Tíminn - 01.04.1943, Blaðsíða 2

150
TtMlM, fimmtmlagiim 1. apríl 1943
38. blað
^ímirtn
Fimmtudufi 1. upríl
Héraðslæknir kærður fyrir hót-
anir við pólitíska andstæðinga
- Kæra Framsókaarílokksias lil heílbrígðisstjóraaríaaar -
éí-
Eins og áSur hefir verið sagt frá hér í blaðinu, sendi Páll
Kolka héraðslæknir á Blönduósi bréf til kjósenda í Austur-
Húnavatnssýslu rétt fyrir seinustu þingkosningar. í bréfi þessu
er hann með hótanir, sem ekki verða misskildar. Þótt bréf
þetta hafi verið birt opinberlega, hefir heilbrigðisstjórnin látið
það afskiptalaust. Miðstjórn Framsóknarflokksins hefir því sent
heilbrigðisstjórninni kæru þá, sem hér fer á eftir:
Til heilbrigðisstjórnarinnar,
Reykjavík.
Síðastliðið haust sendl Páll
Kolka, héraðslæknir á Blöndu-
ósi, vélritað dreifibréf til fjöl-
margra heimila í læknisum-
dæminu.
Bréfið va rritað í því skyni að
spilla fyrir framboði Hannesar
Pálssonar á Undirfelli, sem var
frambjóðandi Framsóknar-
flokksins i sýslunni við al-
þingiskosningar þær, sem fram
íóru, fáum dögum eítir að bréf-
ið var ritað. En höfuðtilgangur
bréfsins var sá að greiða götu
Jóns Pálmasonar, frambjóð-
anda Sjálfstæðisflokksins.
Miðstjórn Framsóknarflokks-
ins hefir haft þetta mál til með-
ferðar í vetur. Að hennar til-
hlutun var dreifibréfi héraðs-
læknis birt í Tímanum. Það
þótti sennilegt, að heilbrigðis-
stjórnin veitti bréfi Kolku eft-
irtekt og tæki málið til rann-
sóknar og gerði viðeigandi ráð-
stafanir gagnvart þessum
starfsmanni rikisins. En heil-
brigðisstjórnin hefir ekkert að-
hafzt í málinu svo kunnugt sé.
Þegar sýnt var að málið yrði
ekki tekið upp af þeim aðilum,
sem til þess eru settir að vaka
yfir öryggi þjóðarinnar í heil-
brigðismálum, ákvað miðstjórn
Framsóknarflokksins að fela
framkvæmdanefnd sinni að
kæra Pál Kolku héraðslækni
fyrir að hafa ritað og sent út
endurnir verði þá síður fyrir
pólitískum áhrifum kaupstað-
anna!
En vonandi láta aðrir þing-
flokkar þennan áróður sósíalista
ekki hafa áhrif a afstöðu sína.
Frá þeirra sjónarmiði ræður
vonandi mestu að leysa málið
á hinn bezta hátt fyrir æsku-
menn sveita og kauptúna. Þ. Þ.
um læknisdæmi sitt framan-
greint dreiíibréf.
Skulu hér tilfærðir til sér-
stakrar athúgunar nokkrir
kaílar úr umræddu bréfi, sem
er auk þess lagt með kæru þess-
ari í írumriu, eins og Páll
Kolka gekk frá því.
„Eg hefi hingað til aðeins
notað lítinn hiuta af áhrifa-
mætti mínum í flokksþágu.“
og siðar:
„Ég hefi hlífzt við að nota að-
stoðu mína, sem heimilis-
læknir allra þeirra, er til mín
leita, til að forða héraði minu
frá þeim vansa að fá þennan
mann sem fulltrúa, en þegar
ráðizt er á mig sem lækni og
jaínvel notað sem rógburðar-
efni og til ályga það, að ég fæ
mér farartæki ...... þá mun
ég einnig nota þá aðstöðu mér
til varnar og mínu fólki.“
Og næst siðasta málsgreinin:
„Eg get ekki neitað því, að
mér svíður það dálítið, að
meðal þeirra, sem styðja þá
til áhrifa 'og valda þann
mann, sem lúalegast hefir
komið fram gagnvart mér
allra manna fyrr og síðar, eru
nokkrir, sem lægju nú undir
grænni torfu eða ættu börn
sín þar, ef mín hefði ekki not-
ið við ..........“
Hin tilfærðu ummæli eru
sæmilega glögg og ákveðin, en
þó má segja, að bréfið allt sé
ein samfeild sönnun þess, að
Páll Kolka geti ekki verið hér-
aðslæknir í Blönduósshéraði,
eða i nokkru þvi héraði, þar sem
hann þykist eiga pólitíska and-
stæðinga. Læknirinn byrjar
með, að hann hafi enn ekki
notað áhrifamátt sinn nema að
litlu leyti í þágu Sjálfstæðis-
flokksins. Hann segist hafa
hlífzt við að nota aðstöðu sina
sem héraðslæknir allra héraðs-
búa, til að forða sýslubúum frá
að fá frambjóðanda Fram-
sóknarmanna kosinn á þing.
