Tíminn - 27.10.1942, Blaðsíða 2

506
TÍMIM, þrlgjndagfim 27. okt. 1942
128. hlað
s
STÆRSTA MÁL NÆSTA ÞINGS:
Þjóðnýting stríðsgróðans
Eitt stærsta úrlausnarefni hins nýkjörna þings verður
að tryggja enn betur en hingað til hefir verið gert, að
stríðsgróðinn renni til þjóðarheildarinnar og verði henni
til farsældar, en hafni ekki í fjárhirzlum örfárra manna
og skapi þeim háskalega mikil völd á kostnað almenn-
ings í landinu.
Nýr skóli
Húsmæðrakennaraskóli
/
Islands
Þann 6. þ. m. var Húsmæðra-
kennaraskóli íslands settur í
húsnæði háskólans að viðstödd-
um kennurum og nemendum.
Ungfrú Helga Sigurðardóttir
setti skólann, en hún verður
forstöðukona hans.
Þessi nýi skóli starfar í tveim
hliðstæðum deildum: Hús-
mæðrakennaradeild og skóla-
eldhússdeild.
Námstíminn í húsmæðra-
kennaradeildinni er 21 mánuð-
ur og starfar skólinn jafnt
sumarmánuðina og veturinn.
Nemendur, sem útskrifast úr
þeirri deild, hafa rétt til að
kenna við húsmæðraskóla
landsins.
Náminu í húsmæðrakennara-
deildinni er skipt niður í þrjú
tímabil. Hið fyrsta er við bók-
legt nám í skólanum í Reykja-
vík, annað tímabilið eru náms-
meyjarnar úti á landi við ýmis
almenn sveitastörf, garðrækt,
hirðingu alifugla og svína, mat-
argerð og jafnframt kynna þær
sér ‘meðferð mjólkur. Þriðja
námstímabilið er í skólanum í
Reykjavík. Er það framhald af
bóklega náminu fyrsta náms-
tímabilið og jafnframt æfing í
kennslu.
Þeir nemendur, sem Ijúka
námi frá skólaeldhússdeildinni,
hafa að afloknu námi, réttindi
til að kenna við skólaeldhús
þau, sem starfandi eru í barna-
skólum landsins, enda séu
stúlkurnar kennarar að mennt-
un, þegar þær hefja nám í Hús-
mæðrakennaraskólanum.
Námstíminn í þessari deild er
9 mánuðir.
í vetur verða 11 kennarar.
Traustí Ólafsson kennir efna-
fræði, dr. Júlíus Sigurjónsson
næringarefna- og vöruþekkingu
og búreikninga. Jóhann Sæ-
stærð, knúinn 40—45 hestafla
Skandiavél.
Báðir bátarnir þykja prýði-
lega smíðaðir.
Hitaveitan.
Á bæjarráðsfundi á föstudag
var rætt um nýja lántökft til
hitaveitunnar, en engin fulln-
aðarákvörðun var tekin.
Mun nú vera fengin full vissa
fyrir því, að við getum fengið
allt það efni, sem vantar til
hitaveitunnar, í Bandaríkjun-
um, en ekki mun full vissa feng-
in fyrir því, hvenær hægt verð-
ur að fá efnið hingað.
mundsson, tryggingaryfirlækn-
ir, líffæra- og heilsufræði. Ung-
frú Helga Sigurðardóttir hefir
á hendi, jafnframt skólastjórn-
inni, kennslu matreiðslu,
baksturs og húsmæðrasögu.
Bækur í þeirri grein eru engar
til. Mun ungfrú Helga kenna
húsmæðrasöguna í fyrirlestrum
að mestu leyti.
Þörfin fyrir þennan nýja
skóla hefir verið rnjög mikil.
Fram til þessa hafa þær stúlk-
ur, sem ætlað hafa að fullnuma
sig í húsmæðrakennslu, orðið að
fara til útlanda til að ljúka
námi, vegna þess að hér á landi
hefir ekki verið nein stofnun,
sem veitt hefir réttindi til
slíkrar kennslu. Með stofnun
hins nýja húsmæðrakennara-
skóla er endanlega ráðin bót á
þessu vandkvæði, og má telja
víst, að hin nýja námsstofnun
eigi eftir að verða húsmæðra-
fræðslunni í landinu til mikils
stuðnings í framtíðinni.
