Tíminn - 29.04.1944, Qupperneq 3

45. Mað
TlMlM, laagardaginii 29. apríl 1944
175
FIMMTVGUR
J én á Hof i
í dag er einhver bezti og
traustasti bóndi íslands fimm-
tugur. Það er Jón Jónsson á Hofi
á Höfðaströnd.
Jón á Hofi er sonur hinna al-
kunnu merkishjóna Sólveigar
Eggertsdóttur og Jóns Péturs-
sonar, er lengi bjuggu á Nauta-
búi í Lýtingsstaðahreppi í
Skagafirði, og hafa oftast verið
kennd við þann bæ. Jón er eitt
af tólf börnum þeirra hjóna, er
upp komust, og eru þau öll hvert
öðru mannvænlegra.
Kynni okkar Jóns á Hofi hóf-
ust haustið 1914. Þá settist Jón
í eldri deild Hvanneyrarskólans,
en hafði áður stundað nám einn
vetur í yngri deild Hólaskóla.
Ég veitti fljótt athygli þessum
gervilega pilti, sem var hægur í.
framkomu og lét lítið yfir sér,
en sem mér virtist einhver geð-
þekkur gæfusvipur hvíla yfir.
Við urðum þess brátt varir, hin-
ir eldri skólafélagar Jóns, að þar
var kominn piltur í hópinn, sem
í engu lét hlut sinn. Jón var
námsmaður góður og stundaði
námið af kappi. Sýndi hann það
brátt, að hann var allra skóla-
pilta snarpastur og harðskeytt-
astur í glímum og öðrum átök-
um. Varð ég þess strax var, að
fylgd hans var traust og örugg.
Þennan vetur tókst strax góð
vinátta með okkur Jóni.
Síðan skildu leiðir okkar í all-
mörg ár. En sumarið 1924 hitt-
umst við á förnum vegi við Hér-
aðsvatnabrú í Skagafirði. Ég var
á snöggri ferð um Skagafjörð,
þá nýkominn frá námi erlendis.
Sagði Jón mér, að hann hefði þá
fyrir fáum árum keypt Hof á
Höfðaströnd og byggi þar nú. Ég
óskaði honum til hamingju með
þetta myndarlega aðsetur. Jón
tók lítt á því, en gat þess, að
enn væri óséð, hvort hann réði
við það verkefni, sem hann þar
hefði tekið sér fyrir hendur.
Fáum árum síðar höguðu ör-
lögin því þannig, að ég fluttist
til Skagafjarðar og hafði þar bú-
setu um hríð. Þá hófst strax
margvíslegt samstarf með okkur
Jóni á Hof'i. Hin vaxandi kynni
mín af honum hafa sannfært
mig um það, að gæfusvipur sá,
er mér virtist hvíla yfir skóla-
piltinum á Hvanneyri 1914, þeg-
ar fundum okkar Jóns bar fyrst
saman, hafði haft við rök að
styðjast. Ég hefi lært að meta
Jón á Hofi því meir, sem ég hefi
kynnzt honum lengur og starf-
að með honum að fleiri málum.
Jón á Hofi er maður þéttur á
velli og þéttur í lund. Hann er
góðum gáfum gæddur og einkar
farsælum. Jón, er ekki fljótur
að taka ákvarðanir og hugsar
málin vel áður en hann tekur
afstöðu til þeirra. En þegar hann
hefir ákveðið sig með einhverju
máli, þá er ekkert hik úr því.