Læknirinn segir ekki nákvæm-
lega, hvaða aðferðir hann teiji
heppilegast að nota i sambandi
við störf héraðslæknis, til að
fækka kjósendum Framsóknar-
manna i héraðinu, en til að taka
I mildustu skýringuna má teija,
j að læknirinn haíi getað skapað
nokkurn ugg hjá ýmsum kjós-
j endum í umdæminu við að
hafa við kjörborðið aðra iands-
málaskoðun heldur en héraðs-
' læknirinn.
! I næstu klausu er gefin nokk-
ur frekari skýring. Þar játar
. Kolka, að honum svíði að sjá
nokkra fyrrverandi sj úklinga
eöa foreldra barna, sem hann
hafi bjargað frá ótimabærum
dauða, vera í kjósendahópi
Framsóknarmanna í Húna-
vatnssýsiu, en ekki fasta og yf-
irlýsta stuðningsmenn Jóns
Páimasonar á Akri.
Því verður ekki neitað, að allt
bréf Páls Kolku til héraðsbúa
er samfelld ógnun til þeirra,
sem hallast að stefnu Fram-
sóknarmanna í landsmálum og
búsettir eru í umdæmi því, sem
! hann á að þjóna. Hér er um
lóvenjulega framkomu að ræða
af héraðslækni. Ef einum lækni
landsins helzt uppi, án rétt-
látrar hegningar, að hafa í
sambandi við starf sitt fyrir
ríkið, ógnanir við héraðsbúa, þá
er erfitt að sjá, til hvers þjóð-
félagið hefir héraðslækna á
föstum ríkislaunum og heil-
brigðisstjórn í landinu.
Það má telja fullvíst, að
heilbrigðisstjórnin vilji ekki, að
ríkið hafi héraðslækna á föst-
um launum til að auka með
hótunum við áhyggjur sjúklinga
eða aðstandenda þeirra, í því
skyni að auka kjörfylgi eða
þingmannatölu ákveðinna
landsmáiaflokka. Hins vegar er
Páll Kolka sýnilega á annarri
skoðun. Hann setur stöðu sína
sem áróðursmaður Sjálfstæðis-
flokksins ofar stöðu sinni sem
héraðslæknir. Og hann fer ekki
dult með tilfinningar sínar
gagnvart þeim fjölmenna hluta
sýslubúa, sem hallast að þeirri
landsmálastefnu, sem héraðs-
iæknirinn vill útrýma með
nokkuð óvenjulegum aðferðum.
JÓIVAS JÓIVSSON
Bændur tala
Á undangengnum misserum
hafa allar stéttir landsins skipu-
lagt svokallaða kjarabótastarf-
semi. Fámennar stéttir eins og
loftskeytamenn hafa á þann
hátt þokað kaupi sínu upp í
40—45 þús. kr. auk hlunninda.
Ýmsir handiðnaðarmenn fá 100
—150 kr. á dag. Starfsmenn í
bönkunum í Reykjavik hafa fé-
lagslega tekið dýrtíðarmálin til
meðferðar og sagt um álit sitt
um meðferð þeirra. Prestar
landsins voru einna síðbúnastir
um nýjar kaupkröfur, en þó fór
svo um síðir, að þeir komu til
kjarabótaleiksins og fengu hlut
sinn réttan.
Bændastétt landsins var að
síðustu ein eftir, án skipulags
og kjarabótafélagsskapar. —
Bændur landsins höfðu eitt sinn
verið svo að segja eina stéttin 1
landinu, og það öldum saman.
Á þeim tíma vandi stéttin sig
á að líta á sig sem ábyrgan að-
ila. Af þessari ástæðu hafa
bændur landsins setið hjá í
kjarabótaleiknum fram til þessa
dags. Þeir vildu líta á hags-
muni alþjóðar en ekki hugsa
I fyrst og fremst um eigin hag.
j En svo má brýna hógláta
I menn að þeir grípi til vopna.
