Keilir og Krafla - 27.05.1857, Blaðsíða 4

4
velli en í Réykjavík, og sama er ao segja nm
af ia smarri Urndi. — Jeg er nrcrri kominn á þá
trú. ab þingib yerbi aldrei þjófelegt, sem jtif) kall-
ift, fyr en þaó er flntt á j'ingvöll aptnr, ebur
annan afskckktan staö. Eins lield jeg þib Ak-
urevrarbúur ætiuö ab halda abalprentsiniijufundi
ykkar á vorinútiá Oddeyri, meban þar er óbyggt,
éfcnr þá 'ram í Stabarey; því á þessumistöímm
hlasir fegurb náttúrunnar í geislum sumarjilíbunn-
ar vifc okkur, og hrífur þanka, oife og gjörbirfiá
glaumi veraldarinnar, me'an vifc eigum í|b starfa
ab því sem þarflegt er í henni.
Ivrafla: þetta vildi jeg iieyra; nú talar þú
af dalítilhi skynsemi. Vertu Telkominn áb snæfa
og hvíla þig hjá mjer til annars kvölds; Jvo skul-
um vib bæfi ríia subur á þing, en aí tíví loknu
noibur til heimkynna minna.
ir. og fór inn í tjaTd Kinflu.
Gi'ímur Lasdal.
þessu j;tti Keil-
Svar
upp á bókafregnina í 5. ári Norðra, 13. og 14. bl.
í 4. ári Norbra, 15. og 16. bl., bls. 64 Iæt-
ui' eigandi og ábyrgbarmabur lians í ljósi, ab hann
framvegis muni scgja álit sitt um bækur þær,
sem út ern gefnar. — þetta hefur blabstjórinn
efr.t clyggilega (?), því síban hafa út komib frá j
prentsmibjuniinijerna, njer um biT tu bækurera
rit, og þar af liefur hann einungis minnst tveggja j
— hins fróblega Ljóbasafns og Töfralistarinnar— j
meb framúrskarandi lipurleik og sjerlægni, svo nú j
vita landar iians, eptir þessum lians minningum,
frá hinu helzta efni þeirra ab segja, einkum ept-
ir I.jóbasafnsins velgrundabri og Iærdómsríkri grein.
Jeg ímynda mjer, ab þó Töi'ralist þessi sje
rsamsafn“ úr mörgum töfrafræbibókum, þá geti
hún allt ab einu verib ætlub einum og sjerhverj-
um, en ekki neinum einstökum flokk af þjób vorri
til skemmtunar og nota. — Ab vísu er þab satt, j
at lijer á landi eru fáir íþrótta-ibkendur [ Töfra- j
list. en engan veginn er þab satt, ab þeir hinir !
fáu, sem linegja iiug sinn ab þess korar, geti
ekkcrt lært af bók þessari, því jeg veit ekki bet-
ur en nægar reglur sjeu gefnar fyrir hvírri grein
liemiar, og veit jeg þá ekki hvaba grein blab- !
stjóranum þykir þar í vanta til þess þeirhafinot j
liennar, nema ef þab væri regla fyrir ab lina afl j
vínandans, sjer og öbrum til góba, svo hann gæti ^
í næsta brjeíi sínu til Kaupmannahafnar ritab, ab
nú sjái hann þessa vegna færri ofdrukkna menn á
Akureyri en ábur, og ab hún sje því ab snúast
vib i buríaiTimnum fyrir umiiyggju sína.
Ilvab titilblabinu viívíkur, !æt jeg blabstjór-
ann vita, ab þó hugur hans liafi ab þessu breyzt
síban 1. arkib var prentab, þá eru töfraleikirnir,
reiknings- og spi'a-töírarnfcr cinkiim ætlabir ungl-
ingtim raf alþýbunni“ til skemmtunar, cn annar
flokkurinn, „nytsamar íþróttir“ hinum cldri, og
eptir þessu ætla jeg ab engu sje ofaukib. á titil-
blaí inu.
þeim galla, sem blabstjórinn lýsir, er þannig
háttab, ab enginn, nema liann, meb nokkurn-
veginn rjettri saiinginii, petur tekib hann til
greina, nefnilega þann, ab mjer hefbi verib innan
liandar, ab velja nalþý.'legri“ töfra, og hlýtur þetta
ab ko:na af illgirni og vanþckkingu hans á bók-
um þeim, sem luin er tekin úr, en hann ekki
kunnat sjer rjett lag, heldiir láiib vaba út í bláinn,
án þess liann vissi um hvab hann var ab tala,
því jeg veit í þab minnsta ekki til, ab eitt ein-
asta dæmi sje til í þessum bóknm — nema reikn-
ings- og spila-töfrarnir — sem ekki útheimtir
náttdruna sjer til framkvæmdar, svo bókin hlaut
ab koma eins og liiin mi er. íekhí úr 3 töfra-
bókum „Allovnycste Hexc- og Konst-Bog*, „Liile
Magie“ og „liusskatten eller Koristerog Hemme-
ligln !er“; jeg vil segja. ai. þó •bíabsijórinn lieffj
fcng:þá 25 rd., sem hnnn" sfe.U;. upþ á ab íá.
fyrir ub snara henni á s.-lenzku. htfbi iiliu mun-
ab á vali hans og hessu sem er.
Ab endingu verbur blabstjórinn ab þakka
mjer fyrir, ab jeg hali ekki geíib þetta út til ab
ábatast á því. þetta er sem 1 dropi úr upp-
sprettulind hans frábæra sjónhveríingabrunns,
hjarta lians, því af mínum orbum getur hann
ekki dregib þab; meining mín var, ab fara sem
næst dæmi sjálfs hans, ab hugsa mjer fyrst ab
ná kostnaíinum og svo ábatanum, og vil jeg því
aptur, blabstjóranum til gebfróa, ánafna honum
þetta þakldæti sitt, þar til hann hefur fengib
kostnabinn fyrir liina tvo nýtu bálka hinnar sein-
fara lögbókar, og síban rakab skildingnm saman
í ábataskini fyrir álíka „alþýbleg* og snotur
mannalát, eins og Norbri hafbi mebferbis í 13. og
14. bl. þ. á.
Akureyri 26. maí 1857.
I. laigiimmdapsoii.
Prentab í prentsmifcjiimn á Aknreyri ly57, af H. Líeigasyni.