Íslendingaþættir Tímans - 15.05.1968, Blaðsíða 17

Benedikt Þórðarson
bóndi Kálfafelli, Suðursveit
Hinn 17. febrúar s. 1. andaðdst í
Landsspítalanum Benedikt Þórðarson
bóndi á Ká'lfafelli í Suðursveit.
Þessa mæta og merka manns vildi
ég minnast með örfáum orðum. Bene-
dikt var mér kunnugur frá fornu
fari, var ég þá ungur að árum. En
einmitt fyrir það man ég hann vel.
Fyrir rúmum 50 árum var Benedikt
hér kaupamaður á Hvanná í tvö sum
ur hjá foreldrum mínum. Þorleifur
heitinn alþm., í Hólum útvegaði föð-
ur mínum þennan ágæta mann.
Benedikt kom eitt harðindavorið
austur, fótgangandi, með mal sinn
um öxl og varð ekki mikið fyrir
því. Menn mundu ekki leggja slíkt á
sig nú á tímum, þó ungir væru, enda
eru samgöngur nú allar gjörbreytt
ar frá því þær voru, fyrir rúmri
hálfri öld síðan.
Með Benedikt er fallinn í valinn
góður drengur og vildarmaður, sem
öllum verður eftirminnilegur, er
hann þekktu.
Benedikt var vörpulegur maður á
velli og vel knár og kappsamur og
harðduglegur að öjju, sem hann gekk
aðlaðandi og góðviljaður og sérstak
lega skemmtilegur og sagði vel frá,
enda maðurinn vel gefinn.
Þeir bræður allir, Þorbergur rit-
höfundur og Steinþór bóndi í Hala
hafa allir haft mikla og skemmtilega
frásagnargáfu. Verða slíkir menn öll
um minnisstæðir.
Austur-Sikaftafellssýslu er ein hin
sérkennilegasta og eftirminnilegasta
hérað þessa lands. Rismikil hafaldan
mœðrakennara, Vestfirðinigi að ætt.
Af k.unnugum var mér sagt, að
hjónalband þeirra hefði verið gott
og ástúðiegt. Nú þegar hún stend-
«r í sporum saknaðar og trega,
votta ég henni fyllstu samúð mína
og minna.
Far þú vel frændi og vinur, þú
Vanst kvaddur héðan árla morguns
„á vængjum morgunroðans til
meiri starfa Guðs í geim.“
Hafðu kærar þakkir fyrir ó-
'glieymanlega samfylgd.
Stefán Jónsson, Hlíð í Lóni.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
brýtur þar við víðáttumikla sanda
og þar eru himingnæfandi tindar og
glóhvítir jöklar. Þar renna mörg og
mikil fljót til sjávar, og ógurleg
sum á að horfa.
í þessari stórbrotnu náttúru ólst
Benedikt upp. Á þessum söndum,
bæði þar og víðar í landinu, er búið
að gera sum þessi flæmi að töðu-
völlum og einn slíkur völlur, er fyrir
vestan bæinn á Kálfafelli og mun
Benedikt hafa átt nokkurn þátt í
því, að þar var hafizt handa á sínum
tíma.
En í þessu stórbrotna umhverfi
verða stundum skjót veðrabrigði.
Benedikt var yngstur þeirra
bræðra fæddur á Hala í Suðursveit
20. júlí 1894, foréldrar Þórður Steins
son bóndi þar og kona hans Anna
Benediktsdóttir.
Benedikt var bóndi á Kálfafelli
frá 1919 til dauðadags. Bjó hann þar
öruggu og farsælu búi. Benedikt gift
ist 17. júní 1919 Ingunni Þórðardótt
ur bónda á KálfafelLi Jónssonar,
mesta myndarkona, sem lifir mann
sinn. Eignuðust þau 3 myndarleg
börn og eru 2 þeirra búendur í Suður
sveit. Var heimiii þeirra hjóna orð-
lagt fyrir alla rausn og myndarbrag.
Benedikt hefur gegnt fjölmörgum
opinberum störfum fyrir sveit sina
og hérað í áratugi og öii störf hans
einkenndi heiðarleiki, snyrtimennska
og árvekni, var t. d. í hreppsnefnd
yfir 30 ár.
Benedikt var vinsæli og sveitungar
hans treystu honum vel og reynslan
hefur sýnt það, að það var haldgott.
Eitt af mörgum störfum Benedikts
sem bar vott um trúmennsku hans,
var umsjá með kirkju byggðalagsins
á Kálfafellsstað, er var til fyrirmynd
ar. Sá ég það, fyrir nokkrum árum
er og heimsótti þennan góðkunningja
minn. Hann var formaður sóknar-
nefndar frá 1925.
Ungmennafélagið Vísir var stofnað
í sveitinni 1912 og meðal annarra
munu þeir bræður Benedikt og Stein
þór hafa verið frumkvöðlar að því.
Slíkir menn eiga hugsjónir. Benedikt
var í stjórn þess lengi, fyrst eftir að
það var stofnað. Hann var gerður
þar heiðursfélagi.
Það hefur orðið mikill sjó'narsvipt-
ir í Suðursveit við fráfall Benedikts
á Kálfafeili. f þeirri sveit starfaði
hann allt sitt líf. En minningin um
mikinn og góðan dreng lifir.
10. 3. 1968.
Einar Jónsson,
Hvanná.
t
Látni bróðir. Þá eru Leiðir skild-
ar um sinn, en báðir trúðum við
því og það meðan við vorum í
blóma lífsins að þær mundu liggja
saman aftur á öðru tlverustigi.
Verður okkur ekki eftir þeirri trú.
í sjötíu og þrjú ár vorum við
búnir að lifa saman, fyrst sem
óvita börn, síðan vaxandi ungling-
ar, og þann síðasta og lengsta sem
starfandi menn, fyrst í föðurhús-
um o.g síðan í nábýli með um tíu
km. milli bæja okkar.
Frá þessum árum er margs að
minnast. Vitanlega skjóta æsku-
minningarnar þar fyrst upp kolli,
þeirra er lengi ljúft að minnast.
Þú varst hetjan í hópi ungling-
anna í byggðarlaginu, tilbúinn að
bjóða öilum út og flýja ekki af
hólmi, þótt við ofurefli væri að etja,
jafnvel þeir fullorðnu stóðu í undr
un og horfðu á drenginn. Þá varð
einhverjum að orði. „Oft er gott
efni í götdum fola“ aðrjr sögðu
„hann sér sig með aldrinum strák
urinn“ og hann sá sig fyrri en
varði.
Strax um fermingaraldur var
þér treyst sem fullorðnuim manni.
Þrótturinn gerði þig athafnasam-
an, galsinn var horfinn og sner-
ist í athygli hjá hinum unga
manni. Þó var altaf lif þar sem
þú varst, og þegar í það fór vild-
ir þú ógjarnan láta þinn hlut. En
nú voru það ekkj hendur sem voru
látnar skipta, heldur andans brand
ur sem hvívetna hefur reynzt
drjúgur í sókn og vörn, og hon-
uim beittir þú óhræddur við hvern
seim var að etja, jafnvel við háð-
um einvígi á þeim vettvangi, en
17