IÁ nýafstöðnu búnaðarþingi
má segja að forustumenn
bænda hafi byrjað sín stéttar-
j samtök. Búnaðarþingið lýsti yf-
I ir, að það ætlaði sér og teldi
: sig hafa rétt til að koma fram
jsem aðili fyrir hönd bændanna
: í landinu um hagsmunamál
þeirra. Ef til vill hefir það hit-
að sumum bændum að heyra
Vegna samherja okkar í
Húnaþingi og almenns öryggis
- í heilbrigðjsmálum landsins,
kærum við hér með Pál Kolka
héraðslækni á Blönduósi fyrir
umrætt dreifibréf. Við krefj-
umst, að hann verði sviftur
embætti því, sem hann ógnar
svo freklega með að misnota.
Við krefjumst, að hann verði
hvergi notaður sem ríkislaunað-
ur læknir. Við væntum þess, að
heilbrigðisstjórnin telji þann
mann ófæran til þess að starfa
í þjónustu ríkisins, sem komið
hefir fram á þann hátt, sem
Páll Kolka hefir gert. Við vænt-
um þess, að heilbrigðisstjórnin
telji framkomu Páls Kolka í
fullu ósamræmi við það öryggi
og traust, sem verður að vera
fyrir hendi í heilbrigðismálum
þjóðarinnar.
Virðingarfyllst,
Undirskrift formanns og ritara
Framsóknarflokksins.
Einar Olgeirsson og hans nóta
lýsa hátíðlega yfir í útvarpinu,
að hann og samherjar hans
væru nú eini þáttur þjóðarinn-
ar, sem verulega munaði um í
atvinnumálum landsins.
Bændastéttin er nú skipt 1
landsmálaefnum milli nokkurra
stjórnmálaflokka. Vafalaust
hefir sú skipting átt þátt í að
tefja heildarsamtök stéttarinn-
ar. En fulltrúar búnaðarþings-
ins létu það ekki á sig fá. Þeir
reyndu ekki að brpyta almenn-
um landsmálaskoðunum stall-
bræðra sinna. En þeir fóru ekki
dult með það, að þeir ætluðu
framvegis að standa óhvikulir
saman um mál stéttar sinnar,
þó að þeir skiptust um önnur
mál milli andstæðra flokka.
Ein af merkustu tillögum
búnaðarþingsins var í dýrtíðar-
málunum. Þar gerðu bændur
glögg og góð boð. Þeir lýstu yfir
alveg afdráttarlaust, að þeir
væru fúsir til að lækka verð á
afurðum sínum á innlendum
markaði, ef kaup og laun opin-
berra starfsmanna lækkuðu í
réttum hlutföllum. Með þessu
sýndu bændur sáttfýsi sína og
hófsemi. Ef verkamenn og
launamenn vildu sýna sömu
sanngirni, væri dýrtíðarmálið
leyst. Þá væri tafarlaust hægt að
byrja að klifra niður, hinn
háskalega og fallhætta dýrtíð-
arstiga.
Framsóknarflokkurinn tók
málið fyrir og rannsakaði ítar-
lega þann grundvöll, sem bún-
aðarþingið hafði lagt. Miðstjórn
flokksins gerði síðan tillögu um
málið. Bernharð Stefánsson og
Skúli Guðmundsson, sem eru
fulltrúar flokksins í fjárhags-
nefndum beggja deilda, lögðu
þessar tillögur fram á samein-
uðum fundi nefndanna sem
breytingartillögu við tiltekinn
þátt í dýrtíðarfrumvarpi rikis-
stj órnarinnar.
Nú reynir á hina þingflokk-
ana, kommúnista, Alþýðufl. og
Sjálfstæðismenn. Vilja þeir
mæta bændastétt landsins á
réttlátum grundvelli? Vilja þeir
lækka kaup og laun opinberra
starfsmanna í hlutfalli við
lækkun á verði innlendra af-
urða?
Fram að þessu hafa fulltrúar
verkamannastéttanna á Al-
þingi ekki talið sig reiðubúna
að lækka kaup sinna umbjóð-
enda, hvaða rök, sem kæmu
fram í málunum. Ef svo fer,
taka þeir á sig ábyrgðina, bæði
fyrir að hafa skapað hina sjúku
dýrtíð, og þá ekki síður fyrir að
(Framh. á 4. siðu)
Björn ISaraldssoii, bóncli í AostnrgörðHin:
JGuiiuiufj árpestina
Skilainginn vantar
Það er mjög mikið um það
rætt að lækka þurfi dýrtíðina.
