Tíminn - 08.01.1944, Blaðsíða 2
6
2. Jilað
TÍMIM, laugardaginn 8. jan. 1944
^tminn
Lauyardugur 8. jan.
Bandalag umbóta-
manna
Það eru þrjú sjónarmið um
lausn þjóðfélagsmála á íslandi.
Það er sjónarmið Kommúnista-
flokksins, sem stefnir að and-
legri þrælkun og einræði, líkt
og nú tíðkast í Rússlandi. Það
er sjónarmið forráðamanna
Sjálfstæðisflokksins, sem vilja
efla vald stórgróðamanna og
viðhalda því með harðstjórn, ef
þörf krefur. Það er sjónarmið
Framsóknarflokksins og Alþýðu-
flokksins, sem vilja sneiða hjá
öfgunum til beggja handa og
efla verklegar og félagslegar um-
bætur á lýðræðisgrundvelli.
Hér er raunverulega um þrjár
fylkingar að ræða. Framtíð
þjóðarinnar fer eftir því, hver
þessara fylkinga verður sigur-
sælust í baráttu þeirri, sem fyr-
ir höndum er.
Fyrir umbótamenn landsins,
sem einkum fylkja sér undir
merki Framsóknarfl. og Al-
þýðuflokksins, dugir eigi annað
en að viðurkenna þá staðreynd,
að seinustu missirin hefir sókn-
in verið hörðust og markvissust
hjá öfgafylkingunum til beggja
handa. Kommúnistar hafa unn-
ið af miklu kappi og talsverðri
lagni. Öfgamennirnir hinumeg-
in hafa bent á vaxandi fylgi
kommúnista og hrópað sig
hása: Sjáið kommúnistahætt-
una, bjargið landinu undan
kommúnistastjórn. Það eru sams
konar heróp og forðum fleytui
Hitl^r til valda. Kommúnista-
hræðslunni er ætlað að blinda
bændastéttina og millistétt bæj-
anna og fá þær til að trúa því,
að ekki sé til nein önnur leið
en að kasta sér í fang stór-
gróðavaldsins og sameinast því
til að berja niður kommúuista.
Þessi gauragangur hefir þegar
villt einn merkan kaupfélags-
stjóra svo gersamlega, að hann
hefir krafizt þess, að samvinnu-
menn leggðu Framsóknarflokk-
inn niður og gengu í sveit með
Jóhanni Ólafssyni, Páli á Þverá,
Birni Ólafssyni og Thorsbræðr-
um.
Ef þessi tangarsókn kommún-
ista og afturhaldsmanna gegn
lýðræðinu og eðlilegri umbóta-
þróun verður ekki stöðvuð fyrr
en seinna, hlýtur það að enda
með ofbeldisstjórn og einræði
annarar hvorrar öfgahreyfing-
arinnar.
Umbótamenn landsins mega
ekki lengur hörfa á þetta auð-
um hön'dum. Þeir verða einnig
að þjappa sér saman til mark-
vissrar sóknar. Þeir verða að
fara að fylkja liði og taka upp
skipulega baráttu.
Enn er sú fylkingin stærst,
sem vill framfarir og félagsleg-
ar umbætur á lýðræðisgrund-
velli. Framsóknarflokkurinn og
Alþýðuflokkurinn hafa saman-
lagt fleiri þingmenn og kjós-
endur en Kommúnistaflokkur-
inn eða Sjálfstæðisflokkurinn
hvor um’sig. Margir af kjósend-
um Sjálfstæðisflokksins og
Kommúnistaflokksins, sem eru
fráhverfir einræði og ofbeldi,
myndu líka skipa sér í sterka
umbótafylkingu, ef hún væri
stofnuð.
Þær stefnuskrár, sem Fram-
sóknarf-lokkurinn og Alþýðu-
flokkurinn hafa birt undanfar-
ið, hafa verið mjög svipaðar,
hvað snerti úrlausn eftirstríðs-
málanna. Ágreinngur þessara
flokka hefir verið um verðlags-
og kaupgjaldsmálin. Þann á-
greining þarf að jafna. Síðan
þurfa þessir flokkar að mynda
bandalag, ásamt öðrum um-
bótamönnum, hvort heldur þeir
eru nú utanflokka éða í öðrum
flokkum. Þetta bandalag þarf
að koma sér saman um sam-
eiginlega kosningastefnuskrá
og sækja síðan hart fram gegn
öfgahreyfingunum til hægri og
vinstri.
