Morgunblaðið - 02.01.2004, Blaðsíða 26

MINNINGAR
26 FÖSTUDAGUR 2. JANÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Léttari og hressari með
Herbalife. Þarftu að létta þig? 30
kg? Þú getur það með Herbalife!
Hringdu í síma 557 5446 eða 891
8902, Ásta, sjálfstæður dreifing-
araðili Herbalife.
Miðbær Miðbær
Til leigu gott stúdíóherbergi á frá-
bærum stað. Sér eldunar- og
baðaðstaða. Afnot af þvottavél.
Leigist strax. Sími 863 3328
Grjótaþorp - 101
Til leigu stórt og gott herbergi á
góðum stað í bænum. Sameigin-
leg bað- og eldunaraðstaða. Stöð
2. Einnig afnot af þvottavél. Leig-
ist strax. Sími 863 3328.
Faxaból - Fákur Höfum nokkur
laus pláss í vetur í mjög góðu
húsi í Faxabóli. Leigist með fóðri
og hirðingu.
Upplýsingar í síma 860 1180.
Vantar eins fasa MIG suðuvél.
Upplýsingar í síma 861 8162.
VERÐLAUNAGRIPIR Á NETINU,
www.klm.is Mikið og fjölbreytt
úrval af alls konar verðlaunagrip-
um. BIKARAR, STYTTUR, VERÐ-
LAUNAPENINGAR. Frábært verð
og mikið úrval. Sími 467 1133.
Kíktu á www.klm.is
Hermann Ingi Jr.
Spilar í kvöld.
Aðgangur ókeypis.
Get bætt við mig verkefnum.
Nýsmíði, viðhald, parketslípun,
-lagnir. Þ. Ólafsson ehf. sími 693
7596.
Hermann Ingi Jr.
Spilar í kvöld.
Aðgangur ókeypis. 4 vélsleðar til sölu/Björgunar-sveit Hafnarfjarðar er með 4
Yamaha Ventura 700 vélsleða til
sölu. Tveir eru árg. 2000, eknir
2.300 km og tveir árg. 2002, eknir
1.100. Sleðarnir eru með farang-
ursgrind og kössum, ásamt
negldum beltum og brúsagrind-
um. Nánari uppl. í s. 570 5070.
Skolphreinsun
Ásgeirs sf.
s. 892 7260 og 567 0530
Losa stíflur úr salernum, vöskum,
baðkörum og niðurföllum.
Röramyndavél til að staðsetja
skemmdir í lögnum.
FJARLÆGJUM STÍFLUR
VALUR HELGASON ehf.
Sími 896 1100 - 568 8806
Röramyndavél til að skoða og
staðsetja skemmdir í frárennslislögnum
DÆLUBÍLL
úr vöskum, wc-lagnir, baðkerum og
niðurföllum – Við notum ný og fullkomin tæki
ATVINNUAUGLÝSINGAR
sendist á augl@mbl.is
Ég, sem í minni
geymi störf og þjón-
ustu séra Guðmundar
Óskars Ólafssonar við
Fríkirkjuna í Hafnarfirði, hrökk við
þegar ég las andlátsfregn hans í
Mbl. Ég hafði ekki haft spurnir af
erfiðum veikindum hans og var ekki
um annað kunnugt en heilsa hans
væri í góðu lagi. Hann var á góðum
aldri, miðað við líftíma nútíma Ís-
lendinga, sjötugur orðinn fyrir fá-
einum vikum. Guðmundur kom til
starfa við Fríkirkjuna í Hafnarfirði í
nóv. 1972. Söfnuðurinn hafði þá um
nokkurt skeið verið í lægð og innan
hans var ekki laust við sundur-
þykkju. Hagur hans var og fremur
bágborinn og samstaða um úrræði
ekki fyrir hendi. Nýjum presti var
því nokkur vandi á höndum og þurfti
að sjálfsögðu að kynna sér allar að-
stæður til hlítar. Guðmundur hafði
um skeið verið farprestur Þjóðkirkj-
unnar. Það starf fólst í því að gegna
ígripastörfum í leyfum og forföllum
presta jafnt á landsbyggð sem í þétt-
býli. Orð hafði farið af skeleggum
ræðuflutningi hans ásamt ljúfmann-
legri framkomu og góðum kennara-
hæfileikum, en kennarapróf hafði
hann tekið og stundað kennslu við
grunnskóla fyrir og meðfram námi í
guðfræðideild Háskólans. Er hér
var komið sögu hafði fráfarandi
prestur sagt upp starfi sínu, en bor-
ist hafði til eyrna að Guðmundur
Óskar hefði hug á að breyta til. Kom
nú í minn hlut að ræða við hann,
kynna honum allar aðstæður og
bjóða honum starfið, enda var ég
safnaðarformaður um þær mundir.
