Tíminn - 28.08.1946, Qupperneq 3

155. Mat?
TÍMIM, miðvikadagimi 28. ágást 194G
3
Frá friðarráðstefnunni
í París
Þetta er Luxemborgarhöllin. Hér er það, sem stórveldin heyja togstreitu
sína um þessar mundir.
Á þessari mynd sjást fáeinir fulltrúanna á friðarráðstefnunni, þar á
meðal einn fulltrúi Indverja. Hann hefir vakið mikla athygli — ekki fyrst
og fremst fyrir afrek sín á þcssari samkundu, heldur höfuðbúnaðinn, sem
talið er að muni hafa mikil áhrif á hattatízkuna í París næstu misseri.
HANS MARTIN:
SKIN OG SKÚRIR
Hans van Aalsten stendur í annað sinn í auðuna og yfirgefn-
um herbergjum. Það bylur óþægilega í beru gólfinu undir fótum
hans. Garðurinn er óræktarlegur — það leynir sér ekki, hversu
lítill sómi honum hefir verið sýndur að undanförnu. Þetta litla
hús má áreiðanlega muna sinn fífil fegri.
Hingað er Hans nú að flytja. Hann hefir verið ráðinn fastur
kennari við Alkmaar-skólann, og þá getur hann látið það eftir
sér að búa í þessu litla húsi, þó að það sé spölkorn utan við
bæinn. Já — hér ætlar hann að búa með Toos sinni.
Þau ætla að giftast eftir tæpan mánuð, og þá á þetta hús að
verða heimili þeirra. Brúðkaupsferðin verður að bíða betri tíma,
3Ví að skólaannríkið byrjar strax í september.
Svona getur lífið stundum verið duttlungafullt: Toos van der
Velde frá Gouda, sem rétti honum vatnsglasið og hjálpaði honum
út úr skólastofunni daginn, sem Maríanna strauk frá honum,
verður brúður hans. Toos — þessi prúða, hægláta stúlka, sem
stundum gat borið fram spurningar, sem rugluðu hann alveg
í ríminu.
Hann hafði lengi átt bágt með að átta sig á því, að hann gæti
elskað aðra konu en Maríönnu. En samt sem áður hafði undrið
gerzt. Og hann var þrjátíu og þriggja ára gamall, en hún ekki
nema tvítug. Það var mikill aldursmunur. En móðir hans hafði
brosað, þegar hann sagði henni frá ástum þeirra. „Ég held, að
Dað verði þér að kenna, ef Toos strýkur frá þér — þrátt fyrir
aldursmuninn," sagði hún. .
„Hvernig getur þú fengið af þér að segja annað eins og þetta
við son þinn, þegar hann segir frá trúlofun sinni?“
„Ég drengur minn. Og ég ætlast til þess, að þú lofir mér því
og efnir það, að pukrast ekki alla daga inni í skrifstofu yfir stíl-
um og lestri og þess háttar, heldur fórnir konunni þinni ein-
hverju af tíma þínum. Konum leiðast svoleiðis menn nú á tím-
um, hvort sem þær heita Toos eða eitthvað annað.“
Og nú reikar Hans um auð herbergin. Skyldi þetta vera rétt,
sem móðir hans sagði. Var það ekki bara tómleikinn í sál Marí-
önnu sjálfrar, sem olli óró hennar? Ef þau hefðu eignazt börn —
jæja, kannske fór það samt betur, að þau áttu engin börn. Marí-
anna hefði tæplega orðið góð móðir — það var móðir hennar
ekki heldur .... En Toos — hann er viss um, að hún verður góð
og nærgætin móðir — og þessi sólríka stofa á að vera leikhter-
bergi barnanna þeirra, hugsar hann.
Höfum fyrlrllggjaudi hinar ágœtu
SYLVIA
skilvindur
í eftirtöldum stærðum:
65 lítra
100 —
135 —
Samband ísl. samvinnuf élaga
Byggingameistarar
Húseigendur
Hurðir, gluggar, eldhúsinnréttíngar.
Efni fyrírliggjandi.
TRÉSMIÐJAN eik
Máfahlíð við Hagamel. — Sími 1944.