Séu slík samtök mynduð, er
þeim sigurinn vís. Þau myndu
vinna mörg ný kjördæmi og fá
meirihluta á Alþingi.
Þetta er líklegasta leiðin til
lausnar því öngþveiti, sem nú
er. Þetta er líklegasta leiðin til
Björn Pálsson, Ylrí-Löngmnýrii
Ferðasjóðsdraugurinn
Flestir íslendingar munu hafa
lesið um drauga í gömlum þjóð-
sögum. Venjulega voru draug-
arnir verur, sem ekki fengu eða
vildu hvíla í friði í gröfum sín-
um. Stundum var þeim ætlað
að vinna ákveðin verk, sem áttu
að vera einum haldkvæm en
öðrum til óþurftar. Oft voru
draugarnir meinlausir, en gátu
þó verið til ama og skaða. Enda-
lok þeirra urðu vanalega þau,
að þeim var sökkt í jörð niður
og þurfti þá að gera sérstakar
ráðstafanir, þar sem þeir hurfu,
til þess, að þeir kæmu ekki upp
aftur.
Draugatrú er orðin lítil og
sjaldan heyrist talað um, að
fólk hafi séð drauga. Andlegar
afturgöngur eru samt sem áður
til enn í ýmsum myndum. Ein
af þessum afturgöngum var á
ferðinni í frumvarpsformi í söl-
um Alþingis fyrir skömmu og
hét ferðasjóðurinn. Svo ein-
kennilega vildi til, að um líkt
leyti og Efri-deid Alþingis var
að kveða þennan draug niður,
kom þar að bóndi norðan úr
Hrútafirði, Gunnar Þórðarson,
tók í eyru draugsins og vildi
hindra, að hann hyrfi. Kom
hann. með mörg rök fyrir því
að nauðsyn bæri til þess áð aft-
urganga þessi fengi að lifa og
starfa, og birti þessar skoðanir
sínar í Tímanum 16. f. m.
Ég hirði ekki um að hrekja
allar rökvillur Gunnars Þórð-
arsonar og ætia ekki að hefja
ritdeilur við hann, en þar sem
nauðsynlegt er að ganga vel frá
leiði drauga til þess, að þeir
komi ekki upp aftur, mun ég
fara nokkrum orðum um málið.
Milli ferðasjóðsfrumvarpsins
og orlofslaganna liggja engir
skynsamlegir þræðir. Orlofslög-
in tryggja verkafólki 12 frídaga
á ári auk helgidaga, hvaða vinnu
sem það vinnur. Verzlunar- og
skrifstofufólk naut þessara
hlunninda áður. Þetta eru lög
mannúðar og réttlætis, því að
verkamönnum kaupstaða veitir
ekki af því, heilsu sinnar vegna,
að fá sumarfrí. Þessi lög eru
hins vegar ekki eins nauðsynleg
vegna verkafólks í sveitum, því
að það vinnur aðallega útivinnu,
' en séu þau framkvæmd af lip-
j urð og skilningi, þurfa bændur
itæplega að hafa mikil útgjöld
' vegna þeirra. í orlofslögunum
eru engin ákvæði um framlög
til ferðalaga og engin fyrirmæli
: um, hvernig verkamenn eigi að
verja kaupi sínu.
Neðri-deild Alþingis felldi
framlagið úr ríkissjóði til ferða-
jsjóðsins og þess hefði áreiðan-
lega verið gætt í framkvæmd-
i inni, að framleiðendur greiddu
! framlagið til ferðasjóðsins af
sanngjörnu verði fi’amleiðslunn-
ar, þó að Gunnar í Grænumýr-
artungu virðist dreyma um að
koma þeim skatti á bak neyt-
enda.
að afstýra ofbeldisstjórn ann-
arrar hvorrar öfgahreyfingar-
innar.
Umbótamenn landsins verða
að gera sér ljóst, að þeir hafa
nú annað þarfara að gera en
heyja baráttu innbyrðis. Bænd-
ur og frjálslyndir launþegar
hafa annað þarfara að gera en
deila um laun sín. Allt frjáls-
lynt, umbótasinnað fólk í land-
inu þarf að sameina kraftana,
bjarga þjóðinni undan ofbeldi
og einræði öfgamanna og
tryggja henni frelsi og fram-
farir á grundvelli lýðræðisins.
Látum ekki sömu söguna ger-
ast á íslandi og í Þýzkalandi,
þar sem sundurlyndi umbóta-
aflanna ruddi ofbeldi stórgróða-
valdsins braut. Þ. Þ.