Um nauðsyn þess virðast allir
sammála. Hins vegar skilja leið-
ir, þegar um það er rætt, hvern-
ig færa eigi dýrtíðina niður. Þá
koma til greina sérsjónarmið og
stéttahagsmunir.
Það liggur nokkurn veginn
ljóst fyrir, að dýrtíðarmálin
verða ekki leyst með öðrum úr-
ræðum en niðurfærslu verðlags
og kaupgjalds. Framlög ríkisíns
til lækkunar á dýrtíðinni eru
haldlaus bráðabirgðaúrræði.
Aðeins ein stétt, bændurnir,
hafa lýst yfir því, að hún myndi
taka á sig þær byrðar, er fylgja
niðurfærslu verðlags og kaup-
gjalds. Seinasta Búnaðarþing
gaf þá yfirlýsingu, að bændur
myndu fúslega taka sinn hluta
af sameiginlegri lækkun afurða-
verðs og kaupgjalds.
Frá engri annarri stétt hafa
komið vilyrði fyrir þvl, að hún
vilji taka á sig þær byrðar, er
fylgja myndu sameiginlegri nið-
urfærslu verðlags og kaupgjalds.
Þvert á móti hafa sérfélög
launamanna keppzt við að lýsa
yfir því, að þau vilja engar fórn-
ir færa í þessum efnum.
Dýrtíðarmálið er því enn á því
stigi, að meirihluti þjóðarinnar
lætur sér nægja að skrafa um
það, að dýrtíðina þurfi að færa
niður, en vill hins vegar ekki
taka á sig minnstu fórnir til
þess, að því marki verði náð.
Undir slíkum kringumstæðum
verður málinu aldrei þokað
langt áieiðis. Það verður aldrei
leyst, nema allar stéttir fáist
til að færa nokkurar fórnir.
Meðan aðstaðan er slík, geta
menn ekki gert miklar kröfur
til Alþingis um verulegar að-
gerðir í dýrtíðarmálunum.
Þvingunarráðstafanir, sem meiri
hluti þjóðarinnar er á móti, eru
ekki vænlegar til árangurs.
Sá meirihluti þjóðarinnar, sem
nú vill engar fórnir færa til
lausnar dýrtíðarmálunum, mun
síðar reyna, að framkoma hans-
byggist á mikilli skammsýni.
Þær litlu fórnir, sem fylgja lausn
málsins nú, munu verða marg-
falt meiri, þegar hrunið kemur,
sem óhjákvæmilega hlýtur að
koma, ef ekkert verður gert til
að afstýra því. Þ. Þ.
Mennf askólí
á Laugarvatní
Tillaga Sveinbjarnar Högna-
sonar um menntaskóla á Laug-
arvatni er raunverulegt stórmál
sveita og sjávarþorpa.
Þar til Menntaskólinn á
Akureyri tók til starfa fyrir for-
göngu Framsóknarmanna, höfðu
unglingar í sveitum og kauptún-
um raunverulega engan aðgang
að stúdentsnámi. Menntaskólinn
I Reykjavík vdbfyrst og fremst
fyrir Reykvíkinga og þá fáu
menn utan Reykjavíkur, er gátu
kostað börn sín til langrar dvalar
þar. Akureyrarskólinn hefir stór-
bætt skilyrði fyrir alþýðu-
unglinga úr sveitum og kaup-
túnum, eins og sjá má á yfirliti
um stúdenta þaðan. En betur má
ef duga skal.
Til þess að tryggja æskumönn-
um sveita og kauptúna viðunan-
lega aðstöðu í þessum efnum, er
það vafalaust bezta úrræðið að
stofna nýjan skóla á stað, þar
sem dvölin yrði ódýr og holl.
Laugarvatn hefir tvímælalaust
fleiri og betri skilyrði í þeim
efnum en flestir aðrir staðir á
landinu.
Sú lausn málsins að stækka
menntaskólana á Akureyri og í
Reykjavík er áreiðanlega ekki
eins hagkvæm. Stórir skólar gef-
ast aldrei vel, nemendur hafa
minni not kennslunnar og
kennslan og skólastjórnin verð-
ur örðugri en á minni skólum.
