Tíminn - 09.07.1942, Síða 2

298
TÍ^ITW. fiiiiintinlaginn 9. jnlí 1942
76. blað
Upplausnín í kaupgjalds-
málunum fer vaxandí
Vonír kommúnista nm „veiku ríkisstjérn-
inau hafa rætzt
Annað meginloforðið, sem núverandi ríkisstjórn gaf,
þegar hún kom til valda, var um framkvæmd gerðar-
dómslaganna. Stjórnin lofaði, að kappkosta hina ítrustu
íramkvæmd þeirra. En tæpast var^mánuður liðinn frá
valdatöku ríkisstjórnarinnar, þegar hún undirritaði
samninga við hafnarverkamenn og áhafnir ríkisskip-
anna um kauphækkanir, sem nema samtals yfir Vz
milj. kr. á ári. Þessir samningar voru algert brot á gerðar-
dómslögunum og munu vitanlega leiða til enn stórfelldari
brota á þeim. Þannig tókst ríkisstjórninni á tæplega
mánuði að svíkja annað meginloforð sitt.
'gímirm
Fiinmtutlufiinn 9. júlí
F ylgisaukníng
kommúnista
o g stríðsgródinn
Kosningaúrslitin eru enn ekki
kunn til fullnustu og er því of
snemmt að fella um þau end-
anlegan dóm. En af því, sem
þegar er kunnugt, vekur at-
kvæðaaukning kommúnista-
flokksins mesta athygli. Hann
vinnur nýtt þingsæti í Reykja-
vík og tvöfaldar atkvæðatölu
sína frá seinustu kosningum.
Ýmsir þeirra, sem athuga
málin lauslega, kunna að draga
þá ályktun af þessu, að bylting-
arstefnu kommúnista sé að
aukast fylgi. En því fer fjarri.
Það er mjög vafasamt, að fleiri
raunverulegir kommúnistar séu
nú hér á landi en 1937, þótt at-
kvæðatala flokks þeirra hafi
tvöfaldazt síðan. Atkvæðaaukn-
ing kommúnistaflokksins staf-
ar af allt öðrum ástæðum.
Rétta skýringin á atkvæða-
aukningu kommúnistaflokksins
er sú, að óánægjan með rikj-
andi þjóðskipulag fer vaxandi.
Þjóðskipulagið er byggt á stefnu
hinnar frjálsu samkeppni og
veitir því óprúttnum fjárafla-
mönnum möguleika til mikill-
ar fjársöfnunar og yfirdrottn-
unar. Stríðstíminn hefir sér-
staklega auglýst þetta. Á ör-
skömmum tíma hafa risið hér
upp tugir stórgróðamanna í
verzluninni og stórútgerðinni,
án þess að kjör vinnustéttanna
hafi batnað á tilsvarandi hátt.
Þjóðskipulag, sem þannig veitir
fáum mönnum mikla auðsöfn-
un og yfirdrottnun á kostnað
fjöldans, er ranglátt og háska-
samlegt, þótt það hafi kosti á
öðrum sviðum. Það þarfnast því
víðtækra endurbóta.
Það er alkunn saga, að íylgi
þeirra ærslaflokka, sem ger-
breyta vilja þjóðfélaginu, vex
jafnan í sama hlutfalli og stór-
gróðamönnum fjölgar og vegur
þeirra vex. Fólkið skynjar þá
bezt, að breytingar þjóðfélags-
háttanna eru óhjákvæmileg
nauðsyn, en gerir sér ekki á
sama hátt ljóst,hverjar þær eiga
að vera. Þess vegna hverfur það
oft til fylgis við þá, sem hæst
tala og mest láta, án þess að
kynna sér til fulls hina raun-
verulegu stefnu þeirra. Einkum
er unga fólkinu hætta búin í
þessum efnum. Augu þess eru
opnust fyrir ágöllunum, en
bráðlyndi þess veldur oft því,
að það rasar um ráð fram.
Atkvæðaaukning kommún-
istaflokksins nú er því auðskilin
og eðlileg afleiðing af hinni
öru fjölgun stórgróðamanna og
auknum völdum þeirra í þjóð-
félaginu. Ef sama þróun helzt í
þessum efnum og verið hefir hér
tvö seinustu árin, mun fylgi
kommúnistaflokksins halda á-
fram að vaxa. Þetta tvennt
helzt órjúfanlega í hendur:
Aukin völd stórgróðamanna og
aukið fylgi kommúnista. Það er
gamla sagan, að ein andstæðan
bíður annarri heim.