Þá fylgir hann málinu fram með
fullri djörfung og harðfylgi, því
að Jón hefir tamið sér þá ágætu
en fágætu málsmeðferð, að taka
ekki afstöðu til nokkurs máls,
fyrr en hann hefir þaulhugsað
það og sannfært sjálfan sig um
réttmæti þess. Það er af þess-
um ástæðum, hve Jóni hefir ætíð
farnast vel að koma þeim mál-
um fram, sem hann hefir tekið
að sér, hvort er fyrir sjálfan sig
eða aðra. Öll störf vinnur Jón
af frábærri trúmennsku og
skyldurækni og heldur því fast-
ar á málum sem meir blæs á
móti. Eru þetta allt eiginleikar,
sem reynast farsælir, þegar þeir
fara saman með hreinskilni,
drenglyndi og miklum starfs-
þrótti, en það eru allt lyndis-
einkunnir, sem einkenna Jón á
Hofi.
Jón á Hofi er kvæntur hinni
mestu ágætiskonu og myndar-
legri á allan hátt, Sigurlínu
Björnsdóttur, systur Andrésar
Björnssonar skálds og þeirra
systkina. Eiga þau tvö mann-
vænleg börn.
Það var í mikið ráðizt fyrir
eignalausan man'n á verðfalls-
árunum eftir styrjöldina 1914
—1918 að kaupa stórbýli eins og
Hof á Höfðaströnd og hefja þar
búskap, Hof var þá í vanrækt
eins og oft vill verða um stór-
býli, þar sem búið hafa menn,
er ekki hafa til fulls ráðið við
það verkefni, sem glímt var við.
En Jón á Hofi hefir staðizt það
próf með prýði, sem hann þar
gekkst undir. í höndum hans og
þeirra hjóna, er Hof orðið ein-
hver allra bezt setna jörð hér á
landi. Jón hefir gert stórfelldar
jarðabætur og miklar húsabæt-
ur. Þessar umbætur eru sérlega
vandaðar og vel gerðar. Þegar
komið er heim að Hofi, leynir sér
ekki, að þar hafa farið saman
JÓN JÓNSSON,
bóndi að Hofi
stórhugur, fyrirhyggja og snyrti-
mennska í framkvæmdum öll-
um og búskap, enda er Jón á
Hofi tvímælalaust í allra
fremstu röð íslenzkra bænda.
Hofsheimilið í höndum þeirra
hjóna, jafnt utan húss og innan,
er eitt myndarlegasta, snyrti-
legasta og skemmtilegasta
sveitaheimili hérlendis.
Ekki hefir Jón á Hofi getað
starfað óskiptur að jörð sinni og
búi. Margvísleg trúnaðarstörf
hafa á hann hlaðizt bæði í sveit
hans og héraði. Þó er ekki því
til að dreifa að Jón sækist eftir
slíku. Okkur vinum Jóns, sem
vitum, hve ágætum hæfileikum
hann er gæddur til þess að
starfa að málum í almennings
þarfir, hefir stundum virzt
hann um of hlédrægur og ófús
til þess að gefa kost á sér til
slíkra starfa. Ég nefni hér að-
eins nokkur þeirra trúnaðar-
statrfa, er Jón gegnir.
Oddviti Hofshrepps hefir Jón
verið um langt skeið. Hofs-
hreppur er fjölmennur hrepp-
ur og erfiður og er þess vegna
mikið starf og vandasamt að
stýra málefnum hreppsfélagsins.
Sýslunefndarmaður Hofshrepps
hefir Jón verið nú um allmörg
ár. Formaður Búnaðarfélags
Hofshrepps er hann og hefir
verið um langt árabil. Sæti á
Jón í stjórn Kaupfélags Austur-
Skagfirðinga — áður Kaupfé-
lag Fellshrepps. — Hefir Jón átt
sæti í stjórn félagsins meir en
tvo tugi ára. Þá var Jón for-
maður fasteignamatsnefndar
Skagafjarðarkýslu þegar síðasta
fasteignamat fór fram. Ýmsum
trúnaðarstörfum fleirum Ijefir
Jón gegnt og gerir enn, þótt ekki
verði hér talin.
