Dalapósturinn - 05.10.1942, Blaðsíða 1

DAiLAPÓSTURINN
Ábyrgðarmaður
Gunnar Stefánsson
Bjargarstíg 15
Reykjavík.
Alþýðuprentsmiðjan h. f.
1. árgangur
úr hlaði
Öldum saman hefir það ver-
ið góður, íslenzkur siður til
sveita, að fylgja gesti, sem að
garði bar, hvort sem hvimleið-
ur var eða ekki, úr hlaði, og
óska honum fararheilla.
Ætlun mín er sú, að gestur
sá, sem nú ber að garði ykkar,
góðir Dalamenn, þyki hvim-
leiður sumum, þótt ef til vill
aðrir virði honum það til
vorkunnar, að hann kemur til
dyranna eins og hann er klædd-
ur, en svo vel tel ég mig þekkja
bændur og búalið í Dölum, að
hvergi muni honum úthýst
verða, heldur metinn, að góðu
eða illu, með hliðsjón af þeim
kringumstæðum, sem hann er
fæddur og fóstraður við.
Nýtt líf og nýr gróður virð-
ist, þrátt fyrir erfiðleika þá,
sem að steðja, vera farinn að
stinga upp kollinum í þjóðlífi
voru. Gamlar syndir eru gerð-
ar upp við samvizkuna, og heit-
strengt að gæta þess til hins
ýtrasta, að ekki endurtaki sig
sömu yfirsjónirnar, sem, oft
vegna ábyrgðar þeirrar, sem
mönnum fannst á sér hvíla
vegna hins alvarlega ástands,
innan lands sem utan, voru
framdar.
í fljótu bragði kann mörgum
•að þykja, að útgáfa blaðs, sem
ætlað er til aflestrar íbúum
einnar sýslu aðallega og' aðeins
>£§ð'því frfemdF/sem' í hlut á eiú;
fólksfæsta sýsla landsins, Dala-
sýsla, hljóti að stafa af imynd-
aðri hagsmunavon viðkomandi
úcgefanda, á einu eða öðru
sviði. Það hljóti að stafa af
öðruhvoru tveggja: Að viðkom-
andi ætli sér með því að auka
pólitískt fylgi sitt, þar sem og
er vitað, að sá hinn sami er
frambjóðandi stjórnmálaflokks
eins við kosningar til alþingis í
þessari sömu sýslu, eða þá hann
ætli sér, með útgáfunni, að
hagnast fjárhagslega á kostnað
fólks þar vestra.
Það er því rétt, að skýrt sé
nokkuð nánar, hvað fyrir út-
gefanda þessa blaðs vakir með
útgáfu þess. — Frá blautu barns
beini hefir hann verið ýmist
þátttakandi eða mjög nálægur
áhörfandi að átökunum, sem átt
hafa sér stað milli hinna fátæku
og oft aflvana í þjóðfélaginu svo
og þeirra, sem áttu eða réðu yfir
framleiðslutækjunum og fjár-
magninu. Sérstaklega á þetta
við um baráttuna milli þessara
aðilja í höfuðstað lands okkar,
Reykjavík. Honum varð fljót-
lega Ijóst, í hvora sveitina hann
átti að skipa sér: Sveit hinna
hrjáðu og smáðu eð§ sveit
þeirra, sem lifðu í vellystingum
pragtuglega á kostnað hins lágt-
launaða, vinnandi manns, ef
hann þá á annað borð fékk
nokkuð að gera. Þegar af þeirri
ástæðu, að hann var fæddur af
foreldrum, sem alla sína æfi
höfðu unnið baki brotnu, um
þrek fram, en í aðra hönd ekk-
ert annað fengið en lélegt fæði
og af skornum skammti handa
fjölskyldu sinni, svo og allra
nauðsynlegustu klæði til að
hylja sig í, og voru loks, fyrir
ofríki þeirra, sem nægt fé
höfðu undir höndum, flæmd.af
ættarjörð sinni svo og sveit, þá
tók hann þegar á unga aldri þá
ákvörðun, að vinna að bættum
kjörum olnbogabarna lífsins,
sem urðu að Ióta sér nægja
motta 'þó; sém þéutií* af borðum
mammonsdýrkandi matgjafa
sinna, af. mætti, veikum þó
væri.