Stórgróðamennirnir hugsa sér
nú gott til glóðarinnar. Þeirra
úrræði hefir oft verið það, að
hræða með kommúnistahætt-
unni. Öll þjóðleg öfl þurfa að
sameinast gegn kommúnista-
hættunni, segja þeir. Þessa
„plötu“ lék Ólafur Thors líka í
lok útvarpsumræðnanna í síð-
astliðinni viku. Stríðsgróða-
menn munu telja enn betra
tækifæri til að leika þessa
„plötu“ nú, þar sem þeir geta
bent á aukið fylgi kommúnista
í kosningunum. En afturhalds-
söm samtök gegn kommúnist-
um eru aðeins til að gefa þeim
byr í seglin. Ráðið til þess að
kveða þá niður, er réttsýn
breyting þjóðfélagsháttanna.
Þjóðfélag, sem stefnir að aukn-
um efnahagslegum jöfnuði
milli þegnanna, hefir engan
jarðveg fyrir kommúnisma.
Framsóknarflokkurinn hefir
jafnan fylgt þeim starfsreglum
að vinna gegn kommúnisman-
um með auknum umbótum og
leiðréttingum á kjörum þegn-
anna. Vegna þjóðstjórnarsam-
Síðan ríkisstjórnin lét undan
kaupkröfum hafnarverkamanna
og skipshafnanna á ríkisskip-
unum hafa ýmsir aðrir starfs-
hópar farið á stúfana og kraíizt
hækkað kaups. En fleiri munu
þó á eftir koma.
Verkfall er nú hafið hjá Eim-
skipafélagi íslands og Eimskipa-
félagi Reykjavíkur. Hafa háset-
ar, kyndarar og annað þjón-
ustufólk á Dettifossi, Selfossi og
Kötlu sett fram kröfur um
aukna áhættuþóknun og fleiri
fríðindi. Þar sem þessum kröf-
um hefir ekki verið sinnt, er
vinnustöðvun nú hafin.
Þá hafa rúmlega tvö hundruð
verkamenn, sem vinna hjá
Reykjavíkurbæ sett fram aukn-
vinnunnar á undanförnum ár-
um hefir ekki verið hægt að
fylgja þessari stefnu eins og
skyldi, enda bera kosningaúr-
slitin þess merki.
Framsóknarflokknum er ljóst,
að bæði aðstaðan hér heima og
úti í heiminum, gerir það óhjá-
kvæmilega nauðsyn, að hér
verði á næstu árum stórfelld og
víðtæk breyting á þjóðfélags-
háttunum. Markmið þeirra
breytinga verður aukinn efna-
hagslegur jöfnuður og aukið at-
vinnulegt öryggi, en hvorugt
þetta verður tryggt, nema með
aukinni samvinnu og opinberri
íhlutun. Með því að vinna að
framkvæmd þessarar stefnu,
stuðlar Framsóknarflokkurinn
ekki aðeins að betra og réttlát-
ara þjóðfélagi, heldur bægir
hann jafnframt frá þeim hætt-
um, sem fylgja auknum völdum
stórgróðamanna og auknu fylgi
kommúnista. Þ. Þ.
Grein þessi, sem er
eftir sænskan fréttarit-
ara, birtist í News Letter
— einu helzta málgagni
Verkamannaflokksins
brezka.
Það hlýtur að teljast merkileg
staðreynd, að okkur gremst oft
fremur við vini en óvini. Þó er
þetta ef til vill ekki svo merki-
legt, sé nánar að gætt. — Við
gerum okkur ljóst, að fyrirætl-
anir óvinarins stefna okkur i
móti. Við gerum okkur hins veg-
ar vonir um hið bezta af vinar-
ins hálfu og þykir það því mið-
ur, er við komust að raun um,
að við erum eigi á eitt sáttir.
Slíkt á sízt síður við um þjóðir
en einstaklinga. Þetta hefir þó
ekki ósjaldan gleymzt, þegar um
hefir verið að ræða viðhorf
tveggja landa, sem hafa jafnan
talizt vinsamleg í garð Englands,
en hafa á stundum komið ann-
an veg fram en við hefði mátt
búast. En þau eru Svíþjóð og
Sviss.
