Tíminn - 25.05.1944, Blaðsíða 2

214
TtMlM, fimmtndagiim 25. mal 1944
54. blað
'gtininn
Fimmtudugur 25. muí
Hljómur, sem þar!
að kæía
Þjóðaratkvæðagreiðslan um
afnám sambandslaganna og lýð-
veldisstjórnarskrána verður
jafnan talinn einn glæsilegasti
atburður íslandssögunnar. Hin
mikla þátttaka í atkvæðagreiðsl-
unni sýnir bezt, hve ríkan þátt
þessi mál eiga í hugum þjóðar-
innar. Þótt enn sé ekki full-
kunnugt um endanleg úrslit, er
það efalaust, að þau munu sýna
mjög eindreginn þjóðarvilja.
Eftir þetta þurfa aðrar þjóðir
ekki að vera í neinum vafa um,
hver sé vilji íslendinga í þess-
um málum.
Þessarar glæsilegu atkvæða-
greiðslu verður aldrei minnst,
hvorki nú né síðar, án þess að
jafnframt sé getið hinnar veg-
legu hlutdeildar sveitafólksins
í henni. Á fyrsta degi atkvæða-
greiðslunnar höfðu margar
sveitir skilað 100% þátttöku,
þegar hlutur kaupstaðanna var
meira en helmingi minni. Þess-
ar fréttir ýttu mjög undir áhuga
kaupstaðamanna og keppni
skapaðist um það milli sveita og
bæja að sýna sem glæsilegasta
þátttöku. Þannig gerði sveita-
fólkið ekki aðeins sinn hlut veg-
legan, heldur líka annara. Það
mun ekki sízt skipa atkvæða-
greiðslunni glæsilegan sess í ís-
landssögunni, að á þeim stöð-
um, þar sem kjörsóknin var
erfiðust vegna langra ferða-
laga og mikilla heimilisanna,
var brugðist við skjótazt og bezt,
þegar málstaður íslands kallaði.
Hin íslenzka sveit hefir sýnt það
ógleymanlega, að hún er enn í
dag hin sama og hún hefir allt-
ar verið: vagga hins þjóðlega lífs
og frelsisþroska. Þaðan hefir
þjóðin fengið líf sitt og þrótt og
svo mun enn verða á komandi
tímum, ef hún á að halda hlut
sínum meðal annara þjóða. Með
þessu er þó engan veginn sagt,
að kaupstaðirnir geti ekki unn-
ið mikilvægt starf í þessum efn-
um eða hafi ekki stóru hlut-
verki að gegna í þjóðlífinu, en
því aðeins verða þeir vandan-
um vaxnir, að þeir hafi blóm-
legar sveitir og sveitamenningu
að bakhjarli, sem vegur gegn
hinum erlendu áhrifum, er
reyna að kæfa hinn þjóðlega
gróður.
Framganga íslenzka sveita-
fólksins á þessari örlagamiklu
stund þjóðarinnar mætti gjarna
verða til að veitt yrði meiri at-
hygli þeim hljóm, sem talsvert
hefir látið til sín heyra í land-
inu að undánförnu, að sveitirn-
ar ættu að leggjast í auðn og
sveitafólkið væru ómagar þjóð-
félagsins. Þessi hljómur hefir
sagt, að það ætti að hrekja
sveitafólkið í burtu.með því að
neita því um sjálfsögð þægindi
og hjálp til framfara, eins og
t. d. rafmagn, vegi og aukna
styrki til ræktunar. Söngvarar
þessa hljóms hafa gripið það
hálmstrá tveim höndum, að
landbúnaðurinn býr um stund-
arsakir við óhægari aðstöðu en
flestir aðrir atvinnuvegir, vegna
markaðsleysis af völdum stríðs-
ins og mikillar dýrtíðarbólgu.