Frá Noregi;
Aitökurnar í Þránd-
heímí o« íi.
Dagana 6., 7. og 8. þ. m. voru
34 Norðmenn teknir af lífi í
Þrándheimi. Meðal þeirra voru
10 gislar.
Samhliða aftökunum, voru
110 menn fangelsaðir.
Sænska blaðið „Arbetaren“
birtir þessar upplýsingar um af-
tökurnar og telur þær eftir á-
reiðanlegum heimildum:
Finn Berg, liðsforingi, var ný-
lega búinn að fylgja konu og
syni á járnbrautarstöðina, þeg-
ar hann var fangelsaður og líf-
látinn einni klpkkustund síðar.
Konan vissi ekki um aftökuna
fyrr en hún sá hana í blöðun-
um næsta dag.
Birch, bankastjóri, var hand-
tekinn á sveitasetri sínu á svo
ómannúðlegan hátt, að kona
hans fékk taugaáfall.
' Gleditsch, leikhússtjóri, beið
í skrifstofunni eftir konu sinni,
sem er þekkt leikkona, þegar
þýzku lögreglumennirnir tóku
hann. Hann óskaði þess, að
mega bíða þangað til kona sín
kæmi, svo að hann gæti kvatt
hana. Þvi var neitað. Hann bað
þá um að mega ná 1 frakka.
(Framh. & 4. síSu)
tpmirm
Þriðjudag 27. oht.
Stríðsgróðamenn
^og þíngsæti ^
Frjálslyndir menn í brezka
íhaldsflokknum hafa oft gagn-
rýnt það, að flokkurinn veldi
menn til þingmennsku eftir
efnahag, en ekki eftir mann-
giidi. Það ætti sér iðulega stað,
þegar kjördæmi losnaöi, að
treggáfaður kaupsýslumaður
væri tekinn fram yfir viður-
kenndan hæfileikamann vegna
þess, aö hann gæti lagt fram
meii'a íé í kosningasjóðinn.
Efnaðir kaupahéðnar keyptu
sér þannig þingsæti og væri
þetta ein aöalástæða þess,
hversu fáa manndómsmenn
væri nú að finna á þingi Breta.
Rudoiph Churchill, sonur
Churchills forsætisráðherra,hef-
ir nýlega tekið svo til orða, að
þetta væri ljótasti bletturinn á
enska þingræðinu. Hann krafð-
ist þess jafnframt, aö val fram-
bjóðenda yrði hér eftir alger-
lega I höndum kjósenda í hlut-
aöeigandi kjördæmi.
íslenzki íhaldsflokkurinn
viröist á góðum vegi að taka
brezka íhaldsílokkinn til fyrir-
myndar I þessum efnum. For-
usta hans teflir nú yfirleitt
ekki fram öðrum mönnum í ný
þingsæti en þeim, sem geta lagt
ríflega á borð með sér.. Þing-
sætin, sem Sjálfstæðisflokkur-
inn ræður yfir, ganga orðið
kaupum og sölum og vitanlega
eru stríðsgróðamenn þar hæst-
bjóðendur.
Snæfellsnessýsla er glöggt
dæmi um þetta. Sjálfstæðis-
mönnum vestra lék hugur á að
fá Ásgeir Ásgeirsson skrifstofu-
stjóra til framboðs, þegar Thor
Thors lagði niður þingmennsku.
Ásgeir var frændmargur og vin-
sæll í héraðinu, ötull og áhuga-
samur. En sá ljóður var á ráði
hans, að hann var andvígur
uppvöðslusemi Thorsaranna í
flokknum. Þeir vildu ekki fá
sjálfstæðismann á þing, er var
líklegur til mótstöðu gegn þeim.
Hörð barátta hófst því um kjör-
dæmið. Thorsarar tefldu fram
óreyndum piltung úr Reykjavík,
sem enginn héraðsbúi bar traust
til. Ásgeir hafði traust og vin-
sældir héraðsbúa á bak við sig,
pilturinn naut stuðnings stríðs-
gróðavalds Thorsaranna. Enda-
lokin urðu þau, að fjármagnið
sigraði manngildið, eins og oft
hefir orðið við frambjóðenda-
kjör hjá íhaldsmönnum í Bret-
landi.
Héraðsmenn sýndu, að þeir
undu ekki þessum úrslitum.
