Dalapósturinn - 05.10.1942, Blaðsíða 4

4
DALAPÓSTURINN
þá metið meira en hagsmuni og
afkomu félaga sinna. ath.
*
Brotizt hefir verið inn í
víngeymslu áfengisverzlunar-
innar tvisvar sinnum. Virð-
ast menn, þrátt fyrir allar
undanþágur og vínkaup af er-
lendum mönnum, enn ekki hafa
slökkt þorsta sinn. Stolið var 40
heilflöskum og 40 hálfflöskum
af víni. Hefir þetta gefið þeim,
er innbrotin frömdu, töluvert
fé í aðra hönd, ef þeir hafa selt
vínföngin, því nú mun dagprís,
eða réttara næturprís á heilli
vínflösku vera þetta frá 120—
180 kr. stykkið. „Góður er
blessaður sopinn,“ sagði karl-
inn, sem drukknaði í rauðvíns-
tunnunni.
*
Húsnæðisleysið er mesta
vandamál bæjarbúa nú, og hef-
ir því oft verið lýst, en mun, ef
tækifæri og rúm leyfir, verða
skýrt nokkuð hér í blaðinu inn-
an skamms.
*
l ráði er, að stórkostleg loft-
varnaæfing fari fram víða á
Suðurlandi einhvern næstu
daga. Virðist og ekki vanþörf á,
að fólki sé kunnugt um hvað
gera skal, ef til alvörunnar
kemur, eða þegar til hennar
kemur, eins og sumir hafa vilj-
að orða það. Eru dæmin nær-
tæk frá svo að segja daglegum
heimsóknum þýzkra flugvéla
hingað til landsins, nú fyrir
nokkru, og árásum þeirra á
mannvirki svo og saklaus börn
að leik.
*
„Ástands“-málin svonefndu
eru ávalt ofarlega á baugi með
mönnum hér syðra, enda koma
fyrir, svo að segja dags daglega,
árásir setuliðsmanna, oft
drukkinna, á íslenzkt kvenfólk,
sem þeir stundum misþyrma.
— Þýzka útvarpið skýrði frá
því nýlega, að á íslandi þyrði
kvenfólk ekki út fyrir dyr eftir
að skyggja tæki á daginn, og
bar það blað eitt í Svíþjóð fyrir
fréttinni. — Má segja, að oft
hafi útvarpið þar í landi logið
meiru en þessu, og að oft ratist
kjöftugum satt á munn.
„Ljésaö, sem hvar£.u
♦.
Fátt er nú meira rætt og rit-
að um, en úrsögn Árna alþing-
ismanns Jónssonar frá Múla úr
Sjálfstæðisflokknum, enda má
segja, að með henni sé fyrsta
opinbera skrefið á upplaunsar-
braut þess flokks stigið, þó úr-
sögn þessi eigi að baki sér lang-
an feril úlfúðar og togstreitu,
en sem á síðustu stundu hefir
verið hægt af ráðamönnum
flokksins að koma í veg fyrir
að brytist út í ljósum logum.
Með úrsögninni virðist vera
skráður kafli sá, sem íhaldið og
afturhaldið í landinu hefir lagt
efni til í, úr sögu þjóðar vorrar,
sem einna aurugastur er á síð-
.ari tímum. Hér eftir er því
slegið föstu, að kaupmanna-, út-
gerðarmanna- og stríðsgróða-
manna-valdið eigi óhindrað að
fá að ráða gerðum flokksins, en
Árni frá Múla er sagður hafa
verið einn þeirra fáu í þeim
flokki, sem tóku alvarlega skrif
blaða flokksins og yfirlýsingar
hans um flokk allra stétta og
það, að flokkurinn ætlaði að
vinna að bættum kjörum alþýð-
unnar í landinu. Ekki verður þó
séð, að maður þessi hafi lagt
neitt sérstakt af *mörkum til
hagsbóta hinna fátæku, aftur á
móti mun hann, að því er sagt
er, ekki hafa talið sig nægilega
hátt settan og að stundum væri
gengið fram hjá sér í mikilvæg-
um málum.
Mun þetta og hafa ráðið gerð-
um hans, þegar hann birti úr-
sögn sína, og tilkynnti um leið,
að hann framvegis teldi sig til
húsa í „órólegu deild“ flolíks-
ins, eða „litla Kleppi“, eins og
sumir kalla flokksbrot það, sem
að blaðinu Þjóðólfur stendur.
Stefnuskrá og marknið
þessa brots eru svo á reiki að
tæpt er hægt að festa hendir á,
en óþægilega keimlíkt þ/kir
mér allt það umstang og /fir-
drepsskapur vera stefnu og
stjórnarháttum einræðisfokk-
anna erlendis.