Það, sem um er að ræða, er
því þetta:
Verði ferðasjóður stofnaður
fyrir -sveitafólk, verða framleið-
endur að greiða um ,%% af
i brúttótekjum sínum til hans.
i Þetta verða í flestum tilfell-
um mörg % af nettótekjum
þeirra. Tryggingargjöldin eru
1% af nettótekjum, auk per-
sónugjalda, og þykir mörgum
það þungur skattur. Þetta gjald
gæti oft orðið mörg prósent af
nettótekjum framleiðenda.
Bændur vita vel að í slæmu ár-
ferði hafa þeir litlar hreinar
tekjur, en ferðaskattinn mundu
þeir verða að greiða eftir sem
áður. í slíkum tilfellum mættu
þeir neita sér um nauðsynlega
hluti til þess að geta greitt þessi
útgjöld, sem að miklu leyti færu
fyrir bensín og bílaslit.
Hópferðalög eru frekar þreyt-
andi og ófrjálsleg. Oft verður
ágreiningur um, hvernig haga
skal ferðum og getur það valdið
óánægju. Sveitafólkið getur haft
gaman af fjölmennum hóp-
ferðalögum 3—4 sinnum á æv-
inni en tæplegá oftar, og þess
vegna er löggjöf og skylduskatt-
ar til ferðalaga miður hentug-
ir. Bændur hafa t. d. nægileg
fjárráð nú til ferðalaga, en þeir
gera samt lítið að því að fara í
hópferðalög. Þetta sýnir að það
er ekki eingöngu fjárskortur,
sem veldur því, hve lítið sveita-
fólkið ferðast, heldur hitt, að
það hefir ekki löngun eða á-
stæður til að yfirgefa helmili
sín.
Gunnar á Grænumýrartungu
er sammála mér um, að sveita-
fólkið eigi að ferðast sér til
gamans og nytsemdar. Okkur
greinir á um leiðir en ekki
markmið. Ég álít að sveitafólkið
eigi að fá laun fyrir vinnu sína
eins og aðrir þegnar þjóðfélags-
ins, og eigi svo að vera frjálst
að því, hvað það gerir við tekju-
afgang sinn, ef einhver er. Það
er ekkert á móti því að það ferð-
ist, ef það hefir ástæður til þess.
Það á aðeins að vera frjálst að
því, hve miklu fé það ver til
slíkra hluta. Það á ennfremur
að vera frjálst að þvi, hvenær
það ferðast, hvert það fer, og
með hverjum það fer. Gunnar
á Grænumýrartungu virðist
vilja láta flytja bændur um
byggðir þessa lands svipað og
frímerkt bréf eru flutt í póst-
J poka. Hann virðist ennfremur
I vilja sníkja út burðargjaldið hjá
ríki og bæjarbúum. Hér er því
I um menningarlegan og siðferð-
! islegan hlut að ræða frekar en
I f járhagslegan. Það skal sagt
fulltrúum sveitakjördæmanna
| til.verðugs hróss, að þeim virð-
ist hafa verið þetta ljóst, því
margir þeirra hjálpuðu til þess
að kveða þessa afturgöngu nið-
ur.
Lesendur!
Vekjið athygli kunningja yð-
ar á, að hverjum þeim manni,
sem vill fylgjast vel með al-
mennum málum, er nauðsyn-
legt að lesa TÍMANN.
Skrifið eða simið til Tímans
og tilkynnið honum nýja áskrif-
endur. Sími 2323.
STÚLK U R
óskast til fiskflökunar. — Hátt
kaup. Frítt húsnæði í nýtízku
húsum.
HRAÐFRYSTISTÖÐ
VESTMANNAEYJA.
Heyskúíía með sláttuvél
EStir Þórð Gíslason. Hólakoti
Vegna þess, að mér er kunn-
ugt um að í sumum sveitum, a.
m. k. hér suðvestanlands, er sú
gerð heyskúffu þeirrar, er ég
geri hér að umræðuefni, lítt
þekkt, og vegna þess, að ég tel
skúffu þessa vel þess verða, að
henni sé gaumur gefinn, finnst
mér, að hin opinberu málgögn
búnaðarins hefðu fyrr og betur
mátt geta hennar í ræðu og riti
en raun ber vitni um.
Hér er þó ekki um neitt nýtt
verkfæri né uppgötvun að ræða,
heldur mun skúffa þessarar teg-
undar vera fyrir alllöngu til orð-
in og útbreidd í sumum lands-
hlutum, en um uppruna hennar
og sögu, er ég því miður ókunn-
ugur, en væri þó fróðlegt að
vita, hvar og hver hefði fyrstur
smíðað skúffu þessa og reynt.