Pilturinn kolféll í næstu kosn-
ingum. En stríðsgróðavaldið
var ekki af baki dottið. Það átti
nóg af síldarmjöli, brennivíni
og öðru slíku góðgæti. Hinn
drenglyndi mótstöðumaður þess
var ausinn ótakmörkuðum rógi
og níði, svo heimskulegu og lít-
ilsigldu, að enginn heiðarlegur
maður getur verið þekktur fyr-
ir að hafa það eftir. Engin vopn
voru spöruð. Bellibrögð stríðs-
gróðavaldsins náðu líka tilætl-
uðum árangri. Snæfellsnessýsla
hefir nú fulltrúa á þingi, sem
allir héraðsmenn voru andvígir
í fyrstu og þó ekki sízt hinir
mörgu Sjálfstæðismenn, er
studdu Ásgeir Ásgeirsson.
Þannig mætti lengi telja. Það
er t. d. vissulega stríðsgróðinn
en ekki manngildið, sem hefir
lyft Gísla vélstjóra til þing-
mennsku í Barðastrandarsýslu,
Garðari Þorsteinssyni í Eyja-
firði og Lárusi Jóhannessyni á
Seyðisfirði.
Þetta er tvímælalaust ein öm-
urlegasta þróunin í stjórnmála-
lífinu íslenzka. Þingsætin eru
farin að ganga kaupum og söl-
um til hæfileikalausra brask-
ara og þýlundustu þjóna þeirra.
Manndómsmönnum þingsins
fækkar að sama skapi. Virð-
ingin fyrir þinginu og þingræð-
inu þverr. Hér verður að hefja
öflugt viðnám, ef ekkí á ver að
fara. Þ. Þ.
Sú reynsla er fengin, að
skattalög þau, sem nú gilda og
hafa gilt undanfarin ár, hafa
ekki náð tilgangi sínum í þess-
um efnum. Sumpart stafar
þetta af því, að lögin eru ekki
nógu ströng, og sumpart af því,
að eftirlitið með þeim er ekki
nógu strangt. Lögin gætu ef til
vill verið viðunandi á venjuleg-
um tímum, en þau taka ekki
nægilegt tillit til hins óvenju-
lega ástands. Niðurstaðan verð-
ur því sú, að of fjár safnast til
einstakra manna. Þeir sölsa
undir sig fasteignir og atvinnu-
tæki og efla mannaforráð sín
með hinum miður vel fengnu
fjármunum. Hins vegar safnast
tiltölulega lítið af stríðsgróðan-
um í sameignarsjóði lands-
manna og meginþorri fólks get-
ur lítið sparifé eignazt, því dýr-
tíðin etur upp verkakaup bænda
og launafólks. í stríðslokin verð-
ur hér því tómur ríkissjóður,
fátækur almenningur og nokkr-
ir stríðsgróðamenn, sem með
yfirráðum sínum yfir atvinnu-
fyrirtækjum og fjármagni verð-
ur þá stórum auðveldara að afla
sér mannaforráða en það jafn-
vel reyndist á Barðaströnd og
Snæfellsnesi að þessu sinni.
Þetta er viðhorf, sem enginn
hugsandi maður má loka aug-
unum fyrir.
Það er áreiðanlega skoðun
mikils meirihluta þjóðarinnar,
að stríðsgróðinn sé og eigi að
vera sameign þjóðarinnar. Það
er hvorki að þakka forsjálni eða
dugnaði, þótt hann hafi lent til
einstakra útgerðarspekúlanta
og kaupahéðna. Það er tilvilj-
unin ein, sem því hefir ráðið.
Það er tilviljun ein, sem því
hefir ráðið, að skuldugasta fyr-
irtæki landsins er nú orðið rík-
asta fyrirtæki landsins. Það er
sams konar tilviljun og þegar
blásnauður fjárglæframaður
kemur inn á spilavíti og græðir
þar of fjár á svipstundu.
Ef stríðsgróðinn væri tekinn
og notaður sem sameign þjóð-
arinnar, getur hann líka orðið
henni til blessunar, en annars
ekki. Hann gæti þá skapað hér
aukna atvinnu og velmegun
hinna vinnandi stétta. En verði
Orðiö ráðgáta hefir verið mjög
ofnotað í sambandi við Sovét-
ríkin. En raunar er það alger-
lega táknrænt fyrir óvissu þá og
þokukenndar hugmyndir, sem
um þetta land ríkir í hugum al-
mennings í öðrum löndum. Af
bréfum og samtölum hefi ég
orðið þess áskynja, að mörgum
löndum mínum er næsta hug-
leikið að fá einhverja skynsam-
lega hugmynd um Rússland.