Guðmundur Óskar var í fyrstu nokk-
uð tvíátta um hvort hann þægi starf-
ið, en hann var gjörhugull maður,
skarpskyggn og nákvæmur, og velti
málum ítarlega fyrir sér. Farprests-
GUÐMUNDUR
ÓSKAR ÓLAFSSON
✝ Sr. GuðmundurÓskar Ólafsson
fæddist á Kaldeyri
við Önundarfjörð 25.
nóvember 1933.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 17. des-
ember síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Neskirkju
30. desember.
starfið var farið að
þreyta hann nokkuð,
en löngun hafði hann
sterka til að láta að sér
kveða á akri kristninn-
ar og átti sér þann
draum að starfa í um-
boði eigin safnaðar.
Það átti sinn þátt í að
hann þáði þessa stöðu
þótt launin væru ekki
upp á marga fiska og
sjáanlegar kjarabætur
ekki í vændum.
Ég vissi að Guð-
mundur Óskar hafði
aldrei komið inn í Frí-
kirkjuna i Hafnarfirði og spurði
hvort hann þægi ekki að ég æki hon-
um suður í Fjörð og sýndi honum
kirkjuna og þá hann það með þökk-
um. Er svo ekki að orðlengja það að
þá er hann hafði grandskoðað kirkj-
una varð honum að orði: „Satt er
það, falleg er hún“ og nokkru síðar
sagði hann og brosti: „Ætli ég láti
ekki slag standa“. Tókumst við þá í
hendur, enda taldi ég málið leyst,
þótt eftir væri að fá formlegt sam-
þykki safnaðarstjórnar og almenns
safnaðarfundar.
Guðmundur var í störfum sínum
hvers manns hugljúfi, naut trausts
og trúnaðar sóknarbarna sinna og í
tíð hans, þau fáu ár sem hann þjón-
aði Fríkirkjunni í Hafnarfirði, fór
vegur safnaðarins vaxandi. Núna, er
fráfall hans hefur að höndum borið,
fylgja honum hlýjar óskir þeirra er
hann muna og honum kynntust í
gifturíkum störfum hans fyrir Frí-
kirkjusöfnuðinn í Hafnarfirði.
Blessuð sé minning séra Guð-
mundar Óskars Ólafssonar.
Snorri Jónsson.
Lífið er ljósblik og myrkur,
lífið er sæld og kvöl,
fegurð og hljómur, fagnaðarómur,
feigð og margs kyns böl.
Lífið á sér margar hliðar, allt frá
hástemmdri gleði til dýpstu sorgar.
Við verðum öll að gjalda fyrir það að
hafa lifað á þessari jörðu, hversu
löng sem dvölin er. Sá, sem hér er
minnst, lifði sjö áratugi, sem er ekki
hár aldur nú á dögum. Hann hafði þó
skilað löngu og farsælu ævistarfi,
fyrst sem kennari, en síðar sem
prestur fjölmenns safnaðar í höfuð-
stað landsins. Loks varð hann heim-
ilsisprestur Dvalar- og hjúkrunar-
heimilisins Grundar hér í borg.
Kynni okkar urðu fyrst, er hann
þjónaði í Neskirkju. Hann bað mig
að lesa upp þar nokkrum sinnum, og
gat ég ekki neitað því. Og þegar
hann hafði starfað um skeið á
Grund, bað hann mig að lesa þar
einu sinni í viku fyrir gamla fólkið.
Eru nú tæp sex ár síðan séra Guð-
mundur sló á þráðinn til mín og bað
mig þessa. Guðmundur ritaði sögu
Grundar, þegar stofnunin átti 75 ára
afmæli, eða 1997. Rétti hann mér
myndarlegt rit, áritað með vinar-
kveðju. Hér er um vel unnið verk að
ræða og greinargott yfirlit um
merka starfsemi, sem farið hefur
fram á þessum stað. Hvernig væri,
ef stofnanir eins og Grund hefðu
aldrei orðið til?
Grund var þar í forustuhlutverki,
undir forsjá kristilega hugsandi
mannvina. Séra Guðmundur Óskar
var formaður heimilisstjórnar
Grundar síðustu árin, sem hann lifði.
Víst hefðum við, sem þekktum hann,
kosið að honum hefði enst lengur
aldur en raun varð á.
En hann var kallaður á brott af al-
mættinu, sem við öll verðum að
hlýða fyrr eða síðar. Þökk sé honum
fyrir ævistarfið og þá mannlegu
hlýju, sem hann átti til að bera. Ég
þakka honum kynnin. Fari hann í
friði, friður guðs hann blessi.
Auðunn Bragi Sveinsson.
