Tíminn - 04.09.1947, Blaðsíða 3

160. blað
TÍMIM, flmmtndagimii 4. sept. 1947
3
Miioiingarorð.
Sigurlaug Ólafsdóttir
Lönguinýri.
Það er skuggalegt ágústkvöld, I
stormurinn hvín válega og ský-
in eru dökk og drungaleg. í
hug mínum er einnig dimmt og
dapurt, því í kvöld barst mér
andlátsfregn þín, elskulega
móðir mín, — því segi ég móðir
— að þannig hefir þú verið mér
frá því fyrst ég kynntist þér.
Og nú er svo þungt að vita
að ég finn ekki framar yl þinn
og ásthlýtt viðmót, finn ekki
framar styrk þinn og stuðning
er stormar á móti.
En þyngra er þó eflaust fyrir
nánustu ástvini þína að sjá þér
á taak, vita þig horfna, geta ekki
framar notið hlýju þinnar.
Og nú geisa minningarnar
sem ágúststormur inn í sál
mína. Liðin ár líða fram hjá.
Ég minnist þess, er ég sá þig
fyrst, þegar þú á köldu dapur-
legu haustkvöldi opnaðir dyr
heimilis þíns fyrir mér og
taauðst litla stúlku velkomna.
Á því augnabliki fann ég, að
tíjá þér væri ætíð athvarf,
ef eitthvað amaði að. Þá fann
ég í fyrst sinn sólaryl sálar
þinnar.
Og dagar liðu. Það kom vor
með sól og haust með húm, og
tíminn batt mig þeim böndum,
sem aldrei verða rofin, við
heimili þitt — og þig.
Og ég fann alltaf betur og
betur hve mikils virði það var
að hafa kynnzt þér, hafa fengið
að skyggnast inn í sál þína, því
hún geymdi ekki aðeins snilli-
gáfur og glóð skáldskapar og
fróðleiks, heldur líka guðlegan
eld trúar og kærleika, sem þú
miðlaðir af hverjum er með þér
gekk götuna miklu. Og þeir sem
fóru villir vegar, voru veikir og
þróttvana, fóru ekki varhluta
af gjöfunum. Blys augna þinna
sýndu hvað inni fyrir bjó, og
bros þitt snerti strengi í hjarta
manns.
Þú varst sendiboði sannleika
og ljóss, sem bættir úr hverju
böli, sem þú gazt.
Nóttin líður og hægt og hljóð-
laust læðast tárin niður vanga
mína.
En hvers vegna er ég að
gráta? — Jú — ég er að syrgja
þig elsku móðir.
En hvers vegna er ég að
syrgja?
Nú lít ég út um gluggann og sé,
að skýin eru að greiðast í sund-
ur, og í bláma himinsijis er
eitthvað, sem minnir á heið-
ríkjudjúp augna þinna og á
sama augnabliki finn ég, að ég
á ekki að vera sorgbitin.
Himininn hefir aðeins krafist
hluta af sjálfum sér, og ég á
að þakka hinum algóða gjafara
fyrir þá náð, að fá að kynnast
einum sendiboða hans.
Ég á að krjúpa og þakka og
biðja — og bíða þess óliomna.
Og nú veit ég, að þú heldur á-
fram að varða veg þeirra, sem
eru villtir. Þú ert hjá ástvin-
um þeirra. Þú heldur störfunum
áfram í öðru umhverfi, sem er
dauðlegum augum vorum dulið.
Og ég veit, að á ókomnum ár-
um, þegar vinum þínum verður
þröngt um hjarta og þungt um
spor, þá kemur þú og hvíslar i
eyru þeirra orðum, sem hugga
og stytta leiðina löngu.
Og þegar lúður dauðans
hljómar og kallar okkur að
landamærunum miklu, þá veit
ég, að þú bíður bak við tjaldið
og réttir þeim villtu og ókunnu
styrkjandi hjálparhönd. Með þá
von í veganesti leggja vinir þín-
ir hugreifir í hina hinztu för.