Dánarmmning:
Jón Magnússon
frá Gjjögri í Árneshreppi
Þann 5. júlí sl. andaðist á
Landsspítalanum í Reykj avík
Jón Magnússon frá Gjögri í Ár-
neshreppi.
Jón veiktist skyndilega, var
fluttur til Reykjavíkur og skor-
inn þar upp, en lézt 2 dögum
eftir uppskurðinn.
Jón er fæddur á Gjögri þ. 11.
des 1886 og varð því tæplega 60
ára gamall. Foreldrar Jóns voru
Lilja Þorbergsdóttir, síðar kona
Hjálmars Guðmundssonar á
Gjögri, og Magnús Jónsson, hús-
maður á Gjögri. Föður sinn
missti Jón barn að aldri og fór
þá í fóstur til Guðbjargar Jör-
undsdóttur, sem þá bjó á
Reykjanesi.
Jón var kvæntur Bjarnveigu
Friðriksdóttur .frá Kjörvogi,
mestu myndar- og dugnaðar-
konu. Bæði voru þau fátæk er
þau fóru að búa saman. Hlóðst
brátt á þau ómegð og eignuðust
þau 12 börn, sem öll eru á lífi.
Er það yngsta þeirra 7 ára. Varð
því fullreynt á heimilisföðurinn
að afla þess, sem þurfti handa
sínu stóra heimili. Lengst af
stundaði Jón sjómennsku. Var
hann lengi háseti á mótorbát-
um frá ísafirði og síðar á togara
þar til hann heilsunnar vegna
varð að láta af störfum. Hin síð-
ari ár stundaði hann atvinnu á
Djúpuvík. Jafnframt hafði hann
nokkrar skepnur: 1 kú og tutt-
ugu kindur, sem hann heyjaði
fyrir á sumrin. Fór hann vel með
þær og hirti með sérstakri alúð
og snyrtimennsku. Tókst honum
með þessum hætti að sjá sér og
sínum giftusamlega farborða.
Naut þar og að frábærs dugn-
aðar og hagsýni konu sinnar.
Jón var prúðmenni, vandaður
í allri framkomu og ljúfmenni
hið mesta. Var hann því vel lát-
inn af öllum, sem honum kynnt-
ust. Þrátt fyrir fátækt og mikla
ómegð var heimili þeirra hjóna
sérstakt að allri snyrtimennsku.
Var það sérstök unun að koma á
heimili Jóns og sjá hinn óvenju-
fríða, hraustlega og prúða
barnahóp, alltaf. hreinan og vel
uppfærðan eins og á ríkisheimili
væri. Bar slíkt húsbóndanum
betra vitni en langar lofræður
mundu gera. — Nú er hann horf-
inn sjónum okkar, heimilissóm-
inn. Sár harmur er kveðinn að
konu hans og börnum, sem
mörg eru í ómegð og þurfa enn
um langt skeið að njóta hand-
leiðslu og fyrirvinnu hans. —
Það má segja að kynni mín
af Jóni hafi verið fremur lítil,
því ég átti þess ekkj kost að
kynnast honum nema þegar ég
kom á heimili hans. Og heimili
hans var honum ærinn vett-
vangur til starfs þann tíma, sem
hann gat dvalið heima. Var
hann því lítið út á við. Blandaði
sér lítið í almenn mál, en hafði
þó sínar skoðanir og lét ekki
aðra telja sig af því, sem hann
áleit vera mönnum og málefni.
fyrir beztu.
Nú þegar hann er horfinn,
finn ég' sárt til þess, að þar sem
hann var er nú autt sæti, sem
enginn fær skipað. Innilega
sakna ég hins prúða snyrti-
mennis og þeirar hlýju og vel-
vildar, sem ég kynntist í fari
hans. Konu hans og börnum
votta ég innilegustu samúð
mína við hið skyndilega og
ótímabæra fráfall hans.
Bæ, 24. júní 1946.
Guffmundur Valgeirsson.