Hugmyndin að skúffu þessari
barst hingað í sveit fyrir 4 til
5 árum austan úr Rangárvalla-
sýslu með manni héðan, er þar
dvaldi sumarlangt í kaupavinnu.
Tvo meginkosti til ég skúffu
þessari til ágætis. í fyrsta lagi:
í hana þarf bæði lítinn og þann-
ig efnivið, að auðvelt er að afla
sér. Hún er því mjög létt í með-
förum og í öðru lagi er hún svo
auðsmíðuð, að ætla má, að hver
verkfær maður, búinn algeng-
ustu smíðaáhöldum, geti auð-
veldlega sett hana saman.
Vil ég nú lýsa gerð skúffunn-
ar, eins og hún er notuð hér.
Mældur er gjarðajárnsteinn,
jafnlangur greiðu sláttuvélar-
innar,(sumir nota skeifnatein),
honum er fest aftan á greiðuna,
til endanna í skó hennar, en um
miðjuna, í göt þau, sem eru á
flestum greiðum. Þá eru mældir
jafnlangir teinar úr sama efni.
Hve margir þeir þurfa að vera,
fer eftir því, hve breiður teinn-
inn er og hve greiðan er löng.
Öðrum enda þessara teina er
fest þvert á tein þann, er méð
greiðunni liggur, með tveimur
hnoðnöglum. Bilið á milli teina
þessara má vera um eina tommu.
Liggja þeir nú allir, samhliða,
vinkilrétt aftur frá greiðunni.
Þannig er myndaður botn skúff-
unnar.
Á botn þennan er nú smíðað-
ur rammi úr tré. Hann saman-
stendur af tveimur hliðum, úr
borðum 6—7 tommu breiðum,
og gafli, að aftan. Gaflinn má
vera heldur hærri en hliðarfjal-
irnar eða úr 7—8 tommu breið-
um borðum. Gaflfjölin á að falla
ofan á teinendana í botninum
að aftan, og vera jafn löng
breidd hans (botnsins). Lengd
hliðanna verður því að vera
heldur minni en lengd teina
þeirra, sem botninn mynda. Að
aftan er hliðarfjölunum fest
vínkilrétt á gaflfjölina, en að
framan, sinn í hvorn enda greið-
unnar, (í skó hennar), með vír,
og er það vandalaust. Að öðru
leyti er ramma þessum, sem
raunar er sjálf skúffan, ekki
fest og liggur hann alveg laus
að aftan ofan á botninum.
Þetta eru í aðalatriðum gerð
heyskúffu þessarar. Þegar stig-
ið er, hrekkur lausa grasið aft-
ur yfir greiðuna út á teinana.
En upp á milli þeirra, í botni
skúffunnar, koma strábroddar
þeir, er eftir standa vegria að-
gerða Ijásins. Þeir grípa lausa
grasið og þjappa því aftur að
gafli skúffunnar og þannig koll
af kolli þar til skúffan er orðin
full af fast söxuðu heyi.
Nú mundi ókunnugur halda,
að stöðva þyrfti hestana og losa
úr skúffunni, en þess þarf ekki.
— Á gafl skúffunnar er fest
stöng, það langri og þannig
settri, að maður sá, er í vélar-
sætinu situr, eigi hægt með að
ná til hennar. Sviftir hann nú
rammanum upp að aftan og fer
þá heyið í einni svipan aftur úr
skúffunni og ramminn látinn
falla á ný. Þannig má halda á-
fram viðstöðulaust.
Reynslan hefir sýnt, að skúff-
ur þessár hirða heyið mjög vel
upp, og eftir verður aðeins ó-
veruleg drif og það jafnvel þó
grasið sé mjög smátt.
í þessu sambandi má geta
þess, að gefist hefir vel, þegar
aka þarf heyinu strax í burt, að
láta hleypurnar standast á, hlið
við hlið, og fara síðan með hey-
ýtu og ýta saman í hrúgur, úr
þeim má svo forka heyinu á
vagnana. Að þessu öllu er hin
mesti vinnusparnaður og hægð-
arauki.
