Tíminn - 01.12.1942, Blaðsíða 2

S66
TÍMEVTV, þrigjodagiim 1. des. 1942
143. blað
©ímirnt
Þi'iðjudag 1. des.
Þing nýju stjórnar-
skrárinnar
Þeir eru áreiöanlega marg-
ir, sem eru talsvert undrandi
yfir skrifum íhaldsblaöanna
um þessar mundir.
Þessi blöð eru sífellt aö láta
í ljós vantrú á því, að þingið
geti myndað starfhæfa stjórn
og tekið karlmannlega á mál-
unum.
Þetta stingur talsvert í stúf
við skrif sömu blaða um „gæsa-
stjórnarskrána“ á síðastliðnu
vori. Þá sögðu þau, að Sjálf-
stæðisflokknum væri óhjá-
kvæmilegt að rjúfa samstarfið
við Framsóknarflokkinn til
þess að koma þingræðinu í ör-
ugga höfn, — gera það traust-
ara og starfhæfara, — með
„gæsast j órnarskránni“.
Hversu dýru verði Sjálf-
stæðsimenn keyptu „gæsa-
stjórnarskrána“ má gleggst
marka á Vísi 26. þ. m. Þar segir
skýrum orðum í forustugrein:
„Sjálfstæðisflokkurinn hefir
enga aðstöðu haft til að hrinda
i framkvæmd róttækum dýrtíð-
arráðstöfunum, með því að það
var beinlínis sett sem skilyrði
fyrir stjórnarsetu flokksins af
hálfu beggja verkalýðsflokk-
anna, að ekkert yrði gert, sem
vakið gæti ágreining, meðan
verið væri að hrinda kjördæma-
málinu í framkvæmd.“
Sjálfstæðismenn keyptu
þannig „gæsastjórnarskrána“
með afnámi allra róttækra dýr-
tíðarráðstafana og fullkomnu
aðgerðaleysi í þeim málum. Af-
leiðingarnar eru öllum kunnar.
Dýrtíðin hefir aukizt úr 83 stig-
um í 160 stig. Frystihúsin eru
nú rekin með tapi, en stór-
græddu áður, þótt fiskverðið
væri lægra. Smáútvegurinn er
að fella saman seglin. Aldrei
hafa horfur framleiðslunnar
verið ískyggilegri.
Þessi verzlun Sjálfstæðis-
flokksins gæti þó hafa borgað
sig, ef hún hejiði treyst og bætt
þingræðið, eins og íhaldsblöðin
héldu fram á síðastliðnu vori,
að hún myndi gera. '
Það fær þjóðin að reyna
þessa dagana.
Hið trausta og endurbætta
þing „gæsastjórnarskrárinnar"
situr nú á rökstólunum. Þar er
sjö sósíalistum fleira en áður.
Þeir eru hinar raunverulegu
endúrbætur „gæsastjórnar-
skrárinnar“ og upplausnarinn-
ar, sem fylgdi í kjölfar hennar.
Þeir eiga nú að sanna þjóðinni,
að Sjálfstæðisflokkurinn verzl-
aði rétt, þegar hann tvöfaldaði
dýrtíðina til þess að koma
„gæsastjórnarskránni" fram.
Er nokkur Sjálfstæðismaður,
sem efast um,að þessir sjö þing-
menn sósíalista séu ekki stór-
kostlegar endurbætur á þing-
ræðinu, aukin trygging fyrir
starfhæfni þess og virðingu?
Efast nokkur Sjálfstæðismaður
um það, að hér eftir gangi ekki
störf þingsins vel og greiðlega,
þjóðin fái skjóta og góða lausn
vandamáianna og betri og bjart-
ari dagar séu í vændum? Eru
Sjálfstæðismenn ekki almennt
glaðir og fagnandi yfir þessari
þýðingarmiklu endurbót á þing-
ræðinu, sósíalistunum sjö, sem
kostuðu þjóðina ekki meira en
það smáræði, að dýrtíðin tvö-
faldaðist?
Þá má ekki gleyma sjálfum
gæsunum, sem minnihlutarnir
í tvímenningskjördæmunum
sendu á þing. Þjóðin mun nú
heldur betur fá að sjá, hví-
lík stoð og stytta þeir verða fyr-
ir þingræðið. Eru Sjálfstæðis-
menn kannske í nokkrum vafa
um það, að þeir Eiríkur, Garðar,
Ingólfur og Jón verði ekki hinir
sönnu bjargvættir þingræðisins,
er komið var að fótum fram?