Þeir láta sér sjást yfir það, að
senn er velgengni annara at-
vinnugreina á förum og þegar
hinn grái veruleiki kemur aftur
til sögunnar, mun undirstaða
þeirra reynast stórum ótraust-
ari en landbúnaðarins. Þeir iáta
sér og sjást yfir það, að land-
búnaðurinn hefir meiri mögu-
leika til vaxtar en flestar at-
vinnugreinar hér á landi. Þeir
láta sér og sjást yfir það, sem
vafalaust er þó mikilvægast af
öllu, hin andlegu og menning-
arlegu verðmæti, sem sveitirnar
skapa og aldrei verða í krónum
talin eða á vog vegin. Þessi
verðmæti geta svetirnar einar
skapað, því að þau eru aðeins
tengd því lífi, sem þar er lifað,
og því uppeldi, sem aðeins er
hægt áð fá þar. Kaupstað-
irnir geta aldrei skapað þessi
verðmæti, hversu góðir, sem þeir
verða. Verðleikar þeirra eru
fólgnir í öðru. Þessum verðmæt-
um, sem sveitirnar einar geta
SKÚLl GUÐMUNDSSONi
Þjóðartekjurnar
og skipting þeirra
Hygginn maður reynir alltaf
að hafa sem gleggsta yfirsýn
um efnahag sinn, tekjuöflun og
útgjöld. Slíkt er nauðsynlegt
hverjum þeim, sem vill standa á
eigin fótum í fjárhagslegum
efnum.
Þetta gildir jafnt um þjóðar-
heildina sem hvern einstakan.
Vilji þjóðin halda fjárhagslegu
sjálfstæði, þarf hún ávallt að
gera sér ljóst, hvernig hagur
hennar raunverulega er og gæta
þess að ekki eyðist meira en afl-
að er. Sérstaklega er nauðsynlegt
fyrir ráðsmennina á þjóðarbú-
inu að hafa sem fullkomnast
yfirlit um hag þjóðarheildar-
innar, tekjur og útgjöld á hverj-
um tíma.
Verzlunarskýrslur Hagstof-
unnar sýna vörukaup okkar hjá
öðrum þjóðum og vörusölu til
þeirra ár hvert. í hagtíðindum
er ennfremur birt skýrsla um
hag bankanna gagnvart útlönd-
um. Þessar skýrslur eru góðar
og' gagnlegar, en fleiri upplýs-
ingar þarf um þjóðhaginn. Enn
eru ekki gerðar árlegar skýrslur
um eignir þjóðarinnar, og full-
komið yfirlit um tekjur hennar
ár hvert er ekki til.
Séint í marzmánuði 1943 var
skapað, má þjóðin aldrei glata,
ef hún ætlar ekki að týna sjálfri
sér. Þessi verðmæti hafa minnt
á sig á ógleymanlegan hátt 1
þjóðaratkvæðagreiðslunni 20.—
23. maí 1944.
Hljómurinn, sem heimtar eyð-
ingu sveitanna með því að synja
þeim um aðstöðu til jafnra
þæginda og lífskjara og aðrir
staðir geta veitt, er hættuleg-
asta -röddin, sem hér hefir lengi
látið til sín heyra. — Hljóm-
ur Hanníbals vestfirzka, sem
halda vildi í danska konunginn,
er meinlaus í samanburði við
hann. Ef þjóðin vill lifa og
dafna sem sjálfstæð þjóð, með
sérstæðri og grózkumikilli menn-
ingu, verður hún að kæfa þenn-
an náhljóm og efla hinar ís-
lenzku sveitir til að gegna áfram
því menningarhlutverki, sem
þær hafa fullnægt svo vel í
meira en þúsund ár.
Þ. Þ.
samþykkt í neðri deild Alþingis
svofelld ályktun:
„Neðri deild Alþingis ályktar
að fela ríkisstjórninni að láta
gera fullkomið yfirlit, er sýni
árlegar heildartekjur þjóðarinn-
ar árin 1936—1942 og þær breyt-
ingar, sem á þeim hafa orðið.
Sé þessu lokið haustið 1943, en
síðan skal árlega reikna út
þjóðartekjurnar á sama hátt.“
Á framhaldsþingi haustið 1943
afhenti ríkisstjórnin þingmönn-
um yfirlit, sem hún hafði látið
gera um þjóðartekjurnar 1936—
1941 samkvæmt þessari ályktun.
Sú aðferð hafði þar verið við
höfð, að taldar voru saman
skattskyldar tekjur landsmanna
á þessum árum, eftir skatta-
skýrslum, og þar við bætt áætl-
uðum tekjum skattfrjálsra að-
ila.
