nyti ekki við. Og svo
eigum við á tuttugustu öldinni að
segja þessum blessuðu konum að
þegja og vera okkur karlmönnum
undirgefnar. Nei, er ekki komið
nóg af sliku i gegnum aldirnar?
Aður en svo megi aftur verða,
þurfum vér karlmenn að hafa
viösýnna og frjórra imyndunar-
afl, og i það minnsta eitthvaö á
borð við þær. En það höfum vér
ekki svo lengi sem við kunnum
ekki gott að meta, nema það komi
frá okkur sjálfum.
Um þátt biskups i þessu máli,
þá tel ég hann hafa sýnt kjark og
einurð, sem svo oft áður i starfi,
lofsveröan og honum til sóma.
Séra Auður Eir Vilhjálmsdóttir
hefur fyrir löngu sýnt það i verki
að vera bæði hempunnar og
vigslunnar verð með sinum
merku störfum i þágu
kristninnar um fjölda ára skeið.
Þarf ég ekki að fjölyrða það, til
þess er hún of vel þekkt, hér i
borg og um land allt.
Um leiö og ég óska þeim á
Suðureyri við Súgandafjörð til
hamingju með nýja prestinn sinn,
þá bið ég drottin að blessa séra
Auði Eir, prestvigsluna, og það,
sem henni fylgir, um ókomin ár.”
Skortur á grundvelli
niðurgreiðslna
Svo geti ég ort þetta ágæta ljóð
annað hvort skortir mig næðið,
eða þá blíðlynt og elskulegt fljóð,
eða efnið i horngrýtis kvæðið.
Ég læt það alls ekki opinbert,
hve örlitlu kvæðinu miðar.
Þctta er bara til gamans gert
á grundvelli árs og friðar.
Og ég er aðeins örlitil grein
á ómerkilegum lauki.
Kvæðið var aldrei nauðsyn nein,
og niðurgreitt þar að auki.
Ben. Ax.