Nóttin er liðin, skýin eru orð-
in gullroðin, sólarbjarma bregð-
ur um blundandi hérað og frá
brjósti mínu líður bænarand-
varp, að sérhver sólrisa færi
syrgjandi ástvinum þínum frið.
Og þér, móðir og vina mun, á
þroskabrautum eilífðarinnar,
lýsa þakklætissól þeirra, er í
húminu bíða.
Anna Sigurjóns.
Nú eru tímamót í sögu Múla-
kotsgarðsins. Hann á hálfrar
aldar afmæli á þessu sumri. Það
eru liðin fimmtíu ár siðan Guð-
björg gróðursetti þar fyrstu
hrísluna. Guðbjörg er því með
elztu og merkustu skógræktar-
mönnum hér á landi. Væri ekki
viðeigandi, að henni væri sýnd-
ur einhver sérstakur heiður á
þessum tímamótum fyrir skerf
hennar í þágu þessara mála. Ég
hygg að það sé stór hópur karla
og kvenna, sem man eftir þessu
afmælisbarni, og það með hlýj-
um og þakklátum huga.
Þegar við vorum búin að
skoða garðinn og umhverfið, var
okkur boðið í bæinn til þess að
drekka afmæliskaffi eins góð-
vinar okkar, Landeyinganna.
Hann var þarna staddur — gest-
ur líka.
Ég held, að það sé vart hægt
að velja sér öllu fegri áfanga-
stað en Múlakot í sumarskrúða.
í gamla daga voru lögheígaðir
áfangastaðir fyrir ferðafólk.
Þar var griðland, sem ekki var
hægt að bægja mönnum frá.
Þar var oft glatt á hjalla og rifj-
að upp það, sem á dagana hafði
drifið, og svo var enn gert í góð-
um vinahópi. Og er það ekki
þannig, með marga gesti, sem
að Múlakoti koma?
Að síðustu vil ég þakka alla
hlýjuna og risnuna, er okkur
var sýnd í Múlakoti þennan dag.
Og ég biö höfund ljóss og sólar
að blessa garðinn og garðbúann.
Ég vil vona, að eldmessa Svein-
bjarnar á Breiðabólstað verði
eins farsæl og sú fyrri, er Jón
Steingrímsson prestur flutti í
Skaftáreldum, þegar hraunið
eýddi byggðir þar. Hér lagði
öskUf og vikurmökk frá Heklu
yfir, en hann þvarr, áður en
varði. Trú flytur fjöll.
Nú er komið kvöld. Við kveðj-
um og brunum út með Hlíðinni,
og þökkum guði og góðum
mönnum fyrir daginn.
Til kaupenda Tímans
í Reykjavík
Oft veldur miklum leiðindum,
hve erfitt er víða í bænum að
koma blaðinu með skilum til
kaupendanna. Það eru vinsam-
leg tilmæli til þeirra, sem verða
fyrir vanskilum, að þreytast
ekki á að láta afgreiðsluna vita
um þau, þar til þau hafa verið
löguð og jafnframt að leiðbeina
börnunuin, sem bera út blaðið,
hvar bezt sé að láta það. Þeir
kaupendur,sem búa utan við að-
albæinn og fá blaðið i pósti,
gerðu Tímanum mikinn greiða,
ef þeir borguðu andvirði blaðs-
ins á afgreiðslunni. —
WhtÞBtð ötuttefja ff/rir
Tímann,
Erich Kástner:
Gestir í M iklagarði
orðvana að sjá, hvort ofninn ylnaði. En hann þurfti
ekki lengi að bíða. Gormarnir í ofninum roðnuðu
brátt .Verk hans höfðu borið árangur.
— Nú þiðnar fljótlega i þvottaskálinni, svo að það
verður þó hægt að hella úr henni, sagði hann himin-
lifandi.