Þessari ákvörðun sinni hefir
hann reynt, af fremsta megni,
að vera trúr, og eftir að skiln-
ingur hans óx á högum og hátt-
um þjóðfélags þess, sem hann
byggir, og eftir nákvæma at-
hugun, (sem að sjálfsögðu, und-
ir slíkum kringumstæðum,
hlýtur að nokkru að byggjast
á tilfinningum), komst hann að
þeirri niðurstöðu, að í hinum
pólitísku samtökum íslenzkrar
alþýðu, Alþýðuflokknum, ætti
hann heima, og hvergi annars
staðar, enda hefir hann síðan,
af alhug, helgað starfskrafta
sína, sem aflögu voru frá bar-
áttunni fyrir daglegu brauði,
þeim flokki, því bjargföst sann-
færing hans er sú, að með til-
styrk hans nái alþýðan í land-
inu loks rétti þeim, sem henni
ber, samkvæmt skilningi beztu
manna á jafnréttishugsjón
þeirri, sem ágætustu hugsuðir
þjóðanna hafa úthellt blóði
sínu fyrir frá örófi alda, og sem
gengur eins og rauður þráður
gegnum alla sögu mannkynsins
qg sem skapað hefir trúarbrögð
þau, sem kennd eru við meist-
arann frá Nazaret.
*
Blað það, sem hér með hejlur
göngu sína, mun því túlka
markmið og leiðir Alþýðu-
flokksins, og starfa í samræmi
við stefnu hans, sem mun, eins
og ávalt áður, eingöngu vera
miðuð við hagsmuni og áhuga-
mál hinna fátækustu og
smæstu í þjóðfélaginu, og eftir
mættí sínum stuðla að sigri
þess flokks á pólitíska sviðinu,
því á þann hátt einan verður
takmarkinu mikla, frelsi, jöfn-
uður og bræðralag með öllum
íbúum þessa lands, náð. Með
oruggri. markvissri hagsmuna-
Aráttu hins vinnandi í'jölda,
jáfnt til sjávar og sveita, eftir
leiðum fullkomins þingræðis og
politísks frelsis, verður því tak-
marki náð, og á annan hátt
ekki. — Að sjálfsögðu mun það
og í framtíðinni flytja fréttir
og ýmsan fróðleik, innlendan
Gg"erlendan, svo og ýmislegt til
dægrastyttingar hinum ágætu
íbáum í Dölufn vestur, sem
gæti stytt þeim stundirnar þeg-
ar~-'stormurinn æðir og hið
ægilega myrkur vetrarnætur-
imiár grúfir yfir héraðinu
fa»ra, og ef þessu litla blaði
tækist að leiða fram í huga
þeirra minninguna um „nátt-
lausa voraldar veröld, þar sem
víðsýnið skín“, þá mundi það
hvetja útgefandann til frekari
starfa á þessu sviði ef til vill,
enda er það m. a. tilgangur
þess.
*
Hvað viðvíkur fjárhagshBð
þessa máls, þá er ætlun útgef-
andans, að blaðið verði, svo
lengi sem fært þykir, sent ó-
keypist til væntanlegra lesenda
og þeim algerlega að kostnað-
arlausu. — Munu margir álykta
sem svo, að slíkt sé ófram-
kvæmanlegt fyrir mann, sem
aðeins hefir léleg laun við að
styðjast og þó nokkúð heimili.
Þeim hinum sömu er bezt að
gefa þá skýringu, að útgefanda
þessa blaðs er það ljóst af
starfi hans við auglýsingasöfn-
un í Reykjavík, að með mikilli
vinnu er hægt að halda slíku
blaði ókeypis úti (hvað heppi-
legt það er frá sjónarmiði ann-
arra blaða er látið ósagt) fyrir
lesendur þess, með þeirri for-
sendu samt, að öll vinna við
það, önnur en prentsmiðju-
vinna, sé innt af hendi endur-
gjaldslaust. Mun það verða
gert, enda heitir blaðið á alla
góða drengi í Dölum vestUr, svo
og konur, að láta því slíka hjálp
í té með því að senda því efni
til birtingar, eins og möguleikar
frekast leyfa.
Að svo mæltu er blaðið kvatt
og því óskað gæfu og gengis.
Mætti því takast að efla og
styrkja verkalýðssamtökin, að
svo miklu leyti, sem geta þess
leyíir, svo og samhug og hags-
muni þeirra, sem eitt eiga afl
handa sinna að selja, og sem
þjóðfélagið'hefir rænt tækifær-
um til andlegrar og efnalegrar
þróunar, og er þá tilgangi þess
náð. — Mun það nú svo og í
allri framtíð, svo lengi sem lífs-
neisti þess ekki slokknar, vinna
að bættum kjörum hinna fá-
tæku og smáu, jafnt til sjávar
og sveitar, í anda hins eina
umbótaílokks alþýðunnar, Al-
þýðufl'kksins.