Því miður eru skattaskrárnar
ekki alltaf áreiðanleg heimild
um tekjur manna, en þó er unnt
með þessari reikningsaðferð að
fá nokkurt yfirlit um tekjur ein-
stakra atvinnustétta til saman-
burðar við tekjur annara. Hins
vegar eru skattaskýrslurnar,
jafnvel þótt þær væru allar rétt-
ar, ekki öruggur grundvöllur til
að byggja á reikning um heild-
artekj<ur þjóðarinnar. Saman-
dregið yfirlit um tekjur manna
eftir skattaskránum veitir alls
ekki nákvæmar upplýsingar um
raunverulegar tekjur þjóðarbús-
ins. Tekjur hjá einum geta vald-
ið tekjuhalla hjá öðrum innan
þjóðfélagsins. Mö_rg dæmi eru
um það, að fyrirtæki einstakra
manna, sveitarfélög og ríkið
taka lán til framkvæmda, sem
veita mönnum atvinnu og skatt-
skyldar tekjur.
Til þess' að fá vitneskju um
raunverulegar tekjur þjóðarinn-
ar, virðist sú aðferð líklegust til
réttrar viðurstöðu að reikna til
verðs allar framleiðsluvörur
landsmanna, jafnt þær, sem
notaðar eru í landinu sjálfu og
hinn hlutann, sem seldur er úr
landi. Koma hér til greina land-
búnaðarvörur, sjávárafurðir og
iðnaðarvörur. Til frádráttar
verði þeirra koma síðan að-
keyptar vörur til framleiðslunn-
ar. Til viðbótar framleiðslutekj-
unum reiknast tekjur fyrir
störf í þágu útlendinga, ef ein-
hverjar eru, en þær hafa verið
allmiklar síðustu árin.
Búnaðarskýrslurnar sýna bú-
peningseign landsmanna. Af
þeim og öðrum upplýsingum,
sem unnt er að safna saman, má
komast nálægt því rétta
um landbúnaðarframleiðsluna.
Mætti þó vafalaust gera þessar
skýrslur fullkomnari en þær eru
nú, og með því fá nákvæm-
ari upplýsingar um afurðir land-
búnaðarins og verðmæti þeirra
ár hvert.
í fiskiskýrslum og hlunninda,
sem Hagstofan gefur út árlega,
eru upplýsirigar um magn og
verðmæti sjávaraflans.
Mér er ekki kunnugt um, að
gerðar hafi verið heildarskýrsl-
ur um aðkeyptar framleiðslu-
vörur til landbúnaðar og sjávar-
útvegs, svo sem tilbúinn áburð,
sáðvörur, veiðarfæri, vöru-um-
búðir o. s. frv., en slíkar skýrslur
mun auðvelt að gera, og er nauð-
synlegt til þess að unnt sé að
finna. tekjur þjóðarinnar af
þessum atvinnugreinum.
Um iðnaðarframleiðsluna
muna engar fullnægjandi
skýrslur til, en þsér þarf að gera.
Mun engum vandkvæðum bund-
ið að safna upplýsingum um
verðmæti iðnaðarframleiðslunn-
ar og verð aðkeyptra efnivara
til iðnaðarins.
Um leið og gerðar verða heild-
arskýrslur um verðmæti fram-
leiðslunnar og verð aðkeyptra
efnivara og framleiðsluvara, svo
sem hér hefir verið nefnt, ætti
að gera yfirlit um verðmæti
bygginga, skipa, véla og áhalda,
sem notað er við framleiðsluna,
til þess að unnt sé að fá hug-
mynd um, hve miklu fé þarf að
verja af framleiðslutekjunum
til viðhalds þeim eignum.
Það er fyrsta verk hvers
skiptaráðanda, sem hefir bú til
skiptameðferðar, að gera sér
grein fyrir því, hvert er verð-
mæti þess, sem á að skipta.
Skiptin er ekki hægt að fram-
kvæma á réttan hátt fyrr en því
nauðsynlega byrjunarstarfi er
lokið. Á sama hátt þarf að
finna hverju þjóðartekjurnar
nema, áður en hægt er að ræða
(Framh. á 3. síSu)
Baðstofuhjal
NÚ ER KOMIÐ VOR. Svo kveð-
ur Tegner, í þýðingu Matthías-
ar á Friðþjófssögu:
„Vorið kemur, kvaka fuglar,
kvistir grænka, sunna hlær.
ísinn þiðnáTr, elfur dansa
ofan, þar til dunar sær.
Rósin gegnum reifa brosir
rjóð og hýr sem Freyju kinn,
og í brjósti virða vekur
vorið sælan unað sinn.“
Þetta er lýsing á sænsku vori,
en það gæti alveg eins verið lýs-
'ing á íslenzku vori og yfirleitt á
vorinu í öllum löndum norður-
heims. Þorsteinn kvað suður við
Eyrarsund:
„Blómin væn þar svæfir sín
sumarblænum þýðum
yzt í sænum eyjan mín
iðjagræn í hlíðum.“
ísland er fagurt á vorin, og
þannig vildu margir kveðið
hafa.