Já, það er sannarlega skringi-
legt, að sjá þessa vantrú á hinu
nýja þingi „gæsastjórnarskrár-
innar“, sem gægist nú fram á
flestum síðum íhaldsblaðanna.
Það hefði verið allt annað, ef
þjóðin hefði enn búið við bölv-
aða gömlu stjórnarskrána. Eru
þá allar endurbætur „gæsa-
stjórnarskrárinnar“ ekki meira
Á KROSSG0TUM
Bréf úr Rangárvallasýslu:
Nýja sljórnarskráín hefír svipt Rangárvallasýslu þíngmanní
Héðan berast sjaldan fréttir
svo teljandi sé, enda er við-
burðafátt hjá okkur í dreifbýl-
inu, fátt fólk á bæjum og allir
önnum kafnir við daglegu störf-
in, því víða er nú með allra
fæsta móti fólk, og má þykja
gott á meðan hægt er að koma
af hinum nauðsynlegustu störf-
um.
Tíð hefir verið fremur slæm
allt þetta haust, kalt og um-
hleypingasamt. Kýr komu
snemma á gjöf, og mun víða
lítil mjólk, þar sem ekki var
hægt að gefa fóðurbæti eins og
venja hefir verið undanfarandi
ár. Bændur hafa nú í haust orð-
ið að bíða eftir síldarmjöli,
vegna þess að verzlanir hér
hafa ekki fengið nema svo lítið
af því til sölu, og svo er ennþá.
Er víst að bændur eru almennt
búnir að tapa á því töluverðu,
því illa gengur að græða síð-
bærar kýr, ef þær tapa nyt á
haustnóttum. En hvernig vikur
þessu við og hvar er síldarmjöl-
ið? Þannig spyrja margir, en
ekkert svar kemur og lítið af
síldarmjöli. Mikið var þó látið
yfir því, að nóg væri til í land-
inu, og meira en verið hefir
undanfarandi ár. Þegar einn
kjósandi hafði orð á þessu á
framboðsfundi í haust í Fljóts-
hlíð, þá var Ingólfur á Hellu
fljótur að bjóða þessum kjós-
anda sildarmjöl, þótt hann væri
ekki þá og sé ekki ennþá búinn
að láta sína viðskiptamenn fá
sínar pantanir af síldarmjöli.
En sé það satt, að nóg sé til af
þessum fóðurbæti, var og er á-
stæðulaust að draga fram á vet-
ur að láta verzlanir hér fá
minni þunga af síldarmjöli en
síðastliðið ár.
Bændur áttu því ekki að venj-
ast í stjórnartíð Hermanns
Jónassonar, að spillt væri fyrir
framleiðslu dreifbýlisins á
nokkurn hátt, en það virðist
nú helzta markmið núverandi
stjórnar, að gera dreifbýlinu og
þeim, sem þar eru enn, allt til
bölvunar, og er því fullt útlit
fyrir að eftir því sem meir er
en þetta Eru sósíalistarnir sjö
kannske ekki þess virði, að dýr-
tíðin var tvöfölduð? Er þetta þá
allur sigurinn í stjórnarskrár-
málinu? Þ. Þ.
þrengt að sæmilegri líðan
sveitafólksins, því fleiri fari að
sjónum, hvað sem við tekur.
Það var af Framsóknarfram-
bjóðendum bent á það síðastl.
vor, að kjördæmabreytingin
væri til þess að draga úr áhrifa-
valdi sveitanna, en frambjóð-
endur hinna flokkanna töldu
það ósannindi. Hvað er nú kom-
ið á daginn. Þingmönnum hef-
ir fjölgað í landinu, en fækkað
í dreifbýlinu. T. d. eftir kosn-
ingar á síðastl. vori, átti Rang-
árvallasýsla 3 þingmenn, nú 2,
Árnessýsla 3, nú 2 o. s. frv.
Allir, sem hafa opin augu og
vilja sjá, hljóta nú að viður-
kenna, að þar hafa Framsókn-
armenn farið með rétt mál, sem
þeir gera yfirleitt, en hinir far-
ið með vísvitandi ósannindi.
Það hefir sannast hér sem oft-
ar, að það er lyginnar lán, að
henni er trúað.