Jón á Hofi er maður frjáls-
lyndur í skoðunum, en þó fast-
heldinn á þjóðlegar venjur og
siði. Hann skipaði sér strax í
raðir samvinnumanna og hefir
starfað þar óskiptur eins og í
öðrum málum. Jón hefir ávallt
staðið í allra fremstu röð Fram-
sóknarflokksmanna í Skagafirði
og verið í stjórn Framsóknarfé-
lags Skagfirðinga frá því það
var stofnað. Hefir Jón frá því
fyrsta verið einhver allra öflug-
asti og árvakrasti foringi Fram-
sóknarmanna í Skagafirði og
eflt fylgi flokksins í héraðinu
meira en flestir aðrir.
Síðustu 15 árin hefi ég mjög
oft komið á hið myndarlega
heimili þeirra Hofshjóna. Má
segja, að ég hafi stundum verið
þar nokkurskonar heimagangur.
Ég hefi ávallt híakkað til þess
að koma þangað — og ávallt
fundist ég vera kominn heim,
þegar þangað var komið. Er það
einkenni allra góðra heimila, þar
sem fer saman myndarbragur í
öllum framkvæmdum, góð um-
gengni og skemmtileg og ljúf-
mannleg framkoma húsbænd-
anna, að þangað þykir gestum
gott að koma og una þar vel.
Ég vil svo að lokum þakka Jóni
á Hofi það mikla starf, sem hann
hefir innt af höndum. í þágu
landbúnaðarins íslenzka. Ég
þakka 30 ára kynni okkar, sem
hafa leitt til þess, að ég ber því
meir traust til hans sem ég hefi
þekkt hann betur. — Ég vona
það, að Hofshjónin, Sigurlína og
Jón, megi enn um langt skeið
sitja með fullri sæmd og virð-
ingu að búi sínu að Hofi á
Höfðaströnd.
Steingr. Steinþórsson.
Jón Jónsson bóndi á Hofi við
Hofsós er 50 ára í dag. Hann er
fæddur í Valadal í Skagafirði,
sonur merkishjónanna: Jóns
Péturssonar, Pálmasonar frá
Valadal (var Pétur Pálmason
kunnur fyrir hreysti og harð-
fengi, bæði um Norður- og Suð-
urland), og Sólveigar Eggerts-
dóttur, Jónssonar prests á Mæli-
felli. Jón á ættir að rekja til
hinna landslcunnu kjarnaætta,
sem kenndar eru við Bólstaðar-
og Reykjahlíð. Hann er því
grein á góðum stofni, enda hefir
hann sýnt það glöggt í öllu lífi
sínu. >
Jón kom ungur í Hólaskóla og
vann þar brátt hvers manns
traust. Hann las þar einn vetur,
en fór síðan í bændaskólann á
Hvanneyri og lauk þaðan prófi
með 1. einkunn. Reyndist hann
góður námsmaður í báðum skól-
unum, enda er greind hans
glögg og traust.
Árið 1917 keypti hann Hofs-
torfuna í Skagafirði á stríðs-
verði og hóf þar búskap vorið
1921. Hann hefir bætt jörð sína
stórlega. Túnið, sem áður var
lítið, þýft og snöggt, er nú orðið
með stærstu og bpztu túnum
norður þar. Húsabætur hefir
hann einnig gert. Efnahagur
hans er orðinn mjög góður og
er þess fjár eingöngu aflað með
höndum hans og hyggindum.
Um mörg ár hefir Jón verið
einn aðaltrúnaðarmaður sveit-
ar sinnar. Hann er hreppsnefnd-
armaður, oddviti og sýslunefnd-
armaður Hofshrepps og í stjórn
kaupfélagsins í Hofsósi. Þegar
síðasta jarðamat fór fram, var
hann formaður jarðamatsnefnd-
ar Skagafjarðarsýslu. Hann hef-
ir verið aðalfrumkvöðull að
miklum og nauðsynlegum hafn-
arbótum ' við Hofsós, ásamt
mörgu öðru. Eigi þar að ráða
stóru máli til lykta, þykir nauð-
synlegt að hafa ráð Jóns á Hofi.
