Keilir og Krafla - 27.05.1857, Blaðsíða 1

7
Kcilir »g lirafla me5 kálfi.
Eitt sinn ferbaiiist kcrlingc nokkur, sem Kraíla
hjet suhur á lanil; náhi hún seint á laugardags-
kvöld ái'angastab á Hofmannaflöt og ægbi hest-
uin sínutn og tjaldabi þar; ætlabi hún eins og bæbi
var siíivenja liennar og fleiri Nor&lendinga a& livíla
sig og Iicsta sína þangafe til mn náttmál á sunnu-
dagskvöldi&; gengur því í tjald sitt, sezta&snæ&-
iugk «g leggur sig a& því búnu til hvíldar. —
En þegar hún er nýsofnu& heyrir hiín dunur mikl-
ar, lítur út undan tjaldskör sinni og sjer livar
ma&ur þeysir upp eptir fletinum og fast afe tjald-
inu, nokkufe drembilegur en tí&uglega búinn. —
Ma&ur þessi kallar inn í tjaldib og spyr hvafe
fyrirlifci þess he !i, sem svo sje óskammfeilinn a&
leggjast hjer nu;& hesta sína, — veit hann ekki
ao bór'dtnn í Hrauntúni liefur fyrirbofcál íor&amönn-
uin a& isafa áfangastafe á fleii þessum, því þa&
<t helzti engjabletuir hans; sauia er a& segja um
preslinn á Mosfclli, a& hann hefur frifclýst kyrkju-
landinu á Mosfellshei&i og Ví&irnum, ogfyrstbú-
i& er a& prenta þafe í þjú&ólii, ber öllum a& hlý&a
því sem konunglegri liiggjöf, og ef tjaldbúinn hlýfen-
ast ekki þessu sanistundis, rekjcg tafarlaust hesta
iians nor&ur á lieifar.
Ivrafla þag&i me&an mafcurinn ljet dæluna
ganga, en tekur sí&an til máls: BViljir þú ma&-
ur minn ! vita lieiti mitt, þá hefi jeg hingafe til
vei'ife köllufe Krafla, ættufe og upp alin viö Mý-
vatn, og náskild Jörundi digra, er býr í Búrfells-
hrauni, sem er alkunnur öllum er fer&ast um Mý-
vatnsöræfi — I drottins nafoi hvíli jeg bæ&i mig
og hesta mína lijer, þar til um náttmál á morg-
un, því bæfci liefi jeg lært þri&ja bo&or&ifc og lög-
málsgreinina: Sex daga skaltú verk þitt vinna,
en sjöunda daginn áttu a& liafa fyrir liTÍldardag j
o. s. trv., og eptir þessu hefi jeg breytt hingafc í
til, og mun breyta me&an jeg tóri; en um bann
bóndans í Hrauntúni hir&i jeg ekkert, því flötur
þessi Iiefur verifc óátalinn áfangastafcur sí&an Is-
land bygg&ist og fer&ir hófust milli su&ur - og
nor&tirlands, en eigi er jeg svo vitgrönn, a& jeg
viti ci, a& iivorki bóndinn í llrauntúni nje afcrir,
geti me& rjettu bannafc mönnum a& ægja lijer, og
sama bygg jeg sje um kyrkjulandifc á Mósfells-
hei&i og Ví&irinn, þó þafc sje nokkufc ö&ru máli
a& gegna. — En hvafc heitir þú, ma&urminri? —
Jeg heiti Keilir, sag&i hann, borinn og barnfædd-
ur á Su&urlandi, nálægt Dyngjufjöllunum, og þafc
mátta vita, kerling mín! a& jeg er þar í miklum
metum, og er þa& eitt til merkis þar um, afc vífca
þar er haldib mi&degi á kolli mínum, og í sum-
ar vona jeg a& ver&a konungkjörinn á alþingi,
og sjálfsagt í forföllum byskupsins, og muntu
sjáif vera búin a& heyra hvafc stóran myndug-
leika liann liefur, því sífcan kristni var lögtekin
á la-pilí voru. hefur enginn vogafc opinberlega a&
uinbreyta 3. boíor&inu, sem þú vitna&ir í á&an,
netna hann einn, þó margir hafi brotifc á móti
því í laumi; og hef&i hann verifc einrá&ur, hef&i
enginn þurft afc halda neina liclgi lengur en til
nóns, og þafc rjett afc nafninu til, og í hans um-
bo&i leyfi jeg þjer a& leggja upp strax í fyrra
málifc og halda áfram allan daginn, því þa& er
eins og þegar tveir menn mega vera á sjó allan
hvíldardaginn, einungis ef þeir fljúgast ekki á e&-
ur hafa nokkurn þann skarkala, sem hindrafc get-
ur menn vi& tífcir. þó er þa& a&gætandi, a& frá
miíaptni fimmíudagskvöldifc næsta fyrir hinn al-
menna bænadag, liggur sekt vi& allri vinnu og
ferfcalögum, sem von er, fyrst hann er einungis
af mönnum til settur, a& bi&ja fyrir yfirvöldum
ríkisins; þessu vorti líka flestir hinir konung-
kjörnu höf&ingjar á alþingi samþykkir, og þa& þyk-
ir okkur líka hinum böf&ingjunum rjett, á me&-
an blessufc danska stjórnin bætir vi& laun okkar
I ár frá ári, og er okkur þess vegna skylt ekki
einmigis a& samþykkja öll dönsku frumvörpin
heldur a& laga þau enn betur eptir ásigkomulagi
Dana, en þeir sjálfir leyfa sjer a& bjó&a okkur;
þú getur líka sjálf sjefc þa&, af þingtí&indunum