Nú á dögum er oft talað um
ýms met í margskonar hraða
og allskonar íþróttum. Rangár-
vallasýslu búar hafa sett tvenns
konar heimskumet. Þó hart sé
að viðurkenna það um sam-
sýslunga sína, er annað ekki
hægt. Annað metið er í því fólg-
Fram til skammt tíma hafa
aðeins verið tveir öflugir stjórn-
málaflokkar í Kanada, frjáls-
lyndi flokkurinn og íhaldsflokk-
urinn. Verzlunarmálin hafa ver-
ið stærsta ágreiningsefni þeirra.
Frjálslyndir hafa fylgt frjáls-
um viðskiptum við aðrar þjóð-
ir, en íhaldsmenn hafa fylgt
tollverndarstefnunni.
Á kreppuárum eftir 1930
misstu íhaldsmenn völdin í
hendur frjálslyndra og hafa
þeir haft stjórnina síðan. Fylgi
íhaldsmanna hefir stöðugt
minnkað á síðari árum.
Allra seinustu árin hefir rót-
tækur flokkur, Socialist Co-
operative Commonwealh Fe-
deration, aukið mjög fylgi sitt.
Samkvæmt athugun Gallup-
stofnunarinnar, sem reynir að
fylgjast með almenningsálit-
ið, að hér urðu til flestir ógildir
: atkvæðaseðlar við alþingis-
kosningar 18. okt. sl., en hitt er
það, að Sjálfstæðismenn fengu
hér tiltölulega flest atkvæði í
tvímenningskjördæmunum, sem
nú voru rænd rétti sínum, blátt
áfram fyrir yfirgang og valda-
græðgi þeirra flokka, sem vilja
traðka á dreifbýlinu og eyði-
leggja sveitirnar, en ganga
grímuklæddir í refsbelgjum og
telja sig allra stétta flokka,
svo sem Sjálfstæðisflokkurinn.
Það má vissulega lengi ljúga að
heimskum og trúgjörnum
mönnum.
Ég heyrði einn mann segja
fyrir kosningarnar: „Ég er
viss um, að hér í sýslu eru menn
svo fastir við Sjálfstæðisflokk-
inn, þótt hann geri þeim allt til
bölvunar, sem hann getur, að
þeir munu samt kjósa hvaða
flón eða heimskingja, sem hann
situr á lista“. Slíkt er komið í
ljós, bæði hér og annars stað-
ar, að dindilmenni eru kosnir,
en ágætis mönnum hafnað, t.
d. í Snæfellsnessýslu og víðar.
Rangárvallasýslu, 10. nóv. 1942.
Dalakarl.
inu á hverjum tíma, hefir hann
t. d. tvöfaldað fylgi sitt síðan
um áramót. Flokkur þessi berst
jöfnum höndum fyrir aukinni
samvinnu og þjóðnýtingu.
Þessi þróun hefir orðið til
þess, að margir óbreyttra fylg-
ismanna íhaldsflokksins tóku
það ráð fyrir nokkru að halda
landsfund. Var hann fjölsóttur.
Enginn af forráðamönnum
fiokksins fékk að mæta þar.
Fundur þessi gerði ályktanir
um nýja stefnu fyrir íhalds-
flokkinn. Hann skyldi alveg
hverfa frá tollverndarstefnunni
og krefjast alþjóðlegrar sam-
vinnu um verzlunarmálin. Jafn-
framt skyldi hann taka upp rót-
tækari stefnu í innanlandsmál-
um, t. d. ágóðahlutdeild verka-
fólks í iðnrekstri, víðtækar elli-
tryggingar, framlög ríkisins til
Tíðindi frá Sléttu.
Gunnlaugur Stefánsson, kaup-
félagsstjóri á Raufarhöfn, var
staddur í Reykjavík fyrir
nokkru, og sagði hann frétta-
mönnum Tímans ýmis tíðindi
úr byggðarlagi sínu. Sagðist
honum í megindráttum svo frá:
— Þorskvertíð hófst hjá okk-
ur í júnímánuði seint og lauk
að þessu sinni með ógæftum
seint í septembermánuði. Afl-
inn var látinn í ís og seldur í
skip. Aflatregða var og beitu-
leysi framan af. Fjórir þiljabát-
ar og átta trillubátar eru í
Raufarhöfn og í sumar voru
einnig fjórir aðrir þiljabátar
gerðir þaðan út. Tveir þeirra
hættu fiskveiðum á miðri ver-
tíð.