Ég hefi einkum kynnt mér
mál þessi, hvað Svíþjóð varöar,.
en afstaða hennar getur talizt
miklu skipta. Hún hefir eigi ó-
sjaldan mætt misskilningi og
sætt gagnrýni af Englands
hálfu að ófyrirsynju. Hér getur
hafa verið um þann hugarburð
ar kaupkröfur og munu senni-
lega, hætta vinnu, ef þeim fæst
ekki framgengt.
Vafalaust mun ríkisstjói'nin
láta undan þessum kröfum, enda
er hún búin að skapa fordæmi
fyrir slíkri undanlátssemi, eins
og áður segir:
Þannig mun þetta vafalaust
halda áfram og kauphækkunar-
bylgjan flæða yfir landið. Dýr-
tíðin fylgir síðan fast í slóð
hennar.
Það má því hiklaust fullyrða
að gerðardómslögin séu úr sög-
unni. Brotin á lögunum eru orð-
in á svo stórkostleg^ að enga
virðingu er hægt að skapa fyrir
þeirn lengur. Þótt ríkisstjórn
Ólafs Thors sé ekki búin að vera
lengi við stýrið, hefir henni samt
tekizt að brjóta þannig niður
þá viðleitni, sem hafin hafði
verið til að halda verðbólgunni
og dýrtíðinni í skefjum.
í stuttu máli er lokaþáttur-
inn í sögu gei-ðardómslaganna
þessi:
Ríkisstjórnin þorði ekki að
láta refsiákvæði laganna ná til
vina sinna, stríðsgróðamann-
anna, sem buðu margfalda
kaupstaxta við „luxus“-bygg-
ingar sínar og gei'ðust þannig
brotlegir við lögin. í skjóli þess-
ara lagabrota stríðsgróðamann-
anna settu „sellur“ kommúnista
við höfnina og á ríkisskipunum
fram kröfur sínar og létu verka-
menn segja, að þeir færu í
vinnu til stríðsgróðamannanna,
ef kröfum yrði ekki fullnægt.
Kommúnistaflokkurinn studdi
þær síðan opinberlega og þar
sem ríkisstjói’nin byggði tilveru
sína á stuðningi hans, þorði
hún ekki annað en að láta und-
að ræða, að Svíar væru Eng-
lendingum andstæðir. Að
minnsta kosti hefir Englend-
inga Oft skort skilning á þeim
erfiðleikum, sem styrjöldin hef-
ir búið sænsku þjóðinni. Hvað,
sem um þau atriði má segja,
hafa þessi viðhorf komizt á
dagskrá og þeirra gætir jafnvel
enn. Þetta hefir ýmsum gram-
izt sökum vináttu þeirrar, sem
löngum hefir rikt milli Svíþjóð-
ar og Englands.
Enginn skyldi ætla, að þetta
sé einvörðungu sök annars að-
ilans. Misskilningur þessi hefir
oft verið Englendingum að
kenna og valdið óánægju í Sví-
þjóð. Brezk blöð eiga hér mik-
inn hlut að máli. Af þeirra hálfu
hefir á það skort, að þau gerðu
sér það ljóst, að Svíar eru ein-
angruð þjóð og í vanda, og að
það ber að taka tillit til þeirra
aðstæðna.
Merkir ferðamenn hafa látið
svo um mælt, að yfirgnæfandi
meirihluti sænsku þjóðarinnar
muni hafa samúð með Banda-
mönnum. Það þarf heldur ekki
langferðir til þess að sannfær-
ast um, að sú er raunin. Um
þetta er Þjóðverjum kunnugt,
enda fer því fjarri, að nazistar
líti Svíþjóð vinaraugum. — Sví-
ar gera sér glögga grein fyrir,
hver er hugur Þjóðverja í þeirra
garð, og þykir það engan veginn
an síga. Þannig hafa stríðs-
gróðamenn og kommúnistar
unnið sameiginlega að falli
gerðardómslaganna og ríkis-
stjórn Ólafs Thors verið auðnu-
laus leiksoppur í höndum
þeirra.
Kommúnistar vissu vel, hvað
þeir sungu, er þeir sögðust
langtum heldur vilja ríkisstjórn
Sjálfstæðisflokksins en sam-
stjórn Framsóknarflokksins og
Sjálfstæðisflokksins, því að
stjórn Sjálfstæðisflokksins yrði
veik og getulaus stjórn. En öðru
máli gegnir um Sjálfst.fl.menn-
ina, sem einlæglega vildu styðja
dýrtíðarráðstafanirnar, en
fögnuðu þó flokksstjórn sinni
fyrstu dagana, er hún fór með
völd. Vonbrigði þeirra hljóta að
vera jafnsár og sigurgleði kom-
múnista er mikil.