JÁ, SATT ER ÞAÐ, að ísland
er fagurt á vorin. En þó gæti
það verið fegurra, ef ekki vant-
aði skóginn. Til eru hér á landi
svo fávisir menn, að þeir halda,
að hér geti ekki vaxið skógur,
a. m. k. ekki annar eða meiri
vexti en sá, sem hér er nú. Eri
fyrir þessu eru engin rök. Það er
nóg mold á íslandi, og hún er
áreiðanlega eins frjósöm og víð-
ast hvar annars staðar, þar sem
mestu gagnskógar heimsins
vaxa nú. Ekki er kuldinn til fyr-
irstöðu, því að skógur vex víða,
þar sem kaldara er en hér. Hafa
rrienn gert sér grein fyrir því,
að fyrir nokkur hundruð árum
spratt ekki ein einasta kartafla
í írlandi, en að nú er írland eitt
mesta kartöfluland heimsins. Og
vita menn það, að fyrir tveim
öldum var ekkert kaffi til í
Brasilíu?
EN HVERNIG STÓÐ ÞÁ Á
ÞVÍ, að írar lifðu ekki á kartöfl-
um það leyti, sem þeir háðu
Brjánsbardaga? Það var blátt
áfram af því, að kartöflujurtin
var ekki til í hinum ganila
heimi, þó að hún hefði hin beztu
skilyrði til að þrífast þar og
dafna, og þá einnig hér í ís-
landi. Þessi merkilega jurt
fannst í Suður-Ameríku ein-
hverntíma á 16. eða 17. öld, og
þaðan fluttu mennirnir hana út
um víða veröld. Það er alveg
eins með skóginn. í veröldinni
eru til mörg þúsund tegundir af
skógartrjám, en hingað hafa
ekki borizt yfir höfin, nema fá-
ar einar. Okkur vantar þær
trjátegundir, sem mestum
þroska geta náð í íslenzkri jörð.
Þegar þær koma og þeim verður
hjálpað til að festa rætur, mun
ísland verða skógarland, ekki
aðeins eins og það var á land-
námsöld, heldur miklu meira.
Þá munu hávaxnir skógar með
skjólsælum rjóðrum leggja und-
ir sig haga og heiðafláka.
NÚ ER TALAÐ UM STRÍÐS-
MARKMIÐ stórþjóðanna. ís-
lendingar eiga ekkert stríðs-
markmið. En það á að vera frið-
armarkmið íslendinga að eign-
ast íslenzkan skóg. Úr þeim
skógi á þjóðin að geta byggt hús
og haffær skip, þegar tímar líða,
og unnið margs konar verðmæti.
Vilja menn ekki leggja á sig.þótt
ekki væri nema lítið brot af her^.
skyldu annara þjóða, til að ná
þessu marki — fyrir börnin sín
og landið?
Á SÍÐASTLIÐNU HAUSTI
komu fram í baðstofuhjalinu
nokkrar raddir viðvíkjandi ætt-
arnöfnum og ónefnum. í vetur
hefi ég fengið nokkur bréf um
þetta1 mál. Menn eru þar ekki
á eitt sáttir, eins og gerist og
gengur.
„EINN AF ÁTJÁN“ skrifar m.
a. á þessa leið: „í Tímanum,
tölublaðinu, sem út kom 19. okt.
s. 1., ræðst einhver bréfritari að
ættarnöfnunum og jafnvel þeim,
er þau bera eða hafa upp tekið.
