Menntamál - 01.02.1975, Blaðsíða 18

Höfundur greinarinnar, Eleanor Duckworth, telur að engin ákveðin uppeldisfræðikenning
eigi beint rætur að rekja til þroskakenningar Jean Piaget, en hún kannar mikilsverðar leiðir sem
kennarar geta farið og notað kenningar hans. Hún telur að vitrænn þroski barna sé fólginn í að
þau sannreyni hugmyndir sem þau telja mikilsverðar. Hún heldur þvi fram að þetta ferli — að
sannreyna eigin hugmyndir — sé skilyrði þess að barnið þroskist vitrænt. Kennarar geti stuðlað
að slíkum þroska fyrst og fremst með því að viðurkenna rétt barnsins til að fá „stórkostlegar
hugmyndir“, leyfa því að forma spurningar og leita svara við þeim. Þessi aðferð og mikilvægi
þess að láta börnum í té íjölbreytilegar aðstæður, gögn og efnivið sem örvar hugkvæmni þeirra —
er rædd í greininni í tengslum við reynslu höfundar af vinnu með börnum í skólastofu og mats-
verkefni, sem hún stjórnaði, á tilraunanámseiningu í raungreinum fyrir barnaskóla.
Eleanor Duckworth:
AÐ FÁ STÓRKOSTLEGAR
HUGMYNDIR
KEVIN, STEPHANIE OG
STÆRÐFRÆÐINGURINN
Fyrir nokkru tók ég nokkur sígild „Piaget-viðtöl“
við nokkur börn til að sýna vini mínum hvernig
þessi viðtöl eru. Eitt var um mismunandi lengdir.
Ég hafði klippt plastdrykkjarstrá í mismunandi
lengdir og bað börnin að raða þeim upp eftir
lengd. Fyrstu tvö börnin, sjö ára, luku þessu án
erfiðleika og af litlum áhuga. Þá kom Kevin.
Elenor Duckworth vinnur við rannsóknir við
Atlantic Institute of Education, Halifax í Kanada.
Hún vann að framhaldsnámi og sem aðstoðarmaður
við rannsóknir með Jean Piaget við Institut des
Sciences de 1‘Education í Genf í Sviss. Síðan þá
hefur hún verið túlkur Jean Piaget við fyrirlestra
hans í Norður-Ameríku. Hún hefur unnið að samn-
ingu námsefnis og þjálfun kennara vegna margra
stórra kennsluverkefna, þar á meðal Elementary
Science Study og African Primary Science Pro-
gram. Hún hefur ritað nokkrar greinar sem út
hafa komið um verk Piaget.
Áður en ég sagði orð um sogrörin, tók hann þau
upp og sagði við mig: „Ég veit hvað ég ætla að
gera“, og fór svo, upp á sitt eindæmi, að flokka
þau eftir lengd. Hann átti ekki við: „Ég veit hvað
þú ætlar að biðja mig um að gera“, heldur: „Ég
hef stórkostlega hugmynd um hvað hægt er að
gera við þessi sogrör. Þú verður hissa á að heyra
þessa stórkostlegu hugmynd mína“.
Það var ekki auðvelt fyrir hann. Hann reyndi
nokkrum sinnum og gerði villur meðan hann
þróaði smám saman sitt eigið kerfl. En hann var
svo ánægður á meðan hann vann að og lauk við
verkefnið sem hann hafði sett sér, að þegar ég
ákvað að bjóða honum að eiga sogrörin (heil tíu
drykkjarstrá) geislaði hann af ánægju, sýndi þau
einum eða tveimur völdum vinum og geymdi
þau síðan með öðrum ,,fjársjóðum“ í skókassa.
Ég álít það, að hafa stórkostlega hugmynd,
meginþátt vitþroska og ég tel mjög mikils um vert
að Kevin fékk tækifæri til að hafa slíka hugmynd
og til að njóta þess. Til að útskýra þessa skoðun
og hvernig Piaget kemur inn í myndina verð ég
1 Grein þessi birtist í Harvard Educational Review í maí 1972 og nokkru síðar í bókinni Piaget in the Classroont.
Ritstjóri.
MENNTAMÁL
16