Framsóknarmenn harma það
vissulega, hvernig komið er. En
þeir geta sér ekki um kennt.
Þeir buðu Sjálfstæðisflokknum
samstarf um framkvæmd dýr-
tíðarráðstafananna, en því var
hafnað. Sjálfstæðisflokkurinn
kaus heldur stjórnarskráræfin-
týrið, sem auðsjáanlega mun
enda með sigri kommúnista
einna og sameiginlegum ósigri
Sjálfstæðisflokksins og Alþýðu-
flokksins, er aðallega stofnuðu
þó til leiksins. í ixæstu kosning-
um mun þjóðin dæma enn bet-
ur um það, hvort henni geðjast
slík æfintýramennska á þessum
miklu örlagatímum.
Það hörmulegasta í þessu öllu
saman er það, að launastéttirn-
ar virðast telja hagnað fyrir sig,
að kauphækkunaraldan er ris-
in á ný. En þær eiga eftir að sjá,
að í slóð hennar kemur önnur
meiri verðhækkunaralda, sem
skolar í burtu kauphækkunum
og sennilega meira en það. Og
í lok styrjaldarinnar stöndum
við uppi með háa kauptaxta
og ósjálfbjarga atvinnuvegi.
í lok útvarpsumræðanna í
seinustu viku, ákallaði Ólafur
Thors Framsóknarflokkinn sér
til hjálpar eftir haustkosningar.
Má segja Ólafi það til lofs, að
hann hefir þó fundið, að stjórn-
arskútan væri að sökkva undir
sér og upplausnin, sem fylgdi
stjórnarathöfnum hans, væri
að verða óviðráðanleg! En
Framsóknarmenn munu því
svara slíku bónorði, að þeir hafa
litla trú á raunhæfa lausn dýr-
tíðarmálanna með þeim flokki,
(Framh. á 3. síðu)
miður, þótt þeir njóti ekki ást-
ríkis þeirra. Þeir hafa ekki ósk-
að eftir vináttu nazista og kjósa
sér mun fremur til handa tor-
tryggni þeirra en vinskap. Það
mun ekki geta algengt talizt, að
menn æski eftir tortryggni
þeirra, er þeir vilja telja til vina
sinna.
Svíar játa fúslega, að ýmsar
gerðir ríkisstjórnar þeirra hafi
með réttu gefið tilefni til þess,
að Englendingar efuðust um
vináttu þeirra. En þeir leggja
jafnframt ríka áherzlu á það,
að ef brezku blöðin og almenn-
ingur í Englandi vildi leggja það
erfiði á sig að kynna sér stað-
reyndir og taka tillit til kring-
umstæðna þeirra, þá myndi sá
efi brátt vera úr sögu. En þeir
halda því einnig fram að Eng-
lendingar hafi oft komið óskyn-
samlega fram í garð Svía og að
Bandamenn hafi eigi ósjaldan
gleymt því að unna þeim sann-
mælis fyrir að hafa þráfaldlega
veitt þeim lið og jafnvel varið
þá miklum áföllum.
Það ætti að mega krefjast
þess, að menn reyndu að skilja
aðstæður Svíþjóðar frá því að
styrjöldin hófst.
Þess ber fyrst og fremst að
minnast, að Svíþjóð er víðáttu-
mikið land með langri strand-
lengju en aðeins byggt sex milj.
íbúa. Það mun því ekki stafa
mikill ótti af herstyrk Svíþjóð-
ar, og sízt þegar þess er gætt, að
landvörnunum hefir verið lítill
sómi sýndur um langt skeið.
Svíar hafa umfram allt leitazt
við að fá að búa í friði og hafa
þau viðskipti við önnur ríki, er
Tryggja hlutfalls-
kosníngar flokks-
legt rétttætí?
— Kosníngaúrslítin í
Reykjavík —
Kosningaúrslitin í Reykjavík
sýna bezt, hversu hlutfallskosn-
ingar í stórum kjördæmum
tryggja jafnrétti milli flokka.
Úrslitin urðu þessi:
Sjálfstæðisflokkurinn 8801 atkv.
Alþýðuflokkurinn 3319 —
Sosíalistaflokkurinn 5235 —
Aðra flokka er áþarft að telja,
þar sem þeir koma ekki til
greina við úthlutun þingsæta.