Það er svo sem ekki í fyrsta
skiptið, sem það hefir verið gert,
og það stundum af talsverðu yf-
irlæti en líklega öllu sjaldnast
með meira rembingi, en hann
gerir, þessi bréfritari. Ég var dá-
lítið hissa, er ég las ritsmíð
hans. Mér var erindi -hr. Helga
Hjörvars, er hann flutti í út-
varp á sínum tíma, í svo glöggu
minni, að ég hélt, að eftir jafn
rökvísan málflutning myndu fá-
ir gerast til að áreita okkur, sem
ættarnöfn berum eða mælum
þeim bót — —. Hann (þ. e. bréf-
ritarinn) tekur fram, að nafna-
lögin séu margbrotin. Margir
taki sér ættarnöfn utan við lög
og rétt — —. Þetta er sjálfsagt
að mestu leyti rétt, og líklega
hefði jafnvel Bjarna frá Vogi
reynzt ofraun að koma í veg
fyrir þessa þróun-----. Ég vil
nú í alvöru biðja bréfritarann
að athuga, hvort ékki mundi
sýnu nær að heimila aftur með
lögum upptöku og notkun ættj
arnafna undir ströngu eftirliti
heldur en láta „allt reka á reið-
anum“ utan við lög og rétt
ÞÁ VILL BREFRITARINN láta
klæða prestana úr hempunni, ef
þeir „taka gild ýms ónefni“. Ég
held, að höf. hafi ekki sett sig
1 spor prestanna, er hann lagði
(Framh. á 3. síöu)
Alexander de Scversky;
Flugfid og Sramtíðín
Alexander P. de Seversky er einn kunnasti sérfræð-
ingur Bandaríkjanna á sviði flugtækninnar og hafa ýms
rit hans um flugmál vakið alheimsathygli. Hér á eftir
lýsir hann í stuttu máli skoðun sinni á því, hvernig
flugsamgöngum verði háttað í framtíðinni. Greinin birt-
ist upphaflega í amerísku tímariti og er hér í lauslegri
og styttri þýðingu.
Frá fyrstu tíð hafa samgöngu-
tækin átt stóran þátt í því að
móta lífskjör manna. Við, sem
erum ekki mjög gamlir, þekkj-
um t. d. þær breytingar, sem
bifreiðarnar hafa haft í för með
sér. Menn hafa skipt um bú-
staði með tilliti til þess að geta
notfært sér þessi nýju tæki, þau
hafa sett svipmót sitt á félags-
lífið og fjárhagsleg þýðing
þeirra hefir orðið geisimikil.
Svipaðar breytingar hafa flestar
meiriháttar uppgötvanir á sviði
samgöngutækjanna leitt af sér.
Það- þarf ekki mikla skarp-
skyggni til að sjá, að öld flug-
vélarinnar er nú að hefjast.
Flugvélin mun breyta lifnaðar-
háttum okkar á margvíslegan
hátt.
Þær framfarir, sem styrjöldin
hefir átt sinn mikla þátt í að
skapa á sviði flugtækninnar, eru
í sannleika sagt ótrúlegar.
Við getum nú þegar byggt
sprengjuflugvél, sem getur flogið
viðstöðulaust 16 þús. km. Inn-
an skamms verður smíðuð flug-
vél, sem getur flogið 800 km. á
klst. Tilraunir, sem gerðar hafa
verið til að smíða slíka flugvél,
hafa þegar borið fyrirhugaðan
árangur. í dag.berjast flugmenn
margra þjóða í 40 þús. feta hæð
og finnst það orðið hversdags-
legur viðburður.
* * *
Jafnframt og endurbótum á
flugvélinni sjálfri fleygir fram,
eru gerðar hinar furðulegustu
uppgötvanir á öðrum sviðum
flugmálanna. Einna ævintýra-
legust hefir framþróunin orðið
á sviði radíótækninnar, sem er
m. a. beitt til að leiðbeina flug-
mönnum, ef þeir fara villir
vega, og á margan annan hátt.
Ný hráefni, nýjar brennsluolíur
og nýjar aðferðir koma stöðugt
til sögunnar. Framþróunin á
sviði flugtækninnar hefir orðið
hraöari og stórstígari en dæmi
eru til áður í sögu mannkyns-
ins.
Þó er þetta ekki nema byrj-
unin. Flugvísindin eru þannig,
að þar geta gerzt uppgötvanir,
sem engan grunar nú og valda
kunna fullkominni byltingu.
Það er t. d. ekki langt síðan, að
Ameríkumenn fengu að vita, að
búið væri að finna upp nýtt
flugvélabenzín, sem eykur orklu-
magn vélanna um helming.
Fæstir þeirra, sem lásu þessa
frásögn, munu hafa gert sér í
hugarlund, hvílíkri byltingu
þetta muni valda.
Þetta nýja benzín eykur hraða
flugvélarinnar, lengir viðstöðu-
lausan flugtíma hennar og eyk-
ur burðargetu hennar. Þetta
þýðir, að flugvélar geta senni-
lega innan tíðar flogið við-
stöðulaust frá Ameríku til Jap-
an og sömu leið til baka, en slíkt
var áður talinn ógerningur.