Menn hafa á‘ tilfinningunni, að
þeim hafi ýmist verið ofsagt eða
vansagt. -
Hvernig hefir Rússland, þar
sem kúgunin á að vera svo
gengdarlaus, getað veitt svo
harðsnúið viðnám gegn vígvél-
um Þjóðverja? Hvernig á að
botna í utanríkisstefnu Stalins?
Hvað verður um Sovétríkin eft-
ir stríðið? Verða þau vígi félags-
legs öryggis, eða verða þau önn-
ur plágan á lýðræðisþjóðunum?
Hverju hefir rússneska bylting-
in áorkað um lífsafkomu og
hugsunarhátt almennings eða
stjórnarfar og atvinnuhætti á
þeim 25 árum, sem liðin verða
hann í eigu fárra stórbraskara,
mun hann verða fjötur á frelsi
og framtak hins starfandi fólks.
Þess vegna verður krafan um
þjóðnýting stríðsgróðans. sterk-
ari með hverjum degi. Þess
vegna er hún áreiðanlega ein
ákveðnasta ósk þess mikla
meirihluta þjóðarinnar, er
studdi Framsóknarflokkinn, AI-
þýðuflokkinn og Sósíalista-
flokkinn í kosningunum fyrra
sunnudag.
Það, sem gera ber í þessum
málum, er fyrst og fremst
þetta:
1. Hækka stórlega skatt á
öllum tekjum eftir að þær eru
komnar yfir sæmileg þurft-
arlaun. Þegar tekjurnar eru
komnar yfir visst hámark, t.
d. 80—100 þús. kr., eiga þær
að renna allar í hina sameig-
inlegu sjóði ríkis og sveitar-
félaga.
2. Hækka stórlega skatt á
stóreignum.
3. Taka varasjóði og endur-
byggingarsjóði stórfyrirtækja
í vörzlu þess opinbera.
4. Skipa menn, með nægi-
legu valdi til að hafa eftirlit
með framtölum.
5. Þyngja stórlega refsingar
fyrir skattasvik.
Hér er að eins drepið á nokkur
atriði. Margt fleira er vissulega
nauðsynlegt að gera i þessu
sambandi.
Einna mikilvægust þessara
ráðstafana er opinber umsjón
nýbyggingar- og varasjóða
þeirra, sem stórútgerðarfyrir-
tækin hafa safnað. Mun öllum
ljóst, hversu háskasamlegt það
er, að eiga rekstur og endur-
byggingu flotans undir forsjá
manna, sem eru frægastir fyrir
mikla skuldasöfnun á þeim ár-
um, þegar útsjónar þurfti við
reksturinn.
Stríðsgróðamenn munu vafa-
laust reyna að efna til mót-
blásturs gegn þessari sjálfsögðu
þjóðnýtingu striðsgróðans, kalla
hana sósíalisma og öðrum upp-
nefnum. En þetta eru ráðstaf-
anir, sem þegar hafa verið gerð-
ar hjá helztu lýðræðisþjóðun-
um, t. d. Bretum og Banda-
frá upphafi hennar 7. nóv. í
vetur? Allar þessar spurningar
hafa orðið þyngri á metunum
eftir að frammistaða Rúss-
lands í styrjöldinni hefir sann-
að, að það er sterkasta herveld-
ið á landi i bandalaginu gegn
Hitler.
Áður en reynt er að svara
spurningunum, væri rétt að
gera stuttlega grein fyrir hin-
um breytilegu viðhorfum al-
mennings í Bandaríkjunum til
Sovétríkjanna. Fyrstu árin eftir
byltinguna urðu oft harðar deil-
ur um Sovétrstjórnina á fund-
um „Utanríkismálafélagsins".
Hvað sem ræðumenn lögðu til
málanna, lá jafnan við handa-
lögmáli að lokum. Tveir harð-
snúnir hópar mynduðu kjarna
í deilunum. Annars vegar
„vinstri hópur“, sem barðist
eins og ljón fyrir Sovétstjórn-
ina, hins vegar „hægri hópur“,
sem í voru holdugir borgarar og
rússneskir flóttamenn. Þeir voru
ósammála um flesta hluti nema
andúð á Sovétstjórnínni. Þegar
leið að fundarlokum, var allt
ríkjamönnum. Þar er engum
manni leyft að græða nú veru-
lega fjármuni. Allur stríðsgróði
er tekinn til sameiginlegra
þarfa. Engum dettur í hug að
kalla Roosevelt eða Churchill
kommúnista, þótt þeir geri þess-
ar sjálfsögðu ráðstafanir.
