Birtingur - 01.04.1954, Blaðsíða 4

/--------------------------------------------\
ÓLAFUR Þ. INGVARSSON:
Luktar dyr
Aj fölu strái feigðin andar
á fjólubláan skugga,
og látinn svipur liðins dags
með laufi feykist burt.
Á upsum hússins kyljur kveða
og kitla luktar dyr;
þar balc við bíð ég einn.
Minn þagnarhringur þrengist óðum,
unz þrýtur ró, og dynur
mitt blóð og vekur beiska kvöl,
er brennir hverja taug
í kvíða og lýstur hug og hjarta
hrikalegum gný,
svo líf mitt liggur við:
Að roði af degi, riðlist gríma,
regn af upsum drjúpi,
að kveði vindar söng við sef
og sindri dögg við blóm —
Þá kem ég ajtur liljan Ijúfa
með Ijóð á nýjum streng,
þá opnast allar dyr.
merkilegt. Hins vegar hef ég sennilega frá
blautu barnsbeini haft næmara tóneyra en sum-
ir aðrir, því ýmsir sem vorú að læra hjá
mömmu hafa haft orð á þvi við mig síðar, að
þeim hafi orðið ónotalega við, þegar ég var að
koma hlaupandi innan úr næsta herbergi —
frökk eins og krökkum er lagið — og leiðrétta,
ef þeir slysuðust á vitlausa nótii.
— Þér hafið auðvitað snemma byrjað að
læra píanóleik?
— Já, ég byrjaði að læra hjá mömmu, þeg-
ar ég var telpa, síðan hjá Páli ísólfssyni. Svo
fór ég í Tónlistarskólann, stundaði þar nám hjá
Árna Kristjánssyni í þrjú ár og lauk fullnaðar-
prófi í píanóleik frá skólanum vorið sem ég tók
stúdentspróf. Um haustið fór ég til Berlínar og
hóf nám við beztu músíkakademíu Þýzkalands,
Hochschule fúr Muzik. Aðalkennari minn í
píanóleik var prófessor Börner. Ég stundaði
þar nám í tvö ár, en slapp heim rétt áður en
stríðið skall á.
— Höfðuð þér styrk til þessa náms?
— Já, fyrra árið; það er eini námsstyrkur
sem ég hef hlotið um dagana og var þó eigin-
lega ekki styrkur,' heldur stúdentaskipti: Þýzk-
ur kvenstúdent dvaldist eitt ár hérna hjá
mömmu, en foreldrar hennar, sem bjuggu í
Breslau, sendu mér í staðinn peninga sem
nægðu fyrir fæði og húsnæði. Þetta kom sér
mj ög vel fyrir mig.
— Og svo voruð þér um tíma vestanhafs?
— Ég dvaldi í New York 1943—46 og sótti
einkatíma hjá pólskum píanókennara. Ég var
þá gift og búin að eignast elzta barnið og átti
oft erfitt með að gefa mig að tónlistinni. Mér
er sérstaklega minnisstætt eitt atvik. Ég átti að
fara í tíma daginn eftir og hafði ekkert getað
æft mig í heila viku, vegna þess að strákurinn
var svo erfiður. Allt í einu kom ég af hendingu
auga á skrúfjárn. í öngum mínum fékk ég hon-
um ‘skrúfjárnið og útvarpstækið okkar. Þetta
hreif: Hann dundaði sér í fjóra klukkutíma við
að skrúfa sundur tækið, og á meðan gat ég æft
mig. Útvarpstækið var auðvitað gjörsamlega
ónýtt eftir hanteringuna. En ég segi það satt,
að mér fannst þessi fjögra tíma friður ekki of
dýru verði keyptur.
— En hvenær fóruð þér að fást við tónsmíð-
ar?
— Ég er ekkert tónskáld, en hef alla tíð gutl-
að við að gera lög. Það geta allir búið til lög
alveg ebis og allir geta sett saman stöku.
— Þér hafið samið lög við Unglinginn í
skóginum eftir Laxness og Hvítan hest í tungl-
skini eftir Stein. Teljið þér kannski mögulegt
að semja lög við þessi nýtízku Ijóð, sem hinir
vísu segja að hvorki sé hægt að syngja né læra?
— Ég hef mjög gaman af atómljóðum, svar-
ar frú Jórunn — og hvort það er hægt að semja
20
BIRTINGUR