Jafnhliða því, sem hugvitsmenn
vinna að því að bæta flugben-
zínið á þennan hátt, vinna aðrir
að því að gera það léttara til að
auka þannig burðargetu flugvél-
arinnar.
Framfarir á þessum tveimur
sviðum flugtækninnar, munu
fljótlega leiða til þess, að flug-
vél getur flogið tvisvar til þrisv-
ar sinnum lengra en nú, án þess
að benzínforði hennar sé nokk-
uð þyngdur. ■**
* * *
Ýmsir ræða um það, að menn
muni í framtíðinni férðast milli
heimsálfana og annarra fjar-
lægra staða í stórum luxusflug-
vélum, er muni hafa svipuð þæg-
indi að bjóða og skemmtiferða-
skipin miklu, sem byggð voru
fyrir styrjöldina. Þar var hægt
að njóta allra þeirra þæginda,
sem dýrustu gistihús hafa upp
á að bjóða.
Ég er sannfærður um, að
þessu verður ekki háttað á
þennan veg. Skipin voru búin
þessum miklu þægindum, vegna
þess, að ferðir þeirra tóku marga
daga. Til þess að þau gætu ris-
ið undir þessum þægindum urðu
þau að hafa marga farþega og
vera stór. Ef skipið hefði getað
farið þessa leið á 10—12 klst.,
myndi það ekki hafa verið
byggt þannig. Þá hefðu menn
látið sér nægja þægilegt sæti og
góðan legubekk.
Flugferð milli fjarlægustu
staða, yfir Atlantshafið, Kyrra-
hafið eða Norðurpólinn, verður
talinn í klst., en ekki dögum.
Þess vegna geta farþegaflugvél-
arnar verið lausar við flest þau
þægindi, sem skemmtiferða-
skipin þurfa að bjóða. Slíkar
flugvélar munu verða útbúnar
með svipuðum hætti og full-
komnustu áætlunarbifreiðar nú.
Það mun heldur ekki reynast
hagkvæmt að byggja stórar
flugvélar, sem geta tekið hundr-
uð farþega. Mér þykir miklu
líklegra, að loftsamgöngum yfir
úthöfin verði haldið uppi af til-
tölulega litlum flugvélum, sem
fljúga með stuttu millibili alla
tíma sólarhringsins. Slíkt myndi
verða langsamlega hagrænast.
Ef margir farþegar ættu að fara
með flugvél, tæki ,það langan
tíma að koma þeim um borð,
farmiðasala, vegabréfaskoðun
og annað þvílíkt yrði talsvert
tímafrekt. Menn myndu vilja
losna við slíka tímaeyðslu, þegar
ferðin sjálf tekur aðeins nokkr-
ar klst. Auk þess hentar ekki öll-
um sami burtfarartími.
Þótt flugvélarnar verði búnar
minni þægindum en farþega-
skipin, verðúr ferðalagið með
þeim stórum þægilegra. Veik-
indi, sem fylgja sjóferðalögun-
um, munu ekki þekkjast. Velt-
ingurinn verður minni, loftið
betra. Margt fleira mætti nefna.
* * sf:
Risaflugvélarnir munu aftur
á móti koma til sögunnar, er að
því kemur að flytja vörur lang-
ar leiðir. Eina undantekningin í
þeim efnum verður póstur, sem
mun verða fluttur með litlum,
hraðfleygum flugvélum. Til að
flytja þungavörur, verða notað-
ar svo stórar risaflugvélar, að
við getum varla látið okkur
dreyma um þær nú. Flugvéla-
verksmiðjur í Ameríku hafa
þegar látið gera uppdrætti að
slíkum vélum.
Glenn L. Martin líkti fyrir
nokkru flugbát sínum Marz við
fimmtán hæða hús, sem væri á
vængjum, og það er ekki loku
fyrir það skotið, að við eigum
eftir að sjá byggingu á stærð við
The Empire State Building á
vængjum.
Henry J. Kaiser hefir nýlega
sagt frá þeirri fyrirætlun sinni
að byggja vöruflutningaflugvél,
sem getur flutt 60 smál. Einn af
fremstu flugvélaverkfræðingum
Ameríku, Grover Loening, hefir
nýlega lýst flugvél, sem ætti að
geta flutt 175 smál. af vörum.
Harry Woodhead, forseti Con-
solidatet Aircraft hefir sagt
fyrir skemmstu: Við getum
byggt eins og viðskiptamenn
okkar óska, meira að segja flug-