Jón hefir alltaf reynzt jafn-
vel í opinberum störfum, sem í
eigin framkvæmdum: framsýnn,
traustur, farsæll og duglegur.
Hann er fastur fyrir og gætinn,
en jafnframt hinn mesti fram-
taksmaður og fylginn sér í öllu,
áreiöanlegur á allan hátt og vin-
fastur. Þessir kostir hans hafa
gert hann að forvígismanni
sveitar sinnar, komu þeir
snemma í ljós, enda hlaut hann
þegar í æsku óskorað traust
hvers þess manns, er kynntist
honum að mun.
Þessi stutta og ófullkomna lýs-
ing mín á Jóni á Hofi, byggist
ekki á frásögnum annara, held-
ur á náinni persónulegri kynn-
ingu, um rúmlega 30 ára skeið.
Hefir sú kynning sannað æ bet-
ur með ári hverju, ágæta mann-
kosti hans. og óbrigðult dreng-
lyndi.
Jón á Hofi er gæfumaður, og
hann hefir greinilega verið sinn-
ar gæfu smiður. En það má held-
ur ekki gleymast, að hans góða
kona hefir spunnið sterkan þátt
í gæfuþræði hans. Hann er
kvæntur Sigurlínu Björnsdóttur,
systur Andrésar heitins Björns-
sonar, hins landskunna hagyrð-
ings og gáfumanns. Líkist hún
mjög bróður sínum að gáfum og
glæsilegu útliti. Hún hefir ætíð
verið Jóni hinn ágætasti félagi,
enda sagði Jón eitt sinn við mig,
að það hefði verið sín mesta
gæfa að hljóta hana að lífsföru-
naut.
Um leið og ég óska Jóni á Hofi
innilega til hamingju á fimm-
tugsafmælinu, þakka ég honum
ómeteanlega vináttu og dreng-
lyndi mér auðsýnt um áratugi.
Frá kynningunni við hann, allt
frá æsku, geymi ég margar mín-
ar ljúfustu og (^gleymanlegustu
endurminningar.
Jón Sigtryggsson.
Vinlr Tímans
Útvegið sem flestir ykkar einn
áskrifanda að Tímanum og lát-
ið afgreiðsluna vita um það sem
fyrst.
Mlnning Konráðs
Arngrímssonar
(Framh. af 2. síðu)
sárt, öll sem þekktum hann bez't,
Jessa glaðværa gáfumanns, sem
var svo þróttmikill að hverju
sem hann gekk, þessa trygg-
lynda og góða drengs, sem sam-
einaði í skapgerð sinni og dag-
fari alla beztu kosti hinnar
gömlu kynslóðar.
Þannig mun okkur, sem
aekktum Konráð Arngrímsson
og nutum leiðsagnar. hans, verða
minningin um hann hugstæð og
hjartfólgin.
Samband ísl. samvtnnufélatia.
SAMVINNUMENN! •
Þegar eldsvoða ber að höndum, brenna ná-
lega í hvert sinn óvátryggðir innanstokks-
munir.
Frestið ekki að vátryggja innbú yðar.
Reykjavík, 26. apríl 1944.
Hermann Jónasson.
Bækur og bóklestur
(Framh. af 2. síðu)
hygli meðal íslenzkra lesenda á
nýjum höfundi. Litlu síðar, eða
nú fyrir nokkrum dögum, frétt-
um við lát hans. Þó að hann
væri lítið þekktur hér hjá okk-
ur, var hann samt orðinn 62 ára
þegar hann dó og löngu við-
urkenndur fyrir rit sín. Af
bókum hans má nefna „The
Story of Mankind“ og „The Dis-
covery of America". Hann teikn-
aði sjálfur myndirnar í bækur
sínar og þóttu þær mjög frum-
legar. „The Story of Mankind",
sem er þróunarsaga mannsins
og mannsandans, er sérkenni-
legt sagnfræðirit og skrifuð í
öðrum anda heldur en flest önn-
ur sagnfræðirit, svo sem verald-
arsaga H. G. Wells, þar sem mest
áherzla er lögð á að rekja rás
viðburðanna eða segja æviágrip
einstakra manna, s. s. konunga
og stórhöfðingja, sem okkur
finnst litlu máli skipta.