Það var haustið 1981 sem við vor-
um svo lánsöm að séra Guðmundur
var við nám í Minneapolis og gátum
við leitað til hans til að skíra fyrsta
barnið okkar. Þetta var látlaus at-
höfn en virðuleg. Séra Guðmundur
hafði fengið lánaða hempu og Mar-
grét Arnar hélt drengnum undir
skírn. Þarna í Tvíborgum mynduð-
ust vináttubönd sem áttu eftir að
verða enn sterkari. Gjafmildi ein-
kenndi þau hjónin Guðmund og
Ingibjörgu. Eitt sinn komu þau yfir
til okkar færandi hendi með frum-
samið ljóð og bók um eldamennsku
því eitthvað höfðu þau trú á okkur í
þeim efnum. Við áttum eftir að
kynnast því síðar að það var ekki
einungis í óbundnu máli sem Guð-
mundur átti gott með að koma fyrir
sig orði heldur reyndist hann vera
jafnvígur á hið bundna mál. Eftir að
við komum heim úr námi skírði hann
hin tvö börnin og fermdi báða dreng-
ina. Við vorum nýflutt í Frostaskjól-
ið þegar hann gaf okkur saman þar.
Þó að húsið væri nánast tómt og
hjónavígslan látlaus tókst Guðmundi
að skapa hátíðleika og gerði hana
virðulega og okkur ógleymanlega.
Drengirnir okkar tveir voru þá
þriggja og eins árs gamlir. Sá eldri
varð eitthvað forvitinn meðan á at-
höfninni stóð og vildi skoða það þeg-
ar pabbi og mamma krupu á kné.
Ekki truflaði þetta Guðmund við
prestsstörfin sem skildi löngun
barnsins til að skoða aðstæður. Síðar
myndaðist sterk vinátta á milli yngri
sonar okkar og dóttursonar Guð-
mundar. Dvaldi sonur okkar löngum
stundum í faðmi fjölskyldu hans í
góðu yfirlæti. Þegar að fermingu
þeirra kom vorið 1998 sá Guðmund-
ur um athöfnina sem var einstök, há-
tíðleg og okkur mjög minnisstæð.
Við viljum þakka Guðmundi fyrir
hans kærleiksríku og margvíslegu
prestsstörf. Jafnframt viljum við
þakka dýrmæta vináttu við fjöl-
skyldu hans í rúma tvo áratugi. Guð
gefi Ingibjörgu, Guðbjörgu og henn-
ar fjölskyldu styrk í sorginni og
blessi minningu sr. Guðmundar.
Sóley Sesselja Bender og
Friðrik Kristján Guðbrandsson.
Ferðin er hafin sem
við horfðum til næsta
vor.
GUÐJÓN
MATTHÍASSON
✝ Guðjón Matthías-son fæddist í Ein-
arslóni í Breiðavík-
urhreppi á Snæfells-
nesi 30. apríl 1919.
Hann lést á Dvalar-
heimilinu Grund í
Reykjavík 14. des-
ember síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Ingjalds-
hólskirkju 20. des-
ember í kyrrþey.
Niðamyrkur, svartur
bíll með hvíta kistu,
Snæfellsjökull í fjarsk-
anum.
Ég man þig enn og minn-
ing þína geymi
milda bjarta æskubyggð-
in mín …
Rýni í sortann, rétt
grilli í ljósin sem vísa
veginn.
Förum mun hraðar
yfir en þínir lang-
þreyttu fætur gátu bor-
ið þig.
þó árin líði þér ég aldrei gleymi
og nú ég sendi kveðju heim til þín …
Frost í lofti, sól við sjónarrönd,
bleikur himinn, fjöllin ægifögur.
Vörðurnar þær sömu og í barn-
æsku, þegar við heimsóttum Hans-
borgu ömmu á Hellissandi, undir
jökli.
Því þar mín liggja ótal æskusporin
hjá litla bænum barn þar lék ég mér …
Jökullinn færist nær, Arnarstapi
horfir fránum augum út á hafið;
Staðarsveit, Kirkjuhóll og vitinn í
fjörunni sem lýsir ekki lengur.
Bárðarás bendir út nesið í gegnum
úfið hraunið. Hvít eyðimörkin er
hljóðlát í morgunsárinu.
en fegurst alltaf fannst mér þó á vorin
þá fósturjörðin grænan kjól í fer …
Lóndrangar rísa svartir upp úr
hvítri mjöllinni, tígulegir verðir á
æskuslóð, þegar þú varst lítill á
moldargólfi hjá langafa með ljóð á
vör og bros í augum.
Hér voru manndómsárin með
„fullsterk“ í stalli um tvítugt.
Nú allt er hljótt og enginn á þar heima
og eyðilegt er kringum bæinn minn …
Fylgi andardrætti jökulsins sem
lýsir okkur síðasta spölinn.
Sólstafirnir flæða yfir hafflötinn,
kasta birtu á litla þorpið í fjöruborð-
inu, umlukt hrauni með fjallasýn.
Gamla kirkjan á Ingjaldshóli er
upplýst, forfeðurnir standa við leiðið,
Snæfellsjökull gnæfir yfir.
en alla tíð ég mun þó ávallt geyma
minningu um þig og jökulinn.
Reykjavík, 20. desember 2003.
Sonarkveðja,
Sverrir Guðjónsson.