Morgunblaðið - 14.01.2006, Síða 47

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. JANÚAR 2006 47
MINNINGAR
✝ Sigurbjörg Guð-mundsdóttir
fæddist á Sauðár-
króki 6. apríl 1920.
Hún andaðist á Heil-
brigðisstofnun
Skagafjarðar að-
faranótt 5. janúar
síðastliðins.
Foreldrar hennar
voru hjónin Dýrleif
Árnadóttir hús-
freyja, f. á Utanverð-
unesi í Hegranesi í
Skagafirði 4. júlí
1899, d. 8. mars
1993, og Guðmundur Sveinsson,
fulltrúi kaupfélagsstjóra á Sauðár-
króki, f. á Hóli í Sæmundarhlíð í
Skagafirði 11. mars 1893, d. 9. okt.
1967. Börn þeirra voru sjö, Sigur-
björg, sem var elst, Hallfríður, f.
1921, en lést eftir fæðingu, Sveinn,
f. 1922, Anna Pála, f. 1923, Árni, f.
1927, Hallfríður, f. 1931 og Stefán
Sigurður, f. 1932. Fimm systkini
Sigurbjargar eru á lífi.
Sigurbjörg giftist hinn 8. júlí
1944 Björgvini Bjarnasyni, síðast
bæjarfógeta á Akranesi, f. í Vík í
Mýrdal 12. júlí 1915, d. 10. desem-
ber 1989. Foreldrar hans voru hjón-
in Svanhildur Einarsdóttir hús-
freyja, f. 11. okt. 1883, d. 13. okt.
vinsdóttir, starfsmaður Landsbóka-
safns-Háskólabókasafns í Reykja-
vík, f. 5. apríl 1947. 3) Bjarni
Guðmundur Björgvinsson, héraðs-
dómslögmaður á Egilsstöðum, f.
1.2. 1951. Kona hans er Ólöf Magna
Guðmundsdóttir forstöðumaður, f.
31.1. 1951. Börn þeirra eru: a)
Björgvin Harri, f. 5.4. 1974, dóttir
hans er Bergþóra Huld, f. 11.12.
1998. Sambýliskona Björgvins er
María Guðmundsdóttir, f. 9.2. 1973,
dóttir hennar er Sara Hlín, f. 6.
mars 1999. b) Heiðdís Halla, f. 4.9.
1981. c) Guðmundur Magni, f. 6.2.
1984. d) Sólveig Edda, f. 1.8. 1987.
Sigurbjörg gekk í barnaskóla
Sauðárkróks og tók gagnfræðapróf
frá Menntaskólanum á Akureyri
vorið 1937. Hún starfaði í Sauðár-
króksapóteki til ársins 1944 er hún
giftist Björgvini Bjarnasyni og hófu
þau búskap á Siglufirði. Árið 1947
fluttu þau til Sauðárkróks er Björg-
vin varð þar bæjarstjóri og bjuggu
þar til ársins 1958 er hann varð
sýslumaður Strandamanna með að-
setur á Hólmavík. Árið 1968 flutt-
ust þau til Ísafjarðar er Björgvin
tók þar við embætti sýslumanns í
Ísafjarðarsýslum, en árið 1973 tók
hann við embætti bæjarfógeta á
Akranesi. Þar bjó Sigurbjörg til
ársins 1997 er hún flutti aftur til
Sauðárkróks. Sigurbjörg var alla
tíð heimavinnandi húsmóðir.
Sigurbjörg verður jarðsungin frá
Sauðárkrókskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 11. Jarðsett verð-
ur á Akranesi.
1949 og Bjarni Kjart-
ansson, útsölustjóri
ÁTVR á Siglufirði, f.
10. sept. 1884, d. 14.
nóv. 1958. Börn
þeirra voru Einar, f.
1907, Solveig, f. 1909,
Kjartan, f. 1911 og
Björgvin. Þau eru nú
öll látin.
Börn Sigurbjargar
og Björgvins eru: 1)
Svanhildur Dýrleif
Björgvinsdóttir, leik-
skólastarfsmaður á
Sauðárkróki, f. 25.5.
1945, maki Eiður Kr. Benediktsson
framhaldsskólakennari, f. 24.6.
1946. Börn þeirra eru: a) Sigur-
björg Agnes, f. 14.12. 1965. Dóttir
hennar er Marta Indriðadóttir, f.
3.9. 1991. b) Hrafnhildur, f. 20.12.
1969. Sambýlismaður Einar L. Arn-
arsson, f. 27.9. 1963. Synir hennar
eru Eiður Logi, f. 17.10. 1996, og
Finnbjörn Flosi, f. 1.5. 1998, Jón-
assynir. c) Auður Árdís, f. 16.1.