Ef Reykjavík hefði haft 8
þingmenn að þessu sinni, eins
og nýja stjórnarskráin gerir ráð
fyrir, hefðu þeir skipzt þannig
milli flokkanna:
Sjálfstæðisflokkurinn 4
Sósíalistaflokkurinn 3
Alþýðuflokkurinn 1
Útkoman væri þá sú, að bak
við hvern þingmann Sósíalista-
flokksins væru 1778 atkv., bak
við hvern þingmann Sjálfstæð-
isflokksins 2200 atkv. og bak við
þingmann Alþýðuflokksins 3319.
Þannig tryggja hlutfallskosn-
ingar í stórum kjördæmum jafn-
rétti milli flokka.
Það er ekki undarlegt, þótt
margir þingmenn Sjálfstæðis-
flokksins aðhyllist slíka lausn
kjördæmamálsins, ef marka
skal frásögn Árna frá Múla í
Vísi 23. marz síðastl.
Hervernd Bandaríkj
anna á Islandí
w
- Utvarp frá Boston -
í fyrradag var liðið ár siðan
fyrsta herdeild Bandarikja-
manna kom til íslands. í tilefni
af því fór fram útvarpsathöfn
í Boston. Þar fluttu ræður vara-
utanríkismálaráðherra Banda-
ríkjanna, Adolph Berle, og
sendiherra íslands í Bandaríkj-
unum, Thor Thors. María Mark-
an söng þjóðsöng íslands og
Bandaríkjanna.
í ræðu sinni lét Berle ráð-
herra svo um mælt, að það hafi
verið kunnugt, að möndulríkin
hafi ætlað að hernema ísland
og Grænland, en orðið of sein
til athafna. Hann lýsti vinar-
hug Bandaríkjamanna í garð
íslendinga og taldi þessar þjóð-
ir eiga margt sameiginlegt. Þar
bæri þó fyrst og fremst að nefna
ástina á frelsið.
þeir helzt hafa kosið. Þess skal
þó minnzt, að þess hefir mjög
gætt meðal sænskra stjórnmála-
manna, að tengslin milli Norð-
urlandaþjóðanna ættu að vera
sem nánust.
Því er oft haldið fram, þegar
rætt er um hið dapurlega hlut-
skipti smárikjanna, að þeim
hefði borið að sameinast hvert
öðru og lýðveldum Vestur-
Evrópu. Líti maður til áranna
fyrir stríðið skilst manni, hvers
vegna þjóðir þessar hugsuðu
sem svo: — Ég, og hver svo?
En það er tilgangslaust að rök-
ræða alþjóðamál á þennan hátt,
ekki einu sinni í ljósi þeirrar
dýrkeyptu reynslu, sem hlotizt
hefir af stjórnmálaforustu eins
af stórveldum Vestur-Evrópu,
að minnsta kosti á vettvangi
utanríkismála. Svo að dæmi sé
nefnt, virðast þjóðir Norður-
landa hafa gert sér einna
gleggsta grein fyrir hver var
þáttur Lavals og afleiðingar
mistaka Þjóðabandalagsins er
árásin á Abessiníu var hafin.
Það mun óhætt að fullyrða, að
Svíar sjálfir réðu því lítt hver
aðstaða Svíþjóðar, eins og ann-
arra smærri "hlutlausra ríkja í
Evrópu, varð í styrjaldarbyrjun.
Þar voru önnur áhrifaöfl og
máttugri að verki. Því fór alls
fjarri, að um væri að kenna eig-
ingirni eða undanlátssemi þjóð-
arinnar né leiðtoga hennar. Þess
ber að minnast, að þegar styrj-
öldin hófst, höfðu þau tíðindi
gerzt, sem að dómi sænskra
stjórnmálamanna voru hin
verstu fyrir ættland þeirra:
Þýzkaland og Rússland voru
Fargjöld áætlun-
arbíla hækkud
Efni skortir til síma-
framkvæmda
Póst- óg símamálastjóri hefir
sent blaðinu frásögn þá, sem
hér fer á eftir, um nokkrar
framkvæmdir, sem almenning
varðar og póst- og símamála-
stjórnin hefir með höndum:
Fargjöld með áætlunarbílum.
Póststjórnin hefir fallizt á að
fargjöld með sérleyfis- og und-
aixþágubifreiðum hækki frá 1.
júlí um ca. 25%. Þessi hækkun
nær þá ekki til bæjaraksturs
Strætisvagna Reykjavíkur, en
þeir fengu hækkun síðast 1.