Haustafli hefir orðið lítill,
enda aðeins búið að fara fjóra
róðra um síðustu mánaðamót.
Aflaðist þá fiskur til neyzlu
í byggðarlaginu.
Slátrun sauðfjár hófst að
venju í lok septembermánaðar.
Frystihús kaupfélagsins tók á
móti öllu kjöti bænda á Aust-
ur-Sléttu og Raufarhöfn til
frystingar, ásamt miklu af
geymsluvörum, er því barst til
frystingar. Slátrun þurfti aldrei
að stöðvast meðan beðið væri
eftir skipi til þess að taka kjöt-
ið, og var það mjög til hagræðis.
Frystihús kaupfélagsins var
reist í fyrra, en stækkað í vor.
Beitusíld aflaðist í sumar og
var sumt af þeim feng selt burt
úr þorpinu. Nokkur forði beitu-
síldar er þó geymdur til vertið-
ar síðari hluta vetrar.
Tíðarfar var óvenjulega kalt
allt frá byrjun maímánaðar.
Haustið var stormasamt, og
vetrarveðrátta með köflum í
októbermánuði.
Uppskera úr görðum var ó-
venjulega lítil. Sums staðar
skemmdust kartöflur af frost-
um og bleytum og urðu vart
nýttar.
Ekkert ber á fjárpestum á
byggingar ódýrra og hentugra
íbúðarhúsa, opinberar ráðstaf-
anir til að tryggja öllum at-
vinnu o. s. frv,
Talið er víst, að forráðamenn
flokksins telji sig nauðbeygða
til að samþykkja þessa stefnu.
Fari svo, verður raunverulega
enginn stórvægilegur málefna-
ágreiningur milli íhaldsflokks-
ins og frjálslynda flokksins,
nema frjálslyndi flokkurinn
telji hinar breyttu aðstæður
krefjast þess, að hann marki
sér enn róttækari stefnuskrá
en áður. Telja margir það lík-
legt.
þessum slóðum, enda svæðið af-
girt. Kúasjúkdóma varð vart á
þessu ári og drápust nokkrar
kýr. Var talið að sýki sú hafi
stafað af kalkskorti. Fátæk-
ur fjölskyldumaður missti til
dæmis tvær kýr í sumar.
Mikil vandkvæði hafa verið á
því í sumar að fá fluttar nauð-
synjar með skipum til Raufar-
hafnar frá hinum helztu höfn-
um og birgðastöðvum. Úr þessu
rættist þó, er leið á haustið. Til
dæmis gat lifrarbræðsla kaup-
félagsins ekki fengið flutt nema
helming af lýsistunnum sínuni
síðastliðið vor og hlutust af því
óþægindi og jafnvel nokkurt
fjárhagstjón. Einnig stóð á
flutningi nauðsynjavara í júlí
og ágústmánuði.
Félagslíf er dauft, enda hefir
margt fólk, einkum hið unga,
farið að heiman í haust til langs
eða skamms tíma.
Sú endurbót hefir verið gerð
á barnaskólanum, að baðtæki
hafa verið sett í sjálft skóla-
húsið.
íslendingar í stríðinu.
Samkvæmt Heimskringlu 2,
september síðastliðinn hefir
Vestur-íslendingurinn J. K.
Hjálmarsson hlotið yfirfor-
ingjastöðu í kanadíska hern-
um eftir þátttöku í hinni frægu
Dieppeárás. Er hann lieuten-
ant-colonel.
Sama blað skýrir frá því, að
annar Vestur-íslendingur, H. T.
F. Freysteinsson, hafi farizt í
flugárás, sem gerð var á Ham-
borg 28. júlí síðastliðinn. Hann
var undirforingi (sergeant) í
kanadíska flugliðinu. Hann var
nýlega orðinn 20 ára.
María Markan.
New York. — María Markan
opnaði opinberlega 19. alþjóða
lista- og iðnsýningu kvenna í
Madison Square Garden, með
bví að syngja ameríska þjóð-
sönginn.
Meðal annarra heiðursgesta
voru: Martha krónprinsessa
Noregs, Charlotte stórhertoga-
frú í Luxemburgh, konur sendi-
herra Belgíu, Rússlands, Kína
og Grikklands ásamt mörgum
tignum gestum. (Frá ameriska
blaðaf ulltrúanum).