1973. Sambýlismaður Ægir Arnar-
son, f. 13.1. 1974. Börn hennar eru
Bjarni Hörður, f. 1.4. 1997, og
Helga, f. 31.1. 2002, Halldórsbörn.
d) Einar Björgvin, f. 6.2. 1981. Sam-
býliskona Rósa Ingimundardóttir,
f. 21.11. 1985. 2) Anna Halla Björg-
Tengdamóður minni Sigurbjörgu
Guðmundsdóttur kynntist ég fyrst
vorið sem ég varð stúdent 1971.
Skömmu síðar hittumst við aftur í
Reykjavík ásamt manni hennar
Björgvini Bjarnasyni og Bjarna syni
hennar og kærasta mínum. Boðið var
í bíltúr austur á Þingvöll. Á leiðinni
sátum við tengdamæðgurnar aftur í
og spjölluðum saman. Ég man vel þar
sem við sátum aftur í að hún tók um
hendurnar á mér og hélt svo nær-
gætnislega um þær. Ég, rúmlega
unglingurinn, var ekki alveg viss um
hvernig ég átti að vera. Það sem er
svo sterkt er í minningunni er hversu
hlýjar hendur hún hafði.
Sigurbjörg var Húsmóðir með
stóru H-i. Hún kunni allt sem hús-
mæðrum er gott að kunna, matseld,
barnfóstur og að halda hlýlegt heim-
ili. Skemmtilegt var að fylgjast með
því hvert hún sótti margar hugmynd-
ir sínar en það var í dönsku blöðin.
Dönsku kunni frá því að hún var barn
að aldri og hafði lært málið mest á
eigin spýtur með blaðalestri. Sem
unglingur kynntist Sigurbjörg
danskri konu á Króknum sem varð
vinkona hennar til æviloka. Á því
heimili opnaðist nýr heimur og fram-
andi menning sem varð Sigurbjörgu
uppspretta og rauður þráður í heim-
ilishaldi hennar og dægradvöl.
Handavinna var eitt aðaláhugamál
Sigurbjargar. Sem ung húsmóðir
saumaði hún og prjónaði á börnin eins
og títt var. Á fullorðinsárum þegar
börnin voru farin að heiman fór hún á
námskeið í vefnaði og síðar í búta-
saumi og skapaði margt listaverkið.
Barnabörnin, ættingjar og vinir nutu
góðs af þessu áhugamáli og sköpunar-
gleði. Mér er nær að halda að á Kjar-
valsstöðum væri hægt að setja upp
veglega sýningu á verkum hennar,
bæði nytjahlutum, listmunum og leik-
föngum. Nota þyrfti báða salina til
sýningarinnar.
Eitt af einkennum heimilisins var
hversu ljúflega allir hlutir gengu fyrir
sig, hljóðlega og átakalaust. Við
Bjarni komum oft í heimsókn til afa
Björgvins og Sigurbjargar eða ömmu
Buggu, eins og elsti sonurinn nefndi
hana þegar hann gat ekki sagt Sig-
urbjörg. Fyrst komum við með eitt
barn og síðar fjögur. Það virtist engu
hagga á heimilinu og alltaf var tími og
pláss fyrir börnin og alla hina. Á
heimili þeirra hjóna á Akranesi áttum
við fjölskyldan okkar bestu sumarfrí
meðan börnin voru lítil. Þrátt fyrir
fjörið og leikinn á heimili þeirra fór-
um við alltaf heim úthvíld og ánægð.
Eftir að fjölskylda okkar flutti austur
á Egilsstaði fækkaði heimsóknum á
Akranes en í staðinn fengum við
ömmu Buggu og afa Björgvin í heim-
sókn. Það var verulega eftirsóknar-
vert að fá þau í heimsókn og saman öll
áttum við ánægju og ævintýrastund-
ir.
Ég minnist tengdamóður minnar
með hlýju og þakklæti fyrir svo margt
sem hún kenndi mér og flest án orða.
Einnig var hún börnum mínum ein-
stök amma sem seint verður þakkað.
Sigurbjörg á stórt rúm í hjarta mínu.
Samskipti og samvera okkar hófust
í Þingvallaferðinni. Þó margt hafi á
dagana drifið síðan þá hafa hlýju
hendurnar hennar alltaf haldið hljóð-
lega í mínar og verða sterkar minn-
ingar mínar um hana og gæsku henn-
ar.
Ólöf Magna Guðmundsdóttir.
Hægt og hægt
fjúka fjöllin burt
í fangi vindanna
streyma fjöllin burt
í örmum vatnanna.
Hægt og hægt
ber heim þinn úr stað.
(Hannes Pétursson.)
Í dag verður lögð til hinstu hvíldar
elskuleg amma okkar, Sigurbjörg
Guðmundsdóttir.
