Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1940, Blaðsíða 20

Eimreiðin - 01.10.1940, Blaðsíða 20
316 EDDA FINNLANDS EIMREIÐIN móður sinni, elskaði hann hana þó, og það eru þau hugar- tengsl, sem nú birta lienni dauða hans á þann hátt, að hún sér blóð á hárkambi hans. Syrgjandi leitar hún hans um alt landið. Að endingu gefur sólin henni bendingu um, hvar hann sé að finna, og hún veiðir hann upp úr fljótinu með hrífu og græðir hann með mætti móðurkærleikans. Lífið og sálin vaknar með aðstoð góðu býflugunnar, sem sækir dularfult hunang til himinsins. Þannig hefur finska ættmóðirin aftur og aftur sameinað í kærleik finsku þjóðina, þegar henni var sundrað af blindum kúgurum. Og ættmóðirin hefur endur- vakið trygð þjóðarinnar og mannúð, með aðstoð þessa dular- fulla hunangs, sem er kristindómurinn. Fjórða og síðasta höfuðpersóna hins finska söguóðs er Kullervo. Hann er ímynd hefnigirninnar. Hefnigirni hans er sprottin af illum kjörum og slæmri meðferð húsbændanna. Hann hefur verið vansæll í uppvextinum, því faðir hans var drepinn af hróður sínum, sem stal konu hans og gerði hana að ambátt. í þrældómi fæddi hún svo Kullervo, sem þýðir „kraftur stríðsins". Þegar frá vöggu ólgaði ofsi baráttunnar í brjósti hans. Hann vill strax hefna föður síns og þeirra ör- laga, sem móður hans var kastað út i. En fósturfaðir hans, Untamo, óttast hann og reynir að stytta honum aldur. En þótt liann kasti honum fyrir björg eða brenni hann á báli. kemur strákurinn altaf lifandi aftur. Og því eldri sem hann verður, því erfiðari reynist hann húsbónda sínum, og hefnd- in brennur altaf úr augum hans. Untamo sendir hann svo til Pohjola (Tröllheima), og þar gerist hann fjárhirðir. En hús- móðir hans blandar steinum í brauð hans, svo hann brýtur x því hnífinn, sem var hans einasta föðurarfleifð. Þessi in- girni gerir hann ennþá verri og hefnigjarnari. Hann drep- ur kvikfénaðinn og rekur villidýr skógarins heim á staðinn, og þau sundurtæta og rífa í sig húsmóður hans. Ennþá er þó föður hans og móður ekki hefnt, og hefni- girnin gerir hann heimilislausan og einmana. Hann vill gjarn' an bæta ráð sitt, en hann getur það ekki. Óhamingjan er alstaðar á leið hans. Hann hittir unga stúllcu í skóginum og þvingar hana með valdi til ástaratlota, en þegar hann hittir móður sína, fær hann að vita, að það er systir hans, sem
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.