Svo mikið er víst, að „’jósið,
sem hvarf“ frá Sjálfs:æðis-
flokknum, er þegar orðö rit-
stjóri blaðsins Þjóðólfur «g þar
allt í öllu, afguð nokkui, sem
hætt er þó við að af fótítallin-
um fjúki fyrir einhuga áiilaup-
um alþýðunnar undir mírkjum
Alþýðuflokksins, sem aíltaf
hefir og mun berjast gegn ein-
ræðinu, í hvaða mynd sem það
kann að birtast.
Jén Élondalt
AlþýðaflokhoriRD og afnrðaverð
bænda.
T T NDANFARINN rúman aldarfjórðung, sem liðinn er
síðan Alþýðuflokkurinn var stofnaður, hefir verið
samþykkt mikil og að ýmsu leyti merkileg umbótalöggjöf
til hagsbóta fyrir bændur og til viðreisnar landbúnaðin-
um. Öll þessi löggjöf svo að segja hefir verið samþykkt
með stuðningi eða fyrir beint frumkvæði Alþýðuflokks-
ins. Enda þótt Alþýðuflokkurinn hafi ætíð átt aðalfylgi
sitt í kaupstöðunum hefir hann alltaf verið boðinn og
búinn að ljá öllum góðum málum fylgi, sem voru raun-
verulega til hagsbóta fyrir sveita-alþýðuna, og ætíð lagt
á það mikla áherzlu, að alþýðan til sjávar og sveita ætti
að standa saman í hinni pólitísku lífsbaráttu sinni.
Alþýðuflokkurinn hefir ekki hikað við að halda fast við
þessa stefnu, þótt það skapaði honum stundaróvinsældir í
kaupstöðunum, t. d. eins og afurðasölulögin 1935 gerðu.
Hefir þó þessi afstaða Alþýðuflokksins oft og einatt verið
metin af litlum drengskap af þeim flokki, Framsóknar-
flokknum, sem talið hefir sig sérstakan málsvara bænda
og löngum átt samstarf við Alþýðuflokkinn á þessu tíma-
bili.
í kosningarbaráttunni við síðustu kosningar lagði
Framsóknarflokkurinn á það mikla áherzlu, að ófrægja
Alþýðuflokkinn í augum bænda og afflytja málstað
hans, sérstaklega í dýrtíðarmálunum og afurðasölu-
málunum. Hefir að ýmsu leyti verið mjög hægt um vik
fyrir Framsókn, þar sem Alþýðuflokkurinn á ekkert mál-
gagn, sem nær til sveitanna, og Tíminn hefir því verið
einn til frásagnar, auk þess sem Framsókn hefir mjög vel
skipulagt áróðurskerfi í sveitakjördæmunum, sem starfar
eftir fyrirsögn leiðtoganna í Reykjavík.
Það er aðallega þrennt, sem áróðurslið Framsóknar
telur Alþýðuflokknum til sektar, þegar það talar við
bændur.
1. Að Alþýðuflokkurinn eða Alþýðublaðið hafi staðhæft
að afurðaverð bænda væri of hátt, jafnvel talað um okur-
verð á landbúnaðarvörum.
2. Að Alþýðuflokkurinn hafi viljað láta „lögfesta“ af-
urðaverðið, en láta kaupgjaldið frjálst.
3. Afstaða Alþýðuflokksins til gerðardómslaganna.
Kem ég síðar að öllum þessum árásarefnum Framsóknar
' á Alþýðuf lokkinn.
Jafnvel hinir óskammfeilnustu Framsóknarmenn neita
því ekki, að Alþýðuflokkurinn hafi staðið vel og drengi-
lega með málstað bænda, þegar afurðasölulögin voru sett
og Sjálfstæðisflokkurinn reyndi að koma þeim fyrir katt-
arnef með mjólkurverkfallinu sæla og öðrum svipuðum
tiltektum.
Hins vegar segja þeir, að Alþýðuflokkurinn hafi tekið
upp aðra afstöðu undanfarin stríösár. Pa hart ha-uíi
ugt verið að taia um hátt mjolkur- og kjötverð og þannig
fjandskapazt gegn því að bændur fengju bætt kjör sín.
Ég skal nú rifja upp þessa sögu og sýna fram á hverjir
það eru, sem raunverulega hafa svikið þá stefnu, að gæta
jafnt hagsmuna bænda og verkamanna og sjá um að hag-
ur hvorugrar þessarar stéttar væri fyrir borð borinn.
❖
Siðan stríðið hófst, hefir tilkostnaður bænda aukizt
mjög verulega eins og öllum er kunnugt. Fyrst hækkaði
erlendur áburður og annað, sem bændur þurftu að kaupa
frá útlöndum, aðallega vegna hækkaðra farmgjalda. Og
eftir að svikamylla verðbólgunnar var komin af stað fór
auðvitað allt kaupgjald hækkandi óðfluga, þrátt fyrir til-
raunir Framsóknar til þess að sitja yfir hlut verkamanna
Meira í næsta blaði.