Auk þess verður námskostnað-
ur meiri á þessum stöðum en
á Laugarvatni.
Einn flokkur þingsins, Sósíal-
lstaflokkurinn, hefir sýnt þessu
máli fjandskap. Hann virðist
einkum fjandsamlegur því, að
skólinn sé í sveit, því að nem-
I.
Síðastliðið vor ritaði ég grein
í Tímann um fjárpestir þær,
sem í 10 ár hafa herjað fjár-
stofn landsmanna og jafnt og
þétt fært út kvíarnar. Þar var
rætt um þær tvær aðferðir,
sem löggjafarvaldið hefir mark-
að til viðnáms og útrýmingar
ófögnuði þeim. Aðferðir þessar
eru eins og kunnugt er annars
vegar niðurskurður og fjár-
skipti, hins vegar uppeldi lítt
næmra fjárstofna ef einhverjir
finnast. í grein minni var sýnt
fram á það með rökum, sem
vart verða hrakin, að þessar
tvær leiðir liggja ekki sam-
hliða, þess vegna yrði að velja
aðeins aðra og hafna hinni.
Annað hvort að útrýma pest-
unum fyrir fullt og allt, með
því að afmá allt sýkt og grunað
fé, eða þá að treysta eingöngu
á vaxandi viðnámsþrótt fjárins,
er stundir liðu fram. Því var
einnig haldið fram, að þegar
væri kominn tími til þess fyrir
löggjafarvaldið að velja á milli
þessara tveggja leiða, allur
dráttur á því vali væri til tjóns
fyrir einstaklinga og heild. Þá
var í greininni allítarlega rætt
um þessar leiðir, fjárskipti og
uppeldi. Gerðar í stórum drátt-
um tillögur um framkvæmd
hvorrar fyrir sig. Færð rök fyrir
því, að fjárskiptum á öllum
sýktum og grunuðum svæðum
mætti Ijúka á sjöunda hausti
frá byrjun án stofnfækkunar,
hvorki á sýktu eða ósýktu svæð-
unum. Yrði hins vegar uppeld-
isleiðin valin, var gert ráð fyrir
að látið yrði staðar numið með
byggingu varnarlína, þar sem
slá mætti því föstu, að fjárpest-
irnar, a. m. k. báðar tegundir
mæðiveikinnar, mundu hvor
um sig fara um allt landiö aö
lokum.
Kostnaður við fjárskiptin var
lauslega áætlaður 21 milj. kr„
miðað við þágildandi vísitölu,
sem var 183 stig. Áætlun var
sömuleiðis gerð yfir kostnað viö
uppeldisleiðina. Sú áætlun nam
á átta árum 20 y2 milj. kr.
II.
Með þessari grein hugðist ég
að hefja sem víðtækastar um-
ræður um fjárpestarmálin. Um
nauðsyn slíkra umræðna þarf
ekki að fjölyrða. Þó hefir þögn-
in geymt þetta stóra mál síðan
þar til nú, að Jón Gauti Péturs-
son, bóndi á Gautlöndum, ritar
um fjárpestirnar í 10. tölublaði
Tímans þ. á. Mun ég síðar víkja
að þeirri grein.
Engin merki hafa sést til þes;;,
að Alþingi eða nefnd sú, er það
hefir falið framkvæmd sauð-
fjárveikivarnanna, geri nokkra
tilraun til þess að marka fram-
tíðarstefnu t þessum málum.
Hið eina, sem sést hefir frá Al-
þingi, er þingsályktunartiliaga
borin fram s. 1. vor undir þing-
lok, um 3 milj. kr. fjárveitingu
„af tekjuafgangi ársins 1011_, er
verja skal að styrjöld lokinni
til þess að standast útgjöia
vegna sauðfjárpesta þeirra, er
nú herja landið, m. a. til þess
að koma upp nýjum, ósýklum:i:)
fjárstofni." Tillaga þessi dagöði
uppi, en í greinargerð fyrir
henni segir m. a.: „Um það skal
ekkert fullyrt hér, hvort ieiöin
verður að lokum farin til að
yfirstíga plágur þessar, að ala
upp fjárstofn á hinum sýkru
svæðum, sem smám samau verði
ónæmur fyrir þeim, eða hvort
að því verður horfið, að koma
almennum niðurskurði og fiár-
skiptum á hinum sýktu svæð-
um. En þó að-hin síðarnefnda
leiðin yrði að lokum valin, virð-
ist óhjákvæmilegt að fresta
henni þangað til styrjöldinni er
lokið, bæði vegna þess, að stór-
felldur niðurskurður og fjár-
skipti hlytu um stund að valda
stórkostlegri fækkun fjárstoíns
landsmanna og minnkandi
framleiðslu. En það mætti telja
óforsvaranlegt á þeim tímum,
sem nú standa yfir, þegar hin
mesta nauðsyn er á að eíla
matvælaframleiðslu þjóðarinn-
ar svo sem kostur er á. Einnig
mundi framkvæmd verksins
verða þeim- mun kostnaðar-
meiri fyrir ríki og einstaklinga,
sem verð á sauðfjárafurðum er
*) Auðk. hér Líklega er hér
átt við að útbreiða ónæma fjár-
stofna.