Það eru ótal minningar sem rifjast
upp nú þegar við kveðjum.
Amma Sigurbjörg var bæði lífsglöð
og ljúf kona. Allt sem hún tók sér fyr-
ir hendur var gert af alúð, sköpunar-
gleði og einstöku listfengi og bar
heimili þeirra afa Björgvins alla tíð
vott um handbragð hennar. Hún var
listakokkur, hannyrðakona og ein-
staklega fær um að láta efnið leika í
höndum sér og breyta því í djásn.
Þessi sköpunargleði smitaði út frá sér
og aldrei var teiknað, litað og klippt
meira en í eldhúsinu hjá afa og ömmu.
Það var líka einn af bestu stöðum í
heimi og breyttist aldrei þó það væri
fyrst á Hólmavík, svo á Ísafirði og síð-
an lengst af á Akranesi. Alltaf var
jafngaman að koma í heimsókn og
vera lengi og stíga inn í þá einstöku
hlýju og umhyggju sem mætti okkur
þar.
Amma hafði sérstaka nærveru sem
var í senn glaðvær og örugg og nærði
barnssálina. Í minningunni eru ótal
sólardagar, lautarferðir með köflótta
dúka, hænurnar í kofanum og enda-
lausir kartöflugarðar, tvinnakefli
þrædd upp á band, tölubox, vefstólar
og snið, amma með títuprjóna í munn-
inum og afi með pípurnar í bókastof-
unni, þau alltaf samhent og fallegust.
Þegar afi féll frá flutti amma aftur
á Krókinn þar sem hún ólst upp. Þá
fengu langömmubörnin að njóta
hennar og komu til ömmu langömmu
og voru í uppáhaldi.
Elsku amma, það var dýrmætt að
fá að hitta þig um jólin og sitja hjá þér
og kveðja. Það var auðséð að lífs-
strengurinn var að bresta og eldurinn
að kulna en samt varstu ennþá svo
nærri okkur öllum. Þú fékkst hægt
andlát og streymdir inn í birtu annars
heims hljóðlega til móts við nýjan ver-
und. Við munum þig alltaf. Blessuð sé
minning þín.
Sigurbjörg Agnes, Hrafnhildur,
Auður Árdís og Einar Björgvin.
Amma Bugga. Það er ótrúlegt hvað
þessi tvö litlu orð geta hlýjað manni
um hjartaræturnar. Bara það að setja
þau hér á blað vekur upp ljúfar minn-
ingar og fær mann einhvern veginn til
að brosa. Þær voru ófáar gleðistund-
irnar sem ég átti hjá ykkur afa Björg-
vini á Bjarkargrundinni í gamla daga.
Hvort sem var í ykkar félagsskap eða
krakkanna í götunni. Það er mér enn í
fersku minni þegar ég og vinir mínir,
Gulli og Maggú heitinn, sátum á stétt-
inni við svalahurðina á Bjarkargrund-
inni með hor í nös og grasgrænu á
hnjánum eftir fótbolta eða önnur
uppátæki og nöguðum appelsínuk-
laka sem þú hafðir gefið okkur. Um-
ræðuefni vina minna var … að ég ætti
örugglega bestu ömmu í heimi.
Veistu, ég held að það hafi verið rétt
hjá þeim. Allavega var ég, og er, alveg
handviss um það. Einhvern veginn
verða þessar stundir sem við áttum
saman svo ljúfar, yfirvegaðar og ró-
legar í minningunni. Göngutúrar í
„röndóttu búðina“ að kaupa mjólk og
kaffi áður en afi kæmi heim úr
vinnunni. Langir göngutúrar niður á
Langasand að vaða í sjónum og skoða
skeljar, steina og snigla. Stundum á
vorin fórum við jafnvel alla leið í
heimsókn til gamla mannsins, sem
átti heima í gula húsinu uppi á hæð-
inni við sandinn, að skoða lömbin eða
hænurnar. Allir þessi túrar okkar
voru uppfullir af skemmtilegum um-
ræðum um lífið og tilveruna.
Maður skilur það betur eftir því
sem maður eldist, og ég tala nú ekki
um eftir að maður eignast börn sjálf-
ur, að svona stundir eru gulls ígildi
fyrir ungan dreng. Þegar öllu er á
botninn hvolft þá held ég að guð hafi
skilgreint hlutverk allra amma í
heiminum nákvæmlega eins og þú
gerðir fyrir mig. Þó svo að guð hafi
núna gefið þér vængi þá held ég að þú
hafir í mínum augum alltaf verið eng-
ill.
Elsku amma Bugga, þakka þér fyr-
ir allt. Kysstu afa frá mér og okkur
öllum og skilaðu kveðju. Þið munuð
lifa í mínu hjarta alveg þangað til við
hittumst næst.