Námskeið í smjörgerð
og mjólkurvinnslu
var haldið í Reykjavík, á veg-
um Búnaðarfélags íslands, 12—
20. október. Námskeiðið sóttu
fjórir menn: Halla Halldórs-
dóttir, frá Tjaldanesi, Dalasýslu,
Ragnheiðuf Árnadóttir, frá
Blönduósi, Salbjörg Halldórs-
dóttir, frá Búðardal og Sigur-
jón Sveinsson, frá Sveinsstöðum
í Klofningshreppi, Dalasýslu.
Erlandír pættir:
Íhaldsílokkurinn í Kanada
Bókalestar alþýðu
Pistlar að norðan:
Nú líður senn að jólum.
Vinnudagarnir styttast, vök-
urnar lengjast. Skammdegið
þokast yfir, hægt og hægt er
sem bæirriir lokist meir inni,
af ófærum vegum og vaxandi
myrkri. Og þó hefir skammdeg-
ið jafnan átt sína birtu og yl í
sveitunum. Síðan ritöld hófst,
hafa bækurnar jafnan verið
„Ijós í lágu hreysi, og langra
kvelda jólaeldur.
Við fórum nýlega til bóksal-
ans, að afla bókafélaginu vetr-
arforða. Fjárráðin með betra
móti. Ríkisstyrkurinn til
lestrarfélaga kemur líklega að
betri og almennari notum en
nokkurt annað fé veitt til
menntamála. En vel mætti sá
styrkur meiri vera, og eigi
bundinn, því að öll lestrarfélög
þurfi að knékrjúpa hreppi sín-
um.
Áður fyrr var bökaútgáfa
mest bundin hausti og síðsumri,
svo að bækur voru tiltækar, er
lestrartími vetrarins byrjaði.
Nú koma bækur út í Reykjavík
um jólin og miðaðar við gjafir
Reykvíkinga, en þær bækur
verða of síðbúnar til lestrar
samveturs hér nyrðra, en oft
uppseldar næsta haust. Er þetta
eitt dæmi þess, hversu farið er
að miða allt við óskir Reykvík-
inga, fremur en þarfir sveit-
anna.
II. Bækur eða glysvarningur.
Gömul saga getur um ríka
konu, er bað bóksala um tíu
metra af bókum í skrautbandi
til að fylla hillur sínar.
Meira og meira er nú gert
fyrir bókmenritakaup konu
þessarar. Það er minna hugsað
um efnið en útlitið. Útgáfan er
ekki gerð fyrir fátækan, lestrar-
þyrstan almúgann, er leitar sér
hvíldar og afþreyingar hjá bók-
unum í skammdeginu, heldur
fyrir glysgjarna, tekjuháa
Reykvíkinga, er setja metnað-
inn í það að gefa vinum sínum
sem allra dýrastar og skraut-
legastar „jólabækur", en hirða
minna um efnið.
Við, sem höfum ánægju af
lestri góðra bóka, en vantar fé
til bókakaupa, fyllumst andúð
gegn öllu offorsinu. Oft er full-
ur helmingur pappírsins alauð-
ur, auð blöð, geysilegar spássíur,
fjöldi titilblaða í miðjum bók-
um, ein vísa á síðu ljóðabóka o.
s. frv. Prentað er með óþörfum
myndum, sem hvorki eru lista-
verk eða skýra efnið, og alls
konar pírumpári. Til þess að
fullnægja gjafaþörf Reykvík-
inga ætti að nægja að gefa
út mesta léttmetið í skrautút-
gáfum. Hlutverk þeirra er fyrst
og fremst, að liggja nokkra daga
eða vikur til sýnís á „stássstofu"
borðinu. Góðu bækurnar, sem
allur almenningur vill lesa og
þarf að lesa, eiga að koma út í
smekklegum, traustum og vönd-
uðum en látlausum erfiðis-
klæðum.
II. Áróðursritin.
Furðanlega mikið ber nú á
áróðursritum um erlend mál.
Þetta eru raunar eldri bók-
menntir, heldur vanskapaðar,
furðanlega bólgnar og afmynd-
aðar blaðadeilur. Tala þessara
bóka skiptir tugum, en allar til
samans eru þær ekki túskild-
ingsvirði.
Einna fyrst þ.essara bóka var
rit Knúts Arngrímssonar, lof-
söngur einróma um nazista, og
last um alla aðra.
