Keilir og Krafla - 27.05.1857, Blaðsíða 2

2
ab surair af hinum þjóbkjörnu mönnum tala þar
ekkert orb á móti því, þegar þjóbin lœtur þá mót-
mælalaust fá 3 rd. um dag hvern og lerbakostn-
aí) ab auki, eins mikinn og þeim sjálfum sæma
þykir, þá er óþarfi fyrir þá ab mæba tungu sfna
á því, sem vib höfHngjarnir viljum, enda höfum
vib þab abíitTu, þö sumir alþingismenriirnir táti trtn
hraft Islandi sje haganlegast og látist vilja því
vel; þú veizt þaft líka sjálf, aft þcir gjöra sjer
lítift far um aft flytja þingtíftindin heim í sreit-
irnar, þó menn fegnir vildu fá þau keypt, þaft
er líka rjett, því þaft er miklu nær aft halda sjer
Og blessuftum konungsfulltrúanum veizlu ílok al-
þingis, svo hann haldi þeim veizlu og semji lof-
ræftur um aftgjörftir og dugnaft þeirra, þettasjcrftu
aft er miklu sæmi a og þægilegra, en aft tosast mcft
þingtíftindin yfir misjafna vegi til heimkynna sinna,
því meftan þau koma ekki til ljóssins, verfta þau
ekki dæmd; og jeg vona nú líka, aft vift bless-
aftur byskupinn og aftrir konungkjörnir, Yerftum
látnir verfta nokkuft sjálfráftir í sumar, alltjend
meft konunglegú frumvörpin, ef Jón Sigurftsson
kemur ekki til landsins’, því nú er drottinn bú-
inn aft hvíla sjera Ilannes, jafnvel þó Jón Guft-
mundsson, sjera Guftmundur á Kvennabrekku, Páll
í Arkvnrn, Jón á Munkaþveró og Gubmnntlur
Brandsson sjeu okkur nokkuft erfiftir, þá reynum
vift tíl aft bæla þá niftur þaft okkur er unnt og
telja'þá frá sfrium alþjóftlegu uppásturigum, en
vilji hinir eilthvaft tala, vitnum vift í ýmsar
greinir í alþingistilskipuninni, þó þær eigi hvergi
vift, og ségjum ’þaft sje ekki samkvæmt þeim aft
slá út í þessa sálma, og þá halda þeir vift höf-
um satt áft mæla, og þagna, scm von er, — og
vil jeg hjér upp á taka til dæmis, hvaft einum
þingmanninum förust kunnuglega orft í umræft-
unum um friftúri og fyrirboft selaskóta; hjélt ltann
aft skotmennirnir mundu várla þekkja þaft á sel-
kollirium, þegar hann ræki sig upp úr sjórium,
hvort þaft væri vöftu- efta landselur, og þá miintu
verfta aft játa, aft hann hafi ekki iila staftift f ístaft-
inu ykkar, þegar verift var áft ræfta úm rjettindi
prentsmiftju Norftur - og Austurum'dæmisins. —
Enn þykir mjer eitt vcrst, ef skrattinn kemural-
þingismönnunum þjóftkjörnu — hina óttumst vift
ekki — til áft mæla meft þvf á þingi, aft breytt
verfti eptir Nórftmönrium í því, aft lagftur veríi
tollur á blessuft vínföngin, svo sem nauftsynlega
vöru landi voru, því þó vift sjáum þaft#berlega,
aft þaft verfti landinu margra þúsund dala inntekt
á ári hverju, og mörgu sem þift þar nyríra kall-
ift þarflegt, og megi koma á storn og vifthaldá
um aldur og æfi meft þeim peningum, bæfti und-
irbúningsskóla, sjúkra húsum í Reykjavík og Ak-
ureyri og kyrkju þar, þá riiegum vift éi láta þaft
viftgangast, aft sámin vcrfti banarskrá frá alþingi
tii korinngs nm þáft, og því Var rcynt aft kirkja
þaft málefni h'jer um árift í fæftingunni, — því
þó vift höfftingjarnir kaupum ekki mikift af brenni-
víni, og okkur inuni ekki mikift um, aft gjalda
2—4 skildingá toll af hverjum potti af því, þá
er stöftu okkar svo varift, aft vift þurfum bæfti
aft panta og líka kaúpa í sölubúftum hjer, nokk-
uft af hinum ljúflengari vínvörum sem jeg tel vera
Schjampania, Cognac, Madera, Porto, og alls kon-
ar Likjura, og þá færi þjóftin aft gjamtna um þaft,
og má ske vildi láta okkurgjalda 8 sk. loll af hvcrj-
um potti af því, og væri okkur slíkt óþolandi;
en hver veit nema blessnft danska stjórnin bætti þá
enn vift okkur svo sem 100 rd. á ári hverju, og
upp á því ætla jeg aft stinga, skyldi þaft málefni
nokkurntíma koma í umræftu, en þó sje jeg eitt
í þessu, aft öldungis ekki má geistlega stjettin,
og sfzt æftsti presturinn, gjalda nokkurn toil af
vínföngum, því þá yrfti þaft undir eins þjóftkunn-
ugt, aö honúm þætti þaft gott; því haft var ept-
ir einum Akureyrar innbúa hjer um árift, þegar
hann ferftaftist hjer um, aft hann heffi ei mátt
skilja vift vínflöskurnar, til aft hlýfta á bænir þeirra
þriggja efta fjögra manna, sem fóru aft leyta lift-
sinnis hjá honum til aft köma þar upp kyrkju,
og verift fremur afundinn vift þá í orfti, þetta var
líka rjett af slíkum höfftingja, þegar um þaft mál-
efni var aft ræfta. — fegar þetta þannig fyrir-
fórst, rjeftrst einn handiftnamaftur í, aft koma þar
úpp eins konar kyrkju mcft leyfi yfirvaldanna, og
þó hann enn hafi hvorki sett þar altari nje prje-
dikunarstól, þá er þó vínguftinn dýrkaftur þar í
anda og sannleika, en af því þar eru ekki held-
ur enn komin messuklæfti, þá er keonimafturinn þar,
auftkenndur meft hvítum silkihatti, en forsöngar-
inn er sjálflagftaftur og þekkist jafnan á skóhljóftinu.
I þcssu bili rís Krafla á fætur og bristi af
sjerþögnina, og kallar hástöfura: „Ilættu nú herra,
því hjer mun korna verra“; þú þarft ekki aft lýsa
Akureyri fyrir mjer, því nýlega hefi jeg lesift
merkiiega grein í Norftra um hana.
Keilir: Jeg heyri þaft á orftum þínum, aft
þú munt vera kunnugri þar en jeg, og getur þú
|tví sagt mjer hvort þaft er satt, sem frjetzthef-