ágúst 1941. Milli Reykjavíkur og
Hafnarfjarðar lækka fargjöldin
þrátt fyrir hækkunina úr 1,10
ofan í kr. 1,00, vegna þess að
samtímis hinni almennu hækk-
un hefir verið- niður felldur
skattur sá, sem Hafnarfjarðar-
bær fékk af fólksflutingunum
milli þessara staða og nam 25
aurum á hvern farmiða.
Alls hafa nú fargjöldin hækk-
að um ca. 116% miðað við það,
sem þau voru í ársbyrjun 1939.
Símaframkvæmdir.
Mikiir örðugleikar eru nú um
allar símaframkvæmdir. Allt
símakerfi landsins er langsam-
lega yfirhlaðið, og kröfur manna
um fleiri síma hafa vaxið gífur-
lega bæði í sveitum, kauptúnum
og kaupstöðum og þá ekki- sízt
eftirspurnin eftir talstöðvum í
báta og skip. í Reykjavík eru
um 1000 manns á biðlista án
þóss að bætt verði út, og svipað
er ástandið úti um land. Frá ná-
lega öllum sveitum landsins
berst stöðugt fjöldi erinda um
síma á sveitabæina, þar sem
bændurnir eru nú víðast hvar
orðnir einyrkjar eða því sem
næst. Miklum hluta þessara er-
inda hefir ekki einu sinni verið
unnt að svara, og vil ég biðja
blöð og útvarp að afsaka þetta
fyrir hönd póst - og símamála-
stjórnarinnar við hina mörgu,
er ekkert svar fá,því að þráfald-
lega hefi ég orðið þess var að
þögnin er misskiliix. Það er sárt
að geta ekki bætt úr símaleys-
inu og haldið í horfi um sima-
lagnir, þegar peningar eru til
hjá almenningi og ríkinu. En hér
er ekki um að sakast, eins og nú
stendur á. Efniskaup eru afar
öi'ðug og dýr, en ennþá örðugra
er þó um aðflutninga og starfs-
krafta. í för sinni til Bandaríkj-
anna í vetur tókst póst- og síma-
málastjóra að ná kaupum á
talsverðu efni til viðhalds og ó-
hjákvæmilegustu umbóta á
símakerfinu og er sumt af því
(Framh. á 3. síðu)
vinaþjóðir að minnsta kosti í
orði kveðnu.
Þegar fyrra stríðið milli Rússa
og Finna hófst, vöru Svíar mjög
í vanda staddir. Afstaða Þýzka-
lands hlaut að virðast sú, að það
hefði samúð með kröfum Rússa
og vildi allt til þess vinna, að
vinátta héldist milli ríkjanna,
jafnvel þótt því yrði til að fórna,
að fornar vinþjóðir misstu
frelsi sitt. Sænska ríkisstjórn-
in varð að gera sér fulla grein
fyrir alvöru tímanna, ef hún
hugðist að varna því, að land
hennar yrði styrjaldarvettvang-
ur og þjóð hennar yrði að þreyta
leik við tvö af mestu herveldum
álfunnar á tveim vígstöðvum.
Svíar urðu einnig að glöggva sig
á því, að lítillar hjálpar myndi
að vænta af hálfu Bandamanna
sökum landfræðilegra stað-
hátta. Þeir gerðu sér engar
gyllivonir. Þeim var það Ijóst,
að ætti Bandamönnum að reyn-
ast unnt að veita Finnum hern-
aðarlega aðstoð, yrði að flytja
hersveitir þeirra yfir Norður-
sjó og þvert yfir Noreg og Sví-
þjóð eftir óraleiðum og aðeins
einni járnbrautarlínu, sem
breytir auk þess um sporbreidd
við finnsku landamærin. Þeir
töldu litlar líkur til þess, að
hersveitir þessar myndu ná til
vígvallanna fyrr en í eindaga
væri komið og að mikilvægi
þeirra gæti því vægast sagt tal-
izt leika á tveim tungum. í>eir
voru þess einnig fullvissir, að
koma hersveita Bandamanna á
sænska fold, þýddi styrjöld við
Þýzkaland. Afleiðingar þess
hefðu orðið þær, að Svíþjóð
Enska límaritið ,News Lettcr*
«
Svíþjóð og nágrannar hennar