Líklega hefir þýðing bókar-
innar „Hitler talar“, átt að vera
svar við oflofi Knúts. Mörgum
virðist það torleyst gáta, hvers
vegna nazisminn náði sliku
heljarvaldi yfir einni stærstu,
dugmestu og gagnmenntuðustu
þjóð álfunnar. En engin lausn
fæst á gátunni, þótt Hitler og
nánustu vinum hans sé lýst
sem óvöldum og hæfileika-
snauðum glæpamönnum, er sé
alls góðs varnað.
Skammapésar og þykkar
bókmenntir hafa komið til á-
fellis Rússum og Japönum og
fleiri þjóðum. En meira getur
þó skrumauglýsinga um Rúss-
ana. Mesta eftirtekt hefir vak-
ið ævintýrið hans Kiljans og
„Undir ráðstjórn". Sú bók er
rituð af enskum prófasti, og ís-
lenzkur prófessor ritaði formál-
ann og á þetta að gefa bókinni
sanngildi í augum sællrar ein-
feldni. En því fer nú betur að
íslendingar hafa aldrei trúað á
óskeikulleika hárra embættis-
valda, frekar en sína eigin heil-
brigðu skynsemi, og hyggja
flestir enn með Jóni Loptsyni:
„páfann aungu vitrari sínu for-
eldri“. Trúarkreddur og hind-
urvitni pólitískra ofsatrúar-
flokka blinda að vísu nokkra.
En allir, sem varið hafa augu
sín slíku moldviðri sjá og skilja,
að himnaríki verður ekki stofn-
sett hér á jörðu á einum áratug
af venjulegum breyskum og
misvitrum mönnum. Ráðstjórn-
arbókin og Kiljanska ævintýrið
málar gullnum litum á mörg
hundruð blaðsíðum jarðneska
paradís austur á sléttum Rúss-
lands og Síberíu, algræna sæl-
unnar sólskinsland, svo að
hvergi sér skugga á lýsingun-
um, blett eða hrukku. Heilbrigð
dómgreind segir okkur, að hér
muni logið meiru eða minnu, og
ráðleggur okkur að trúa þá
helzt engu, vegna þess að þekk-
ingu vantar til að vinsa úr
sannleikskornin, sem finnast
kunna. Og eitt er víst: Ekki
myndu rit, sem deildu á ráð-
stjórn en lofsungu auðvalds-
skipulag, öfugt við það, sem
ráðstjórnarbókin gerir, hafa
verið liðin í Rússlandi. Sýnir
það muninn á frelsisást Engla
og Rússa.
Hafi þeir allir hina mestu
vanþökk, sem vilja villa okkur
sýn um þá stóratburði, sem nú
eru að gerast í veröldinni, hvort
heldur er með einhliða lofi eða
lasti um helztu grannþjóðir.
Hinum munum við bændur
gjalda fyllstu þakkir, er sann-
leikann’ vilja segja allan und-
andráttarlaust, og án allrar
hlutdrægni og áróðurs. Allmik-
ið hefir komið út af slíkum rit-
um, einkum frá fjarlægustu
Austurlöndum, en flest miðuð
við löngu liðna tíma. Tveir ís-
lendingar, sem hafa dvalizt þar
eystra, hafa ritað um þau bæk-
ur. Bók Björgvins læknis um
Malajalönd, er lifandi frásögn
um eigin reynslu höfundar.
Þessa söknum við í bók frú
Oddnýjar Sen um Kína, sem
virðist eingöngu soðin upp úr
gömlum ritum, en reynsla henn-
ar og þekking um Kínverja
kemur litt fram. Þarna kemur
fram munur á lifandi frásögn
eða dauðri, skemmtilegu eða
leiðinlegu.
V. Skáldsögur.
Enn sem komið er verður
nýrra skáldsagna minna vart en
að undanförnu þetta árið. Kon-
ur hafa síðustu árin verið at-
hafnasamar í þeirri grein.
Hulda og Elínborg Lárusdóttir
eru gamla skólans börn. Oftast
fylgir sögum þeirra sólskin og
sunnanblær, allt af hlýr og
mildúr andvari, en stundum
bregður fyrir grátklökkva, og
stíllinn oft nokkuð langdreginn.
Þórunn Magnúsdóttir lýsir nú-
tímanum af næmleik og hlýju.
Halldór Kiljan Laxnes hefir
verið stórvirkastur allra í þess-
ari grein, og tóku hann margir
höfundar til fyrirmyndar um
fáránlegt og sóðalegt orðaval,
fyndnislausa kaldhæðni og grá-
lyndar ádeilur um allt, sem