hærra, eins og verða mun á
meðan verðbólga stríðsáranna
er í algleymingi. Virðist því
sjálfsagt að beðið sé með þess-
ar aðgerðir, ef til kæmi, þar til
stríðinu lýkur og verðlag feilur
aftur, máske niður fyrir það,
sem var fyrir styrjöldina, sem
vel getur orðið.“
Flutningsmenn þessarar til-
lögu líta sýnilega svo á, að það
sé enn langt frá tímabært að
velja milli uppeldis og fjár-
skipta. Það sé nógur tími til að
tala um það eftir stríðio. Tvær
ástæður færa þeir fyrir þessu
áliti sínu: 1. Fjárskipti mundu
orsaka stórkostlega rýrnun í
framleiðslunni. 2. Fjárskipti eru
svo kostnaðarsöm, að vart er
til þeirra hugsandi fyrr en eftir
stríð, og sé þá verðlag helzt
komið niður fyrir það, sem var
fyrir stríð.
Að mínu áliti er fyrri ástæð-
an hrein fjarstæða. Fjárskipti,
með því fyrirkomulagi, sem ég
benti á í áðurnefndri grein
mundu auka framleiðsluna en
ekki rýra hana. Vanhöld af
völdum pestanna mundu smátt
og smátt minnka eftir því, sem
liði á fjárskiptatímabilið. í
stað þeirra lambgimbra, sem
fluttar yrðu til fjárskiptanna og
annars hefði verið lógað, kæmi
til frálags á hverjum tíma a.
m. k. jafnmargt fé, sem væri
látið rýma fyrir því ósýkta. Nið-
urskurður þarf því engri rýrnun
að valda í fjárstofni' lands-
manna. Það er því að mála
fjandann á vegginn að tala um
matvælaskort sem afleiðing
fjárskipta. — Sauðfé lands-
manna hefir fækkað um 100
þús. síöan pestirnar komu. Auk
þess eru afurðir á sýktu svæð-
unum langt um rýrari en áður
var miðað við fjártölu.
í sambandi við hina ástæð-
una um kostnaðinn, dettur mér
í hug maður í alvarlegum kring-
umstæðum. Að næturlagi, —
við skulum segja að hæsti kaup-
taxti sé í gildi, — verður hann
þess var að eldur er laus í húsi
hans, en hús hans, og það sem
í því er, er aleiga hans og tím-
anleg framtíð. Augljóst er, að
hægt væri að ráða niðurlögum
eldsins með því að safna liði, en
það mundi verða dýrt og hann
ákveður heldur að bíða þangað
til lægsti taxti gengur í gildi.
Sá er þó munur á þessum tveim
dæmum, að húseigandinn veit
hve biðin verður löng, það vita
aftur á móti ekki flutnings-
menn tillögunnar. Eftir stríð
eða að verðbólgu lokinni er all-
óákveðin tímasetning.
Eldur pestanna logar í fjár-
húsum bænda um meirihluta
landsins. Hann breiðist út jafnt
og stöðugt. Hver getur ábyrgzt
að ósýktu héruðin, sem nú gætu
hjálpað, verði enn ósýkt að dýr-
tíð lokinni? Nei. Ef flm. þess-
arar tillögu hefðu verið þeirrar
skoðunar að fjárskipti væru hin
rétta lausn í pestarmálunum,
mundu þeir ekki hafa borið
fram gegn þeim slík rök sem
þessi. Það lítur út fyrir, að þeir
hafi í hjarta sínu verið and-
vígir fjárskiptum, en reynt að
tala loðið til þess að styggja
engan. En hvers vegna það? Af
hverju stafar þessi mikla þögn