Ég hefi nú lýst skúffugerð
þessari og notkun hennar, að
nokkru. Má vel vera að eitthvað
sé vantalið og sumu ekki nógu
góð skil gerð. Á því verð ég að
biðja um velvirðingar. En verði
þessar línur einhverjum til
hjálpar, þá er tilgangi minum
náð. Aftur, viti einhver betur
en ég, er það von mín, að sá
bæti um, en liggi ekki á kunn-
áttu sinni. Og þetta hið sama
vil ég og segja um allar nýung-
ar og endurbætur, er fram
kunna að koma á sviði búnaðar-
ins. Þær verða að komast til
hvers bónda, hvar á landinu
sem hann er.
Sér í lagi vil ég beina þessu
til útvarða búnaðarlns, skól-
anna og ráðuriautanna.
Gefið líka gaum ýmsu því, er
finnst meðal okkar eigin bænda.
Það er margt þess vert og á
reynslu byggt, en hlaupið ekki
um langt yfir skammt.
W. M. KipIIiijgeri
Hvað er framundan?
Skoðanakönnun heyrist nú oft nefnd. Höfundur þessarar
greinar hefir leitazt við að kynna sér skoðanir dugandis
manna í Ameríku í ýmsum greinum um afkomuhorfur og
úrræði að loknu stríðinu.
Hvernig verður að lifa eftir
stríðið? Að sjálfsögðu er það fá-
nýtt að reyna að sjá framtíðina
fyrir. En margir dugandi menn
hafa nú með höndum hagnýtar
framtíðaráætlanir. Þessa menn
þekki ég. Það eru fjármála-
menn, opinberir starfsmenn,
verkamannaforingjar og heila-
brotamenn. Þeir byggja ekki
loftkastala. Þeir halda sér við
jörðina, og þeir halda það gagn-
legt að gera áætlanir fyrirfram.
Það er mitt starf að fá vitn-
eskju um, íívað þessir menn
eru að hugsa, útskýra hinar
margháttuðu aðstæður og láta
uppi, hvaða skoðun virðist efst
á baugi.
Yfirleitt virðast menn hallast
að hægfara aðferðum í hugsun
og athöfnum. Með því er átt
við, að þeir hneigist að einstakl-
ingsframtaki og að halda í að-
alatriðum því skipulagi, er við
eigum við að búa í fjármálum.
í Bandaríkjunum hallast menn
því almennt frá auknum yfir-
ráðum ríkisvaldsins og pólit-
ískri ráðsmennsku í atvinnu- og
fjármálum frá einhverjum
höfuðvarðturni. Síðastliðin tíu
ár hefir straumurinn legið til
vinstri. Þetta er í þann veginn
að breytast. Almenningur
hugsar í stefnum, og hin nýja
stefna leggur áherzlu á „hvatn-
ingu“. Fólk hefir aftur komizt
á þá skoðun, að ábati sé æski-
legur, ekki aðeins beinlínis,
heldur og vegna þess, að hann
kemur mönnum til að leggja að
sér, afkasta miklu, nota hag-
sýni sína til að auka framleiðsl-
una, — ekki aðeins fyrir sjálfa
sig, heldur fyrir aðra jafn-
framt.
Þessi straumhvörf koma í
ljós um kosníngar. Þá má heyra
„frjálslynda" ræða um, að æski-
legt sé að „siðbæta viðskipta-
lífið“. Þeir tala um reynslu, sem
fengizt hafi í stríðinu: Þegar
nauðsynlegt er að framleiða
mikið og það í flughasti, þá er
einstaklingum og einkafyrir-
tækjum falið verkið. Þeir tala
líka um, að eftirlit ríkisvaldsins
með atvinnu- og fjármálum
hafi brugðizt, og þeir kannast
við, að fáeinir menn í æðstu
trúnaðarstöðum geti með engu
móti fylgzt með eða litið eftir
öllum framkvæmdum í smáu
sem stóru á fjármálasviðinu út
um alla landsbyggðina. Þess
konar tal má heyra meðal alls
almennings. Það er eins og ræt-
ur grassins, sem grær á jörð-
unni, og það mun setja svip sinn
á stjórnmál á öllum sviðum
eftir stríðið, hvað sem öllum
stjórnmálaflokkum líður.
En þessi tilhneiging mun ekki
leiða til harðsnúinnar aftur-
haldsstefnu. Mörg ákvæði úr
viðreisnarlöggjöfinni munu
haldast í gildi og verða endur-
bætt. Það mun ekki verða
keppt að því að hverfa aftur,
heldur taka hvíld. Það mun
verða stefnt að frekari fram-
förum, en með meiri varfærni
en átti sér stað í hinu blinda
kapphlaupi áður fyrr.