Hendrik Willem van Loon er
fæddur í Rotterdam á Hollandi
en fór til Bandaríkjanna þegar
hann var 21 árs að aldri og þar
dó hann sem Bandaríkjaþegn. í
tímaritinu „The Norseman"
birtist nýlega grein eftir hann,
stutt frásögn, sem á að tákna
hatur hernumdu þjóðanna á
kvölurum sínum.
Ýmsa fleiri höfunda mætti
nefna, sem hafa vakið á sér at-
hygli hér á landi síðustu árin,
svo sem Daphne du Maurier,
Louis Bromfield, André Maurois,
Rachel Field, sem nú er látin,
en ég ætla ekki að ræða um
þá að þessu sinni.
Á stríðsárunum höfum við
haft óvenjulega góð tækifæri til
að kynnast bókmenntum Eng-
lendinga og Ameríkumanna.
Vonandi verður nú ekki langt að
bíða þess, að við fáum að fylgj-
ast með því, sem gerist á sviði
Norðurlandabókmennta. En þar
hefir orðið skarð fyrir skildi við
fráfall þeirra Kaj Munk og Nor-
dahl Grieg. „Skáld koma og
fara.“
Ei rúða brotnar
hjá yður, þurfið þér aðeins að
hringja í síma 4160.
Höfum rúðugler af öllum gerð-
um og menn til að annast
ísetningu.
VERZL. BRYNJA
Sími 4160.
GÆFAN
fylgir trúlofunarhringunum
frá
SIGURÞÓR, HAFNARSTR. 4.
Sent mót póstkröfu.
Sendið nákvæmt mál.
Aðsendar greinar
berast mjög margar til Tím-
ans. En vegna þess hve rúm
blaðsins er takmarkað, en marg-
ar greinarnar langar, þá eru það
vinsamleg tilmæli til þeirra,
sem senda Tímanum greinar,
að hafa þær eins stuttar og
gagnorðar eins og menn sjá sér
fært.
Fylgízt með
Allir, sem fylgjast vilja með
almennum málum, verða að lesa
Tímann.
Gerist áskrifendur, séuð þið
það ekki ennþá. Sími 2323.
Njáls saga
er komin út. Magnús Finnbogason magister bjó bókina til prent-
unar, en Vilhjálmur Þ. Gíslason skólastjóri ritaði formála. Bókin
er 307 bls. að stærð í Skírnisbroti, prentuð á vandaðan pappír
með allmörgum myndum og uppdráttumé
Bókin hefir þegar verið send til umboðsmanna.

1
r
Omi
Rasstiduft —
er fyrir nokkru komið &
markaðinn og hefir þegar
hlotið hið mesta lofsorð, því
vel er til þess vandað á allan
hátt. Opal ræstiduft hefir
la þá kosti, er ræstiduft
þarf að hafa, — það hreinsar
án þess að rispa, er mjög
drjúgt, og er nothæft á allar
tegondir búsáhalda og eld-
húsáhalda.
IVotiÖ
O P A Ii rœstiduft
C-

Tímann vautar
nnglinafa
til að bera blaðið til fastra kaupenda. — Þeir sem vildu sinna
þessu, tali hið fyrsta við afgreiðsluna Lindargötu 9A. Sími 2323.
Kanpnm tuskur
allar tegnndir, hæsta verði.
Húsgagnavinnustofan Baldursg. 30
Sími 2292,