Ástarkveðja frá ömmustrák,
Björgvin Harri Bjarnason.
SIGURBJÖRG
GUÐMUNDSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar um Sig-
urbjörgu Guðmundsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga. Höfundar eru: Hjördís
Stefánsdóttir; Árni Guðmundsson.
✝ Snæbjörn Stef-ánsson fæddist á
Norður-Reykjum í
Hálsahreppi 14.
ágúst 1936. Hann
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi 5. jan-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Stefán Þorvaldsson,
bóndi á Norður-
Reykjum, f. 24. júní
1892, d. 28. október
1971, og kona hans
Sigurborg Guð-
munda Guðmunds-
dóttir frá Hellissandi, f. 24. sept-
ember 1899, d. 5. ágúst 1978.
Systkini Snæbjarnar eru Jódís, f.
31. október 1927, var gift Hálf-
dáni Daða Ólafssyni og áttu þau
saman sex börn, Guðríður Snjó-
laug, f. 8. desember 1930, Þor-
valdur Stefánsson, f. 15. júlí 1932,
maki Sveinbjörg Jónsdóttir og
eiga þau 5 börn, Guðrún Sigríður,
f. 30. mars 1935, maki Óskar Ós-
valdsson og Þórður Stefánsson, f.
15. október 1939, maki Þórunn
Reykdal og eiga þau 2 börn.
Kona Snæbjarnar var Helga
Benediktsdóttir frá Kópareykjum
í Reykholtsdal, f. 22. mars 1948,
þau skildu. Börn
þeirra eru: Sigurð-
ur, f. 2. janúar 1967,
Sigríður, f. 11. jan-
úar 1968, maki Pét-
ur Sævarsson, f. 4.
mars 1959, börn
þeirra eru Sævar
Snær, f. 8. ágúst
1988, Pétur Fannar,
f. 5. desember 1991
og Eyþór Helgi, f. 4.
febrúar 1994, Arn-
ar, f. 30. ágúst 1972
og Stefán Grímur, f.
12. maí 1977, maki
Inga Dögg Jónsdóttir, f. 14. febr-
úar 1981.
Síðustu árin bjó Snæbjörn með
Kristrúnu Valdimarsdóttur, f. 16.
maí 1942.
Snæbjörn tók við búi foreldra
sinna á Norður-Reykjum og bjó
þar til ársins 1980. Fluttist hann
þá til Reykjavíkur og bjó þar um
skeið er hann fluttist til Suður-
nesja þar sem hann starfaði hjá
Aðalverktökum og síðar sem
vaktmaður í Helguvík. Frá árinu
1997 hefur hann búið í Reykjavík.
Útför Snæbjarnar verður gerð frá
Reykholtskirkju í Reykholtsdal í
dag og hefst athöfnin klukkan 14.
Kæri bróðir og mágur.
Þökkum samfylgdina á liðnum ár-
um.
Innilegar samúðarkveðjur send-
um við Rúnu, börnum hans og barna-
börnum.
Hvíldu í friði vinur. Guð geymi þig.
Sigríður og Óskar.
SNÆBJÖRN
STEFÁNSSON
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför okkar ástkæru
VILBORGAR SIGFÚSDÓTTUR,
dvalar- og hjúkrunarheimilinu
Uppsölum,
Fáskrúðsfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Uppsala fyrir
frábæra umönnun.

Sigrún Steinsdóttir, Guðbjörg Steinsdóttir,
Hulda Steinsdóttir, Eiríkur Guðmundsson,
Hermann Steinsson, Þóra Kristjánsdóttir,
Sigríður Steinsdóttir, Björn Þorsteinsson,
Friðrik Steinsson, Aðalheiður Jakobsdóttir,
Guðný Marinósdóttir, Rúnar Sigþórsson,
Höskuldur Marinósson,
ömmubörn, langömmubörn og
langalangömmubörn.
Við sendum hugheilar þakkir til allra þeirra sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og út-
för föður okkar tengdaföður og afa,
TÓMASAR TÓMASSONAR
frá Helludal.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Ljósheima
og séra Agli Hallgrímssyni.
Tómas Tómasson, Guðríður Guðbjartsdóttir,
Kristófer Arnfjörð Tómasson, Sigrún Jóna Sigurðardóttir
og barnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkar
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegrar
móður, fósturmóður, tengdamóður, ömmu, lang-
ömmu og langalangömmu,
HULDU ÞORBJÖRNSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir eru til Kirkjukórs Kálfatjarnar-
kirkju á Vatnsleysuströnd.
Guð blessi ykkur öll.
Þorbjörn Eiríksson,
Gunnhildur Eiríksdóttir,
Guðný Eiríksdóttir,
Dagbjört Guðmundsdóttir,
Pétur Sigurðsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabörn.