Sjómannadagsblaðið - 01.06.1995, Blaðsíða 34

„ Okkur hefur tekist að halda í horfinu - en
aðeins meðpví að vera stöðugt með hnefann
á lofii og hóta hörðu. “ (Ljósm. Sjómanna-
dagsblaðið/Björn Pálsson.)
„Viljum gjarna að menn komi og
skammi okkur - við erum ekkert
brothættir hérna!"
„Birgir Björgvinsson gjaldkeri Sjómannafélags
Reykjavíkur segir frá ýmsu sem á daga hans
hefur drifið og heggur á bæði borð þegar
kjaramálin ber á góma".
Birgir Björgvinsson hefur setið í stjórn
Sjómannafélags Reykjavíkur íþrettán ár
- lengst af sem varagjaldkeri en var
kjörinn aðalgjaldkeri á sl. ári. Hann
hefur verið fastur starfsmaður félagsins
sl. þrjú ár og er því nákunnugur öllum
þeim mörgu sem reglulega líta við á
skrifstofunni. En þrátt jyrir svo langa
setu í stjórn eru tengsl hans við félagið
eldri, því hann byrjaði að taka þátt í
félagsstarfinu um 1970. Einboðið varað
fara fram á að eiga viðtal við hann í
tilefhi af stórafmæli Sjómannafélagsins
sem fyrir dyrum stendur. - Birgir var til
sjós þar til fyrir aðeins þremur árum og
segist ekki enn vera búinn að átta sig á
breytingunni - „enda átti égaldrei von á
að égætti eftir að sitja daginn langan við
skrifborð og yfirfara reikninga“ segir
hann.
En maður sem er svo nýkominn af
„vígvellinum “fer ekki í neinargrafgötur
um það sem er að gerast meðal félaga
sinna. Sjómannafélag Reykjavíkur hefur
að undanfórnu staðið í ströngu og
umbúðalaust tungutak Birgis verður
ekki misskilið af viðsemjendum við
samningaborðin. Baráttumálin ber líka
að sjálfsögðu á góma í viðtalinu hér á
eftir, þótt fyrst spyrjum við Birgi um
uppruna hans og langan sjómannsferil.
„Ég er fæddur á ísafirði þann 30. júní
1939 og þar átti ég heima fyrstu níu ár
ævinnar“ segir Birgir. „Faðir minn var
Björgvin Pálsson skipstjóri, fæddur á
Hellissandi en fluttist vestur og var
lengi skipstjóri á Valdísinni og fleiri af
„Dísunum“ vestra á sínum tíma.
Móðir mín, Jóhanna Jónasdóttir, var
hinsvegar fædd og uppalin á ísafirði.
En níu ára missti ég föður minn og
móðir mín flutti til Reykjavíkur með
okkur börnin, en við vorum fimm.“
Fékk fyrsta skipsplássið tólf
ára
„Ég mun hafa verið aðeins tólf á ára
þegar segja má á að ég hafi byrjað sjó'
mennskuferilinn - rétt skriðinn upp th
barnaskólanum: Atvikaðist það svo að
fyrir góðra manna orð fékk ég starf
sem messagutti á gömlu Esju og þótt
það stæði ekki nema í nokkra mánuði
má segja að ég hafi verið viðloðandi
sjóinn upp frá því, eða eftir að ég hafðj
klárað þetta vanalega skyldunám. A
árunum eftir 1955 var ég á netum a
vertíðarbátum sem reru frá Suðut'
nesjum og Reykjavík og í milli var eg
á síld og um tíma í landi. Þá fór eg
með gamla Ægi í síldarleit - og má víst
segja að það hafi verið hálfgert flökt a
rnanni á þessum árum.
Árið 1958 var ég á Maríu Júlíu 1
fyrsta „Þorskastríðinu“ og mun óg
segja þér eitthvað frá þeirn „hasar“ hef
rétt á eftir. Ári síðar réði ég mig til
Eimskip í tvö ár en fór þá í „slorið" að
34
SJÓMANNADAGSBLAÐjP