Schulze anzaði engu.
— Og hér er vindlakassi, sagði Kesselhuth vand-
ræðalega. Ég keypti líka blómvönd.
i .. í: ::í , í*!!'-;!.|\; !«;!,i€iJiíiyi!í
Það var líka gestagangur hjá Hagedorn. Hann hafði
lagzt á legubekkinn og sofnað. Allt í einu var barið
að dyrum. Hann hrökk upp.
— Kom inn, kallaði hann. — Hvers vegna kemurðu
svona seint, Edvard, bætti hann við, án þes^ að lita
upp.
En gesturinn svaraði:
— Ég heiti nú ekki Edvard — ég heiti Hortensa.
Þetta var frú Kasparíus. Hún var komin til þess
að leika sér — við síömsku kettina, sagði hún. Hún
settist á gólfteppið og raðaði köttunum í kring um sig.
Hún varð þó fljótt þreytt á kettlingunum.
— Nú eruð þér búinn að vera hér í þrjá daga, sagði
hún ásakandi. Á morgun förum við niður í dalinn
og liggjum þar í sólbaði. Reyndar fáum við kannske
sólstungu, en sá, sem fær sólstungu, getur óskað sér
einhvers — og hann fær óskina uppfyllta.
— Ég óska mér einskis frekar en ég hef — ekki
einu sinni sólstungu, svaraði hann.
Hún settist í hægindastólinn, dró undir sig fæturna
og spennti greiPar um hnén.
— Við getum líka gert annað, sagði hún. Við getum
tekið föggur okkar og farið héðan — til dæmis til
Garmisch.
— Garmisch kvað vera heillandi staður, svaraðl
Hagedorn. En Edvard myndi sennilega ekki leyfa mér
að fara þangað með yður.
— Hvað varöar þennan Edvard um okkur?
— Hann gengur mér í móðurstað, svaraði Hagedorn.
Hún velti vöngum.
— Við förum þá bara með næturlestinni. Við náum
henni, ef við höfum hraðan á. Fólk verður að njóta
lífsins meðan tími er til. Ég trúi ekki á annað líf.
í þessari andrá var aftur drepið á dyr.
— Kom inn, kallaði Hagedorn.
Hurðin laukst upp. Schulze kom inn.
— Fyrirgefið, sagði hann. Ég vildi gjarna tala við
þig í einrúmi, Fritz. En ég bíð, þar til þú mátt vera
að því.
— Hann má sjálfsagt vera að því strax, svaraði frú
Hortensa Kasparíus og hvessti isköld augun á Schulze.
Og svo strunsaði hún út.
i........LUM A...............1
RAFMAGNSPERUR (
eru beztar
■ «
Seldar i ölluni !j
• >♦
kaupfélögum landsms.
Samband ísl. samvinnufélaga ]
Tvær stúlkur |
óskast til Kleppjárnsreykjahælisins í Borg-
arfirði í mánuð eða lengur. — Hátt kaup.
Upplýsingar hjá skrifstofu ríkisspitalanna.
Sími 1765.
Stúlka óskast
í borðstofu starfsfólksins á Kleppi. |
:f Upplýsingar hjá ráðskonunni. p
Sími 3099. |
»Í4!Í5ÍS55!Í5S55«5534S$Í$Í$$5$Í3S$Í$1$Í$S3SSS33S$5«5Í5Í»5Í4ÍÍÍÍ$^^
Ljðsmyndasýning
Ferðafélags íslands verður opnuð 19. sept. n. k., og er
öllum íslenzkum áhugaljósmyndurum heimil þátttaka.
Myndirnar, sem á að sýna þurfa að berast skrifstofu
Ferðafélagsins eða sýningarnefndinni í síðasta lagi að
kvöldi 14. sept. n. k.
Upplýsingar um þátttökuskilyrði og annað fyrirkomu-
lag sýningarinnar eru gefnar á skrifstofu Ferðafélags
íslands, Túngötu 5.
