Nemandinn - 01.05.1935, Blaðsíða 12

-8
Hár rennur áin á gljilfrun. Eg t>*6ng fast fran á fcarninun og lít vid og
vicl fran af, ég sé fossa og hella og allskonar fyrirbrABdi• Vid einn
fossinn s<? ág tvo stráka ned fori, þeir eru klaufar, hafa ekki fengid
nena nokkrar bröndur. Nií né gljáfrin ckki lengra og ekki skágurinn
heldur, en stár grasbreida tekur vid, sec ncar upp í nidjá hlíd, og eru
héx gédax siojur. Ofan til d enginu eru heitar laugar og ár þein renna
heitir lokir ofan f ána. Þarna er sundlaug hladin ár torfi og grjáti,
hiín er nsrri eins stár og sundlaugin hár í Reykjanesi, ad umáli, en
ekki eins djáp. Eg held áfran, rní eru berin farin ad sjatna í néx, svo
ág fer ad herda gcnguna, Rátt fyrir franan laugina tekur skágurinn
vid aftur. Eg geng ned ánni eins og ádur. Sunstadar verda fallegar
ber'jabrekkur fyrir néx og þnr vilja froista nfn og einni tekst þad.
Eg legst nidur og byrja ad tína, en allt í einu kvedur vid águrlegt ösk-
'ur,sen enduránar nargsinnis nilli fjallanna. Eg hrekk vid og nan ad ág
átti ad vera fljátur. öskrid kenur frá stáru nauti,1 sen er f girdingu
hinunegin vid ána, ásant ödru, 3en er storra, en kann ekki ad öskra.
Eár fer dalurinn ad þrengjast, undirlendid ad njákka og hlfdin
ad verda snarbrattari og hrjástugri, en aftur é néti er neira graslendi
hinunegin, franan til vid nidjan dalinn. Ná ken ág ad fossi í ánni, hann
heitir Finnbogafoss, dregur hann nafn sitt af J>ví, ad Finnbogi ranni
v -
átti ad hafa stokkid yfir hann, ned stein einn nikirin undir hendinni,
3en er é hladinu heina. Eann átti ad hafa konid ned hann ofán af Naut-
cyrarfjalli. Einunegin árinnar er.nát í kloppina, eins og nadur hafi
konid par nidur é annad hnád og stutt nidur olnboganun cg á þad ad vera
eftir tfinnboga. Enn held ág áfran, en ekki finn ág árans klárana. Eg
er koninn fran ad Grjátháiun, Þad eru geysistárar grjétdyngjur, sen
runnid hafa lír f jallinu. Nost ken ég ad Eysnhdl. Ekki véit ég af hverju
hann dregur nafn sitt, en hann er. bysna einkennilegur, alveg kringlöttur
ned laut nidur í kollinn, sen vatn safnast í og er þad njög djiípt.
Ekki veit ég hverriig þad er ned hestana, ég er ordinn vonlaus un
ad finna þá. Eg er koninn náts vid Snalatungugil. Þad dregur nafn sitt
af því, ad á vorin á ekki ad þurfa ad fara lengra í snalanenriskur.
Sjaldan fara hestar lengra, en ág ætla ad leita af nár allan grun og
held því áfran alla leid fran ad Austnannagili. Gilid dregur nafn sitt
af því, ad þar eiga ad hafa farist 19 nenn, sen konu austan yfir fjall-
id, þad er rosalega stárfenglogt, ned afar stárun fossun og feykilega
háun gljáfrun. Ekki veit ág hvort sagan un Austnennina er sönn, en
einu sinni fundun vid strákarnir byssuhlaup í gilnynninu.
Ná er ég koninn ad þeirri nidurstödu, ad hestarnir sáu ekki á
Evannadal, þá hljáta þeir ad vera á Lágadal og þá er styttst fyrir nig,
ad ganga yfir fjollid. Hár er áin njög stárgrýtt og get ág þvf stiklad
yfir hana Ná legg ág á brattann hinunegin, hann er ekkl nikill, ág er