Ríkisstjórnin mun halda á-
fram margs konar eftirliti og
aðhaldi við einkafyrirtæki, og
fyrst um sinn, meðan þjóðlífið
er að færast í friðsamlegt horf,
mun ríkisstjórnin óhjákvæmi-
lega verða að standa fyrir stór-
kostlegum fjárveitingum. En
andinn mun verða annar. Milli-
stefna og meffalhóf mun verða
ráðandi, — meíri áherzla lögð á
framtak einstaklinga og ein-
stakra héraða.
Það er sennilegt, að stríðið
verði á enda kljáð árið 1945
Þetta er vitanlega tilgáta. Það
er búizt við, að Þjóðverjar verði
sigraðir 1944, og gert út af við
Japana 1945. Þvert á móti því,
er átti sér stað 1918, mun þjóð-
líf okkar, framleiðsla og fjár-
mál taka hægfara breytingu
frá ófriðar- til friðarstarfsemi.
Viðreisnin mun koma með
hægð, ekki sem flóðalda.
Það mun ganga heilt ár til
þess eða meira, að losa menn úr
herþjónustu. Þeir, sem geta
horfið til fyrri starfa, munu
fyrst verða leystir. Bæði land-
her og floti munu verða miklu
stærri en áður var, og þar munu
þeir halda áfram að starfa, sem
ekki kæra sig um að losna.
Margir munu taka upp fyrri at-
vinnu, en sumir munu hafa
öðlazt ný áhugamál, nýja kunn-
áttu og nýjar framavonir. Þess
er ekki vænzt, að „alveg allir“
geti þegar fengið atvinnu, en
væntanlega „nærri allir“.
Búast má við afturkipp í
verzlun og viðskiptum um miss-
erisskeið eftir ófriðarlokin,
vegna óteljandi breytinga, er
gera þarf. En það mun ekki
valda verulegu né varanlegu
tjóni. Um stundarsakir munu
allmargir verða atvinnulausir,
en þeim verður. greiddur
framfærslustyrkur, og ríkis-
stjórnin mun hlutast til um það
við atvinnurekendur, að þeir
haldi sem flestum á launum,
meðan breytingar eru gerðar á
verksmiðjum og framleiðslu.
Einkafyrirtæki munu keppast
við að taka til starfa svo
skjótt sem unnt er að taka upp
framleiðslu til friðarþarfa.
Þannig mun allt ganga stór-
slysalaust á fyrsta ári friðar-
ins.
Um 5—10 næstu árin þar á
eftir mun verða geysimikið að
starfa í Bandaríkjunum. Eftir-
spurn mun verða gífurleg eftir
öllu því, sem fólk verður nú að
neita sér um.
Hús munu sennilega verða reist
í miljónatali á ári hverju. Bif-
reiðar, kæliskápar, rafmagnsá-
höld, húsgögn, járnbrautar-
vagnar af nýrri gerð og alls
konar neyzluvörur þarf.
Samgöngukerfið mun taka
miklum stakkaskiptum. Út-
borgahverfi mun þjóta upp.
Nýir þjóðvegir munu gerðir.
Rafmagnsframleiðsla mun stór-
aukast og jafnframt allar iðn-
greinar, er þar að lúta.
Nýjar vísindalegar uppgötv-
anir, sem stríðið hefir hrund-
ið af stað, munu smám saman
ryðja sér til rúms og reynast
sannkölluð furðuverk. Þar á
meðal mun verða gler af nýrri
gerð og til nýrra nota, gervi-
gúm, útvarpstæki, kjarnbensín,
er gerir litla hreyfla orkumikla,
léttir málmar, sem gera bíla og
margt annað léttara og með-
færilegra, tilbúin hús, kælivél-
ar, þurrkuð matvæli, er munu
keppa við niðursoðin. Vöru-
flutningar loftleiðis munu auk-
ast gífurlega. Margir munu
eignast einkaflugvélar. Nýjar
bifreiðar munu verða svipað-
ar að gerð og áður fyrstu 2—3
árin, en þá munu koma fram
miklar umbætur á því sviði.
Landbúnaðinum mun vegna
vel, því að við verðum að leggja
hart að okkur til að afla mat-
væla handa sveltandi þjóðum
um tveggja ára skeið eftir stríð-
ið. Meira verður notað af land-
búnaðarvörum til iðnaðar. Fólk
mun áreiðanlega fara að sækja
út í sveitirnar aftur.
Sakir verðbólgu, sem víðast
gerir vart við sig, mun verðlag
verða 40—50% hærra á öllu en
það var fyrir stríðið. En í