Dómurinrí um hið nýkjörna
þing murí mjög fara eftir því,
hvernig það tekur á þessum
málum. Foringjar Alþýðuflokks-
ins og Sósíalistaflokksins bregð-
ast áreiðanlega kjósendum sín-
um, ef þeir stuðla ekki að
skjótri og róttækri lausn þess-
ara mála. Þ. Þ.
Á KROSSGOTUM
Kauptaxti verkamanna.
Verkamenn fá kaup greitt
núna eftir mánaðamótin sam-
kvæmt hinni nýju vísitölu 250.
Fer hér á eftir yfirlit um kaup-
taxta verkamanna, eins og hann
verður á hvern tíma eftir að
farið verður að greiða þeim
kaup samkvæmt hinni nýju
vísitölu. Grunnkaupstaxti Dags-
brúnar er lagður til grundvall-
ar:
Almenn dagvinna kr. 5,25.
Eftirvinna kr. 7,88.
Nætur- og helgidagav. 10.50.
Kolavinna kr. 6.88.
Fagvinna kr. 7,25.
Boxavinna kr. 9.00.
Símalagningav. kr. 5.50.
Kaup mánaðarkaupsmanna,
sem hafa fengið launauppbætur
eins og opinberir starfsmenn
fæst með því að bæta 30% við
fyrstu 200 krónurnar, 25% við
það sem eftir er og bæta síðan
við vísitöluuppbótinni.
Nýir bátar.
Skipasmíðastöð Kaupfélags
Akureyrar hefir nýlega lokið
smíði tveggja báta. Fóru þeir
frá Akureyri fyrir fáum dög-
um síðan.
Stærri báturinn heitir „Eg-
ill“ og er eign útgerðarmann-
anna Jóns Sigurpálssonar og
Sigvalda Þorsteinssonar í Ól-
afsfirði. Báturinn er 27 smá-
lestir að stærð, knúinn 100—125
hestafla Hesselman-dieselvél.
Eigendurnir hyggjast að halda
bátnum út til þorsk- og síld-
veiða frá Ólafsfirði.
Hinn báturinn var keyptur af
Guðm. Guðmundssyni kaup-
manni í Hafnarfirði. Þessi bát-
ur, sem hefir hlotið nafnið
„Muggur“, er 15 smálestir að
komið í uppnám milli þessara
hópa með hrópyrðum, skömm-
um og gauragangi. En meiri
hluti fundarmanna horfði hissa
og ráðalaus á aðfarirnar, en for-
maðurinn þráði það eitt, að geta
slitið fundi án þess að þurfa að
kalla á lögregluna.
Hér var einmitt ágætt dæmi
um eitt af því, sem mest hefir
truflað skilning okkar á Rúss-
landi. Afstaða okkar hefir mót-
azt af tilfinningum og sleggju-
dómum „með og móti.“---------
Þegar frá leið dofnaði áhug-
inn fyrir því, sem gerðist i
Rússlandi. Menn urðu leiðir og
áhugalausir á þráttinu. Það var
áreiðanlega í fullu samræmi við
viðhorf almennings, að Banda-
ríkjastjórnin neitaði að viður-
kenna rússnesku ráðstjórnina.
Svo kom 5-ára áætlun Sovét-
ríkjanna samtímis því, er
kreppan mikla skall yfir í Am-
eríku. Þá hækkaði hlutur Rúss-
lands snögglega, einkum meðal
menntamanna og frjálslyndra.
Rússland átti að vera eina land-
ið, þar sem væri unnið skipu-
lega fyrir framtíðina. Erlendir
fréttaritarar, sem komu heim
frá Moskva, og sögðu frá hungri
og víðtæku njósnarkerfi, voru
fyrirlitnir sem gagnbyltingar-
menn.
Alþýða manna í Bandaríkjun-
um heldur þó áfram að hafa
ýmigust á sovétskipulaginu.