Tímann
vantar tilfinnanlega börn til að bera
blaðið út til kaupenda víðs vegar um
bæini}. Heitið er á stuðningsmenn
blaðsins, að bregðast vel við og reyna
að aðstoða eftir megni við að útvega
ATJANDI KAFLI.
Þar sem bátarnir eru önnum kafnir við að taka upp duflin,
hafa þau legið, skipin hans, þrjú þeirra síðan 1931 — fjögur löng
ár. En nú er víkin auð — síðiasta skipið hefir þegar verið flutt
brott. Og það var eins og segir í biblíunni — hið síðasta varð fyrst,
hið fyrsta síðast.
Wijdeveld horfir yfir skipaleguna — horfir á mennina í litlu
bátunum, sem amstra við hárauð duflin. Og í huga sér minnist
þann dag, er þessi rauðu dufl yrðu aftur fjarlægð
dagur runninn upp — heitur og sólríkur ágústdagur
á hann von á Maríönnu úr fyrstu ferðinni. Með henn
líka heim.
Það er mjög hyggilegt að fá ungum mönnum í
ætt starf, sem þeir bera sjálfir fullu ábyrgð á. Þ
ótrúlega fljótt — þá fyrst læra þeir að þekkja geti
markanir.
að máli, tengt margvísleg vináttubönd og lægt óánægju,
sums staðar bólaði á. — Jú — hann sér ekki eftir því, þótt 1
fæli Janna þetta á hendur ....
Eftir svo sem einn mánuð hefir hann hugsað sér að s
Starfsstúlka
óskast að Kleppsspítalabúinu.
Upplýsingar í síma 5654, Reykjavík..
ingagerðum.
sér í neðri rekkjunni. Lestin brunar áfram í náttmyrkrinu.
„Hanna,“ segir hann lágt.
„Já.“ Hún er á svipstundu komin niður á gólfið og lýtur yfir
hann. „Hvað viltu, vinur minn?“
„Ekkert — ég vissi bara ekki, hvar ég var. Ég var hálf hræddur
Fer ekki bráðum að daga? Og hvert erum við að fara? Ég get
einhvern veginn ekki munað neitt, Hanna.“
„Við erum á leið til Cote d’Azur. Bráðum fer að birta, og innan
lítillar stundar eru við á áfangastað. Þar er lítið hús, sem við
ætlum að búa í — lítið, hvítt hús, Occo. Og þar batnar þér áreið-
anlega fljótt.“
„En ég man ekki neitt, og ég get ekkert gert. Og svo verkjar
mig svo hræðilega í hnakkann, Hanna.“
„Þú hefir unnið of mikið. Taugarnar eru bilaðar, og svo var
þetta viðtal, sem þeir löguðu í hendi sér í New York — öll sú
rekistefna, sem orðið hefir út af því.“
„Æ — nú man ég það. En við geymdum frumritið — við getum
sannað, að það var allt annað, sem ég skrifa'^i.“
„Jú — við eigum frumritið, og þeir trúðu okkur líka í utan-
ríkismálaráðuneytinu. En nú hafa þeir í New York líka leikið
það bragð, að þú getur með góðri samvizku sagt skilið við þá.
Þú ert frjáls maður, Occo, og við getum búið í litla húsinu okkar
í ró og næði.“
Hún klappar honum á handarbakið. En hún sér, að hann ber
hina höndina upp að hnakkanum. — Ó, að þessi nótt tæki nú
bráðum enda .... Næturnar hafa verið verstar. Þetta hefir verið
ttttttlltlttttTttt :: TiMANN 1 vantar un iglinga
3 Í til að bera út blaðið f eftirtahn hverfi: L ii
í Langaveg
1 Lindargötu X :::
Afgreiðsla Tímans
r ; Sími 2323. Lindargötu 9 A.
Orðsending
til iimlioimtumaima Tímans.
Innheimtumenn Tímans eru vinsamlega beOnlr að
senda áskriftargjöld blaðslns hlð allra fyrsta.
Gjalddagi var 1. júlí.
Verð blaðsins utan Reykjavlkur og Hafnarfjarðar, «r
kr. 45,00.
Inniieimta Tímans.
ÚTBREIÐIÐ TÍMANN