Lesbók Morgunblaðsins - 15.06.1985, Blaðsíða 8

uppá pallborðið hjá Frönsurum og þeir eru
ósnortnir af þeirri list enn. Þess vegna er
dálítið ólánlegt, þegar symbólisti kýs að
búa í París, enda þekkir Miriam engan þar
í borg, sem aðhyllist þessa stefnu; hún tel-
ur sig einfara meðal Fransara og er ekki
hluti af neinni heild eða félögum.
Af þessu leiðir, að ekki er auðvelt fyrir
Miriam að lifa af listinni í Paris. En hún
lætur slag standa og tekst það einhvern-
veginn; meöal annars með því að kenna
teikningu í einkatímum. í kennslu sinni
byggir hún á aðferð, sem miðar að því að
virkja hægri helming heilans, en kennslu-
aðferðir hefðbundinna listaskóla virkja
vinstra helminginn, eftir því sem talið er.
Afleiðingin er sú, að hægra heilahvelið
verður óþroskað og þetta hefur farið vax-
andi í vestrænni menningu. Fólk treystir á
tækni og stærðfræði á Vesturlöndum og
hefur glatað hæfileikanum til að skynja
umhverfi sitt á líkan hátt og áður var
hægt og sumt fólk í fjarlægum löndum
getur enn.
En listamaður í París, sem telur sig ein-
fara, — er hann ekki ákaflega einmana?
Miriam telur sig ekki einmana, en segir að
sú hætta sé vissulega meira fyrir hendi í
borg eins og París heldur en Reykjavík til
dæmis. En það mun listamönnum sameig-
inlegt, að þeim leiðist aldrei, því þeir eiga
athvarf og verkefni, sem aldrei þrýtur.
einfar‘i
-•"Paris. —
Miriam segir, að frekar skorti sig tíma til
að gera allt það sem hana langar til. Og
hún verður áfram í París, nema hún verði
á einhvern hátt neydd til að fara þaðan.
En samt er fátt eins fagurt og ísland í
góðu veðri, segir hún.
Myndir sínar vinnur Miriam oft á papp-
ír og þær eru ekki stórar heldur. Það kem-
ur bæði til af því, að í vinnustofu hennar
er hvorki hátt til lofts né vítt til veggja, og
svo hitt, að þægilegra er að flytja smærri
myndir með sér milli landa. Myndirnar
eru stundum einkennilega uppbyggðar í þá
veru, að hvít, ósnortin eyða verður í miðju
þeirra. Algengara er hjá flestum lista-
mönnum að myndflöturinn sé með ein-
hverskonar kjarna í miðjunni en þeim
mun ininna, sem gerist í myndinni á út-
mörkunum. Miriam hefur á þessu ein-
kennilega skýringu. Hún segir að þetta
stafi frá draumi sínum eða ósk um viðvar-
andi óléttu. Það er að vísu ósk, sem ekki
fær rætzt. En Miriam hefur einu sinni
upplifað þetta ástand í nokkra mánuði,
nefnilega þegar hún gekk með dóttur sína
fyrir liðlega aldarfjórðungi. Það var stór-
kostlegt ástand, segir hún; það verkaði svo
vel á sálarlífið og listina, að hún getur ekki
gleymt þvi.
Olétta, sem engan enda tæki, væri
ákjósanlegasta ástand sem hægt væri að
hugsa sér, segir Miriam Bat Yosef.
GÍSLI SIGURÐSSON
**er i , 'ertc
n /i/«— gJ°rning.

?J?rni,,
'gUr i
>nn

stó;/.
&'órníi
T y**ir
nz/ct,.
MIRIAM
BAT
YOSEF