En það var ótrúlega mikið um
gagnrýnislausa sovétvináttu
meðal vinstri sinnaðra borgara
í Ameríku, sem alls ekki telja
sig til kommúnistaflokksins.
Fyrsta áfallið, sem þessi „sam-
fylking“ fékk, var blóðbaðið í
rússneska kommúnistaflokkn-
um, þegar frægir og þraut-
reyndir byltingarmenn, svo sem
Zinoviev, Kamenev, Rykov,
Bukharin og Pjatakov voru
skotnir.
Þetta gat þó varla heitið
meira en aðkenning af gagn-
rýni. En þegar Stalin undirrit-
ritaði sáttmálann við Hitler í
ágúst 1939 og réðst síðan á
Finnland, var sem fellibylur
hefði skollið á. Sovétríkin hröp-
uðu dýpra í áliti en nokkru
sinni fyrr. Margir meðhalds-
menn slitu sig úr lestinni bæði
hryggir og reiðir. Sú skoðún
festi rætur, að stjórn Stalins
væri ekki aðeins kaldrifjuð,
heldur jafnframt reikul í ráði
og stæði völtum fótum.
Þá var það næst, að Þjóðverj-
ar réðust á Rússa í júní 1941.
Flestir höfðu leiðst til þess að
búast við skammri vörn af
hendi Rússa. Eftir því sem mót-
staða þeirra entist lengur, og
þeir unnu jafnvel nokkra sigra
í fyrra vetur, varð aftur snögg
breyting á almenningsálitinu.
Fyrrverandi sendiherra Banda-
ríkjanna í Rússlandi hófst
handa og lýsti Stalin sem stór-
virkum ágætismanni, sem ynni
sér jafnt hylli manna sem mál-
leysingja. í stað þess að varla
hafði verið unrít að fá nokkurn
til að ljá eyra vinsamlegu orði
um Rússland frá því að Stalin
og Hitler gerðu sáttmálann, þar
til er Þjóðverjar réðust á Rúss-
land, mátti nú heita að allri
gagnrýni væri vísað á bug,
hversu rökstudd og vægileg,
sem hún var. Allt slíkt var tal-
ið til skaðlegs undirróðurs og
skemmdarverka af fjöldanum,
og þurfti ekki kommúnista til.
En rússneska ráðgátan er ó-
leyst sem fyrr, og hugsandi
menn velta henni fyrir sér.
Hvernig svo sem almennings-
álitið hér hefir sveiflazt til,
hefir verið samræmi í Rúss-
landi. Stalin er sami maður og
hann hefir verið. Rússneska
þjóðin er söm við sig. Stalin,
sem lét drepa hina gömlu bylt-
ingarfélaga sína og undirritaði
sáttmála við Hitler, hefir reynzt
djarfur, skarpskyggn og þraut-
góður forustumaður herskara
sinna og þjóðar í hinum harð-
asta hildarleik þeirra, síðan
Tartarar herjuðu á þá. Rúss-
neska stjórnin, sem afmáði hina
þverúðarfullu bændur landsins
með hungri, en drap 1 hópum
menntamenn og yfirstétt keis-
araveldisins, hefir átt því láni
að fagna, að þegnar hennar
hafa í miljónatali sýnt henni
hollustu til hinnztu stundar í
núverandi baráttu.
„Sovétvinirnir" hafa ekki
verið seinir á sér að vitna í mót-
stöðu Rússa, sem óyggjandi
mótrök við allri óhagstæðri
gagnrýni á stjórnarfari, hag-
kerfi og afkomu almennings í
Sovétríkjunum. Fjandmenn
þeirra, sem höfðu hætt sér
nokkuð langt í spádömum um
skyndilegt hrun Rússlands, voru
eins vandræðalegir og sovét-
vinirnir höfðu verið, þegar þeir
fréttu um vináttusamning Sta-
lins og Hitlers.
En hernaðarmáttur Sovét-
William Ilenry Chamberlain:
Rússneska ráðgátan
Grein þessi er lauslega þýdd og nokkuð stytt úr ágúst-
hefti ameríska tímaritsins, Harpers Magazine. Höfundurinn
leitast við að skýra afstöðu Sovétríkjanna í styrjöld og á
friðartímum. Hann Várar við barnaskap þeirra, sem telja
þau jarðneska paradís frelsis og farsældar, og hann mót-
mælir hleypidómum hinna, sem álíta þau víti á jörðu.