I
Há verðlaun verða veitt.
Ferðafélag fslands.
FJÓRTÁNDI KAFLI.
Ást við fyrstu sýn
Daginn eftir gerðust merkileg tíðindi — Hagedorn
varð ástfanginn. Það gerðist í vagni gistihússins, er
kom með nýja gesti neðan úr þorpinu. Hann var á
heimleið úr stuttri ferð um nágrennið. Hann sá vagn-
inn við járnbrautarstööina og settist upp í hann, því
að hann var orðinn lúinn af göngunni. Meðal nýju
gestanna var ung og glaðleg stúlka. í fylgd með henni
var holdug kona, sem virti alla fyrir sér með tor-
tryggni. Hún vakti yfir farangri þeirra af mikilli um-
hyggju, greip sér um hjarta stað, hvenær sem kom
að bugðu á veginum og spurði ákaft um heiti fjalla
og dala.
Hagedorn reyndi eftir beztu getu að seðja forvitni
hennar — ekki vegna þess, að honum væri svo annt
um hana heldur vegna stúlkunnar, er með henni var.
Sumir farþeganna, sem virtust kannast við sig frá
fornu fari á þessum slóðum, litu illilega til hans og
brostu jafnvel I kampinn. Þeim virtist ekki geðjast
nema í meðallagi vel að leiðsögn hans og landafræði.
En konan þakkaði honum fyrir velvildina.
— Þetta er eins og að koma í borg að næturlagi.
Allar göturnar heita eitthvað, en maður sér ekki á
spjöldin. Þetta er í fyrsta skípti sem ég kem hér I
Alpana.
Unga stúlkan leit vingjarnlega á hann, og það var
eins og hún væri að biðja hann að taka ekki hart á
barnaskap gömlu konunnar. Hann brosti aulalega, en
sárgramdist svo við sjálfan sig fyrir þennan skort á
háttvísi og heimsmannsbrag.
Þegar kom heim að gistihúsinu, hjálPaði hann þeim
út úr vagninum. Gamla konan fór undir eins að líta
eftir farangrinum. En til allrar blessunar varð unga
stúlkan eftir hjá honum.
— Nei, sko snjókarlinn! hrópaði hún.
— Þennan snjókarl bjuggum við Edvard til, ásamt
þriðja manni — hann á mörg gufúskip. Edvard er
mestur vinur hér.
— Einmitt, sagði stúlkan.
— Verðið þér hér lengi? spurði Hagedom með önd-
ina í hálsinum.
TILKYNNING
til blindra manna
Úthlutað verður á þessu ári 10 viðtækjum til fátækra
blindra manna. Umsóknir á,samt skattaframtali skulu
sendar á sérstökum eyðublöðum til Blindravinafélags
íslands fyrir 15. nóv. Látið þetta berast til blindra
j manna.
Stjórn Blindravinafélags íslands.
Atvinna
Okkur vantar tvær matreiðslukonur, og nokkrar stúlkur
til annarra starfa, á Hótel KEA. Fyrirspurnum svarað
af forstjóra félagsina.
Kaupfélag Eyfirðinga
Akureyri.
Menningar- og minn-
ingarsjóður kvenna
Látið minningagjafabók sjóðs-
ins geyma um aldur og ævi nöfn
mætra kvenna og frásögn um
störf þelrra til alþjóðarheilla.
Kaupið minningarspjöld sjóðs-
ins. Fást í Reykjavík hjá Braga
Brynjólfssyni, ísafoldarbóka-
búðum, Hljóðíærahúsi Reykja-
Kerrupokana
sem eru búnir til úr islenzkum
gærum, erum við byrjaðir að
sauma.
MAGNI H.F.
víkur, bókabúð Laugarness. —
Á Akureyri: Bókabúð Rikku,
Hönnu Möller og Gunnhildi Ry-
el. — Á Blönduósi: hjá Þuríði
Sæmundsen.